
Betur má ef duga skal
Núverandi meirihluti borgarstjórnar byggir að hluta til á rótum Reykjavíkurlistans. Sjálfsmynd Samfylkingarinnar byggir að stórum hluta á afrekum Reykjavíkurlistans sem hún átti vissulega aðild að. Á því að hafa tryggt góða og öfluga leikskóla í borginni með okkur Vinstri grænum og Framsóknarflokki. Frambjóðendur Samfylkingarinnar hikuðu ekki við að fullyrða fyrir síðustu kosningar að þeir hefðu slíkan skilning á eðli skólastarfs að málaflokknum væri best komið í þeirra höndum. Og það fór sem fór. Menntamálin komust í hendur Samfylkingarinnar í umboði Besta flokksins sem einnig ber ríka ábyrgð, hafandi lofað og lofað og lofað að svíkja.
Öruggir, faglegir og ódýrir leikskólarTímabilið frá því fæðingarorlofi lýkur þar til leikskólaganga hefst er erfið bæði fyrir foreldra og börn. Þótt flestir foreldrar nýti þjónustu dagforeldra og lýsi sig ánægða með hana í könnunum, þá þiggja allir foreldrar pláss í leikskólum um leið og þau losna.
Á leikskólum búa börn við eins öruggt umhverfi og hugsast getur. Stjórnendur leikskólanna hafa yfirumsjón með skipulagi og tryggja að alltaf sé hægt að mæta óvæntum uppákomum. Á hverri deild eru margir starfsmenn, þannig að ábyrgðin er aldrei á hendi einnar manneskju. Starfsfólk leikskólanna fær sínar kaffipásur og þess er ekki krafist að matseld og frágangur fari fram samhliða umönnun barnanna. Húsnæði leikskólanna er lagað að þörfum starfseminnar, þar sem hættur eru lágmarkaðar og innréttingar í samræmi við þarfir og getu barnanna. Sama gildir um útisvæðin. Foreldrar kjósa leikskóla, m.a. öryggisins vegna.
Á leikskólum fá börn faglegt uppeldi og menntun. Sívaxandi hlutfall starfsfólks á leikskólum hefur lokið leikskólakennaranámi og unnið er samkvæmt Aðalnámskrá þar sem áhersla er lögð á að hvert barn fái að þroskast og rækta hæfileika sína í samræmi við aldur og getu. Gætt er jafnt að andlegum sem líkamlegum þroska, starfið fer fram inni og úti, það er skapandi, krefjandi og skemmtilegt. Foreldrar kjósa leikskóla, m.a. vegna þess faglega starfs sem þar fer fram.
Fyrir leikskóla borga foreldrar í sambúð um 22 þúsund krónur og einstæðir foreldrar um 13 þúsund. Algengt verð hjá dagforeldrum er um 63 þúsund fyrir sambúðarfólk en um 50 þúsund fyrir einstæða foreldra. Það er sem sé u.þ.b. 40 þúsund krónum ódýrara fyrir foreldra að hafa börn sín á leikskólum en hjá dagforeldrum. Væru börnin tekin inn hálfu ári fyrr, myndi það spara foreldrum um 240 þúsund krónur. Foreldrar kjósa leikskóla, meðal annars af fjárhagsástæðum.
Inn með börninÁ vef Reykjavíkurborgar birtist fréttatilkynning í gær um að verið væri að kanna möguleika á inntöku barna sem fædd eru árið 2010 á næsta ári. Árið sem þau verða tveggja ára. Fréttatilkynningin er viðbragð við mikilli gagnrýni á ákvörðun meirihlutans um að láta á annað hundrað leikskólaplássa standa auð í allt haust í stað þess að hefja inntöku árgangsins. Það er þó til marks um mikla nauðvörn þegar sendar eru út fréttatilkynningar um óbreytt ástand. Það er ekkert nýtt við það að börn sem verða tveggja ára á árinu fái inngöngu í leikskóla. Þvert á móti er það með því seinna sem gerist.
Á Íslandi ríkir enn kreppa. Atvinnuleysi er meira en gengur og gerist, fjárhagsstaða fjölskyldna er slæm og staða barna viðkvæmari en ella. Við slíkar aðstæður þurfa allir að hjálpast að. Hlutverk borgarstjórnar er að skerpa enn á forgangsröðun og tryggja fleiri leikskólapláss sem myndi bæta fjárhagsstöðu fjölskyldna og draga úr atvinnuleysi.
Við Vinstri græn erum stolt af að hafa tekið þátt í að byggja upp góða leikskóla fyrir börnin í borginni. En við viðurkennum að kerfið er ekki fullkomið og viljum gera betur. Við viljum halda áfram að styrkja leikskólana og bæta þjónustuna, stytta bilið frá fæðingarorlofi þar til leikskólaganga hefst. Við viljum nýta tækifærið sem nú gefst, nýta húsnæðið sem stendur autt, nýta starfskraftana sem ekki eru nýttir og bæta menntun barnanna í borginni. Jafnvel þótt það kosti niðurskurð annars staðar.
Skoðun

Takk Trump!
Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar

Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar
Soffía Sigurðardóttir skrifar

Tími til að staldra við
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar

Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra?
Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar

25 metrar í Fannborg
Hákon Gunnarsson skrifar

Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína
Kristján Þór Sigurðsson skrifar

Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik
Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar

Frumvarp til ólaga
Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar

Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn
Örn Sigurðsson skrifar

„Drifkraftur að óöryggi og óvissu“
Hjálmtýr Heiðdal skrifar

Klerkaveldi, trú og stjórnmál
Sigurður Árni Þórðarson skrifar

Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði!
Harpa Barkardóttir skrifar

Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag
Páll Jakob Líndal skrifar

Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum
Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt
Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar

Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög
Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar

Þegar hið óhugsanlega gerist
Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar

Ábyrgð og ábyrgðarleysi
Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar

Þegar óttinn er ekki sannur
Sigurður Árni Reynisson skrifar

Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason
Arnar Þór Ingólfsson skrifar

Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir
Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar

Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina
Guðmundur Björnsson skrifar

Á flandri í klandri
Jens Garðar Helgason skrifar

Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð
Helga Þórðardóttir skrifar

Hverjir borga leikskólann í Kópavogi?
Örn Arnarson skrifar

Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar
Sigurjón Njarðarson skrifar

„Skömmin þín“
Jokka G. Birnudóttir skrifar

Tökum samtalið
Gunnþór Ingvason skrifar

„Eruð þið sammála lausagöngu katta?“
Sighvatur Björgvinsson skrifar