Nú er annar dagur táknrænna tjaldmótmæla sem Palestínumenn á Íslandi standa fyrir sem hafa fengið samþykkta fjölskyldusameiningu. Fjölskyldur þeirra eru þó enn fastar á Gasa. Alþingismaður var að spjalla við hópinn þegar fréttastofu bar að garði.
„Það er ólýsanlegt að fylgjast með stríði í heimalandinu og vita að þú átt fjölskyldu þar sem er komin með leyfi til að koma hingað en kemst ekki,“ segir Andrés Ingi Jónsson, þingmaður Pírata.
Fréttastofa fékk þær upplýsingar frá utanríkisráðuneytinu að landamærin séu lokuð og óljóst hvenær dvalarleyfishöfum verði kleift að yfirgefa Gasa. Evrópusambandsríki og hin Norðurlöndin hafi leitast við að koma eigin ríkisborgurum yfir landamærin en að ráðuneytið hafi ekki nákvæmar upplýsingar um aðgerðirnar og ekki í hvaða mæli þær kunni að hafa snúið að dvalarleyfishöfum.
„Hérna eru menn fyrir aftan mig sem íslensk stjórnvöld eru búin að samþykkja að vernda og hjálpa og það felur eitthvað meira í sér en orð og pappíra. Það kallar á aðgerðir.“
Fréttastofa ræddi í gær við Naji Asar, sem flúði Gasa ásamt þremur yngri frændum. Einn þeirra er hinn fjórtán ára Abdullah sem er í Álftamýrarskóla. Hann hefur ekki séð fjölskylduna sína í fimm ár. Hann gisti í einum af tjöldunum í nótt. Abdullah útskýrði að honum hefði ekki verið allt of kalt því þeir gistu nokkrir saman til að halda á sér hita.
Abullah segist ekki geta beðið lengur eftir að fá að sjá fjölskylduna sína.
„Stjórnvöld segja bara „bíða, bíða“ en ég get ekki beðið,“ útskýrir Abdullah.
Þetta eru mamma og pabbi?
„Já, mamma og pabbi og tvær systur mínar og bróðir.“
Saknarðu þeirra?
„Já, ég sakna þeirra sannarlega. Ég sakna þeirra mikið en það er ekkert hægt að gera.“
Íslendingar hafa verði duglegir við að spjalla við þá og fært þeim ýmislegt nytsamlegt og Naji telur upp.
„Súpu, mat sælgæti og snakk mikið kaffi og te og mjólk, heitt súkkulaði. Hér er mjög margt gott fólk,“ segir Naji.
