Spilavíti eru „víti til varnaðar“ Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar 17. mars 2016 18:19 Fyrir Alþingi liggur frumvarp um að lögleiða spilavíti eða spilahallir, sem er fínna orð yfir sama hlut. Við í Vinstri hreyfingunni grænu framboði höfum lagst alfarið gegn lögleiðingu spilavíta og teljum það auka þann gífurlega vanda sem spilafíkn er og vinna gegn lýðheilsusjónarmiðum. Flutningsmenn frumvarpsins eru þingmenn úr röðum Framsóknarflokks,Sjálfstæðisflokks og úr Bjartri framtíð. Margar ástæður eru fyrir því að við Íslendingar eigum ekki að bjóða upp á lögleg spilavíti. Við höfum komist ágætlega af án slíkrar starfsemi hingað til og ég tel að samfélagsleg og lýðheilsuleg rök séu sterk gegn því að við lögleiðum slíka starfsemi. Willum Þór Þórsson, flutningsmaður spilavítafrumvarpsins, segir að þau séu góð viðbót við afþreyingu fyrir ferðamenn. Það skýtur skökku við þegar kannanir meðal ferðamanna sýna skýrt fram á að lang mestur hluti ferðamanna kemur fyrst og fremst til Íslands vegna náttúrunnar og vill njóta sérstakar náttúrufegurðar landsins. Mér finnst því engin ástæða til að við Íslendingar leggjum þá áherslu á spilavíti til að trekkja að eða lokka hingað ferðamenn. Eða viljum við verða Las Vegas eða Mónakó norðursins ? Væri ekki nær að stjórnvöld komi loks fram með alvöru uppbyggingu, sýn og stefnu í ferðaþjónustu sem ferðaþjónustuaðilar og aðrir hagsmunaaðilar hafa beðið mikið eftir um allt land ? Gleymum því ekki að oftar en ekki þrífst ýmis konar vafasöm starfsemi í kringum spilavíti erlendis á borð við vændi, mansal og eiturlyfjasala og margháttuð glæpastarfsemi virðist oftar en ekki verða eins konar hliðarbúgrein spilavíta, þótt auðvitað séu til undantekningar á því eins og öðru.Þúsundir Íslendinga glíma við alvarlega spilafíkn Spilafíkn er alvarlegt þjóðfélagsmein og ætla má að um 12 þúsund Íslendingar glími við einhvers konar sjúklega spilafíkn. Rannsóknir hafa sýnt fram á að í áhættuhópnum séu ungir karlmenn og til SÁÁ leita stöðugt fleiri sem glíma við alvarlega spilafíkn sem leitt hefur m.a. til fíkniefnavanda og glæpastarfsemi. Í frumvarpinu er kveðið á um að 21 árs og eldri verði heimilaður aðgangur að spilavítum. Við þekkjum vandann sem spilafíklar glíma við og við verðum að horfa til hagsmuna fólks sem orðið hefur spilafíkninni að bráð og sorglegar afleiðingarnar fyrir fjölskyldur þeirra sem í mörgum tilfellum hafa misst allar sínar eigur. Á undanförnum árum hafa fjárhættuspil á netinu á erlendum síðum aukist mikið og ólöglegir pókerklúbbar verið upprættir. Við höfum lögleitt starfsemi spilakassa, flokkahappdrætti, lottó og getraunir sem félagasamtök hafa notið hagnaðar af. Mikilvægt er að endurskoða og styrkja lagaumhverfið um þá starfsemi í stað þess að auka við vandann með því að lögleiða spilavíti. Á síðasta kjörtímabili lagði Ögmundur Jónasson fram frumvarp sem reisa átti skorður við spilastarfsemi í landinu og átti að takmarka aðgengi að netspilun á erlendum síðum. Frumvarpið náði ekki afgreiðslu en ég tel þörf á sterkari lagaumgjörð um þessi málefni ásamt því að efla lögregluna í því að uppræta ólöglega spilastarfsemi. Einnig þarf að taka fastar á vanda spilafíkla og fjölga þarf meðferðarúrræðum.Sérstaða Íslands eftirsóknarverð Við Íslendingar erum oft feimin við að vera öðruvísi en aðrir. Vísað er til þess að spilavíti séu leyfð t.d. í Danmörku og Svíþjóð og að vítt og breitt um heiminn þyki þetta eðlilegur hlutur. En er ekki allt í lagi að við séum ekki nákvæmlega eins og allir aðrir ef við erum ekki sannfærð um að þetta geri íslenskt mannlíf eftirsóknarverðara og betra, heldur auki frekar á vandann vegna spilafíknar? Þeir sem tala fyrir lögleiðingu spilavíta telja að betra sé að fá starfsemina upp á yfirborðið, að frelsið eigi að vera að leiðarljósi og enda eigi forræðishyggju. En frelsi eins getur verið helsi annars og horfa verður til samfélagslegra, siðferðilegra og lýðheilsulegra sjónarmiða í þessu samhengi. Í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar er kveðið á um að vinna skuli að aukinni lýðheilsu í landinu. Ég get ekki séð að lögleiðing spilavíta sé skref í þá átt. Ég óttast nefnilega að sá hópur sem er veikastur fyrir eigi eftir að verða helstu viðskiptavinir spilavítanna. Willum Þór hefur sagt að stuðla eigi að ábyrgri spilamennsku og að einstaklingar gætu óskað eftir því við spilavítið að þeir geti setti sig á bannlista. Mundi virka fyrir alkóhólista að óska eftir því við starfsmenn vínbúðanna eða kráaað vera settur á bannlista? Ég held að það sé mikil draumsýn að halda að slíkt virki . Í frumvarpinu er talað um að koma eigi fram með ýmis úrræði fyrir spilafíkla og vinna að forvörnum. Til hvers að lögleiða spilavíti sem auka vandann og leggja síðan til að auka fjármuni til þess að koma í veg fyrir vanda sem skapast ef hægt er að sleppa við vandamálið með því að lögleiða ekki slíka starfsemi? Ég vona að þær skynsemisraddir heyrist, bæði á Alþingi og úti í þjóðfélaginu, að þetta sé ekki sú viðbót við íslenskt samfélag sem við þurfum á að halda. Ef það er forsjárhyggja að leggjast gegn lögleiðingu spilavíta þá er það góð forsjárhyggja að mínu mati. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Rafney Magnúsdóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard Skoðun Skoðun Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Sjá meira
Fyrir Alþingi liggur frumvarp um að lögleiða spilavíti eða spilahallir, sem er fínna orð yfir sama hlut. Við í Vinstri hreyfingunni grænu framboði höfum lagst alfarið gegn lögleiðingu spilavíta og teljum það auka þann gífurlega vanda sem spilafíkn er og vinna gegn lýðheilsusjónarmiðum. Flutningsmenn frumvarpsins eru þingmenn úr röðum Framsóknarflokks,Sjálfstæðisflokks og úr Bjartri framtíð. Margar ástæður eru fyrir því að við Íslendingar eigum ekki að bjóða upp á lögleg spilavíti. Við höfum komist ágætlega af án slíkrar starfsemi hingað til og ég tel að samfélagsleg og lýðheilsuleg rök séu sterk gegn því að við lögleiðum slíka starfsemi. Willum Þór Þórsson, flutningsmaður spilavítafrumvarpsins, segir að þau séu góð viðbót við afþreyingu fyrir ferðamenn. Það skýtur skökku við þegar kannanir meðal ferðamanna sýna skýrt fram á að lang mestur hluti ferðamanna kemur fyrst og fremst til Íslands vegna náttúrunnar og vill njóta sérstakar náttúrufegurðar landsins. Mér finnst því engin ástæða til að við Íslendingar leggjum þá áherslu á spilavíti til að trekkja að eða lokka hingað ferðamenn. Eða viljum við verða Las Vegas eða Mónakó norðursins ? Væri ekki nær að stjórnvöld komi loks fram með alvöru uppbyggingu, sýn og stefnu í ferðaþjónustu sem ferðaþjónustuaðilar og aðrir hagsmunaaðilar hafa beðið mikið eftir um allt land ? Gleymum því ekki að oftar en ekki þrífst ýmis konar vafasöm starfsemi í kringum spilavíti erlendis á borð við vændi, mansal og eiturlyfjasala og margháttuð glæpastarfsemi virðist oftar en ekki verða eins konar hliðarbúgrein spilavíta, þótt auðvitað séu til undantekningar á því eins og öðru.Þúsundir Íslendinga glíma við alvarlega spilafíkn Spilafíkn er alvarlegt þjóðfélagsmein og ætla má að um 12 þúsund Íslendingar glími við einhvers konar sjúklega spilafíkn. Rannsóknir hafa sýnt fram á að í áhættuhópnum séu ungir karlmenn og til SÁÁ leita stöðugt fleiri sem glíma við alvarlega spilafíkn sem leitt hefur m.a. til fíkniefnavanda og glæpastarfsemi. Í frumvarpinu er kveðið á um að 21 árs og eldri verði heimilaður aðgangur að spilavítum. Við þekkjum vandann sem spilafíklar glíma við og við verðum að horfa til hagsmuna fólks sem orðið hefur spilafíkninni að bráð og sorglegar afleiðingarnar fyrir fjölskyldur þeirra sem í mörgum tilfellum hafa misst allar sínar eigur. Á undanförnum árum hafa fjárhættuspil á netinu á erlendum síðum aukist mikið og ólöglegir pókerklúbbar verið upprættir. Við höfum lögleitt starfsemi spilakassa, flokkahappdrætti, lottó og getraunir sem félagasamtök hafa notið hagnaðar af. Mikilvægt er að endurskoða og styrkja lagaumhverfið um þá starfsemi í stað þess að auka við vandann með því að lögleiða spilavíti. Á síðasta kjörtímabili lagði Ögmundur Jónasson fram frumvarp sem reisa átti skorður við spilastarfsemi í landinu og átti að takmarka aðgengi að netspilun á erlendum síðum. Frumvarpið náði ekki afgreiðslu en ég tel þörf á sterkari lagaumgjörð um þessi málefni ásamt því að efla lögregluna í því að uppræta ólöglega spilastarfsemi. Einnig þarf að taka fastar á vanda spilafíkla og fjölga þarf meðferðarúrræðum.Sérstaða Íslands eftirsóknarverð Við Íslendingar erum oft feimin við að vera öðruvísi en aðrir. Vísað er til þess að spilavíti séu leyfð t.d. í Danmörku og Svíþjóð og að vítt og breitt um heiminn þyki þetta eðlilegur hlutur. En er ekki allt í lagi að við séum ekki nákvæmlega eins og allir aðrir ef við erum ekki sannfærð um að þetta geri íslenskt mannlíf eftirsóknarverðara og betra, heldur auki frekar á vandann vegna spilafíknar? Þeir sem tala fyrir lögleiðingu spilavíta telja að betra sé að fá starfsemina upp á yfirborðið, að frelsið eigi að vera að leiðarljósi og enda eigi forræðishyggju. En frelsi eins getur verið helsi annars og horfa verður til samfélagslegra, siðferðilegra og lýðheilsulegra sjónarmiða í þessu samhengi. Í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar er kveðið á um að vinna skuli að aukinni lýðheilsu í landinu. Ég get ekki séð að lögleiðing spilavíta sé skref í þá átt. Ég óttast nefnilega að sá hópur sem er veikastur fyrir eigi eftir að verða helstu viðskiptavinir spilavítanna. Willum Þór hefur sagt að stuðla eigi að ábyrgri spilamennsku og að einstaklingar gætu óskað eftir því við spilavítið að þeir geti setti sig á bannlista. Mundi virka fyrir alkóhólista að óska eftir því við starfsmenn vínbúðanna eða kráaað vera settur á bannlista? Ég held að það sé mikil draumsýn að halda að slíkt virki . Í frumvarpinu er talað um að koma eigi fram með ýmis úrræði fyrir spilafíkla og vinna að forvörnum. Til hvers að lögleiða spilavíti sem auka vandann og leggja síðan til að auka fjármuni til þess að koma í veg fyrir vanda sem skapast ef hægt er að sleppa við vandamálið með því að lögleiða ekki slíka starfsemi? Ég vona að þær skynsemisraddir heyrist, bæði á Alþingi og úti í þjóðfélaginu, að þetta sé ekki sú viðbót við íslenskt samfélag sem við þurfum á að halda. Ef það er forsjárhyggja að leggjast gegn lögleiðingu spilavíta þá er það góð forsjárhyggja að mínu mati.
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar