Brjótum heimsblað! Hallgrímur Helgason skrifar 27. maí 2024 14:30 Kosningabaráttan hefur verið býsna skemmtileg og bara nokkuð kærkomin þetta vorið, þar sem þjóðin varð af sínu árlega Júró-fári. Óneitanlega hefur þó eitt framboðið yfirskyggt umræðuna, enda í fyrsta sinn sem ráðherra sitjandi ríkisstjórnar fer í forsetaframboð. Hefur þetta skapað heitar umræður víða og heyrst hefur af fjölskyldum þar sem systkyni talast ekki lengur við, vinir rífast á götum úti og hálfleikskaffið í Bestu deildinni frussast á ranga staði. “Hún er hæf en þetta er ekki við hæfi,” kvað fyrrum kvennaframboðskona. Ófáum landsmönnum ofbýður sannarlega að sjá pólitíska valdið, peningavaldið og menningarvaldið fallast svo ljúft í faðma. Öðrum frambjóðendum gengur upp og niður, Höllur rísa og Höllur hníga, en ég leyfi mér að benda á Baldur Þórhallsson, sem enn heldur sínu, skammt undan forsætisráðherranum fyrrverandi, og gæti átt möguleika á kjöri. Hér vantar þó enn stuðninginn sem þarf. Baldur og Felix hafa árum saman verið dýrmæt fyrirmynd nýrra fjölskyldutegunda, vakið aðdáun sem ötulir baráttumenn hinsegin réttinda og um leið staðið sterkir hver á sínu sviði, Baldur í fræðunum og Felix í menningunni. Fólk var enda mætt heim til þeirra strax á nýársdag og heimtaði framboð! Fallegustu stuðningsyfirlýsingar baráttunnar hafa komið frá barnsmæðrum beggja, og fallegri og samheldnari fjölskyldu er vart hægt að hugsa sér á Bessastaði. Sjálfur þekki ég Felix betur þar sem ég hef auðvitað fylgst vel með samstarfi hans og bróður míns, Gunnars Helgasonar, í gegnum árin. Saman hafa þeir gefið börnum landsins fleiri gæðastundir en flestir. Og þessi kvöldin sofna ófá börnin út frá lestri Felixar og Þuríðar Blævar á bók hans, Ævintýrum Freyju og Frikka, á Storytel. Fyrir sex ára dóttur minni er Felix einn af ásunum. Og auðvitað kýs ég hann fyrir hana. Baldur hefur rekið heiðarlega og glaðbeitta kosningabaráttu, svarað óþægilegum spurningum af óvæntri hreinskilni og sýnt yfirburða þekkingu sína á embætti forseta Íslands, og sögu þess, í ófáum pallborðum. Hann hefur farið um allt land, tekið í hendina á hálfri þjóðinni, er alþýðlegur og alþjóðlegur í senn, hefur reynslu úr sveit og utan úr heimi, er djúpur á fræðin en líka léttur og ræðinn. Með Baldri og Felix fengjum við öðruvísi Bessastaði, fulla af lífi og fjöri og nýrri kennd: Að allir og öll eigi hlut í forseta Íslands, hvar í stiga sem þau standa, og sama hve langt frá Íslandsnorminu gamla þau eru. Það er engin tilviljun að Baldur nýtur mikils stuðnings meðal minnihlutahópa hverskonar, fólks sem stendur í hornum okkar samfélags, sökum fíknar, sjúkdóma, kynhneigðar eða uppruna. Fólkið sem aldrei fær að kjósa sína rödd, á þing eða í bæjarstjórn. Öll geta þau endurspeglað sig í baráttu Baldurs og Felixar. Fjölmenningarsamfélagið okkar þarf forseta við hæfi. Þetta atriði vegur þungt, Baldur á hér stærra erindi en aðrir, fyrir utan sína fræðilegu vigt og skeleggu framkomu. Það sem gerir svo útslagið er áhersla þeirra beggja á unga fólkið og börnin, áhersla sem ekki er orðin tóm heldur byggð á sönnum sárum og áratuga reynslu í barnamenningu. Þar sem ég sat með móður minni á hjúkrunarheimilinu í morgun, hvar hún fékk loks pláss í liðinni viku, og fylgdist með öllu þessu eljusama starfsfólki, frá Víetnam, Póllandi, Filippseyjum og fleiri löndum, varð mér augljós nauðsyn þess að í þessum kosningum þurfum við að brjóta blað og fleyta okkur inn í framtíðina. Oftar en ekki hefur okkur tekist það, líkt og með kjöri Vigdísar, en stundum tekst það ekki, líkt og í Eurovision-einvíginu fyrr á þessu ári. Hvað gerum við næsta laugardag? Ef kosningabaráttan væri bíómynd gæti hún aðeins endað á einn veg. Sama hvað fólki finnst um aðra frambjóðendur þá yrði sigur Baldurs og Felixar alltaf sætastur. Enginn fengist til að fjármagna annan söguþráð en þennan: Eftir að hafa lengst af vermt þriðja sætið í könnunum rennur upp æsispennandi kosninganótt. Talning dregst á langinn en laust fyrir klukkan níu að morgni koma loks síðustu tölur frá Austurlandi: Baldur Þórhallsson sigrar óvænt með þremur atkvæðum frá Stöðvarfirði, verður forseti Íslands og fyrsti þjóðkjörni forseti heims sem er samkynhneigður. Lokaskotið er Pallaball á hádegi sunnudags. Óveðursvika fær regnbogaendi með konfettibombum og alkynja mannskapurinn stígur gleðidans. Enn á ný stendur Ísland í fararbroddi sögunnar. Kæru vinir og landsmenn. Staðan í baráttunni núna er svolítið eins og í Eurovision eftir dómnefndastigin. Það á enn eftir að tilkynna úrslit símakosningarinnar. Það getur ennþá allt gerst! Vinni einhver hinna verður það viðburður í Íslandssögunni. Vinni Baldur og Felix verður það viðburður í mannkynssögunni. Höfundur er myndlistarmaður og rithöfundur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2024 Hallgrímur Helgason Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Hvers vegna er ungbarnadauði lægstur á Íslandi? Þórður Þórkelsson Skoðun Skoðun Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Sjá meira
Kosningabaráttan hefur verið býsna skemmtileg og bara nokkuð kærkomin þetta vorið, þar sem þjóðin varð af sínu árlega Júró-fári. Óneitanlega hefur þó eitt framboðið yfirskyggt umræðuna, enda í fyrsta sinn sem ráðherra sitjandi ríkisstjórnar fer í forsetaframboð. Hefur þetta skapað heitar umræður víða og heyrst hefur af fjölskyldum þar sem systkyni talast ekki lengur við, vinir rífast á götum úti og hálfleikskaffið í Bestu deildinni frussast á ranga staði. “Hún er hæf en þetta er ekki við hæfi,” kvað fyrrum kvennaframboðskona. Ófáum landsmönnum ofbýður sannarlega að sjá pólitíska valdið, peningavaldið og menningarvaldið fallast svo ljúft í faðma. Öðrum frambjóðendum gengur upp og niður, Höllur rísa og Höllur hníga, en ég leyfi mér að benda á Baldur Þórhallsson, sem enn heldur sínu, skammt undan forsætisráðherranum fyrrverandi, og gæti átt möguleika á kjöri. Hér vantar þó enn stuðninginn sem þarf. Baldur og Felix hafa árum saman verið dýrmæt fyrirmynd nýrra fjölskyldutegunda, vakið aðdáun sem ötulir baráttumenn hinsegin réttinda og um leið staðið sterkir hver á sínu sviði, Baldur í fræðunum og Felix í menningunni. Fólk var enda mætt heim til þeirra strax á nýársdag og heimtaði framboð! Fallegustu stuðningsyfirlýsingar baráttunnar hafa komið frá barnsmæðrum beggja, og fallegri og samheldnari fjölskyldu er vart hægt að hugsa sér á Bessastaði. Sjálfur þekki ég Felix betur þar sem ég hef auðvitað fylgst vel með samstarfi hans og bróður míns, Gunnars Helgasonar, í gegnum árin. Saman hafa þeir gefið börnum landsins fleiri gæðastundir en flestir. Og þessi kvöldin sofna ófá börnin út frá lestri Felixar og Þuríðar Blævar á bók hans, Ævintýrum Freyju og Frikka, á Storytel. Fyrir sex ára dóttur minni er Felix einn af ásunum. Og auðvitað kýs ég hann fyrir hana. Baldur hefur rekið heiðarlega og glaðbeitta kosningabaráttu, svarað óþægilegum spurningum af óvæntri hreinskilni og sýnt yfirburða þekkingu sína á embætti forseta Íslands, og sögu þess, í ófáum pallborðum. Hann hefur farið um allt land, tekið í hendina á hálfri þjóðinni, er alþýðlegur og alþjóðlegur í senn, hefur reynslu úr sveit og utan úr heimi, er djúpur á fræðin en líka léttur og ræðinn. Með Baldri og Felix fengjum við öðruvísi Bessastaði, fulla af lífi og fjöri og nýrri kennd: Að allir og öll eigi hlut í forseta Íslands, hvar í stiga sem þau standa, og sama hve langt frá Íslandsnorminu gamla þau eru. Það er engin tilviljun að Baldur nýtur mikils stuðnings meðal minnihlutahópa hverskonar, fólks sem stendur í hornum okkar samfélags, sökum fíknar, sjúkdóma, kynhneigðar eða uppruna. Fólkið sem aldrei fær að kjósa sína rödd, á þing eða í bæjarstjórn. Öll geta þau endurspeglað sig í baráttu Baldurs og Felixar. Fjölmenningarsamfélagið okkar þarf forseta við hæfi. Þetta atriði vegur þungt, Baldur á hér stærra erindi en aðrir, fyrir utan sína fræðilegu vigt og skeleggu framkomu. Það sem gerir svo útslagið er áhersla þeirra beggja á unga fólkið og börnin, áhersla sem ekki er orðin tóm heldur byggð á sönnum sárum og áratuga reynslu í barnamenningu. Þar sem ég sat með móður minni á hjúkrunarheimilinu í morgun, hvar hún fékk loks pláss í liðinni viku, og fylgdist með öllu þessu eljusama starfsfólki, frá Víetnam, Póllandi, Filippseyjum og fleiri löndum, varð mér augljós nauðsyn þess að í þessum kosningum þurfum við að brjóta blað og fleyta okkur inn í framtíðina. Oftar en ekki hefur okkur tekist það, líkt og með kjöri Vigdísar, en stundum tekst það ekki, líkt og í Eurovision-einvíginu fyrr á þessu ári. Hvað gerum við næsta laugardag? Ef kosningabaráttan væri bíómynd gæti hún aðeins endað á einn veg. Sama hvað fólki finnst um aðra frambjóðendur þá yrði sigur Baldurs og Felixar alltaf sætastur. Enginn fengist til að fjármagna annan söguþráð en þennan: Eftir að hafa lengst af vermt þriðja sætið í könnunum rennur upp æsispennandi kosninganótt. Talning dregst á langinn en laust fyrir klukkan níu að morgni koma loks síðustu tölur frá Austurlandi: Baldur Þórhallsson sigrar óvænt með þremur atkvæðum frá Stöðvarfirði, verður forseti Íslands og fyrsti þjóðkjörni forseti heims sem er samkynhneigður. Lokaskotið er Pallaball á hádegi sunnudags. Óveðursvika fær regnbogaendi með konfettibombum og alkynja mannskapurinn stígur gleðidans. Enn á ný stendur Ísland í fararbroddi sögunnar. Kæru vinir og landsmenn. Staðan í baráttunni núna er svolítið eins og í Eurovision eftir dómnefndastigin. Það á enn eftir að tilkynna úrslit símakosningarinnar. Það getur ennþá allt gerst! Vinni einhver hinna verður það viðburður í Íslandssögunni. Vinni Baldur og Felix verður það viðburður í mannkynssögunni. Höfundur er myndlistarmaður og rithöfundur.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun