Hljóp berrössuð milli bæja Bryndís Sigurðardóttir skrifar 3. júní 2021 13:31 Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skimun fyrir krabbameini Heilbrigðismál Heilsugæsla Mest lesið Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson Skoðun Skoðun Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Sjá meira
Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona.
Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar