„Þetta eru fimmtán málverk og síðan pastelteikningar af fíkus sem ég er með í stúdíóinu mínu. Ég vildi aðeins brjóta upp sýninguna svo þetta væru ekki bara málverk – þannig að ég tók einn fíkus á dag þangað til að mér fannst það ekki gaman lengur.“
Náttúran er fyrirferðarmikil í verkum Georgs Óskars á sýningunni og komst hann að því við þá sjálfskoðun sem vinnsla sýningarinnar reyndist honum að náttúran og vernd hennar eru honum hugleikin, jafnvel meira en hann bjóst sjálfur við.
„Ég er ekki týpan sem fer upp í pontu eða skrifar pistil og segir öllum að fara vel með náttúruna. Málverkið er svona mín leið til að koma þessum hugsunum mínum á framfæri. Það er til dæmis eitt verk af konu sem er að faðma tré og heitir Free hugs. Við hliðina á því er lítið verk af íkorna uppi í tré – þetta gæti verið sama tré og konan faðmar. Verkið heitir How should I know, I’m just a squirrel. Íkorninn er bara dýr í sínu plássi og hann þarf ekki að vita neitt, hann vill bara fá að borða hnetu og vera í friði.“
„Miðpunktur sýningarinnar er verkið Robinson Crusoe is still alive. Þar stendur Róbinson Krúsó í miðju feni og reykir sígarettu. Fólk má túlka þetta sjálft – kannski er þetta bara einhver kall sem stendur reykjandi og horfir upp í loft. En hann stendur þarna allvegana og horfir til himins, það lekur eitt lítið tár niður vangann á honum og hann er að reykja þessa sígarettu sem einhver túristi hefur mögulega misst á eyjunni. Upp á milli trjágreinanna sést Boeing-þota fljúga hjá. Þetta eru þessar gömlu sögur sem ég las þegar ég var lítill og síðan sígarettur, Boeing – eitthvað sem er að gerast núna – í sama verkinu.“
Samtíminn og hvernig hann berst Georgi Óskari er rauði þráðurinn í sýningunni – fréttir samtímans sem hljóma oft í eyrum hans á meðan hann vinnur. Á sýningunni túlkar Georg Óskar meðal annars nýjustu uppgötvanir NASA, ást fólks á því þegar öðrum mistekst er túlkuð í rotuðum boxara, trúmálin birtast í Jesú að drukkna, „hann gengur nú ekki endalaust á vatni,“ og skemmtanalífið kemur fram í manni sem sér eigin uppgefna endurspeglun í polli eftir sjö daga skemmtanahald.
„Mér finnst mjög gaman að vera pínu írónískur – það er svona persónulegur húmor minn sem blandast í það sem mér finnst áhugavert. Mér finnst ég aldrei vera að skálda neitt – ég undirstrika bara atburði líðandi stundar.“
Opnunarhóf sýningarinnar hefst klukkan fimm í dag í Tveimur hröfnum. Sýningin stendur svo til 29. apríl.
