Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson skrifar 28. nóvember 2024 07:22 Við getum öll verið sammála því að sú vitundarvakning sem átt hefur sér stað í geðheilbrigðismálum síðastliðin ár er af hinu góða. Einstaklingar veigra sér síður við því að segja frá sínum veikindum sem áður fyrr þóttu veikleikamerki og fólk hreinlega skammaðist sín fyrir að hrjást af andlegum veikindum. Ímyndum okkur að manneskja sem hefur fótbrotnað ákveði að reyna að fela veikindi sín og vilji alls ekki leita sér hjálpar sérfræðinga. Hún ætlar sér frekar að þrauka og haltrar í gegnum einn dag í einu. Þetta var því miður veruleiki margra með andleg veikindi hér á árum áður en að því sögðu þá eigum við samt ennþá töluvert í land. Það er einungis fyrsta skrefið að einstaklingur viðurkenni veikleika sína og þörf sína á hjálp. Hvaða raunveruleiki tekur við þessum einstaklingum þegar þeir stíga þetta stóra skref? Biðlistar, stirt kerfi sem er ekki sjúklingsmiðað og rándýr sálfræðiþjónusta. Þegar þú ert loks kominn þar efst á biðlista líka þá kemstu að því að hún er ekki niðurgreidd af ríkinu eins og önnur heilbrigðisþjónusta. Hér hafa stjórnvöld dregist aftur úr og ekki haldið í þá þróun sem átt hefur sér stað í samfélaginu varðandi geðheilbrigðismál. Eftirspurnin eftir þjónustu á þessu sviði hefur rokið upp samhliða opnari umræðu um andleg veikindi. Tala af reynslu Ég tala því miður af reynslu á þessu sviði. Tvisvar á minni ævi hef ég þurft að sækja mér þjónustu frá sérfræðingum í andlegum veikindum, þ.e. sálfræðinga, geðlækna og til ýmissa ráðgjafa. Í fyrra skiptið var greiningin félagskvíði og þegar ein tegund kvíða er búin að skjóta rótum í taugakerfinu hjá manni virðist það skapa frjóan jarðveg fyrir aðrar kvíðaraskanir. Fyrir rúmum tveimur árum lenti ég svo í slæmri lífsreynslu þar sem faðir minn, sem greinst hafði með krabbamein tæpu ári áður, veiktist hratt eitt kvöldið sem endaði með því að hann fékk mjög kröftugt krampaflog í höndunum á okkur móður minni. Þegar hann loks byrjaði að anda aftur eftir krampann blæddi úr munninum á honum, þetta var mjög grafískur atburður sem sat mjög lengi í okkur enda héldum við að við værum að fara að missa hann á þessu augnabliki. Ég var meira að segja farinn að skipuleggja það í huganum hvernig væri best að koma honum úr rúminu og niður á gólf ef ég þyrfti að hefja endurlífgun. Mánuðina á eftir var ég að endurupplifa og dreyma þennan atburð með tilheyrandi álagi á taugakerfið og kvíðaköstum. Það og svo síendurteknar sveiflur í von um bata og neikvæðar fréttir frá læknunum hans urðu til þess að ég þróaði með mér áfallastreitu. Hún náði svo að lokum að draga mig langt niður andlega enda takmarkað sem taugakerfið og líkaminn þolir. Batinn kom hægt og í raun fór ekki mikið að gerast fyrr en þessi óvissuþáttur datt út úr jöfnunni. Það gerðist hins vegar ekki fyrr en pabbi hafði tapað sinni baráttu síðastliðið sumar. Ég var ,,heppinn” Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein. Það er mjög súrt að þurfa að skrifa þessa setningu. Það er hins vegar staðreyndin að Krabbameinsfélagið og Ljósið bjóða ekki einungis krabbameinsgreindum þjónustu heldur einnig aðstandendum. Þar gátum við fengið sálfræðiráðgjöf og margskonar stuðning nánast frá fyrsta degi, gjaldfrjálst. Aðstandendur einstaklinga sem fá annarskonar lífshættulega sjúkdóma eru hins vegar ekki eins heppnir og ég, ef heppni skal kalla. Þau þurfa líklega að klóra sig í gegnum kerfið og biðlista í marga mánuði áður en þau fá nokkra aðstoð sérfræðinga á þessu sviði. Þessi félög eru að gera frábæra hluti og eru í raun að sinna að hluta til hlutverki sem ríkið og heilbrigðiskerfið ætti að vera með á sinni könnu. Þau þurfa hins vegar að fjármagna sig með fjáröflunum til að halda rekstrinum gangandi. Ljósið fær vissulega úthlutað fé úr ríkissjóði en það dugar engan veginn fyrir þeirri þjónustu sem þau vilja geta boðið uppá og þurfa því árlega að dekka sjálf það sem uppá vantar. Viðreisn í geðheilbrigðisþjónustu Fráfarandi ríkisstjórn sýndi einungis vilja í orði en ekki á borði þegar kom að mikilvægum framfararskrefum í geðheilbrigðismálum. Viðreisn lagði fram lagafrumvarp um niðurgreiðslu sálfræðiþjónustu fyrir nokkrum árum síðan. Það frumvarp var samþykkt á alþingi en síðan þá hefur lítið þokast. Fráfarandi ríkisstjórn virðist hafa haft lítinn áhuga á að fjármagna framkvæmd þessara laga. Við í Viðreisn höfum sýnt það í verki að við ætlum að láta þetta málefni okkur varða og þá sérstaklega þegar kemur að geðheilbrigðisþjónustu barna. Ímyndum okkur að ég hafi ekki verið aðstandandinn í mínu tilfelli heldur barn og sjúklingurinn hafi ekki verið með krabbameinsgreiningu. Í ágúst 2024 biðu 2020 börn við Geðheilsumiðstöð barna eftir þjónustu samanborið við 738 börn í desember 2021. Hefði þetta barn bara farið aftast á þann biðlista og þurft að gjöra svo vel og bíða eftir að röðin kæmi að því? Ég veit allavegana að ég væri á mun verri stað í dag ef ég hefði ekki notið þjónustu Krabbameinsfélagsins og Ljóssins, hvað þá barn, en þau eiga oft á tíðum erfiðara með að skilja og setja orð á tilfinningar sínar heldur en við fullorðna fólkið. Hvernig viljum við að haldið sé utanum þá sem lenda í áföllum eða eru að kljást við andleg veikindi? Ef þú vilt að það verði tekið fast á þessum málaflokki og verkin látin tala mæli ég með að þú setjir x við C og kjósir Viðreisn. Breytum þessu saman. Höfundur er frambjóðandi á lista Viðreisnar í Norðausturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Krabbamein Mest lesið Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Skoðun Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi skrifar Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar skrifar Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar Skoðun Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Sjá meira
Við getum öll verið sammála því að sú vitundarvakning sem átt hefur sér stað í geðheilbrigðismálum síðastliðin ár er af hinu góða. Einstaklingar veigra sér síður við því að segja frá sínum veikindum sem áður fyrr þóttu veikleikamerki og fólk hreinlega skammaðist sín fyrir að hrjást af andlegum veikindum. Ímyndum okkur að manneskja sem hefur fótbrotnað ákveði að reyna að fela veikindi sín og vilji alls ekki leita sér hjálpar sérfræðinga. Hún ætlar sér frekar að þrauka og haltrar í gegnum einn dag í einu. Þetta var því miður veruleiki margra með andleg veikindi hér á árum áður en að því sögðu þá eigum við samt ennþá töluvert í land. Það er einungis fyrsta skrefið að einstaklingur viðurkenni veikleika sína og þörf sína á hjálp. Hvaða raunveruleiki tekur við þessum einstaklingum þegar þeir stíga þetta stóra skref? Biðlistar, stirt kerfi sem er ekki sjúklingsmiðað og rándýr sálfræðiþjónusta. Þegar þú ert loks kominn þar efst á biðlista líka þá kemstu að því að hún er ekki niðurgreidd af ríkinu eins og önnur heilbrigðisþjónusta. Hér hafa stjórnvöld dregist aftur úr og ekki haldið í þá þróun sem átt hefur sér stað í samfélaginu varðandi geðheilbrigðismál. Eftirspurnin eftir þjónustu á þessu sviði hefur rokið upp samhliða opnari umræðu um andleg veikindi. Tala af reynslu Ég tala því miður af reynslu á þessu sviði. Tvisvar á minni ævi hef ég þurft að sækja mér þjónustu frá sérfræðingum í andlegum veikindum, þ.e. sálfræðinga, geðlækna og til ýmissa ráðgjafa. Í fyrra skiptið var greiningin félagskvíði og þegar ein tegund kvíða er búin að skjóta rótum í taugakerfinu hjá manni virðist það skapa frjóan jarðveg fyrir aðrar kvíðaraskanir. Fyrir rúmum tveimur árum lenti ég svo í slæmri lífsreynslu þar sem faðir minn, sem greinst hafði með krabbamein tæpu ári áður, veiktist hratt eitt kvöldið sem endaði með því að hann fékk mjög kröftugt krampaflog í höndunum á okkur móður minni. Þegar hann loks byrjaði að anda aftur eftir krampann blæddi úr munninum á honum, þetta var mjög grafískur atburður sem sat mjög lengi í okkur enda héldum við að við værum að fara að missa hann á þessu augnabliki. Ég var meira að segja farinn að skipuleggja það í huganum hvernig væri best að koma honum úr rúminu og niður á gólf ef ég þyrfti að hefja endurlífgun. Mánuðina á eftir var ég að endurupplifa og dreyma þennan atburð með tilheyrandi álagi á taugakerfið og kvíðaköstum. Það og svo síendurteknar sveiflur í von um bata og neikvæðar fréttir frá læknunum hans urðu til þess að ég þróaði með mér áfallastreitu. Hún náði svo að lokum að draga mig langt niður andlega enda takmarkað sem taugakerfið og líkaminn þolir. Batinn kom hægt og í raun fór ekki mikið að gerast fyrr en þessi óvissuþáttur datt út úr jöfnunni. Það gerðist hins vegar ekki fyrr en pabbi hafði tapað sinni baráttu síðastliðið sumar. Ég var ,,heppinn” Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein. Það er mjög súrt að þurfa að skrifa þessa setningu. Það er hins vegar staðreyndin að Krabbameinsfélagið og Ljósið bjóða ekki einungis krabbameinsgreindum þjónustu heldur einnig aðstandendum. Þar gátum við fengið sálfræðiráðgjöf og margskonar stuðning nánast frá fyrsta degi, gjaldfrjálst. Aðstandendur einstaklinga sem fá annarskonar lífshættulega sjúkdóma eru hins vegar ekki eins heppnir og ég, ef heppni skal kalla. Þau þurfa líklega að klóra sig í gegnum kerfið og biðlista í marga mánuði áður en þau fá nokkra aðstoð sérfræðinga á þessu sviði. Þessi félög eru að gera frábæra hluti og eru í raun að sinna að hluta til hlutverki sem ríkið og heilbrigðiskerfið ætti að vera með á sinni könnu. Þau þurfa hins vegar að fjármagna sig með fjáröflunum til að halda rekstrinum gangandi. Ljósið fær vissulega úthlutað fé úr ríkissjóði en það dugar engan veginn fyrir þeirri þjónustu sem þau vilja geta boðið uppá og þurfa því árlega að dekka sjálf það sem uppá vantar. Viðreisn í geðheilbrigðisþjónustu Fráfarandi ríkisstjórn sýndi einungis vilja í orði en ekki á borði þegar kom að mikilvægum framfararskrefum í geðheilbrigðismálum. Viðreisn lagði fram lagafrumvarp um niðurgreiðslu sálfræðiþjónustu fyrir nokkrum árum síðan. Það frumvarp var samþykkt á alþingi en síðan þá hefur lítið þokast. Fráfarandi ríkisstjórn virðist hafa haft lítinn áhuga á að fjármagna framkvæmd þessara laga. Við í Viðreisn höfum sýnt það í verki að við ætlum að láta þetta málefni okkur varða og þá sérstaklega þegar kemur að geðheilbrigðisþjónustu barna. Ímyndum okkur að ég hafi ekki verið aðstandandinn í mínu tilfelli heldur barn og sjúklingurinn hafi ekki verið með krabbameinsgreiningu. Í ágúst 2024 biðu 2020 börn við Geðheilsumiðstöð barna eftir þjónustu samanborið við 738 börn í desember 2021. Hefði þetta barn bara farið aftast á þann biðlista og þurft að gjöra svo vel og bíða eftir að röðin kæmi að því? Ég veit allavegana að ég væri á mun verri stað í dag ef ég hefði ekki notið þjónustu Krabbameinsfélagsins og Ljóssins, hvað þá barn, en þau eiga oft á tíðum erfiðara með að skilja og setja orð á tilfinningar sínar heldur en við fullorðna fólkið. Hvernig viljum við að haldið sé utanum þá sem lenda í áföllum eða eru að kljást við andleg veikindi? Ef þú vilt að það verði tekið fast á þessum málaflokki og verkin látin tala mæli ég með að þú setjir x við C og kjósir Viðreisn. Breytum þessu saman. Höfundur er frambjóðandi á lista Viðreisnar í Norðausturkjördæmi.
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun