Þetta er okkar veruleiki Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar 2. júní 2021 19:00 Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Alma Björk Ástþórsdóttir Skóla - og menntamál Mest lesið Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Villa um fyrir bæjarbúum Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Olíufyrirtækin vissu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Sjá meira
Okkar veruleiki getur verið ljótur. Ljótur vegna þess að við upplifum skilningsleysi, dómhörku og útskúfun í samfélaginu. Ég hef alltaf litið á dómhörkuna sem afleiðingu af vanþekkingu, vegna þess að fólk sýnir almennt skilning þegar það heyrir svo ”hina hliðina”. Í vikunni kom upp dæmi sem sýndi það svart á hvítu hvað fræðslan skiptir miklu máli. Áföll ofan á áföll Foreldrar barna sem passa ekki í kassa samfélagsins verða iðulega fyrir hinum ýmsu áföllum. Það er gott fyrir aðra foreldra að hafa það í huga. Það var talsvert áfall hjá okkur í dag þegar við fengum sent skjáskot af samskiptum á samfélagsmiðlum þar sem er auglýst eftir ”alræmda barninu okkar”. Það er kaldhæðnislegt að á sömu mínútu sem ég fæ þessa skjámynd senda þá er ég að senda inn pistil um ”Óhreinu börnin hennar Evu”. Aðsend Barnið sem auglýst var eftir er einungis átta ára. Barnið glímir við erfiðleika og kerfið er að bregðast því. Barnið hefur orðið fyrir ítrekaðri vanrækslu í kerfinu. Bið eftir greiningum, tæplega tveggja ára bið eftir talþjálfun, margra mánaða bið eftir iðjuþjálfun, bið eftir félagsfærninámskeiði, engir fagaðilar starfandi í skólanum o.s.frv. Barnið sem þyrfti að vera reglulega undir handleiðslu þroskaþjálfa, sá síðast þroskaþjálfa þegar það var í leikskóla. Barninu líður verr og verr vegna þess að það fær ekki rétta ummönnun og aðstoð. Vanlíðan og hvatvísi er ekki góður kokteill og þessi vanlíðan brýst út með þessum hætti. Það er því ekki að ástæðulausu sem maður kallar á hjálp, heldur er það vegna þess að ÞETTA ERU AFLEIÐINGARNAR. Og að hverjum beinist svo reiðin? Hún beinist fyrst og fremst að ”krakkanum” og foreldrum hans. Við erum á milli steins og sleggju. Við erum í vonlausum aðstæðum, náum varla að halda okkur á floti og erum svo dæmd fyrir afleiðingar þessara vonlausu aðstæðna. Varnarleysi okkar er slíkt að við ákváðum að fá sjálfstætt starfandi iðjuþjálfa til þess að mæta í skóla barnsins og taka út aðstæðurnar og samspil þess við umhverfið. Þessi iðjuþjálfi hafði einmitt sama dag og þessi færsla birtist á samfélagsmiðlum verið í skóla barnsins á kostnað okkar foreldranna því ekki getur ”kerfið” greitt fyrir slíka þjónustu. Úrræðaleysið er allsráðandi allsstaðar. Við sendum út ákall á hjálp og okkur er ekki svarað. Við sendum þingmönnum tölvupóst en einungis tveir svara. Ráðamenn og fólk sem gæti haft einhver áhrif hunsar vandann. Það lætur sem það sjái ekki ákallið, skýrslurnar og pistlana. Þetta er svo óþægileg umræða þið skiljið...svona korter í kosningar. Fræðslan er lykillinn að samkennd Ég skal viðurkenna að það er erfitt að stíga fram með þessa reynslu. En ég ætla að láta mig hafa það því það er einlæg ósk mín að yfirvöld sjái enn frekar alvarleikann í stöðunni þegar þetta er komið út í það að átta ára börn eru nafngreind á samfélagsmiðlum sem alræmd og óskað eftir upplýsingum um það hvar þau eigi heima. Mig langar einnig að benda samborgurum mínum á að það má komast í samband við foreldra barns í gegnum skólann. Það er mun fýsilegri leið. Það er líka mikilvægt að stíga fram með þetta dæmi því það sýnir svo vel hvað fræðslan skiptir miklu máli. Þessi einstaklingur hafði ekki áttað sig á aðstæðunum þegar færslan var sett inn. Viðkomandi hafði upplifað reiði út í barnið sem fyrstu viðbrögð. Eftir okkar samtal og eftir að hafa hlustað á viðtal þar sem ég ræði þessi mál birtist honum önnur mynd af atvikinu. Hann sagðist hafa útskýrt aðstæðurnar fyrir börnunum sínum og sagðist styðja okkur 100%. Það er gott að finna slíka samkennd og stuðning í samfélaginu. Það er bara allt of lítið um það, því miður. Fyrstu viðbrögð fólks eru yfirleitt dómharka vegna þess að það veit ekki betur. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar stígi fram eins og hefur gerst á hópnum ”Sagan okkar”. Þetta litla dæmi í þessum pistli er bara lítill hluti af okkar veruleika. Frekar ýkt dæmi kannski. Við höfum þó lent í því að fá foreldra ansi reiða á tröppurnar og við höfum einnig upplifað það þegar foreldrar hafa bannað börnunum sínum að leika við barnið okkar. En yfirleitt fáum við dómhörkuna ekki svona beint í andlitið heldur ”mallar” hún bara í litla samfélaginu okkar. Og þessi dómharka vinnur gegn öllum bata barnsins. Að koma úr felum Það var í apríl sem við fjölskyldan ákváðum að ”koma úr felum” með okkar vanda. Það var erfitt en við ákváðum að skila skömminni. Það að drengurinn okkar ráði ekki við aðstæður með þessum afleiðingum er EKKI HONUM AÐ KENNA. Það skilgreinir ekki barnið okkar heldur kerfið sem við búum við. Það segir ekkert um það hvernig einstaklingur barnið verður þegar það er komið á fullorðins ár. En samfélagið má einnig vita að barnið mitt er annars dásamlegt og ég elska það út af lífinu á alveg sama hátt og þið elskið ykkar börn. Drengurinn minn er einstaklega hlýr. Hann knúsar mig góða nótt á hverju kvöldi og segist elska mig. Hann kveður mig á hverjum morgni með orðunum ”bæ, ég elska þig mamma”. Jákvæður trítlar hann í skólann en hefur ansi oft komið sár heim. Sum kvöld brestur hann í grát vegna þess að hann upplifir sig svo ”vondann”. Þá hughreystum við hann og bendum honum á að hann er að gera sitt besta. Við hvetjum hann áfram alla daga og reyndum eftir okkar bestu getu að kenna honum. Við minnum hann einnig á að hann er bara barn og hann er að læra. Aðra daga blómstrar hann í skólanum. Nýjasta dæmið sem ég fékk að heyra af er fjöruferð með bekknum. Þar sópaði hann til sín félögum því hann er lifandi og skemmtilegur þegar hann fær að njóta sín. Hann kom einnig glaður heim í dag eftir fjölgreindaleika í skólanum. Barnið sem passar ekki í kassann nýtur sín nefnilega svo vel í verklegum og lifandi greinum sem mætti svo sannarlega auka í skólum landsins. Ég hef því fulla trú á drengnum mínum og það sem styrkir mig í þeirri trú eru afrek 19. ára systur hans sem var ansi ”öflug” á hans aldri en hefur brotið niður hvern múrinn á fætur öðrum. Ef þú einhvern tímann upplifir reiði í garð barns vegna álíka og gerðist hjá okkur þá langar mig að biðja þig að telja upp á tíu áður þú beinir reiðinni að barninu eða foreldrum þess. Gefðu þér það að barnið eigi bágt og að baki því standi góðir foreldrar og öflugt starfsfólk skóla sem er að gera sitt besta til þess að hjálpa barninu. Beindu reiðinni að yfirvöldum, ríkisstjórninni og kerfinu, því það er þar sem eitthvað þarf að breytast. Höfundur er laganemi.
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar