„Allir Íslendingar sem hafa hlaupið 100 kílómetra í opinberu keppnishlaupi eru gjaldgengir í klúbbinn. Þetta hlaup sem ég hljóp í sumar heitir Ultra Trail og er í kringum Mont Blanc og er 120 kílómetrar með 7.000 metra hækkun þannig að í rauninni er þetta fjallahlaup.
Ég var sólarhring og tuttugu mínútur að klára það með tíu mínútna matarstoppum á um það bil tuttugu kílómetra fresti."
Elísabet segist hafa verið að hlaupa með hléum í átta ár, hefur hlaupið sex maraþon og þrisvar hlaupið Laugaveginn.
„Ég var í þriðja sæti í Laugavegshlaupinu í sumar þannig að það má eiginlega segja að þetta síðastliðna ár hafi ég farið af fullum krafti í utanvegahlaupin. Það er að myndast hérna smá kjarni sem stundar ofurmaraþon og fjallahlaup og það var stór hópur Íslendinga í þessu hlaupi í Frakklandi með mér."
Hvað hafa þessi löngu hlaup fram yfir önnur?
„Þetta er bara svo æðisleg upplifun," segir Elísabet.
„Mín fyrsta upplifun af svona löngu hlaupi var alveg frábær. Þetta var að sjálfsögðu mjög erfitt en mér leið aldrei illa og tilfinningin þegar maður kom í mark var alveg yndisleg. Ég ákvað strax þar og þá að þetta ætlaði ég að gera aftur.

Er ekki allt lífið undirlagt af hlaupum?
„Þessa dagana er ég bara að hlaupa svona tíu til tuttugu kílómetra fjórum, fimm sinnum í viku en svo eykst álagið þegar kemur fram á vorið. Það má eiginlega segja að þetta sé full vinna á sumrin," segir Elísabet og hlær.

„Ég ætla að hlaupa heilt maraþon í vor, svona til að koma mér í gírinn fyrir sumarið, og fara síðan aftur út til Frakklands næsta sumar og þá í annað hlaup, sem er reyndar styttra, um 98 kílómetrar.
Það eru fjögur mismunandi hlaup farin á hverju ári frá Chamonix, frönskum skíðabæ sem leggur heila viku í ágúst á hverju ári undir þessi hlaup. Lengsta hlaupið er alveg heill hringur í kringum fjöllin við Mont Blanc, 160 kílómetrar. Ég fer ekki alveg strax í það en draumurinn er auðvitað að komast það einhvern tíma í framtíðinni."
fridrikab@frettabladid.is