Halli með nýtt hlaðvarp: Getur loksins verið í augn­hæð með fólki

„Ég er búinn að nota hjólastól í rúmlega tuttugu ár. Tíu árin þar á undan var ég frekar valtur á fæti og fór lítið um. Síðasta sumar fékk ég nýjan rafdrifinn stól sem getur hækkað sig þannig að ég get verið í augnhæð með fólki,“ segir Haraldur um nýja hlaðvarpið. 

„Það fyrsta sem ég gerði þegar ég fékk stólinn var að fara í daglegan labbitúr. Stundum í marga klukkutíma. Ég áttaði mig á því að sköpun og hugsun eru miklu auðveldari fyrir mig ef ég er á hreyfingu og úti.“

Hann segist elska að búa eitthvað til, eiginlega hvað sem er. „Og ég elska að tala við fólk sem býr eitthvað til. Þannig að það er þetta podcast. Ég fer í labbitúr með fólki sem býr eitthvað til. Myndlist, tónlist, ilmi, bækur, leikrit, bíó og allskonar.“

Frábært að byrja á Ragnari

Haraldur segir að tólf þættir, fyrsta sería sé þegar klár. Hann tók hana upp í sumar og í haust. Hann vonar að fólki muni finnast skemmtilegt að fara í labbitúr með skemmtilegt fólk í eyranu.

Í fyrsta þættinum af Labbitúr er viðmælandinn Ragnar Kjartansson. Ragnar hefur gert garðinn frægan með list sinni um allan heim og í þættinum fara þeir meðal annars yfir upphaf ferilsins sem leidd tili útnefningar sem borgarlistarmaður Reykjavíkur árið 2016. Ragnar er myndlistarmaður en finnst gaman að lýsa sjálfum sér fremur sem gjörningarlistamanni.

Halli og Ragnar kynntust fyrst sem hefur þekkt til Ragnars í New York þar sem þeir bjuggu báðir fyrir tuttugu árum, báðir að taka sín fyrstu skref á sínum ferli.Tíu árum seinna sagði Uber bílstjóri Halla í San Francisco frá frábærum íslenskum listamanni (Ragnar Kjartansson) með sýningu í SFMOMA (San Francisco Museum of Modern Art). Sú sýning, The Visitors hefur verið sett upp á nýjan leik.

„Það er frábært að byrja seríuna með Ragga. Ég er einmitt í San Francisco núna og var í MoMA um daginn og fékk þá óvæntu glaðningu að fá að upplifa Visitors aftur,“ segir Haraldur sem lofar skemmtilegum þáttum næstu vikur.

Frá Eyjafjöllum í heimspressuna

Í þættinum fara þeir félagar yfir víðan völl, meðal annars upphaf ferilsins hjá Ragnari. Haraldur segist hafa vitað að Ragnar væri sniðugur en þarna loksins fattað hve rosalega sniðugur hann er. Í þættinum lýsir Ragnar því að það sé skondið hvernig myndlistarferill getur virkað.

„Verkið sem kom mér á kortið var þegar ég aleinn á afskekktum stað undir Eyjafjöllum í gömlu grotnandi samkomuhúsi uppi á sviði að spila blús í mánuð,“ segir Ragnar meðal annars í þættinum. Þar vitnar hann í verkið Ókyrrðin mikla (The Great Unrest) sem hann flutti í Dagsbrún á Reykjavík Arts Festival árið 2005 þegar hann var aðeins 29 ára gamall.

Þó ekki margir hafi ratað á gjörninginn voru þó nokkrir erlendir blaðamenn sem veittu flutningnum athygli. Verkið rataði þaðan á lista yfir áhugaverð verk sem fleytti ferli Ragnars áfram.

Listin ekki markaðsdrifin á Íslandi

Ragnar sem hefur unnið verk víðsvegar um heiminn á undanförnum árum meðal annars Feneyjum, Moskvu, New York, Madrid og á fleiri stöðum, starfar samt sem áður á Íslandi. Hann segir að það sé ástæða fyrir því að honum finnist gaman að búa á Íslandi.

„Það er mjög kreisí myndlistarsena hér. Í Bandaríkjunum er allt morandi í smekklegum málverkum út af því að það er söluvara. Það sem ég elska við að vera í þessari senu hér í Reykjavík er að hún er ekki commercial, hún er alltaf bara hugmyndafræðileg. Alltaf að reyna búa til eitthvað nýtt.“

Eftir að þeir félagar ræða ferðalög Ragnars meðal annars til Ísraels og Rússlands spyr Halli hvort íslensk list sé nokkuð ögrandi. Þeir velta steinum og velta því upp hvort besta lsistin verði til undir einhverskonar ógn.

„Listin er svo flókinn skepna að það er svo erfitt að segja hvað er gott fyrir hana og hvað er vont fyrir hana. Auðvitað verða til stórkostlegir hlutir undir kúgun. Halló! Öll rússneskt listasaga er einhverskonar kúgunarmartraðar gimsteinar,“ segir Ragnar.

Sagan af því hvernig Rússland varð til

Þá ræða þeir félagar meðal annars í þættinum eitt af verkum Ragnars, framsetningu hans á rússneskri útgáfu sápuóperunnar Santa Barbara í Moskvu. Þar hafi safni í Moskvu verið breytt í sviðsmynd þar sem fluttur var nýr þáttur á hverjum degi. 

Þættirnir sem fyrst fóru í loftið í Rússlandi fimm dögum eftir fall Sovétríkjana hafi orðið mótað rómantíska ímynd Rússa af vestrænni menningu. Þeim félögum þykir kaldhæðnislegt hve vel saga sápuóperunnar endurspeglar myndun á Rússneska sambandslýðveldinu.

„Santa Barbara fjallar um upphaf sambandslýðveldisins. Þetta er eiginlega sagan af því hvernig þetta land varð til. Það skildu Rússar alveg sem hreina gagnrýni á Kremlin,“ segir Ragnar. Fram kemur að Ragnar og félagar hafi gert 86 þætti af hundrað áætluðum en síðasti þátturinn var tekinn upp daginn sem Rússar gerðu innrás í Úkraínu. Ragnar segir frá því að í síðasta þættinum hafi ein aðalpersóna þáttanna tekið öndunarvél föður síns úr sambandi. Faðirinn hafi fyrir tilviljun verið í klæðnaði líkum úkraínska fánanum.