Í áratugaraðir hafa menn leitað að höfundum fornsagnanna. Sú leit hefur ekki endilega gengið allt of vel og henni mun líklega aldrei ljúka. Nú hafa hins vegar orðið þau tímamót að menn eru byrjaðir að nota nýja tækni, tölvur og stærðfræðiformúlur til að reyna að varpa ljósi á þessar spurningar.
Þannig telja höfundar nýrrar fræðigreinar sig koma með mikilvægt innlegg í umræðuna:
„Þetta er tilraun til að nota í rauninni stærðfræðilegar aðferðir til að sjá hvort að textar séu líkir eða ólíkir,“ segir Jón Karl Helgason, prófessor við Íslensku- og menningardeild Háskóla Íslands. Hann stóð að rannsókninni ásamt þeim Sigurði Ingibergi Björnssyni og Steingrími Páli Kárasyni.
Fjallað var um rannsóknina í Kvöldfréttum Stöðvar 2 í gær:
Stíll eins og fingrafar
Þessi aðferð er ekki alveg ný af nálinni en í rannsókninni er farið mun ítarlegar ofan í texta fornsagnanna en áður hefur verið gert.
„Raunverulega gengur þetta út á það að skoða hlutfallslega tíðni algengustu orða í texta og nota það sem einhvers konar fjarlægðarmælingu á textana,“ segir Sigurður Ingibergur. Hann er forstjóri Klíníkurinnar en mikill áhugamaður um fornsögurnar.
Hann og Steingrímur Páll voru að leika sér við að þróa forrit sem gæti skrifað sögur í forníslenskum stíl þegar íslenskufræðingurinn, Jón Karl, fékk þá til liðs með sér í nytsamlegri rannsóknir.
Aðferðin gengur út á að greina stíl hvers sagnahluta fyrir sig og bera þá síðan saman. Þeir líkja stíleinkennunum við fingrafar höfundarins; hver höfundur heldur sig við ákveðið mynstur við skrif sín.
Sturla virðist hafa skrifað fjórar sögur en ekki tvær
Og niðurstöður rannsóknarinnar voru ansi athyglisverðar.
„Það er svolítið áhugavert að sjá að til dæmis Sturlunga, sem hefur verið talin svona safn af sögum, virðist vera miklu heildstæðara verk heldur en til dæmis Heimskringla, sem almennt er talin skrifuð af einum manni, Snorra Sturlusyni,“ segir Sigurður Ingibergur.
Og upp úr rannsókninni koma meðal annars töflur eins og þessi hér að ofan.
Hún ber saman líkindi stílsins á nokkrum fornsögum. Rauður litur og lágur stuðull merkja líkindi en blár litur og hár stuðull lítil. Við þetta sést til dæmis að mjög mikil líkindi eru milli fjögurra sagna; Íslendinga sögu, Hákonar sögu Hákonarsonar og tveggja sagna úr Sturlungu safnritinu, Þórðar sögu kakala og Þorgils sögu skarða.
Það er nokkuð óumdeilt í fræðunum að Sturla Þórðarson hafi verið höfundur bæði Íslendinga sögu og Hákonar sögu Hákonarsonar en eftir niðurstöðu þessarar rannsóknar telja þeir félagar að Sturla hafi einnig samið hinar sögurnar tvær.
Snorri frekar eins og kvikmyndaframleiðandi
En þegar Heimskringla er rannsökuð kemur aftur á móti í ljós mikill munur á stíl einstakra sagna innan hennar.
„Þannig að þetta er svona mæling sem að gefur dáldið til kynna að sögurnar eru skrifaðar svona upp úr öðrum sögum og það er dálítil tímaskekkja að vera að tala um Heimskringlu sem höfundarverk,“ segir Jón Karl.
Þetta rennir ekki beinlínis stoðum undir þá útbreiddu kenningu að Snorri Sturluson sé höfundur Heimskringlu. Alla vega ekki í sama skilningi og við leggjum í höfundahugtakið í dag.
„Ef að hann hefur komið að Heimskringlu, sem er ekkert ólíklegt, þá er miklu líklegra að hann hafi verið svipaður kvikmyndaframleiðanda heldur en beinlínis skáldsagnahöfundi. Og hann hefur haft ritara í starfi hjá sér bara eins og framleiðandi kvikmyndar hefur handritshöfunda,“ segir Jón Karl.
Meðal annars greindu þeir mikinn mun á stíl innan sjálfrar Ólafs sögu helga, sem er lengsta saga Heimskringlu.
Þar virðist hún skiptast í tvo hluta; fyrri hlutinn er skrifaður af einkennandi stíl eins manns en seinni hlutinn með öðrum stíl. Þeir telja því ekki ólíklegt að sá sem hafi sett Heimskringlu saman hafi jafnvel stuðst við eldri konungasögur þegar hann setti sögurnar saman og að við skrifin á Ólafs sögu helga hafi hann skrifað upp úr eldri sögu í fyrri hlutanum en síðan sjálfur bætt seinni hlutanum við.
