Rangfærslur og villandi framsetning Útlendingastofnunar Gísli Hvanndal skrifar 30. maí 2016 09:55 Útlendingastofnun er gjörn á að benda á rangfærslur annarra. Það er því ekki úr vegi að benda á rangfærslur og villandi framsetningu í máli Kristínar Völundardóttur, forstjóra stofnunarinnar.Rangar og villandi tölur um veitingu hælis Í Hæpþáttum (sem finna má á ruv.is) gerir Kristín eins lítið úr synjunum og mest úr hælisveitingum eins og tungumál og tölur mögulega leyfa og leyfa ekki. Þannig man hún upp á hár að veitingar hafi verið 82 í fyrra, en synjanirnar 114 voru skv. henni „rúmlega 100“. Alls voru 323 hælismál afgreidd skv. tölum innanríkisráðuneytisins, en samt kemst Kristín að eftirfarandi niðurstöðu: „Þannig að veitingarhlutfall í verndarmálunum eða hælismálunum, það er svona á bilinu 45-50%, á hverju ári.“ Þar á hún því við mál í efnismeðferð, án þess að taka það fram sérstaklega, og tekur því ekki endursendingar á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar með í myndina. Sem sagt 82 mál eru helmingur af 323 málum. Í upplýsingum innanríkisráðuneytisins er tölfræðin fyrir lyktir mála kynnt svo að veiting hafi verið í 25% mála (ekki 50% eins og Kristín segir). Ef við notum sömu forsendur og Kristín er hlutfallið samt ekki nema 42% í fyrra og 40% í ár. Árið 2012 var var sambærilegt hlutfall 28%, árið 2013 var það 9%. 2014 voru veitingar að vísu 58% en þá var ekki nema rúmlega helmingur mála tekinn fyrir efnislega. Það er sem sagt rangt að hlutfallið sé 45-50% á ári hvernig sem á málið er litið.Endursendingar án efnismeðferðar fleiri en 15% Þá segir Kristín að Dyflinnarmál hafi verið 15% allra mála í fyrra. Skv. tölum innanríkisráðuneytisins voru endursendingar/frávísanir (aðrar en synjanir) 25% í fyrra. Þarna liggur munurinn í málum flóttamanna sem voru komnir með vernd í öðru ríki. Þessi mál kynnir Kristín ranglega sem 10% af synjuðum málum. Synjanir voru 35% og þessi mál bætast við það (sem og Dyflinnarmál). Ef hún kýs þessa framsetningu verður talnaskekkja hennar um veitingu í 45-50% mála enn stærri; synjunarmálum fjölgar og að sama skapi lækkar hlutfall veitinga. Eðlilegt er að flokka þessi 10% (vernd í öðru ríki) og Dyflinnarmál saman, eins og í framsetningu innanríkisráðuneytis (og eins og virðist gert í eldri ársskýrslum Útlendingastofnunar). Það er ekki stór munur á sýrlenskum flóttamanni sem neyðist til að skilja eftir fingrafar í Búlgaríu og fær svo hæli þar eða hinum sem á eftir að fá hælið. Í báðum tilvikum er ábyrgðinni kastað yfir á fyrsta skráða viðkomuland og flóttamaðurinn sendur aftur í slæmar aðstæður gegn sínum vilja. Á fyrsta ársfjórðungi 2016 eru Dyflinnarmál 36% og endursendingar þeirra sem hafa fengið vernd í öðru ríki 6%; sem sagt, Ísland tók ekki 42% mála til efnislegrar meðferðar heldur varpaði ábyrgðinni annað. Árið 2014 voru þau 44% (hér virðist vernd í öðru ríki vera inni í þeirri tölu, en það kemur ekki fram). Að taka dæmi um árið í fyrra og segja að Dyflinnarmál séu 15% er því í besta falli villandi. Íslenska ríkið sendir fólk í viðkvæmri stöðu til landa þar sem lítill eða enginn stuðningur bíður þess. Margt af þessu fólki hefur þegar komið sér fyrir á Íslandi og sér loks fyrir sér eðlilegt líf og framtíð; eitthvað sem augljóslega var ekki í boði í fyrsta viðkomulandi. Fólk sem hefur hrakist á milli landa, horfst í augu við dauðann og oftast eytt aleigunni í flóttann tekur varla ákvörðun um að flýja enn eina ferðina, til Íslands af öllum stöðum, ef líf með mannlegri reisn er þegar í boði. Eftir alla talnaleikfimina segir Kristín svo glottandi og hlæjandi í Hæpinu: „Þannig að hér er ekki mannvonska eða einhver illkvittni sem ræður för,“ svona til að gera grín að meðvirku kjánunum sem skilja ekki heiminn, en bætir svo alvarleg við, til að skóla fólk í raunveruleikanum: „Það eru lög og reglur.“ Dyflinnarreglugerðin Hún beygir þó einnig tungumálið sér í hag þegar kemur að lögum og reglum. Þannig segir hún að það séu ákveðin ákvæði í Dyflinnarreglugerðinni sem heimila ríkjum að beita henni ekki og að þessi ákvæði nýti Útlendingastofnun. Hún lætur þannig líta út eins og Íslandi beri skylda til að senda fólk aftur nema í ákveðnum tilfellum. Þetta er auðvitað blekkjandi og nærri lagi að segja að það séu viss ákvæði sem skylda ríki til að taka ábyrgð á efnislegri meðferð þó að ríkið sé ekki fyrsta viðkomuland. Dyflinnarreglugerðin í heild er svo ekkert annað en heimild ríkja til að senda fólk aftur til fyrsta viðkomulands; hún kemur ekki í veg fyrir að Ísland taki meiri ábyrgð í flóttamannamálum en það gerir, til samræmis við Norðurlönd og fleiri ríki. Tilgang Dyflinnarreglugerðarinnar segir Kristín vera þann að eitt ríki fjalli um umsókn og tiltekur tvö markmið þar að baki: „Í fyrsta lagi til að ríki geti ekki kastað umsækjanda á milli sín og sagt: „Ekki ég!“ Og líka það að það séu ekki margar umsóknir í gangi á mismunandi ríkjum.“Eze Okafor Samkvæmt öllum upplýsingum sem komið hafa fram um mál nígeríska flóttamannsins Eze Okafors er ekki hægt að sjá að endursending hans til Svíþjóðar samrýmist þessum markmiðum. Eze er nú kominn til Svíþjóðar þar sem Ísland ætlaðist til að hann sækti (aftur) um hæli á meðan hann myndi bíða eftir niðurstöðu í máli sínu um dvalarleyfi af mannúðarástæðu á Íslandi; þannig hefði honum verið kastað til baka einmitt til að vera með tvö mál í gangi á sama tíma. En nú segja Svíar: „Ekki ég!“, eins og Íslendingar hafa sagt síðustu fjögur ár, og greyið Eze, sem bjó í leiguhúnsæði, borgaði skatta og bað bænir á Íslandi þar til fyrir stuttu, hefur nú ekkert annað en Jesú Krist og fötin sem hann stendur í. Eze er á götunni í Svíþjóð, þaðan sem hann verður sendur til Nígeríu ef hann kemst ekki aftur til Íslands. Hér má lesa nánar um mál hans og skrifa undir áskorun til Ólafar Nordal um að beita sér í málinu. Þess má geta að þegar ég fór með Eze Okafor í Útlendingastofnun árið 2014 til að spyrjast fyrir um það hvenær hann fengi viðeigandi læknisþjónustu, vegna langvarandi sýkingar sem hann var með í ógrónu stungusári á höfði, var ég spurður hvort ég væri skráður talsmaður hans. Þegar ég svaraði neitandi var okkur vísað á dyr og honum sagt að fara sjálfur til Félagsþjónustunnar, sem aftur fékk engin svör frá Útlendingastofnun. Hræsni og valdníðsla Í viðtali á þeim viðeigandi degi 1. apríl sagðist Kristín vona að heimurinn verði fyrr en síðar þannig að það verði engin landamæri og dásamaði hugmyndafræðina í Star Trek: „Einn heimur og ein þjóð með öllum þjóðarbrotum.“ Sem hljómar svolítið eins og ef Sigmundur Davíð færi að dásama hugmyndafræði Rokk í Reykjavík og pönksins, við værum bara ekki tilbúin fyrir anarkíið. Þrátt fyrir hugsjónirnar kvartar Kristín þó undan meðvirkni með umsækjendum um vernd á Íslandi, sem og undan gagnrýni á stofnun sína sem fari einungis að lögum. Í því samhengi er rétt að minna á hvernig staðan á Útlendingastofnun var þegar Eze Okafor sótti um hæli. „Mannauður fór til spillis, verk voru tvítekin, hælisleitendur voru margskráðir og gögn um þá voru varðveitt á óreiðukenndan hátt. Það skorti skilning á aðstæðum hælisleitenda sem reiddu sig á kerfið og þeim var ekki haldið nægilega upplýstum. Þeir bjuggu við óöryggi, vissu ekki hvenær þeir áttu von á því að vera kallaðir í viðtal og biðu að meðaltali í 317 daga eftir úrskurði. Þegar úrskurðir bárust loks voru þeir langir, allt að fjörutíu síður, tyrfnir og erfitt fyrir hælisleitandann að átta sig á forsendum og rökstuðningi fyrir samþykki eða höfnun. Svona lýsir Pia Prytz Phiri, framkvæmdastjóri Norður-Evrópu deildar Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna ástandinu í hælismálum á Íslandi, eins og það var árið 2013.“ Einnig er talað um ósamræmi í verklagi og ákvarðanatöku, sem ég sjálfur kynntist í samræðum mínum við starfsmenn stofnunarinnar þetta sama ár. Svör voru misvísandi eftir því hver var spurður og hvenær. Á endanum réð svo klassískur íslenskur kunningjaskapur því að maðurinn, sem ég var að aðstoða, fékk dvalar- og atvinnuleyfi án vandræða. Það var reyndar skammgóður vermir því að hálfu ári síðar fékk hann að kynnast fasísku hliðinni á ósamræminu. Þetta kallar Kristín sjálf valdníðslu og í máli hennar og Ólafar Nordal í Hæpinu má merkja að meginstefnan í útlendingamálum sé að ná fram mannúð með því að forðast slíka ósanngirni.Mannúðin að koma jafn illa fram við alla Í staðinn virðist hafa tekið við meiri harka, þar sem mannúðin er fólgin í því að allir eigi jafn litla möguleika, ef þeim hefur ekki tekist að finna sér beint far frá Sýrlandi til Íslands. Hin hliðin á mannúðinni er að stytta málsmeðferðartíma með því að henda fólki úr landi í skjóli nætur án fyrirvara og jafnvel án eigna sinna eftir fjögurra ára dvöl á Íslandi, eins og í máli Eze. Á meðan eru kvótaflóttamennirnir ekki fleiri en svo að við náðum að kynnast þeim öllum persónulega á fyrstu vikunni eftir komu þeirra, þegar fjölmiðlar báðu þá aftur og aftur að rifja upp hræðilega fortíð og segja okkur frá framtíðaráætlunum í atvinnumálum og tungumálanámi, jafnt í móttökuathöfnum með ráðherrum og öðrum fyrirmennum og á sundlaugarbakkanum á Akureyri. Og auðvitað fengum við alltaf að heyra hvað við erum frábær! Undirskriftasöfnun og upplýsingar um mál Eze Okafor:https://www.change.org/p/%C3%B3l%C3%B6f-nordal-innanr%C3%ADkisr%C3%A1%C3%B0herra-bring-eze-back-to-iceland Ársskýrslur Útlendingastofnunar:https://utl.is/index.php/um-utlendingastofnun/arsskyrslur Afgreidd hælismál á þessu ári: https://utl.is/files/Tlfri_hlismla_Q1_2016.pdf Kynning innanríkisráðuneytisins á hælismálum:https://www.innanrikisraduneyti.is/media/frettir-2016/Stadan-i-haeliskerfinu-12.02.2016.pdf Frétt um ástandið í hælismálum 2013: https://www.ruv.is/frett/haelismal-stodlun-stytting-og-straumlinulogun Viðtal við Kristínu Völdunardóttur: /g/2016160409979 Landamæri 1-2 í Hæpinu: https://ruv.is/thaettir/haepid Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Flóttamenn Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Sjá meira
Útlendingastofnun er gjörn á að benda á rangfærslur annarra. Það er því ekki úr vegi að benda á rangfærslur og villandi framsetningu í máli Kristínar Völundardóttur, forstjóra stofnunarinnar.Rangar og villandi tölur um veitingu hælis Í Hæpþáttum (sem finna má á ruv.is) gerir Kristín eins lítið úr synjunum og mest úr hælisveitingum eins og tungumál og tölur mögulega leyfa og leyfa ekki. Þannig man hún upp á hár að veitingar hafi verið 82 í fyrra, en synjanirnar 114 voru skv. henni „rúmlega 100“. Alls voru 323 hælismál afgreidd skv. tölum innanríkisráðuneytisins, en samt kemst Kristín að eftirfarandi niðurstöðu: „Þannig að veitingarhlutfall í verndarmálunum eða hælismálunum, það er svona á bilinu 45-50%, á hverju ári.“ Þar á hún því við mál í efnismeðferð, án þess að taka það fram sérstaklega, og tekur því ekki endursendingar á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar með í myndina. Sem sagt 82 mál eru helmingur af 323 málum. Í upplýsingum innanríkisráðuneytisins er tölfræðin fyrir lyktir mála kynnt svo að veiting hafi verið í 25% mála (ekki 50% eins og Kristín segir). Ef við notum sömu forsendur og Kristín er hlutfallið samt ekki nema 42% í fyrra og 40% í ár. Árið 2012 var var sambærilegt hlutfall 28%, árið 2013 var það 9%. 2014 voru veitingar að vísu 58% en þá var ekki nema rúmlega helmingur mála tekinn fyrir efnislega. Það er sem sagt rangt að hlutfallið sé 45-50% á ári hvernig sem á málið er litið.Endursendingar án efnismeðferðar fleiri en 15% Þá segir Kristín að Dyflinnarmál hafi verið 15% allra mála í fyrra. Skv. tölum innanríkisráðuneytisins voru endursendingar/frávísanir (aðrar en synjanir) 25% í fyrra. Þarna liggur munurinn í málum flóttamanna sem voru komnir með vernd í öðru ríki. Þessi mál kynnir Kristín ranglega sem 10% af synjuðum málum. Synjanir voru 35% og þessi mál bætast við það (sem og Dyflinnarmál). Ef hún kýs þessa framsetningu verður talnaskekkja hennar um veitingu í 45-50% mála enn stærri; synjunarmálum fjölgar og að sama skapi lækkar hlutfall veitinga. Eðlilegt er að flokka þessi 10% (vernd í öðru ríki) og Dyflinnarmál saman, eins og í framsetningu innanríkisráðuneytis (og eins og virðist gert í eldri ársskýrslum Útlendingastofnunar). Það er ekki stór munur á sýrlenskum flóttamanni sem neyðist til að skilja eftir fingrafar í Búlgaríu og fær svo hæli þar eða hinum sem á eftir að fá hælið. Í báðum tilvikum er ábyrgðinni kastað yfir á fyrsta skráða viðkomuland og flóttamaðurinn sendur aftur í slæmar aðstæður gegn sínum vilja. Á fyrsta ársfjórðungi 2016 eru Dyflinnarmál 36% og endursendingar þeirra sem hafa fengið vernd í öðru ríki 6%; sem sagt, Ísland tók ekki 42% mála til efnislegrar meðferðar heldur varpaði ábyrgðinni annað. Árið 2014 voru þau 44% (hér virðist vernd í öðru ríki vera inni í þeirri tölu, en það kemur ekki fram). Að taka dæmi um árið í fyrra og segja að Dyflinnarmál séu 15% er því í besta falli villandi. Íslenska ríkið sendir fólk í viðkvæmri stöðu til landa þar sem lítill eða enginn stuðningur bíður þess. Margt af þessu fólki hefur þegar komið sér fyrir á Íslandi og sér loks fyrir sér eðlilegt líf og framtíð; eitthvað sem augljóslega var ekki í boði í fyrsta viðkomulandi. Fólk sem hefur hrakist á milli landa, horfst í augu við dauðann og oftast eytt aleigunni í flóttann tekur varla ákvörðun um að flýja enn eina ferðina, til Íslands af öllum stöðum, ef líf með mannlegri reisn er þegar í boði. Eftir alla talnaleikfimina segir Kristín svo glottandi og hlæjandi í Hæpinu: „Þannig að hér er ekki mannvonska eða einhver illkvittni sem ræður för,“ svona til að gera grín að meðvirku kjánunum sem skilja ekki heiminn, en bætir svo alvarleg við, til að skóla fólk í raunveruleikanum: „Það eru lög og reglur.“ Dyflinnarreglugerðin Hún beygir þó einnig tungumálið sér í hag þegar kemur að lögum og reglum. Þannig segir hún að það séu ákveðin ákvæði í Dyflinnarreglugerðinni sem heimila ríkjum að beita henni ekki og að þessi ákvæði nýti Útlendingastofnun. Hún lætur þannig líta út eins og Íslandi beri skylda til að senda fólk aftur nema í ákveðnum tilfellum. Þetta er auðvitað blekkjandi og nærri lagi að segja að það séu viss ákvæði sem skylda ríki til að taka ábyrgð á efnislegri meðferð þó að ríkið sé ekki fyrsta viðkomuland. Dyflinnarreglugerðin í heild er svo ekkert annað en heimild ríkja til að senda fólk aftur til fyrsta viðkomulands; hún kemur ekki í veg fyrir að Ísland taki meiri ábyrgð í flóttamannamálum en það gerir, til samræmis við Norðurlönd og fleiri ríki. Tilgang Dyflinnarreglugerðarinnar segir Kristín vera þann að eitt ríki fjalli um umsókn og tiltekur tvö markmið þar að baki: „Í fyrsta lagi til að ríki geti ekki kastað umsækjanda á milli sín og sagt: „Ekki ég!“ Og líka það að það séu ekki margar umsóknir í gangi á mismunandi ríkjum.“Eze Okafor Samkvæmt öllum upplýsingum sem komið hafa fram um mál nígeríska flóttamannsins Eze Okafors er ekki hægt að sjá að endursending hans til Svíþjóðar samrýmist þessum markmiðum. Eze er nú kominn til Svíþjóðar þar sem Ísland ætlaðist til að hann sækti (aftur) um hæli á meðan hann myndi bíða eftir niðurstöðu í máli sínu um dvalarleyfi af mannúðarástæðu á Íslandi; þannig hefði honum verið kastað til baka einmitt til að vera með tvö mál í gangi á sama tíma. En nú segja Svíar: „Ekki ég!“, eins og Íslendingar hafa sagt síðustu fjögur ár, og greyið Eze, sem bjó í leiguhúnsæði, borgaði skatta og bað bænir á Íslandi þar til fyrir stuttu, hefur nú ekkert annað en Jesú Krist og fötin sem hann stendur í. Eze er á götunni í Svíþjóð, þaðan sem hann verður sendur til Nígeríu ef hann kemst ekki aftur til Íslands. Hér má lesa nánar um mál hans og skrifa undir áskorun til Ólafar Nordal um að beita sér í málinu. Þess má geta að þegar ég fór með Eze Okafor í Útlendingastofnun árið 2014 til að spyrjast fyrir um það hvenær hann fengi viðeigandi læknisþjónustu, vegna langvarandi sýkingar sem hann var með í ógrónu stungusári á höfði, var ég spurður hvort ég væri skráður talsmaður hans. Þegar ég svaraði neitandi var okkur vísað á dyr og honum sagt að fara sjálfur til Félagsþjónustunnar, sem aftur fékk engin svör frá Útlendingastofnun. Hræsni og valdníðsla Í viðtali á þeim viðeigandi degi 1. apríl sagðist Kristín vona að heimurinn verði fyrr en síðar þannig að það verði engin landamæri og dásamaði hugmyndafræðina í Star Trek: „Einn heimur og ein þjóð með öllum þjóðarbrotum.“ Sem hljómar svolítið eins og ef Sigmundur Davíð færi að dásama hugmyndafræði Rokk í Reykjavík og pönksins, við værum bara ekki tilbúin fyrir anarkíið. Þrátt fyrir hugsjónirnar kvartar Kristín þó undan meðvirkni með umsækjendum um vernd á Íslandi, sem og undan gagnrýni á stofnun sína sem fari einungis að lögum. Í því samhengi er rétt að minna á hvernig staðan á Útlendingastofnun var þegar Eze Okafor sótti um hæli. „Mannauður fór til spillis, verk voru tvítekin, hælisleitendur voru margskráðir og gögn um þá voru varðveitt á óreiðukenndan hátt. Það skorti skilning á aðstæðum hælisleitenda sem reiddu sig á kerfið og þeim var ekki haldið nægilega upplýstum. Þeir bjuggu við óöryggi, vissu ekki hvenær þeir áttu von á því að vera kallaðir í viðtal og biðu að meðaltali í 317 daga eftir úrskurði. Þegar úrskurðir bárust loks voru þeir langir, allt að fjörutíu síður, tyrfnir og erfitt fyrir hælisleitandann að átta sig á forsendum og rökstuðningi fyrir samþykki eða höfnun. Svona lýsir Pia Prytz Phiri, framkvæmdastjóri Norður-Evrópu deildar Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna ástandinu í hælismálum á Íslandi, eins og það var árið 2013.“ Einnig er talað um ósamræmi í verklagi og ákvarðanatöku, sem ég sjálfur kynntist í samræðum mínum við starfsmenn stofnunarinnar þetta sama ár. Svör voru misvísandi eftir því hver var spurður og hvenær. Á endanum réð svo klassískur íslenskur kunningjaskapur því að maðurinn, sem ég var að aðstoða, fékk dvalar- og atvinnuleyfi án vandræða. Það var reyndar skammgóður vermir því að hálfu ári síðar fékk hann að kynnast fasísku hliðinni á ósamræminu. Þetta kallar Kristín sjálf valdníðslu og í máli hennar og Ólafar Nordal í Hæpinu má merkja að meginstefnan í útlendingamálum sé að ná fram mannúð með því að forðast slíka ósanngirni.Mannúðin að koma jafn illa fram við alla Í staðinn virðist hafa tekið við meiri harka, þar sem mannúðin er fólgin í því að allir eigi jafn litla möguleika, ef þeim hefur ekki tekist að finna sér beint far frá Sýrlandi til Íslands. Hin hliðin á mannúðinni er að stytta málsmeðferðartíma með því að henda fólki úr landi í skjóli nætur án fyrirvara og jafnvel án eigna sinna eftir fjögurra ára dvöl á Íslandi, eins og í máli Eze. Á meðan eru kvótaflóttamennirnir ekki fleiri en svo að við náðum að kynnast þeim öllum persónulega á fyrstu vikunni eftir komu þeirra, þegar fjölmiðlar báðu þá aftur og aftur að rifja upp hræðilega fortíð og segja okkur frá framtíðaráætlunum í atvinnumálum og tungumálanámi, jafnt í móttökuathöfnum með ráðherrum og öðrum fyrirmennum og á sundlaugarbakkanum á Akureyri. Og auðvitað fengum við alltaf að heyra hvað við erum frábær! Undirskriftasöfnun og upplýsingar um mál Eze Okafor:https://www.change.org/p/%C3%B3l%C3%B6f-nordal-innanr%C3%ADkisr%C3%A1%C3%B0herra-bring-eze-back-to-iceland Ársskýrslur Útlendingastofnunar:https://utl.is/index.php/um-utlendingastofnun/arsskyrslur Afgreidd hælismál á þessu ári: https://utl.is/files/Tlfri_hlismla_Q1_2016.pdf Kynning innanríkisráðuneytisins á hælismálum:https://www.innanrikisraduneyti.is/media/frettir-2016/Stadan-i-haeliskerfinu-12.02.2016.pdf Frétt um ástandið í hælismálum 2013: https://www.ruv.is/frett/haelismal-stodlun-stytting-og-straumlinulogun Viðtal við Kristínu Völdunardóttur: /g/2016160409979 Landamæri 1-2 í Hæpinu: https://ruv.is/thaettir/haepid
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun