Svo virðist sem listmálarinn Gunnlaugur Blöndal (1893-1962) sé heldur betur kominn á dagskrá eftir að stjórnendur Seðlabankans gripu til þess ráðs að taka tvö verk eftir hann niður af veggjum sínum. Jafnréttisstofa hafði verið kölluð til vegna kvörtunar um að málverk Blöndals af berbrjósta konu ylli ónefndum starfsmönnum vanlíðan, eða eins og Stefán Jóhann Stefánsson ritstjóri orðaði það í samtali við Vísi: „Starfsmenn hafa lýst þeirri skoðun sinni að ekki sé æskilegt að konur þurfi að bera upp erindi sín við karlkyns yfirmenn með málverk af berum konum fyrir framan sig.“
Egill furðar sig á tepruskap
Mörgum hefur komið þetta spánskt fyrir sjónir því Gunnlaugur Blöndal hefur lengi verið eftirlæti borgarastéttarinnar eftir að Ragnar í Smára lét endurprenta valin verk, meðal annars eftir Gunnlaug Blöndal og fóru þau inn á fjölmörg íslensk heimili.„Hvernig stendur á þessari ritskoðunaráráttu – þessum tepruskap? Er þetta eitthvað nýtilkomið eða eitthvað gamalt sem gýs upp aftur?“ spyr Egill Helgason í pistli þar sem hann fjallar um þennan anga listasögunnar.

Blöndalsmyndin komin í óvænt samhengi
Hrafn, sem seint verður sakaður um tepruskap, kannaðist við verkið og rifjaðist þá upp fyrir honum að það er í nokkru hlutverki í hinni umdeildu mynd hans Opinberun Hannesar, sem Hrafn reyndar lítur á sem eina af sínum allra bestu myndum:„Í því hittir miðaldra starfsmaður Eftirlitsstofnunar nýjan yfirmann sinn. Málverkið á veggnum veldur honum nokkru hugarangri. Sem betur hefur fólk nú fengið skilning á því að list sem veldur starfsfólki óþægindum á ekki heima uppi á vegg hjá yfirmönnum þeirra,“ segir Hrafn og erfitt að átta sig á því hvort hann er að fíflast eða ekki. En, hann bendir vinum sínum á Facebook á að atriðið í heild megi sjá á YouTube: það byrjar á 15:36.
Þessi miðaldra starfsmaður er karlkyns en yfirmaðurinn er kona, en í listrænum meðförum Hrafns þá undirstrikar myndin yfirburðarstöðu konunnar. Sem vissulega er, í ljósi þeirrar umræðu sem hefur geisað, óvæntur vinkill.