Er ekki bara best að kjósa eitthvað annað? María Rut Kristinsdóttir skrifar 21. september 2021 09:00 Frá árinu 1995 hefur Framsóknarflokkurinn stýrt félagsmálaráðuneytinu í 20 ár af 26, eða rúmlega 77% tímans. Sjálfstæðisflokkurinn hefur svo stýrt fjármálaráðuneytinu í 22 ár af 26 eða rúmlega 85% tímans. Samt segjast þau vera „rétt að byrja” í „landi tækifæranna”. Við erum með velferðarkerfi sem byggir á að plástra vandamálin. Þar sem öryggisnetið er eins götótt og svissneskur ostur. Þar sem fagfólkið gerir sitt besta í krefjandi aðstæðum en vanrækt kerfið heldur ekki nægilega vel utan um það né notendur þess. Þar sem alls konar hópar samfélagsins falla á milli þilja. Fá ekki úrræði við hæfi eða lifa í fátækt. Í „landi tækifæranna”. Það eru tveggja ára biðlistar fyrir börn til að fá nauðsynlegar greiningar. Börn sem bíða úrræðalaus á meðan. Á sama tíma lifir aðgreiningin góðu lífi í skólakerfinu okkar því stuðningsúrræðin eru oft mjög takmörkuð. Nánast daglega eru sagðar fréttir af alvarlegri stöðu barna sem geta ekki fengið heilbrigðisþjónustu og njóta ekki félagslegs stuðnings. Í „landi tækifæranna”. Um allt heilbrigðiskerfi Vinstri grænna eru biðlistar. Eftir aðgerðum, sérfræðilækningum, sjúkraþjálfurum, talmeinafræðingum, sálfræðingum og geðlæknum. Fólk er sent úr landi í aðgerðir sem er hægt að framkvæma á Íslandi. Krabbameinssýni eru send úr landi til greiningar sem hægt er að gera á Íslandi. En ráðherra vill ekki styðja við sjálfstætt framtak í opinbera heilbrigðiskerfinu, sem gæti létt undir álaginu. En það „skiptir máli hver stjórnar“. „Heilbrigðiskerfið er dýrmætt,“ segir svo Sjálfstæðisflokkurinn en hefur samt sem áður leyft því að drukkna á sinni vakt. Í „landi tækifæranna”. Við dæmum öryrkja og fatlað fólk til að lifa langt undir lágmarkslaunum og refsum þeim sem vilja vinna eins og hægt er. Þessir jaðarsettu hópar hafa kallað eftir kjarabótum í áratugi. Við litlar undirtektir stjórnvalda. Langir biðlistar eru eftir félagslegu húsnæði og fatlað fólk undir 67 ára er svo vistað gegn vilja sínum á hjúkrunarheimilum eða sjúkrahúsum. Átta af hverjum tíu eiga erfitt með að láta enda ná saman um hver mánaðarmót. Í „landi tækifæranna”. Við búum í samfélagi þar sem andlegir sjúkdómar eru ekki meðhöndlaðir til jafns við líkamlega. Fólk bíður mánuðum saman eftir úrræðum á geðdeild, að komast til sálfræðings hjá heilsugæslum eða hjá BUGL og í meðferð hjá SÁÁ. Svo ekki sé talað um aðstöðumuninn á landsbyggðunum gagnvart þessari nauðsynlegu þjónustu. Svo strandar niðurgreiðsla á sálfræðiþjónustu hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum á fjármagni og pólitískum vilja ríkisstjórnar. En þau eru „rétt að byrja”. Við erum svo með fæðingarorlofskerfi sem einfaldlega grípur ekki öll okkar. 80.341 króna fyrir fólk utan vinnumarkaðar. Námsmenn fá 184.419 krónur. Þetta fólk hefur ekki efni á jafn löngu orlofi og restin, og nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að laga þetta. Korteri fyrir kosningar. Í „landi tækifæranna”. Við erum með einu ríkisstjórn Íslands sem hefur farið í mál við konu sem gerði það eitt af sér að leita réttar síns. Þar sem menntamálaráðherra Framsóknarflokksins braut jafnréttislög við ráðningu og höfðaði svo mál á hendur konunni sem hún braut gegn. Og óbreyttur borgari situr uppi með fordæmalausa hörku og skeytingarleysi af hálfu ríkisvaldsins.Það er nefnilega þetta með jafnréttið. Jaðarsettir hópar samfélagsins eru einmitt það – jaðarsettir. Og lítið þokast áfram við að bæta stöðu og tryggja öryggi þeirra. Á meðan hrópað er: „Ekkert um okkur án okkar“, þá þykjast stjórnvöld vita betur en þau sem tilheyra hópunum og hlusta ekki á raddir þeirra. En þeir eru svo sem ekki markhópur eða styrkjendur þessara flokka. „Báknið burt“ ómar svo um allt en þau átta sig ekki á því að þau bjuggu báknið til. Þau eru báknið. Og báknið er kjurrt á meðan þau ráða. Og ég er hér bara að tala um heilbrigðis- velferðar og jafnréttismálin. Ég er ekki einu sinni farin að ræða þá grímulausu sérhagsmunagæslu og þá varðstöðuna sem þessir rótgrónu flokkar stunda um óbreytt kerfi í sjávar- og landbúnaði. Já og skort á framsýnni stefnu í loftslagsmálum og ýmsum frjálslyndismálum. Það væri efni í að minnsta kosti nokkrar greinar í viðbót. Ekki misskilja mig. Það er ekki hræðilegt að búa á Íslandi. Alls ekki. Og margt gott má tileinka fólki og flokkum sem hér hafa verið við völd. En með þessum flokkum í stjórn hefur það orðið að landi tækifæranna fyrir sum - en ekki öll. Er ekki bara best að kjósa eitthvað annað? Höfundur skipar 3. sæti á lista Viðreisnar í Reykjavíkurkjördæmi suður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Rut Kristinsdóttir Viðreisn Reykjavíkurkjördæmi suður Heilbrigðismál Mest lesið Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson Skoðun Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum Margrét Dís Yeoman Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Réttlæti fyrir þjóðina, framfarir fyrir landsbyggðina Guðmundur Ari Sigurjónson skrifar Skoðun Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum Margrét Dís Yeoman skrifar Skoðun Stuðningur við nýsköpun í menntun: Leið að betra mati Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Afruglari Þórður Björn Sigurðsson skrifar Skoðun Þjóðkirkja á réttri leið Þórður Guðmundsson skrifar Skoðun Staðreyndir um einfaldara regluverk Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar Skoðun Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina Gunnar Guðni Tómasson skrifar Skoðun Falin tækifæri til náms Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar Skoðun „Jákvæð viðbrögð“ um veiðigjaldið? Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Skattgreiðendur látnir borga brúsann Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Nokkur orð um Kúbudeiluna og viðskiptabannið Gylfi Páll Hersir skrifar Skoðun Ráðherrar með reiknivél og leyndarhyggju Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Gróf misbeiting illa fengins valds Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) grein 2 Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir Davíð Aron Routley skrifar Sjá meira
Frá árinu 1995 hefur Framsóknarflokkurinn stýrt félagsmálaráðuneytinu í 20 ár af 26, eða rúmlega 77% tímans. Sjálfstæðisflokkurinn hefur svo stýrt fjármálaráðuneytinu í 22 ár af 26 eða rúmlega 85% tímans. Samt segjast þau vera „rétt að byrja” í „landi tækifæranna”. Við erum með velferðarkerfi sem byggir á að plástra vandamálin. Þar sem öryggisnetið er eins götótt og svissneskur ostur. Þar sem fagfólkið gerir sitt besta í krefjandi aðstæðum en vanrækt kerfið heldur ekki nægilega vel utan um það né notendur þess. Þar sem alls konar hópar samfélagsins falla á milli þilja. Fá ekki úrræði við hæfi eða lifa í fátækt. Í „landi tækifæranna”. Það eru tveggja ára biðlistar fyrir börn til að fá nauðsynlegar greiningar. Börn sem bíða úrræðalaus á meðan. Á sama tíma lifir aðgreiningin góðu lífi í skólakerfinu okkar því stuðningsúrræðin eru oft mjög takmörkuð. Nánast daglega eru sagðar fréttir af alvarlegri stöðu barna sem geta ekki fengið heilbrigðisþjónustu og njóta ekki félagslegs stuðnings. Í „landi tækifæranna”. Um allt heilbrigðiskerfi Vinstri grænna eru biðlistar. Eftir aðgerðum, sérfræðilækningum, sjúkraþjálfurum, talmeinafræðingum, sálfræðingum og geðlæknum. Fólk er sent úr landi í aðgerðir sem er hægt að framkvæma á Íslandi. Krabbameinssýni eru send úr landi til greiningar sem hægt er að gera á Íslandi. En ráðherra vill ekki styðja við sjálfstætt framtak í opinbera heilbrigðiskerfinu, sem gæti létt undir álaginu. En það „skiptir máli hver stjórnar“. „Heilbrigðiskerfið er dýrmætt,“ segir svo Sjálfstæðisflokkurinn en hefur samt sem áður leyft því að drukkna á sinni vakt. Í „landi tækifæranna”. Við dæmum öryrkja og fatlað fólk til að lifa langt undir lágmarkslaunum og refsum þeim sem vilja vinna eins og hægt er. Þessir jaðarsettu hópar hafa kallað eftir kjarabótum í áratugi. Við litlar undirtektir stjórnvalda. Langir biðlistar eru eftir félagslegu húsnæði og fatlað fólk undir 67 ára er svo vistað gegn vilja sínum á hjúkrunarheimilum eða sjúkrahúsum. Átta af hverjum tíu eiga erfitt með að láta enda ná saman um hver mánaðarmót. Í „landi tækifæranna”. Við búum í samfélagi þar sem andlegir sjúkdómar eru ekki meðhöndlaðir til jafns við líkamlega. Fólk bíður mánuðum saman eftir úrræðum á geðdeild, að komast til sálfræðings hjá heilsugæslum eða hjá BUGL og í meðferð hjá SÁÁ. Svo ekki sé talað um aðstöðumuninn á landsbyggðunum gagnvart þessari nauðsynlegu þjónustu. Svo strandar niðurgreiðsla á sálfræðiþjónustu hjá sjálfstætt starfandi sálfræðingum á fjármagni og pólitískum vilja ríkisstjórnar. En þau eru „rétt að byrja”. Við erum svo með fæðingarorlofskerfi sem einfaldlega grípur ekki öll okkar. 80.341 króna fyrir fólk utan vinnumarkaðar. Námsmenn fá 184.419 krónur. Þetta fólk hefur ekki efni á jafn löngu orlofi og restin, og nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að laga þetta. Korteri fyrir kosningar. Í „landi tækifæranna”. Við erum með einu ríkisstjórn Íslands sem hefur farið í mál við konu sem gerði það eitt af sér að leita réttar síns. Þar sem menntamálaráðherra Framsóknarflokksins braut jafnréttislög við ráðningu og höfðaði svo mál á hendur konunni sem hún braut gegn. Og óbreyttur borgari situr uppi með fordæmalausa hörku og skeytingarleysi af hálfu ríkisvaldsins.Það er nefnilega þetta með jafnréttið. Jaðarsettir hópar samfélagsins eru einmitt það – jaðarsettir. Og lítið þokast áfram við að bæta stöðu og tryggja öryggi þeirra. Á meðan hrópað er: „Ekkert um okkur án okkar“, þá þykjast stjórnvöld vita betur en þau sem tilheyra hópunum og hlusta ekki á raddir þeirra. En þeir eru svo sem ekki markhópur eða styrkjendur þessara flokka. „Báknið burt“ ómar svo um allt en þau átta sig ekki á því að þau bjuggu báknið til. Þau eru báknið. Og báknið er kjurrt á meðan þau ráða. Og ég er hér bara að tala um heilbrigðis- velferðar og jafnréttismálin. Ég er ekki einu sinni farin að ræða þá grímulausu sérhagsmunagæslu og þá varðstöðuna sem þessir rótgrónu flokkar stunda um óbreytt kerfi í sjávar- og landbúnaði. Já og skort á framsýnni stefnu í loftslagsmálum og ýmsum frjálslyndismálum. Það væri efni í að minnsta kosti nokkrar greinar í viðbót. Ekki misskilja mig. Það er ekki hræðilegt að búa á Íslandi. Alls ekki. Og margt gott má tileinka fólki og flokkum sem hér hafa verið við völd. En með þessum flokkum í stjórn hefur það orðið að landi tækifæranna fyrir sum - en ekki öll. Er ekki bara best að kjósa eitthvað annað? Höfundur skipar 3. sæti á lista Viðreisnar í Reykjavíkurkjördæmi suður.
Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum Margrét Dís Yeoman Skoðun
Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson Skoðun
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Skoðun Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum Margrét Dís Yeoman skrifar
Skoðun Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar
Skoðun Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir Davíð Aron Routley skrifar
Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum Margrét Dís Yeoman Skoðun
Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson Skoðun