„Those were the days“ Ellert B. Schram skrifar 1. júlí 2016 07:00 Ég hef eins og aðrir Íslendingar fylgst með Evrópukeppninni og bíð spenntur eftir leiknum gegn Frökkum í átta liða úrslitum. Stærstu stundar íslenskrar karlaknattspyrnu. Íslenskra íþrótta. Tek þátt í fagnaðarlátunum og spenningnum og er svo heppinn að vera boðinn til Parísar til að vera viðstaddur þennan atburð, með öndina í hálsinum. Rifjum aðeins upp fortíðina og aðdragandann. Mér verður hugsað til landsleikjasögu Íslands. Ég var sex ára þegar Ísland spilaði sinn fyrsta landsleik 1946. Gegn Dönum. Var þá í sveitinni og sá ekki þann leik. Var aftur í sveitinni þegar Ísland vann Svía 4-3, árið 1948, og Ríkharður Jónsson skoraði öll mörkin. Fyrsti landsleikurinn sem ég sá, var gegn Dönum 1953. Á Melavellinum, með Albert Guðmundsson í fararbroddi. Á sjötta áratugnum tók Ísland þátt í undankeppni Evrópu. Belgar og Hollendingar voru meðal andstæðinganna. Knattspyrnusambandið samdi við þessi tvö lönd að leika heimaleiki Íslands úti. Fjárhagurinn leyfði ekki að taka á móti útlendingum til að spila „bara“ landsleik. Svo kom að því að ég lék með landsliði Íslands á sjöunda áratugnum. Áður en efnt var til Evrópukeppni, áður en nokkur þjóð nennti að ferðast til Íslands til að spila fótbolta. Bermúda kom, Færeyingar og stundum Norðmenn og svo tókum við þátt í mótum sem voru fyrir amatöra, en voru eftirsóttar uppákomur fyrir íslenska áhugamenn um fótboltann. Ég man eftir leik í London gegn áhugamannalandsliði Englendinga, þar sem völlurinn hallaði frá vinstri kanti til hægri um að a.m.k. hálfan annan metra. Tveir voru sendir af velli í enska liðinu en þeir unnu samt, tvö – núll. Ég man líka eftir leik gegn áhugamannaliði Spánverja í Madrid, í 35 stiga hita. Allt í einu brunaði kantmaðurinn í spænska liðinu upp kantinn óáreittur og lagði upp mark. Ég, aftasti maður í vörn og fyrirliði, spurði fúlbakkinn: hvar varst þú? Og svarið var: Æ, ég færði mig yfir á hinn vallarhelminginn til að hvíla mig frá sólinni, hún var alveg að drepa mig. Svo fórum við einu sinni í landsleikjaferð til Noregs og Finnlands og eftir að fyrri leiknum var lokið var gert ráð fyrir að leikmennirnir hvíldu sig á milli leikja. Einhvern veginn tókst þeim að smeygja sér út um glugga á annarri hæð og komast á næturrölt. Ég var svo „heppinn“ að vera meiddur á fæti og komst ekki með. Þetta var nú aginn í þá daga.Ásgeir Sigurvinsson skallar boltann í leik Íslands og A-Þýskalands á Laugardalsvelli 1973.Framlag margra kynslóða Á áttunda og níunda áratugnum gegndi ég formennsku í knattspyrnusambandinu. Það voru ekki miklir peningar í handraðanum hjá KSÍ á þeim árum. Þegar landsleikur var leikinn í Laugardalnum var mesta áhyggjuefni KSÍ stjórnarinnar fyrir leik, hvernig veðrið yrði. Í roki og rigningu kom nánast enginn á völlinn. Við efndum til bingós og happdrættis og höfðum bíl í verðlaun. Stærsti sigurinn var þegar vinningurinn gekk ekki út. Það bjargaði fjárhagnum. Nokkrir voru atvinnumenn í útlöndum, svo sem Ásgeir Sigurvinsson, Atli Eðvaldsson og Arnór Guðjohnsen. Arnór meiddist einu sinni í landsleik og það tók knattspyrnusambandið mörg ár að borga klúbbnum (í Belgíu) skaðabætur, fyrir að meiðast á okkar ábyrgð! Þannig gæti ég haldið áfram að rifja upp þessa sögu og líka að rifja upp að íslenska landsliðið sigraði Austur-Þjóðverja, sem þá voru Ólympíumeistarar, 2-0. Þá var kátt í höllinni. Ég bauð liðinu heim á Stýrimannastíginn í Vesturbænum og fagnaðarlátunum lauk undir morgun og enginn kvartaði í hverfinu! Já, svona var nú fótboltinn í þá daga. Ég hef auðvitað haldið áfram að fylgjast með knattspyrnunni. Ég sé ekki eftir því. Sérstaklega ekki, þegar mér gefst nú tækifæri til að setjast í heiðursstúkuna á áttatíu þúsund manna leikvellinum í París og hrópa „áfram Ísland“ í baráttu til að komast í undanúrslit í sjálfri Evrópukeppninni. Þetta er ekki öskubuskuævintýri. Þetta er ekki draumur. Þetta er ávöxtur langrar og stórmerkilegrar sögu knattspyrnunnar hér á landi. Uppskera starfs og framlags margra kynslóða áhugamanna og leiðtoga íslenskra knattspyrnufélaga. Hvernig svo sem leikurinn fer á sunnudaginn, þá er afrekið þegar unnið. Sigrarnir. Frammistaðan. Úrslitin.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ellert B. Schram Mest lesið Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Klaufaskapur og reynsluleysi? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Ég hef eins og aðrir Íslendingar fylgst með Evrópukeppninni og bíð spenntur eftir leiknum gegn Frökkum í átta liða úrslitum. Stærstu stundar íslenskrar karlaknattspyrnu. Íslenskra íþrótta. Tek þátt í fagnaðarlátunum og spenningnum og er svo heppinn að vera boðinn til Parísar til að vera viðstaddur þennan atburð, með öndina í hálsinum. Rifjum aðeins upp fortíðina og aðdragandann. Mér verður hugsað til landsleikjasögu Íslands. Ég var sex ára þegar Ísland spilaði sinn fyrsta landsleik 1946. Gegn Dönum. Var þá í sveitinni og sá ekki þann leik. Var aftur í sveitinni þegar Ísland vann Svía 4-3, árið 1948, og Ríkharður Jónsson skoraði öll mörkin. Fyrsti landsleikurinn sem ég sá, var gegn Dönum 1953. Á Melavellinum, með Albert Guðmundsson í fararbroddi. Á sjötta áratugnum tók Ísland þátt í undankeppni Evrópu. Belgar og Hollendingar voru meðal andstæðinganna. Knattspyrnusambandið samdi við þessi tvö lönd að leika heimaleiki Íslands úti. Fjárhagurinn leyfði ekki að taka á móti útlendingum til að spila „bara“ landsleik. Svo kom að því að ég lék með landsliði Íslands á sjöunda áratugnum. Áður en efnt var til Evrópukeppni, áður en nokkur þjóð nennti að ferðast til Íslands til að spila fótbolta. Bermúda kom, Færeyingar og stundum Norðmenn og svo tókum við þátt í mótum sem voru fyrir amatöra, en voru eftirsóttar uppákomur fyrir íslenska áhugamenn um fótboltann. Ég man eftir leik í London gegn áhugamannalandsliði Englendinga, þar sem völlurinn hallaði frá vinstri kanti til hægri um að a.m.k. hálfan annan metra. Tveir voru sendir af velli í enska liðinu en þeir unnu samt, tvö – núll. Ég man líka eftir leik gegn áhugamannaliði Spánverja í Madrid, í 35 stiga hita. Allt í einu brunaði kantmaðurinn í spænska liðinu upp kantinn óáreittur og lagði upp mark. Ég, aftasti maður í vörn og fyrirliði, spurði fúlbakkinn: hvar varst þú? Og svarið var: Æ, ég færði mig yfir á hinn vallarhelminginn til að hvíla mig frá sólinni, hún var alveg að drepa mig. Svo fórum við einu sinni í landsleikjaferð til Noregs og Finnlands og eftir að fyrri leiknum var lokið var gert ráð fyrir að leikmennirnir hvíldu sig á milli leikja. Einhvern veginn tókst þeim að smeygja sér út um glugga á annarri hæð og komast á næturrölt. Ég var svo „heppinn“ að vera meiddur á fæti og komst ekki með. Þetta var nú aginn í þá daga.Ásgeir Sigurvinsson skallar boltann í leik Íslands og A-Þýskalands á Laugardalsvelli 1973.Framlag margra kynslóða Á áttunda og níunda áratugnum gegndi ég formennsku í knattspyrnusambandinu. Það voru ekki miklir peningar í handraðanum hjá KSÍ á þeim árum. Þegar landsleikur var leikinn í Laugardalnum var mesta áhyggjuefni KSÍ stjórnarinnar fyrir leik, hvernig veðrið yrði. Í roki og rigningu kom nánast enginn á völlinn. Við efndum til bingós og happdrættis og höfðum bíl í verðlaun. Stærsti sigurinn var þegar vinningurinn gekk ekki út. Það bjargaði fjárhagnum. Nokkrir voru atvinnumenn í útlöndum, svo sem Ásgeir Sigurvinsson, Atli Eðvaldsson og Arnór Guðjohnsen. Arnór meiddist einu sinni í landsleik og það tók knattspyrnusambandið mörg ár að borga klúbbnum (í Belgíu) skaðabætur, fyrir að meiðast á okkar ábyrgð! Þannig gæti ég haldið áfram að rifja upp þessa sögu og líka að rifja upp að íslenska landsliðið sigraði Austur-Þjóðverja, sem þá voru Ólympíumeistarar, 2-0. Þá var kátt í höllinni. Ég bauð liðinu heim á Stýrimannastíginn í Vesturbænum og fagnaðarlátunum lauk undir morgun og enginn kvartaði í hverfinu! Já, svona var nú fótboltinn í þá daga. Ég hef auðvitað haldið áfram að fylgjast með knattspyrnunni. Ég sé ekki eftir því. Sérstaklega ekki, þegar mér gefst nú tækifæri til að setjast í heiðursstúkuna á áttatíu þúsund manna leikvellinum í París og hrópa „áfram Ísland“ í baráttu til að komast í undanúrslit í sjálfri Evrópukeppninni. Þetta er ekki öskubuskuævintýri. Þetta er ekki draumur. Þetta er ávöxtur langrar og stórmerkilegrar sögu knattspyrnunnar hér á landi. Uppskera starfs og framlags margra kynslóða áhugamanna og leiðtoga íslenskra knattspyrnufélaga. Hvernig svo sem leikurinn fer á sunnudaginn, þá er afrekið þegar unnið. Sigrarnir. Frammistaðan. Úrslitin.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun