Prísar sig sæla að hafa ekki fundið ástina í Frakklandi

Vigdís fór um víðan völl í ítarlegu viðtali við Heimi Má Pétursson á annan dag jóla. Þar voru rifjuð upp árin hennar í Frakklandi. Hún stundaði nám í frönsku og frönskum bókmenntum þar í landi. Fyrst við háskólann í Grenoble og síðar Sorbonne. Hún segir það hafa reynst vel að byrja í minni háskóla á meðan hún var að öðlast hugrekki til að tala tungumálið sem hún var að læra.

París er oft nefnd borg ástarinnar. Vigdís segir ástina ekki hafa komið við sögu í París.

„Almáttugur nei,“ segir Vigdís og skellir upp úr.

„Ég var svo heppin að ég varð aldrei skotin í Fransmanni.“

Hún útskýrir nánar af hverju Frakkarnir hafi ekki heillað hana.

„Þeir voru svo macho Frakkar, eða voru þá. Miklu meira þá en núna kannski. Þeir voru svo óskaplega mikið franskir, miklir karlar. Karlar voru svo miklir karlar í Frakklandi. Það voru miklu færri konur í háskólunum til dæmis. Núna eru þetta allt aðrir tímar.“

Vigdís varð fyrst kvenna lýðræðislega kjörin forseti í heiminum. Hún hefur alla tíð haldið einkalífi sínu nokkuð út af fyrir sig. Hún giftist Ragnari Arinbjarnar árið 1954 en þau skildu sjö árum síðar. Árið 1972 ættleiddi hún svo dóttur sína Ástríði og var að því er næst verður komist fyrst einhleypra kvenna til að ættleiða barn hér á landi.

Annars hefur lítið frést af ástum og örlögum forsetans sem varð 92 ára fyrr á árinu.

„Hvað er þetta, heldurðu að ég fari að segja þér það,“ svaraði Vigdís aðspurð um ástina.

„Ég ber mikla virðingu fyrir þeirri tilfinningu en ég ber hana ekki á torg.“