Þjóðaratkvæði 14. maí 2022! Ole Anton Bieltvedt skrifar 25. mars 2022 07:30 Undirritaður dvaldi lengi erlendis, og fylgdist þá ekki gjörla með umræðunni og gangi mála hér. Eitt virðist þó ljóst, þegar ég skoða þessi mál, að stjórnmálaflokkar og leiðtogar landsins hafa lofað landsmönnum því, og það í bak og fyrir, að þjóðaratkvæðagreiðsla skyldi fara fram, fyrst, um það, hvort ljúka ætti þeim ESB aðildar samningaviðræðum, sem stofnað var til 2009, og hófust 2010, en enduðu án niðurstöðu í marz 2015, og, svo, þegar búið væri að semja og knýja fram beztu lausnir, yrði þjóðin aftur spurð um samningsniðurstöðuna, hvort af aðild skyldi verða, á þeim grunni, eður ei. Þó að við séum nú þegar 80-90% í ESB, í gegnum EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, er möguleg full og formleg aðild feykilega stórt mál fyrir okkur, vegna þess, að fyrst með fullri aðild fengjum við setu við borðið, aðstöðu til áhrifa og valda innan sambandsins, með okkar eiginn ráðherra, kommissar, eins og hin aðildarríkin, nú 27 - hvert, fjölmennt eða fámennt, hefur bara einn ráðherra - síðan fengjum við 6 þingmenn á Evrópuþingið, fulltrúa í öll ráð og allar nefndir sambandsins, og, það, sem mest er, í raun alveg afgerandi, við fengjum fullt neitunarvald til móts við alla aðra, hvað varðar alla veigamikla stefnumótun og allar stærri ákvarðanir ríkjasambandsins. Neiturnarvaldið nær til þessara sjö veigamiklu málaflokka: Skattlagning Fjárhagsáætlanir og fjármálaskuldbindingar Félagsleg vernd og öryggi almennings Samningar og ákvarðanir um upptöku nýrra aðildarríkja Öryggis- og varnarmál Samskipti og samningar ESB við önnur ríki Sameiginleg löggæzla sambandsríkjanna. Ekkert mál í þessum þýðingarmiklu málaflokkum getur farið í gegn eða hlotið samþykki til framkvæmdar, nema öll aðildarríkin, og, þá, líka við, ef við værum orðnir aðilar, myndum samþykkja. Með þessu fengjum við í hendur gífurlega mikið áhrifavald á gang mála og þróun sambandsins. Þessu neitunarvaldi er heldur ekki hægt að breyta, hvað þá að draga úr því eða fella það niður, nema að öll aðildarríkin samþykki það. Það verður auðvitað aldrei. Varðandi allar helztu valdastöður í ESB, þá ræður einstaklingurinn, hæfni hans og geta, en ekki þjóðin eða stærð hennar, sem að baki stendur. Í tíu ár, eða frá 2004 til 2014, var t.a.m. José Manuael Barroso, frá Portúgal, 10 milljón manna þjóð, forseti ráðherraráðsins, og næstu fimm ár þar á eftir, frá 2014 til 2019, var Jean-Claude Juncker, frá Lúxumborg, annars minnsta aðildarríkissins, forseti ráðherraráðsins. Allt tal um, að stóru ríkin ráði öllu í ESB, er því algjör fjarstæða. Með fullri aðild fengjum við stórfelldan aðgang að áhrifum og völdum, en í dag, þó að við séum með EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, höfum við engan aðgang til áhrifa eða valda, nema þó eitthvað í Schengen, engan í ESB, af því að við sitjum einfaldlega ekki við borðið. Án aðildar er okkur úthýst frá umræðum og ákvörðunartökum, en samt samþykktum við, að undirgangast reglugerðir og lög sambandsins, sem reyndar eru þó, Guði sé lof, flestar eða allar af hinu góða, án þess, að okkur leyfðist svo mikið hósti eða stuna. Ekki gæfuleg samningargjörð af okkar hálfu það, en úr því má og verður að bæta. Áður en lengra er haldið með það, er vert að minna á, að hlutur kvenna í ESB er mikill, nú á tímum jafnréttis og kvenréttis, en nýlega var Roberta Metsola, 43ja ára lögfræðingur frá hinu smáríkinu í ESB, Möltu, kjörin forseti Evrópuþingsins, en fyrir var Ursula von der Leyen forseti ráðherraráðsins og Christine Lagarde forseti Evrópska Seðlabankans. Kjarni málsins hér og nú er þó þessi. Í nýlegum Þjóðarpúlsi Gallup kom fram, að 60% þeirra landsmanna, sem afstöðu tóku, eru hlyntir fullri aðild að ESB. Margir, sem verið höfðu tvístígandi, áttuðuðu sig loks á mikilvægi fullrar og órjúfandi samstöðu hinna vestrænu ríkja álfunnar, viðskiptalega, efnahagslega, menningarlega, siðferðislega og varnarlega, í ljósi árásarstríðs Pútíns á Úkraníu. Flestir skilja nú líka, að Evrópa verður í framtíðinni að geta staðið ein, óstudd og sterk á eigin fótum. Ekki verður til langframa á Bandaríkin treystandi, yfir Atlantsála, og þar gæti líka komið annar Trump, sem myndi ekki gefa mikið fyrir Evrópu. Þetta fólk skilur líka, að viðskiptalegur styrkur og slagkrafur mun í framtíðinni ekki verða þýðingarminni, en sá hernaðarlegi, og, að allt bendi til, að NATO muni renna inn í ESB, enda mest sömu ríkin í báðum ríkjasamböndum (fyrir utan Bandaríkin og Kanada). Auðvitað hugsa líka margir til þess, sem ég fjallaði um hér að ofan, að það er tími til kominn, að rödd okkar heyrist í Evrópu, líka til þess, að við fáum að fjalla um og velja okkar framtíðargjaldmiðil, en með upptöku Evrunnar, sem ekki getur gerzt, nema með eða eftir aðild, gætum við tryggt okkur fjárhagslegt og efnahagslegt öryggi, stöðugleika og lágmarksvexti, sem við höfum aldrei þekkt eða notið, en mál er komið til, að við fengjum að njóta, til jafns við aðra Evrópubúa. 14. maí nk. fara fram bæjar- og sveitarstjórnarkosningar hér. Það er tillaga undirritaðs, að jafnframt verði efnt til þjóðaratkvæðis um það, hvort samningaumleitunum um ESB-aðild, sem strönduðu í marz 2015, en voru komnar vel á veg, verði framhaldið og þeim lokið, sem fyrst og bezt, eða ekki. JÁ eða NEI til ESB-samningaumleitana og -loka. Ef þjóðin kýs áframhald óskuldbindandi samningaumleitana, en hún á réttinn til að kjósa um þetta margfaldlega inni hjá stjórnmálamönnum og leiðtogum landsins, og, ef niðurstaðar verður JÁ, sem vænta má, verður svo auðvitað önnur þjóðaratkvæðisgreiðsla um þau samningsdrög, sem út úr samningunum koma. Hér er auðvitað allt að vinna og engu að tapa, en mér finnst, að öllum góðum mönnum, sem annt er um frelsi og lýðræði í landinu, með forsætisráðherra í broddi fylkingar, ættu að taka saman höndum um að efna til og tryggja þjóðaratkvæði um áframhald ESB-samningaumleitana 14. maí 2022! Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður og stjórnmálarýnir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Utanríkismál Sveitarstjórnarkosningar 2022 Skoðun: Kosningar 2022 Evrópusambandið Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun Skoðun Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Stjórnleysi í íslenskri dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Olíumjólk Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson skrifar Skoðun Pólitískur gúmmítékki Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson skrifar Skoðun Orðsins fyllsta merking Eiríkur Kristjánsson skrifar Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson skrifar Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar vinstri meirihlutinn að skila auðu? Þórdís Lóa Þórhalldóttir skrifar Sjá meira
Undirritaður dvaldi lengi erlendis, og fylgdist þá ekki gjörla með umræðunni og gangi mála hér. Eitt virðist þó ljóst, þegar ég skoða þessi mál, að stjórnmálaflokkar og leiðtogar landsins hafa lofað landsmönnum því, og það í bak og fyrir, að þjóðaratkvæðagreiðsla skyldi fara fram, fyrst, um það, hvort ljúka ætti þeim ESB aðildar samningaviðræðum, sem stofnað var til 2009, og hófust 2010, en enduðu án niðurstöðu í marz 2015, og, svo, þegar búið væri að semja og knýja fram beztu lausnir, yrði þjóðin aftur spurð um samningsniðurstöðuna, hvort af aðild skyldi verða, á þeim grunni, eður ei. Þó að við séum nú þegar 80-90% í ESB, í gegnum EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, er möguleg full og formleg aðild feykilega stórt mál fyrir okkur, vegna þess, að fyrst með fullri aðild fengjum við setu við borðið, aðstöðu til áhrifa og valda innan sambandsins, með okkar eiginn ráðherra, kommissar, eins og hin aðildarríkin, nú 27 - hvert, fjölmennt eða fámennt, hefur bara einn ráðherra - síðan fengjum við 6 þingmenn á Evrópuþingið, fulltrúa í öll ráð og allar nefndir sambandsins, og, það, sem mest er, í raun alveg afgerandi, við fengjum fullt neitunarvald til móts við alla aðra, hvað varðar alla veigamikla stefnumótun og allar stærri ákvarðanir ríkjasambandsins. Neiturnarvaldið nær til þessara sjö veigamiklu málaflokka: Skattlagning Fjárhagsáætlanir og fjármálaskuldbindingar Félagsleg vernd og öryggi almennings Samningar og ákvarðanir um upptöku nýrra aðildarríkja Öryggis- og varnarmál Samskipti og samningar ESB við önnur ríki Sameiginleg löggæzla sambandsríkjanna. Ekkert mál í þessum þýðingarmiklu málaflokkum getur farið í gegn eða hlotið samþykki til framkvæmdar, nema öll aðildarríkin, og, þá, líka við, ef við værum orðnir aðilar, myndum samþykkja. Með þessu fengjum við í hendur gífurlega mikið áhrifavald á gang mála og þróun sambandsins. Þessu neitunarvaldi er heldur ekki hægt að breyta, hvað þá að draga úr því eða fella það niður, nema að öll aðildarríkin samþykki það. Það verður auðvitað aldrei. Varðandi allar helztu valdastöður í ESB, þá ræður einstaklingurinn, hæfni hans og geta, en ekki þjóðin eða stærð hennar, sem að baki stendur. Í tíu ár, eða frá 2004 til 2014, var t.a.m. José Manuael Barroso, frá Portúgal, 10 milljón manna þjóð, forseti ráðherraráðsins, og næstu fimm ár þar á eftir, frá 2014 til 2019, var Jean-Claude Juncker, frá Lúxumborg, annars minnsta aðildarríkissins, forseti ráðherraráðsins. Allt tal um, að stóru ríkin ráði öllu í ESB, er því algjör fjarstæða. Með fullri aðild fengjum við stórfelldan aðgang að áhrifum og völdum, en í dag, þó að við séum með EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, höfum við engan aðgang til áhrifa eða valda, nema þó eitthvað í Schengen, engan í ESB, af því að við sitjum einfaldlega ekki við borðið. Án aðildar er okkur úthýst frá umræðum og ákvörðunartökum, en samt samþykktum við, að undirgangast reglugerðir og lög sambandsins, sem reyndar eru þó, Guði sé lof, flestar eða allar af hinu góða, án þess, að okkur leyfðist svo mikið hósti eða stuna. Ekki gæfuleg samningargjörð af okkar hálfu það, en úr því má og verður að bæta. Áður en lengra er haldið með það, er vert að minna á, að hlutur kvenna í ESB er mikill, nú á tímum jafnréttis og kvenréttis, en nýlega var Roberta Metsola, 43ja ára lögfræðingur frá hinu smáríkinu í ESB, Möltu, kjörin forseti Evrópuþingsins, en fyrir var Ursula von der Leyen forseti ráðherraráðsins og Christine Lagarde forseti Evrópska Seðlabankans. Kjarni málsins hér og nú er þó þessi. Í nýlegum Þjóðarpúlsi Gallup kom fram, að 60% þeirra landsmanna, sem afstöðu tóku, eru hlyntir fullri aðild að ESB. Margir, sem verið höfðu tvístígandi, áttuðuðu sig loks á mikilvægi fullrar og órjúfandi samstöðu hinna vestrænu ríkja álfunnar, viðskiptalega, efnahagslega, menningarlega, siðferðislega og varnarlega, í ljósi árásarstríðs Pútíns á Úkraníu. Flestir skilja nú líka, að Evrópa verður í framtíðinni að geta staðið ein, óstudd og sterk á eigin fótum. Ekki verður til langframa á Bandaríkin treystandi, yfir Atlantsála, og þar gæti líka komið annar Trump, sem myndi ekki gefa mikið fyrir Evrópu. Þetta fólk skilur líka, að viðskiptalegur styrkur og slagkrafur mun í framtíðinni ekki verða þýðingarminni, en sá hernaðarlegi, og, að allt bendi til, að NATO muni renna inn í ESB, enda mest sömu ríkin í báðum ríkjasamböndum (fyrir utan Bandaríkin og Kanada). Auðvitað hugsa líka margir til þess, sem ég fjallaði um hér að ofan, að það er tími til kominn, að rödd okkar heyrist í Evrópu, líka til þess, að við fáum að fjalla um og velja okkar framtíðargjaldmiðil, en með upptöku Evrunnar, sem ekki getur gerzt, nema með eða eftir aðild, gætum við tryggt okkur fjárhagslegt og efnahagslegt öryggi, stöðugleika og lágmarksvexti, sem við höfum aldrei þekkt eða notið, en mál er komið til, að við fengjum að njóta, til jafns við aðra Evrópubúa. 14. maí nk. fara fram bæjar- og sveitarstjórnarkosningar hér. Það er tillaga undirritaðs, að jafnframt verði efnt til þjóðaratkvæðis um það, hvort samningaumleitunum um ESB-aðild, sem strönduðu í marz 2015, en voru komnar vel á veg, verði framhaldið og þeim lokið, sem fyrst og bezt, eða ekki. JÁ eða NEI til ESB-samningaumleitana og -loka. Ef þjóðin kýs áframhald óskuldbindandi samningaumleitana, en hún á réttinn til að kjósa um þetta margfaldlega inni hjá stjórnmálamönnum og leiðtogum landsins, og, ef niðurstaðar verður JÁ, sem vænta má, verður svo auðvitað önnur þjóðaratkvæðisgreiðsla um þau samningsdrög, sem út úr samningunum koma. Hér er auðvitað allt að vinna og engu að tapa, en mér finnst, að öllum góðum mönnum, sem annt er um frelsi og lýðræði í landinu, með forsætisráðherra í broddi fylkingar, ættu að taka saman höndum um að efna til og tryggja þjóðaratkvæði um áframhald ESB-samningaumleitana 14. maí 2022! Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður og stjórnmálarýnir.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun