Aron Kristinn Jónasson var einn af þeim sem mættu snemma í röðina á laugardagsmorgun.
„Ég vaknaði klukkan 6.45, klæddi mig vel og var mættur í kringum 7.00. Röðin var þá að inngangi Kirkjuhússins á móti Spúútnik á Laugavegi. Ég beið í fimm tíma til að komast inn í búðina en það var fínt veður svo þetta leið hratt. Það voru alveg einhverjir gaurar sem biðu í 16 tíma sem mér finnst persónulega of mikið fyrir skópar,“ segir Aron, en aðspurður að því hvort hann ætli sér að selja skóna sína, eins og sumir hafi verið að gera segir hann að „skór [séu] til að nota“. Aron náði þó ekki sinni stærð en lét það ekki stoppa sig.
„Ég mætti sirka klukkan 11.00 og beið í svona 20-30 mínútur í röð. Ég ætla að eiga skóna og ég myndi aldrei tíma að selja þá. Ég er mikill aðdáandi Kanye West og finnst skórnir sjálfir mjög flottir.
Mér finnst líka gaman að safna – er búin að kaupa varning líka eftir Kanye og beið eftir honum í sirka þrjá klukkutíma í Boston fyrir Saint Pablo-tónleika sem við kærastinn minn fórum á.“
Guðmundur Ragnarsson, kærasti Sigríðar, mætti einmitt líka í röðina, nema þau biðu fyrir utan sitthvort útibúið af Húrra. Hann mætti á svipuðum tíma og Sigríður og þurfti því ekki að bíða jafn lengi og sumir, en líkt og Aron þurfti hann að sætta sig við aðra stærð en þá sem hann venjulega notar.
„Ég beið í sirka 25-30 mínútur í röð eftir að komast inn. Ég var mjög heppinn að fá stærð sem nokkurn veginn passar á mig,“ segir Guðmundur sem tekur það fram að hann ætli að sjálfsögðu að ganga í skónum. Aðspurður hvers vegna hann hafi verið til í að standa í röð eftir djásninu stendur ekki á svörum:
„Ég hef mikla ástríðu fyrir „sneakers“ og myndi aldrei missa af Yeezy droppi!“
