
Filippía segist finna ljóð og texta til að rita á kort. Sumt þarf hún að fá leyfi til að nota sem hefur verið auðsótt. Annað þarf að greiða eigendum höfundarréttar fyrir notkunina.
„Ég fékk leyfi til að nota meðal annars texta Davíðs Stefánssonar og Halldórs Laxness. Höfundaréttur erfingja fellur niður sjötíu árum eftir lát skáldsins svo ég get notað texta að vild þar sem það á við. Þessi kort með áletrun geta hentað við ýmis tækifæri, sem samúðarkveðja eða falleg orð til brúðhjóna. Fólk les oft mismunandi þýðingu út úr texta. Ég skrautskrifa texta, mála myndir með og læt síðan prenta kortin,“ segir Filippía sem hefur skrautritað frá unga aldri. „Vinir og vandamenn hafa leitað til mín í gegnum árin og sumir óskað eftir ákveðnum texta.“

„Móðir mín var líka listhneigð og föðursystir mín var kjólameistari þannig að handverk er mikið í báðum ættum mínum. Pabbi var sömuleiðis mjög flinkur bókbindari. Ég var ekki nema fjögurra til fimm ára gömul þegar ég fór að sýna því áhuga sem pabbi var að fást við. Ég settist oft á móti honum við skrifborðið og hann rétti mér penna. Ég hef skrautritað á bækur og skjöl. Ég hef fengið mörg skemmtileg verkefni á borðið mitt tengd fermingum og brúðkaupum. Ég vann lengi fyrir blómabúð og sá um útfararskreytingar. Það hefur þó minnkað að óska sé eftir handskrift skrautskrifara þar sem fólk er farið að láta prenta á borða,“ segir Filippía.
Hún segist vera hætt að gera jólakortin um hver jól enda sé töluvert dýrt að láta prenta þau. „Ég er þó byrjuð að leggja drög að jólakortum núna. Mér finnst þetta mjög skemmtilegt þótt það sé heilmikil vinna í kringum þetta. Ég er jólabarn í mér og finnst gaman að hafa jólaljós í kringum mig. Ég er löngu búin að setja ljós hér fyrir utan og ætla að leyfa þeim að lifa fram á vor.“