Heimspeki Þrastar Ólafssonar Ögmundur Jónasson skrifar 4. ágúst 2011 08:00 Fram er komin ný og merkileg heimspekikenning ESB-sinnans Þrastar Ólafssonar (Fréttablaðið 2. ágúst síðastliðinn), sem leitast við að sannfæra að minnsta kosti sjálfan sig um að hugmyndin um frelsi sé annars vegar úrelt hippakenning og hins vegar sprottin úr kaldlyndri heimssýn nýfrjálshyggjunnar. Hann reynir síðan að útskýra hvernig standi á því að blómabörnin og nýfrjálshyggjumenn hafi náð saman en gengur illa að finna botninn á því máli og viðurkennir það sjálfur. Þröstur færist því mikið í fang og fetar slóð þeirra sem telja að hugmyndir um þjóðríkið muni nú láta undan síga, en framtíðin felist í stærri ríkjasamböndum og auknu samstarfi þjóða í millum. Það séu gildin, mannúð, samvinna, samstaða og samhjálp sem eigi að varða leiðina til framtíðar. Innanríkisráðherrann og frelsiðOrðrétt segir Þröstur: „Það virðist sitja fast í þeim jafnréttiskenningum sem uxu upp úr hreyfingu 68-kynslóðarinnar erlendis, sem segir að maðurinn sé frjáls, svo fremi engir utanaðkomandi aðilar hafi áhrif á gerðir hans. Þetta sjónarmið kom skýrt fram í skrifi innanríkisráðherrans nýlega. Hann sagði að það væru ekki endilega gjörningarnir frá Brussel sem mótuðu afstöðu hans, heldur að það væru aðrir en hann (Íslendingar) sem ákvæðu. Við erum þannig aðeins frjáls sem einstaklingar og sem þjóð, að við séum eingöngu upp á okkur sjálf komin og deilum engu með öðrum né tökum við neinu frá öðrum.“ Síðan útlistar Þröstur Ólafsson það hvernig „grunnurinn“ sé sá sami hjá „ysta vinstrinu“ og „nýfrjálshyggjunni“, nefnilega „hinn óháði, einstæði einstaklingur.“ Annað sé uppi hjá ESB. Þar séu menn að ná fram réttlæti með „tilurð mikilla tifærslusjóða“. Og áfram: „Sýn þessara baráttufélaga er ekki samhyggja einstaklinga, þar sem kjörum er deilt, fengið og gefið á víxl, heldur sérhyggja þar sem hver stendur einn og deilir kjörum með sjálfum sér. Þeir eru sammála í sýn sinni á manninn. Þessir samherjar segja afstöðu sína sprottna af þjóðernishyggju.“ Hér eru margar rangar staðhæfingar svo ekki sé dýpra í árinni tekið. Alla vega kannast ég ekki við sjálfan mig í neinu af því sem þarna er sagt! Að rétta hjálparhöndFyrir utan hið skilgreiningarlega vandamál að þjóðríki geta augljóslega ekki haft samvinnu sín á milli nema að þau séu til; að ákvörðun verður að sjálfsögðu ekki tekin af þeim sem ekki hefur til þess einhvers konar rétt og að frjáls einstaklingur er að minnsta kosti alveg jafn líklegur til að rétta meðbróður sínum hjálparhönd og sá sem ekki ræður gerðum sínum, þá liggur kenningasmiðnum svo mikið á að hann gleymir að skýra út „þá tegund vinstrimanna sem deila hugmyndinni um einstaklinginn með nýfrjálsum, þó á öðrum forsendum sé…“ Þarna vantar allan botn og öll rök. Ég velti fyrir mér hver staðan væri í heimspeki Þrastar og fleiri skoðanabræðra hans ef ESB yrði leyst upp og væri ekki lengur til. Hver væri vettvangur framvarðarsveitar hinna góðu gilda? Hvar myndu hermenn og hugsuðir samhjálpar og mannúðar beita sér í baráttunni til dæmis gegn „ysta vinstrinu“, sem þá væntanlega hefði á stefnuskrá sinni frelsi einstaklingsins, sjálfstæði þjóðarinnar, aðhylltist eins konar Monroe kenningu og væri tregt til að sinna meðbræðrum sínum í neyð? Þverr nú mönnum þrekMér finnst farið að þverra mjög andlegt þrek manna þegar allar hugsanir og allar setningar enda á ESB. Samúðin er í ESB. Mannúðin er í ESB. Samhjálpin er í ESB. Menningarleg vitund okkar er í ESB. Umræðan felst nú í að leysa úr einnar breytu jöfnunni x+ESB=Gott, þar sem x merkir: Allt sem er til í heiminum. Allt sem ESB gerir er gott. Hótanir ESB í garð íslenskra sjómanna vegna makrílveiða eru auðvitað bara umhverfisvernd. Krafan um Icesave-greiðslu er tilraun til uppeldis á óstýrilátu barni. Aðstoð við innheimtu óhóflegra bankalána gráðugra evrópskra banka er „hjálp“ til Grikkja. Krafan um að Grikkir standi við samninga um hergagnakaup af Þjóðverjum og Frökkum er „eðlileg forsenda“. Snert mína sálGagnrýni vinstrimanna á ESB hefur einkum og sérílagi verið gagnrýni á þá nýfrjálshyggjustefnu sem þar ræður ríkjum sem og skort á lýðræði í stjórnun og ákvarðanatöku. Þessari gagnrýni nenna ESB sinnar ekki að svara. Þeirra tal öðlast æ meir blæ trúarbragða, þar sem allt er hægt að skýra með afstöðu til ESB. Andúð á fjölmenningu, andúð á framförum og andúð á samvinnu á samkvæmt þeirra kokkabókum uppruna í að ESB hefur ekki náð að snerta sálu manna. Menn þurfa að sjá ljósið, frelsast. Það að vera gagnrýninn, hvað þá heldur andsnúinn ESB á rætur að rekja til öfgafullra nýfrjálshyggjutilhneiginga eða þess að vera frosinn fastur í einhverju óskilgreindu „ysta vinstri“. Geta menn (tala nú ekki um þýskmenntaða hagfræðinga) ekki séð muninn á félagshyggju og „tilfærslusjóðum“ sem hafa það eina markmið að tryggja samfélag frjálshyggju og kapítalisma? Eru menn svo langt leiddir í trúnni? Við megum samkvæmt ESB reglum ekki halda úti íbúðalánasjóði eftir okkar hentugleikum, við megum ekki reka samfélagslega póstþjónustu. Ég kalla þetta kreddur og fáir munu treysta sér til að kalla það félagshyggju. Hvað er ESB?Það kann að vera að við munum einn góðan veðurdag ganga í ESB og það kann að vera að okkur muni líða ágætlega þar. Það kann líka að vera að við gerum það ekki. Það kann að vera að okkur muni farnast vel utan þess. Ætli það hafi svo mikið að gera með tilvistarhyggju Sartres, einstaklingshyggju Mills eða sósíalisma Marx? ESB er ekki nafn á heimspekikenningu. ESB er ekki stjórnmálaskoðun. ESB er efnahagsbandalag sem á sér draum um að verða stórríki. Og það sem meira er, ESB er rammi utan um ákvarðanatöku á sama hátt og sveitarfélagið og þjóðríkið eru það á sína vísu. Vilji menn svipta nærumhverfið þessum lýðræðislegu umgjörðum eru menn jafnframt að draga úr lýðræðislegum möguleikum fólks til ákvarðanatöku þar. Umhyggja fyrir þessum ramma hefur þannig hvorki með þjóðernishyggju né alþjóðahyggju að gera. Heldur fyrst og fremst lýðræðið og það form sem við teljum best til þess fallið að stuðla að frelsi og lýðræðislegri ákvarðanatöku. Það er síðan viðfangsefni félagslega sinnaðs fólks að nýta þennan ramma til að berjast fyrir hugsjónum sínum um samfélag jafnaðar. Á að reyna aftur?Illa er nú komið fyrir mönnum sem mér skilst að vilji kenna sig við einhvers konar félagshyggju eins og Þröstur Ólafsson, þegar þeir gera lítið úr tilraunum til að auka frelsi einstaklingsins og efla lýðræðið. Hvort tveggja hefur í mínum huga alltaf verið óaðskiljanlegur hluti þeirrar félagshyggju sem ég aðhyllist og vil berjast fyrir. Þetta nefni ég þar sem Þröstur Ólafsson lætur svo lítið í grein sinni að leggja út af hugmyndum sem ég hef sett fram um frelsi einstaklingsins. Ég nefni þetta líka til mótvægis við þá sýn sem Þröstur talar fyrir. Samkvæmt því sem ég fæ skilið af skrifum hans skal nú skipuleggja réttlætið með risavaxinni miðstýringu í stórríki. Einhvern veginn rámar mig í að þetta hafi verið reynt áður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ögmundur Jónasson Mest lesið Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun Íslendingar eru dónalegir, óhófsamir, þjófóttir villimenn Sif Sigmarsdóttir Fastir pennar Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir Skoðun Hver reif kjaft við hvern? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Magnús Karl er hæfastur rektorsframbjóðenda Ástráður Eysteinsson Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Silja Bára - öflugur málsvari sjálfbærni og loftslagsmála Íris Lind Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju veljum við Silju Báru? Auður Birna Stefánsdóttir,Pia Hansson skrifar Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Ríkisábyrgð á 1.490 milljarða króna? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver reif kjaft við hvern? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kjósum opnara grunnnám Toby Erik Wikström skrifar Skoðun Magnús Karl er hæfastur rektorsframbjóðenda Ástráður Eysteinsson skrifar Skoðun Betri starfsaðstæður og skilvirkari háskóli Silja Bára Ómarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar Skoðun Allt fyrir samansúrrað pólitískt og peningalegt vald? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vopnakaup íslenska ráðamanna Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Samstaðan er óstöðvandi afl Helga Þórey Júlíudóttir skrifar Skoðun Kolbrún Þ. Pálsdóttir – rétti leiðtoginn fyrir Háskóla Íslands Hafliði Ásgeirsson,Eyjólfur Brynjar Eyjólfsson,Þorbjörg St. Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hegða sér eins og ofdekraðir unglingar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Af hverju ættu nemendur að kjósa Magnús Karl sem rektor HÍ? Eygló Sóley Hróðmarsdóttir Löve,Daníel Thor Myer skrifar Skoðun Við mótmælum nýbyggingum í Neðra Breiðholtinu Jökull Þór Sveinsson,Hlynur Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Er „sam-búð“ búsetuform 21. aldar og lausn við háum byggingakostnaði? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tryggjum framtíð endurnýjanlegrar orku á Íslandi Íris Lind Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Reynsla, framtíðarsýn og kjarkur Silju Báru Anna Helga Jónsdóttir,Sigurður Örn Stefánsson skrifar Skoðun Gunnar Smári hvað er hann? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Um Ingibjörgu Gunnarsdóttur – ferill að rektorskjöri Rúnar Unnþórsson,Þórhallur Ingi Halldórsson skrifar Skoðun Ísland er leiðandi ljós og hvatning til fjölmiðla Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Forvarnir á ferð Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Vertu meðbyr mannúðar Birna Þórarinsdóttir skrifar Sjá meira
Fram er komin ný og merkileg heimspekikenning ESB-sinnans Þrastar Ólafssonar (Fréttablaðið 2. ágúst síðastliðinn), sem leitast við að sannfæra að minnsta kosti sjálfan sig um að hugmyndin um frelsi sé annars vegar úrelt hippakenning og hins vegar sprottin úr kaldlyndri heimssýn nýfrjálshyggjunnar. Hann reynir síðan að útskýra hvernig standi á því að blómabörnin og nýfrjálshyggjumenn hafi náð saman en gengur illa að finna botninn á því máli og viðurkennir það sjálfur. Þröstur færist því mikið í fang og fetar slóð þeirra sem telja að hugmyndir um þjóðríkið muni nú láta undan síga, en framtíðin felist í stærri ríkjasamböndum og auknu samstarfi þjóða í millum. Það séu gildin, mannúð, samvinna, samstaða og samhjálp sem eigi að varða leiðina til framtíðar. Innanríkisráðherrann og frelsiðOrðrétt segir Þröstur: „Það virðist sitja fast í þeim jafnréttiskenningum sem uxu upp úr hreyfingu 68-kynslóðarinnar erlendis, sem segir að maðurinn sé frjáls, svo fremi engir utanaðkomandi aðilar hafi áhrif á gerðir hans. Þetta sjónarmið kom skýrt fram í skrifi innanríkisráðherrans nýlega. Hann sagði að það væru ekki endilega gjörningarnir frá Brussel sem mótuðu afstöðu hans, heldur að það væru aðrir en hann (Íslendingar) sem ákvæðu. Við erum þannig aðeins frjáls sem einstaklingar og sem þjóð, að við séum eingöngu upp á okkur sjálf komin og deilum engu með öðrum né tökum við neinu frá öðrum.“ Síðan útlistar Þröstur Ólafsson það hvernig „grunnurinn“ sé sá sami hjá „ysta vinstrinu“ og „nýfrjálshyggjunni“, nefnilega „hinn óháði, einstæði einstaklingur.“ Annað sé uppi hjá ESB. Þar séu menn að ná fram réttlæti með „tilurð mikilla tifærslusjóða“. Og áfram: „Sýn þessara baráttufélaga er ekki samhyggja einstaklinga, þar sem kjörum er deilt, fengið og gefið á víxl, heldur sérhyggja þar sem hver stendur einn og deilir kjörum með sjálfum sér. Þeir eru sammála í sýn sinni á manninn. Þessir samherjar segja afstöðu sína sprottna af þjóðernishyggju.“ Hér eru margar rangar staðhæfingar svo ekki sé dýpra í árinni tekið. Alla vega kannast ég ekki við sjálfan mig í neinu af því sem þarna er sagt! Að rétta hjálparhöndFyrir utan hið skilgreiningarlega vandamál að þjóðríki geta augljóslega ekki haft samvinnu sín á milli nema að þau séu til; að ákvörðun verður að sjálfsögðu ekki tekin af þeim sem ekki hefur til þess einhvers konar rétt og að frjáls einstaklingur er að minnsta kosti alveg jafn líklegur til að rétta meðbróður sínum hjálparhönd og sá sem ekki ræður gerðum sínum, þá liggur kenningasmiðnum svo mikið á að hann gleymir að skýra út „þá tegund vinstrimanna sem deila hugmyndinni um einstaklinginn með nýfrjálsum, þó á öðrum forsendum sé…“ Þarna vantar allan botn og öll rök. Ég velti fyrir mér hver staðan væri í heimspeki Þrastar og fleiri skoðanabræðra hans ef ESB yrði leyst upp og væri ekki lengur til. Hver væri vettvangur framvarðarsveitar hinna góðu gilda? Hvar myndu hermenn og hugsuðir samhjálpar og mannúðar beita sér í baráttunni til dæmis gegn „ysta vinstrinu“, sem þá væntanlega hefði á stefnuskrá sinni frelsi einstaklingsins, sjálfstæði þjóðarinnar, aðhylltist eins konar Monroe kenningu og væri tregt til að sinna meðbræðrum sínum í neyð? Þverr nú mönnum þrekMér finnst farið að þverra mjög andlegt þrek manna þegar allar hugsanir og allar setningar enda á ESB. Samúðin er í ESB. Mannúðin er í ESB. Samhjálpin er í ESB. Menningarleg vitund okkar er í ESB. Umræðan felst nú í að leysa úr einnar breytu jöfnunni x+ESB=Gott, þar sem x merkir: Allt sem er til í heiminum. Allt sem ESB gerir er gott. Hótanir ESB í garð íslenskra sjómanna vegna makrílveiða eru auðvitað bara umhverfisvernd. Krafan um Icesave-greiðslu er tilraun til uppeldis á óstýrilátu barni. Aðstoð við innheimtu óhóflegra bankalána gráðugra evrópskra banka er „hjálp“ til Grikkja. Krafan um að Grikkir standi við samninga um hergagnakaup af Þjóðverjum og Frökkum er „eðlileg forsenda“. Snert mína sálGagnrýni vinstrimanna á ESB hefur einkum og sérílagi verið gagnrýni á þá nýfrjálshyggjustefnu sem þar ræður ríkjum sem og skort á lýðræði í stjórnun og ákvarðanatöku. Þessari gagnrýni nenna ESB sinnar ekki að svara. Þeirra tal öðlast æ meir blæ trúarbragða, þar sem allt er hægt að skýra með afstöðu til ESB. Andúð á fjölmenningu, andúð á framförum og andúð á samvinnu á samkvæmt þeirra kokkabókum uppruna í að ESB hefur ekki náð að snerta sálu manna. Menn þurfa að sjá ljósið, frelsast. Það að vera gagnrýninn, hvað þá heldur andsnúinn ESB á rætur að rekja til öfgafullra nýfrjálshyggjutilhneiginga eða þess að vera frosinn fastur í einhverju óskilgreindu „ysta vinstri“. Geta menn (tala nú ekki um þýskmenntaða hagfræðinga) ekki séð muninn á félagshyggju og „tilfærslusjóðum“ sem hafa það eina markmið að tryggja samfélag frjálshyggju og kapítalisma? Eru menn svo langt leiddir í trúnni? Við megum samkvæmt ESB reglum ekki halda úti íbúðalánasjóði eftir okkar hentugleikum, við megum ekki reka samfélagslega póstþjónustu. Ég kalla þetta kreddur og fáir munu treysta sér til að kalla það félagshyggju. Hvað er ESB?Það kann að vera að við munum einn góðan veðurdag ganga í ESB og það kann að vera að okkur muni líða ágætlega þar. Það kann líka að vera að við gerum það ekki. Það kann að vera að okkur muni farnast vel utan þess. Ætli það hafi svo mikið að gera með tilvistarhyggju Sartres, einstaklingshyggju Mills eða sósíalisma Marx? ESB er ekki nafn á heimspekikenningu. ESB er ekki stjórnmálaskoðun. ESB er efnahagsbandalag sem á sér draum um að verða stórríki. Og það sem meira er, ESB er rammi utan um ákvarðanatöku á sama hátt og sveitarfélagið og þjóðríkið eru það á sína vísu. Vilji menn svipta nærumhverfið þessum lýðræðislegu umgjörðum eru menn jafnframt að draga úr lýðræðislegum möguleikum fólks til ákvarðanatöku þar. Umhyggja fyrir þessum ramma hefur þannig hvorki með þjóðernishyggju né alþjóðahyggju að gera. Heldur fyrst og fremst lýðræðið og það form sem við teljum best til þess fallið að stuðla að frelsi og lýðræðislegri ákvarðanatöku. Það er síðan viðfangsefni félagslega sinnaðs fólks að nýta þennan ramma til að berjast fyrir hugsjónum sínum um samfélag jafnaðar. Á að reyna aftur?Illa er nú komið fyrir mönnum sem mér skilst að vilji kenna sig við einhvers konar félagshyggju eins og Þröstur Ólafsson, þegar þeir gera lítið úr tilraunum til að auka frelsi einstaklingsins og efla lýðræðið. Hvort tveggja hefur í mínum huga alltaf verið óaðskiljanlegur hluti þeirrar félagshyggju sem ég aðhyllist og vil berjast fyrir. Þetta nefni ég þar sem Þröstur Ólafsson lætur svo lítið í grein sinni að leggja út af hugmyndum sem ég hef sett fram um frelsi einstaklingsins. Ég nefni þetta líka til mótvægis við þá sýn sem Þröstur talar fyrir. Samkvæmt því sem ég fæ skilið af skrifum hans skal nú skipuleggja réttlætið með risavaxinni miðstýringu í stórríki. Einhvern veginn rámar mig í að þetta hafi verið reynt áður.
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar
Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar
Skoðun Kolbrún Þ. Pálsdóttir – rétti leiðtoginn fyrir Háskóla Íslands Hafliði Ásgeirsson,Eyjólfur Brynjar Eyjólfsson,Þorbjörg St. Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættu nemendur að kjósa Magnús Karl sem rektor HÍ? Eygló Sóley Hróðmarsdóttir Löve,Daníel Thor Myer skrifar
Skoðun Við mótmælum nýbyggingum í Neðra Breiðholtinu Jökull Þór Sveinsson,Hlynur Ingi Jóhannsson skrifar
Skoðun Er „sam-búð“ búsetuform 21. aldar og lausn við háum byggingakostnaði? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Reynsla, framtíðarsýn og kjarkur Silju Báru Anna Helga Jónsdóttir,Sigurður Örn Stefánsson skrifar
Skoðun Um Ingibjörgu Gunnarsdóttur – ferill að rektorskjöri Rúnar Unnþórsson,Þórhallur Ingi Halldórsson skrifar
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir Skoðun