Perrakarlar í skugga nafnleyndar Viktoría Hermannsdóttir skrifar 28. nóvember 2014 07:00 Ung kona sem ég þekki sendi fyrrverandi kærastanum sínum einu sinni nektarmynd af sér. Saklausa nektarmynd ætlaða honum einum, kærasta sínum til nokkurra ára. Stuttu seinna hættu þau saman og illdeilur voru á milli þeirra. Kærastinn fyrrverandi notaði nektarmyndina gegn henni og sagðist ætla senda hana á vini sína til þess að hefna sín á henni. Sem og hann gerði. Vinirnir sendu áfram á sína vini og einhver þeirra setti myndina inna á vefsíðu þar sem perrakarlar deila nektarmyndum sín á milli af stúlkum sem yfirleitt tengjast þeim ekki neitt. Fjölmargar svona íslenskar vefsíður eru til og oft hefur verið fjallað um þær í fjölmiðlum. Þar skiptast íslenskir perrakarlar á myndum af nafngreindum íslenskum stelpum. Myndir sem þeir fá í leyfisleysi eða hreinlega stela. Þeim finnst það svo lítið mál að þeir meira segja óska eftir myndum af stelpum undir lögaldri. Inni á einni svona síðu er óskað eftir mynd af stelpu sem ég þekki og er fimmtán ára gömul. Ég veit ekki hvað þeir sem óskuðu eftir henni eru gamlir en þeim þykir akkúrat ekkert að því að biðja um myndir af stúlku sem þekkir þá ekki neitt, hefur aldrei samþykkt það að þeir sjái hana nakta, hvað þá skoði eða dreifi myndum af henni. Ef síðunni er lokað þá kemur bara upp önnur í staðinn og litlu perrakarlarnir halda áfram í skugga nafnleyndar að dreifa myndum. Löggan getur ekkert gert því síðurnar eru vistaðar erlendis. Perrakarlarnir fá því að starfa algjörlega óáreittir og skammast sín ekki einu sinni. Ætli þessir perrakarlar staldri einhvern tímann við og hugsi hvernig stelpunum á myndinni líði vitandi af því að persónulegar myndir af þeim séu í dreifingu, perrakarla á milli, á internetinu? Ætli þeir spái í því hvaða áhrif þetta hefur á þær? Að þurfa stöðugt að óttast hverjir hafi séð þessar myndir af þeim? Myndir sem aldrei voru ætlaðar til dreifingar. Eflaust er þeim alveg sama enda bara að svala sínum ógeðsfýsnum og halda áfram að dreifa myndum sem þeir hafa engan rétt á að eiga né dreifa. Óskandi væri að þessir menn myndu læra að skammast sín. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Viktoría Hermannsdóttir Mest lesið Halldór 19.04.2025 Halldór Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson Skoðun „Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“ Heiðrún Jónsdóttir Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Stöðvum glæpagengi á Íslandi Hjalti Vigfússon Skoðun Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð! Ólafur Ingólfsson Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson Skoðun
Ung kona sem ég þekki sendi fyrrverandi kærastanum sínum einu sinni nektarmynd af sér. Saklausa nektarmynd ætlaða honum einum, kærasta sínum til nokkurra ára. Stuttu seinna hættu þau saman og illdeilur voru á milli þeirra. Kærastinn fyrrverandi notaði nektarmyndina gegn henni og sagðist ætla senda hana á vini sína til þess að hefna sín á henni. Sem og hann gerði. Vinirnir sendu áfram á sína vini og einhver þeirra setti myndina inna á vefsíðu þar sem perrakarlar deila nektarmyndum sín á milli af stúlkum sem yfirleitt tengjast þeim ekki neitt. Fjölmargar svona íslenskar vefsíður eru til og oft hefur verið fjallað um þær í fjölmiðlum. Þar skiptast íslenskir perrakarlar á myndum af nafngreindum íslenskum stelpum. Myndir sem þeir fá í leyfisleysi eða hreinlega stela. Þeim finnst það svo lítið mál að þeir meira segja óska eftir myndum af stelpum undir lögaldri. Inni á einni svona síðu er óskað eftir mynd af stelpu sem ég þekki og er fimmtán ára gömul. Ég veit ekki hvað þeir sem óskuðu eftir henni eru gamlir en þeim þykir akkúrat ekkert að því að biðja um myndir af stúlku sem þekkir þá ekki neitt, hefur aldrei samþykkt það að þeir sjái hana nakta, hvað þá skoði eða dreifi myndum af henni. Ef síðunni er lokað þá kemur bara upp önnur í staðinn og litlu perrakarlarnir halda áfram í skugga nafnleyndar að dreifa myndum. Löggan getur ekkert gert því síðurnar eru vistaðar erlendis. Perrakarlarnir fá því að starfa algjörlega óáreittir og skammast sín ekki einu sinni. Ætli þessir perrakarlar staldri einhvern tímann við og hugsi hvernig stelpunum á myndinni líði vitandi af því að persónulegar myndir af þeim séu í dreifingu, perrakarla á milli, á internetinu? Ætli þeir spái í því hvaða áhrif þetta hefur á þær? Að þurfa stöðugt að óttast hverjir hafi séð þessar myndir af þeim? Myndir sem aldrei voru ætlaðar til dreifingar. Eflaust er þeim alveg sama enda bara að svala sínum ógeðsfýsnum og halda áfram að dreifa myndum sem þeir hafa engan rétt á að eiga né dreifa. Óskandi væri að þessir menn myndu læra að skammast sín.
Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun
Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun
Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun
Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson Skoðun