Breska tímavélin Kristín Þorsteinsdóttir skrifar 8. júní 2017 07:00 Gengið er til þingkosninga í Bretlandi í dag. Flest bendir til að Íhaldsmenn hafi nauman sigur og verji hreinan meirihluta sinn. Það breytir því ekki, að kosningabaráttan hefur verið stanslaus þrautaganga fyrir Theresu May forsætisráðherra. Þegar hún boðaði til kosninga um miðjan apríl hafði hún yfir tuttugu prósentustiga forskot á Verkamannaflokkinn. Dregið hefur saman með flokkunum síðan og er munurinn nú örfá prósentustig. Segja má að hvert óhappið hafi rekið annað hjá May. Hið fyrsta var sennilega kosningaloforð um svokallaðan elliskatt, sem átti að láta aldraða greiða fyrir eigin umönnun með því að endurfjármagna fasteignir sínar. Óhætt er að segja að það hafi lagst illa í kjósendur og May var snögglega gerð afturreka með málið. May hefur vart látið sjá sig á almannafæri í kosningabaráttunni. Hún hefur gert lítið af því að mæta í viðtöl og skrópaði í kappræðum við andstæðinga sína. Þá sjaldan hún hefur gefið færi á sér hefur henni ekki tekist að láta ljós sitt skína. Engu er líkara en hana skorti sjálfstraust. Gárungarnir hafa hent gaman að því að í hvert skipti sem hún opni munninn veikist sterlingspundið. Viðbrögð hennar við hryðjuverkaárásunum í London og Manchester hafa heldur ekki verið traustvekjandi. Upphrópanir um að kominn sé tími til að aftengja lagabálka um sjálfsögð mannréttindi hafa ekki borið vott um festu eða forystuhæfileika, heldur frekar lýðskrum. Vonandi sjá kjósendur í gegnum slíkt. Á meðan May hefur haltrað gegnum kosningabaráttuna, hefur Jeremy Corbyn, leiðtoga Verkamannaflokksins, vaxið ásmegin. Á dögunum lét hann hafa eftir sér að hann sæi endurkomu í spilunum sem jafnaðist á við frægan baráttusigur Liverpool gegn AC Milan í úrslitaleik Evrópukeppninnar um árið. Það yrði saga til næsta bæjar ef honum tækist ætlunarverk sitt. Það breytir því þó ekki að Corbyn er frambjóðandi frá miðöldum. Stefnumál hans eru gamaldags vinstrihrærigrautur með áherslu á ríkisvæðingu og útgjöld sem ófyrirséð er hvernig á að fjármagna. Í raun er magnað að eitt valdamesta ríki veraldar sé í þessari stöðu. Á leið í óvissuferð út úr Evrópusambandinu og að velja milli tveggja minni spámanna í stól forsætisráðherra. Vafalaust hugsa margir að gott væri að geta snúið klukkunni tólf mánuði aftur í tímann og breytt niðurstöðunni úr Brexit kosningunni sem kom þessu öllu af stað. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kristín Þorsteinsdóttir Mest lesið Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun
Gengið er til þingkosninga í Bretlandi í dag. Flest bendir til að Íhaldsmenn hafi nauman sigur og verji hreinan meirihluta sinn. Það breytir því ekki, að kosningabaráttan hefur verið stanslaus þrautaganga fyrir Theresu May forsætisráðherra. Þegar hún boðaði til kosninga um miðjan apríl hafði hún yfir tuttugu prósentustiga forskot á Verkamannaflokkinn. Dregið hefur saman með flokkunum síðan og er munurinn nú örfá prósentustig. Segja má að hvert óhappið hafi rekið annað hjá May. Hið fyrsta var sennilega kosningaloforð um svokallaðan elliskatt, sem átti að láta aldraða greiða fyrir eigin umönnun með því að endurfjármagna fasteignir sínar. Óhætt er að segja að það hafi lagst illa í kjósendur og May var snögglega gerð afturreka með málið. May hefur vart látið sjá sig á almannafæri í kosningabaráttunni. Hún hefur gert lítið af því að mæta í viðtöl og skrópaði í kappræðum við andstæðinga sína. Þá sjaldan hún hefur gefið færi á sér hefur henni ekki tekist að láta ljós sitt skína. Engu er líkara en hana skorti sjálfstraust. Gárungarnir hafa hent gaman að því að í hvert skipti sem hún opni munninn veikist sterlingspundið. Viðbrögð hennar við hryðjuverkaárásunum í London og Manchester hafa heldur ekki verið traustvekjandi. Upphrópanir um að kominn sé tími til að aftengja lagabálka um sjálfsögð mannréttindi hafa ekki borið vott um festu eða forystuhæfileika, heldur frekar lýðskrum. Vonandi sjá kjósendur í gegnum slíkt. Á meðan May hefur haltrað gegnum kosningabaráttuna, hefur Jeremy Corbyn, leiðtoga Verkamannaflokksins, vaxið ásmegin. Á dögunum lét hann hafa eftir sér að hann sæi endurkomu í spilunum sem jafnaðist á við frægan baráttusigur Liverpool gegn AC Milan í úrslitaleik Evrópukeppninnar um árið. Það yrði saga til næsta bæjar ef honum tækist ætlunarverk sitt. Það breytir því þó ekki að Corbyn er frambjóðandi frá miðöldum. Stefnumál hans eru gamaldags vinstrihrærigrautur með áherslu á ríkisvæðingu og útgjöld sem ófyrirséð er hvernig á að fjármagna. Í raun er magnað að eitt valdamesta ríki veraldar sé í þessari stöðu. Á leið í óvissuferð út úr Evrópusambandinu og að velja milli tveggja minni spámanna í stól forsætisráðherra. Vafalaust hugsa margir að gott væri að geta snúið klukkunni tólf mánuði aftur í tímann og breytt niðurstöðunni úr Brexit kosningunni sem kom þessu öllu af stað.
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun