Hvað hefði lögreglan átt að gera? Arndís Anna Gunnarsdóttir skrifar 22. maí 2022 09:01 Í miðjum aprílmánuði síðastliðnum höfðu lögregla og sérsveitin afskipti af saklausum sextán ára dreng í tvígang. Sérsveitarmenn veittust að drengnum þar sem hann sat í Strætó í fyrra skiptið, og lögregluþjónar undu sér upp að drengnum þar sem hann sat í bakaríi með móður sinni í síðara skiptið. Tilefni afskiptanna var í báðum tilfellum það að lögreglunni barst ábending um að þar gæti verið á ferð strokufangi sem lögregla lýsti sem sérstaklega hættulegum afbrotamanni. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem grunur vaknar um alvarlega kynþáttamörkun í aðgerðum lögreglu, en árið 2019 þurfti ríkið að greiða bætur til svarts manns vegna kynþáttamörkunar eftir ábendingu frá almenningi, þar sem hann var ranglega sakaður um þjónað á gömlum raftækjum. Eftir að fréttirnar bárust boðaði ég strax til fundar allsherjar- og menntamálanefndar með ríkislögreglustjóra, Sigríði Björk Guðjónsdóttur. Mér fannst afar mikilvægt að Alþingi fengi skýringar á vinnubrögðum lögreglu og sérsveitar. Lélegt verklag leiðir til kynþáttamörkunar Lögreglan lýsti eftir strokufanganum í færslu á samfélagsmiðlum. Með færslunni fylgdi mynd af manninum, auk nafns hans og lýsingum á hæð hans, þyngd og klæðaburði. Húðlitur strokufangans var ekki sérstaklega tilgreindur í lýsingunni, en myndin sem fylgdi með sá um að hann kæmist skýrt til skila. Færslan hefur verið tekin niður við skrif þessarar greinar. Ábendingarnar sem bárust lögreglunni eru okkur ekki aðgengilegar, en leiða má líkur að því að þær hafi ekki tekið mið af nokkru öðru en húðlit og hárgreiðslu drengsins. Þetta þýðir að það sé nóg að lögreglan fái ábendingu um að ungur maður, dökkur á hörund með dredda, hafi sést á almannafæri til þess að vopnuð sérsveit rjúki á staðinn til að handtaka hann. Við getum nefnilega gefið okkur með nánast fullri vissu að ábendingarnar sem lögreglunni bárust hafi ekki tilgreint fleira en húðlit og/eða hár – einmitt vegna þess að ef fleiri einkenni hefðu verið tilgreind eða ef lögreglan hefði gengið betur úr skugga um þau hefði hún ekki þurft að veitast að sama saklausa drengnum í tvígang. Þá hefði mátt ætla að aðrir þættir væru teknir inn í myndina við mat á því hvort um réttan mann væri að ræða, svo sem aðstæður á vettvangi og annað. En ekkert verklag er til staðar. Engin viðmið. Þessi vinnubrögð eru að mínu mati óneitanlega dæmi um kynþáttamörkun (e. racial profiling). Kynþáttamörkun á sér stað þegar kynþáttur og/eða húðlitur er notaður til þess að skilgreina einstaklinga eða hópa fólks og réttlæta mismunun gegn þeim. Þá skiptir nákvæmlega engu máli hvort kynþáttamörkunin sé meðvituð eða ómeðvituð – í þessu tilfelli er auðséð að húðlitur einn hafi ráðið för þegar lögregla tekur ákvarðanir um að fylgja ábendingunum eftir með handtökuaðgerðum. Er virkilega engin önnur leið? „Það er raunverulega óþolandi að það skuli vera saklaust ungmenni sem þarna á í hlut sem verður fyrir þessari „trámatísku“ reynslu [...] þó ég sjái ekki hvernig við hefðum getað gert þetta öðruvísi í þessu tilviki,“ sagði Sigríður Björk Guðjónsdóttir ríkislögreglustjóri á fundi allsherjar- og menntamálanefndar í vikunni (feitletrun áhersla greinarhöfundar). Það er svo sannarlega ólíðandi að saklaust ungmenni verði fyrir slíkri reynslu – þar er ég sammála ríkislögreglustjóra. Það er ekki bara ólíðandi vegna þess að ungmennið verður fyrir meiri háttar áfalli við það að upplifa ógnandi aðför að sér af hálfu lögreglu – heldur eru vinnubrögðin ólíðandi og óafsakanleg vegna þess að þau eyðileggja traust fólks sem er dökkt á hörund eða af erlendu bergi brotið gagnvart lögreglunni. Á meðan vinnubrögð lögreglu eru ekki markvissari en raun ber vitni verður ekki hjá annarri niðurstöðu komist en að fólk sem er dökkt á hörund þurfi svara spurningu á við „gæti þetta komið fyrir mig?“ með eftirfarandi hætti: já, ég gæti auðveldlega átt í hættu á því að sérsveitarmaður ráðist að mér þar sem ég sit í strætó – og það bara vegna húðlitar míns. Ólíðandi meðvitundarleysi Það sem vekur þó einna helst upp áhyggjur í þessu máli er það að lögreglan virðist ekki hafa græna glóru um það hvað hún gerði rangt í þessu máli. Svör ríkislögreglustjóra afhjúpa alvarlegan skort á innsýn um það sem fór úrskeiðis innan stofnunarinnar, því það hefði augljóslega verið hægt að „gera þetta öðruvísi“. Hefði lögreglan haft einhverskonar verklag í kringum eftirfylgni ábendinga værum við augljóslega ekki að glíma við þessa atburði. Þegar ekkert verklag er til staðar getur starfsfólk lögreglu ekki reitt sig á neitt annað en eigið innsæi, og þá er hætt við því að fólki yfirsjáist mikilvægir þættir sem skipta máli. Brýn þörf á úttekt á vinnubrögðum lögreglu Fundur allsherjar- og menntamálanefndar leiddi það fyrst og fremst í ljós hversu brýn nauðsyn er á því að gerð sé víðtæk úttekt á vinnubrögðum lögreglu í ljósi grunsemdanna sem aðgerðir hennar vekja. Það verður sífellt erfiðara að komast hjá þeirri niðurstöðu að stofnunin glími við kerfisbundinn rasisma. Kerfislægur rasismi birtist einna helst í viðhöfðu verklagi stofnana – oft á ómeðvitaðan hátt og þá helst vegna skorts á skýru verklagi, illa skilgreindra reglna og viðbragðsviðmiða. Þess vegna er vægast sagt uggvænlegt að lögreglan haldi því statt, staðfast og stöðugt fram að ekki sé um rasisma að ræða í viðbrögðunum sem hér um ræðir, því það er svo margt sem bendir til annars. Viljinn er vafalaust fyrir hendi, en skilninginn á vandamálinu skortir: sem stofnun verður lögreglan að gera sitt allra ítrasta til þess að fyrirbyggja mismunun eins og þá sem hér um ræðir. Gagnrýnin snýr að lögreglunni sem stofnun, ekki að tilteknum lögreglumönnum – svo það er ekki nokkur ástæða til þess að hrökkva í vörn og neita því þvermóðskulega að hér gæti verið um rasisma að ræða. Á fundinum bar öll orðræða ríkislögreglustjóra keim máttleysis og erfiðleika; talað var um að til hafi staðið að gera þjónustukönnun sem hafi reynst afar flókin og erfið í framkvæmd, um óljóst útfærða og alfarið valkvæða fræðslu sem sömuleiðis væri erfið í framkvæmd, og að þess vegna hefði í raun lítið sem ekkert verið gert. Allt situr á hakanum því við vitum ekki hvar við eigum að byrja – og það er vegna þess að þau sem ábyrgðina bera virðast ekki hafa hugmynd um hvað vandamálið snýst. Það er vissulega óþolandi að lögreglan komi fram við saklausan ungan dreng sem hún gerði – en það er enn stærra áhyggjuefni að stofnunin bregðist í kjölfarið við réttmætri gagnrýni á störf sín á þessa vegu. Það hefði ekki bara verið hægt að gera þetta öðruvísi, heldur bæði allt öðruvísi og án þess að innræta táningi ótta við lögregluna vegna litarháttar síns. Höfundur er þingmaður Pírata. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lögreglan Kynþáttafordómar Lögreglumál Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Gæsluvarðhaldsfangi flýr úr héraðsdómi Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Í miðjum aprílmánuði síðastliðnum höfðu lögregla og sérsveitin afskipti af saklausum sextán ára dreng í tvígang. Sérsveitarmenn veittust að drengnum þar sem hann sat í Strætó í fyrra skiptið, og lögregluþjónar undu sér upp að drengnum þar sem hann sat í bakaríi með móður sinni í síðara skiptið. Tilefni afskiptanna var í báðum tilfellum það að lögreglunni barst ábending um að þar gæti verið á ferð strokufangi sem lögregla lýsti sem sérstaklega hættulegum afbrotamanni. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem grunur vaknar um alvarlega kynþáttamörkun í aðgerðum lögreglu, en árið 2019 þurfti ríkið að greiða bætur til svarts manns vegna kynþáttamörkunar eftir ábendingu frá almenningi, þar sem hann var ranglega sakaður um þjónað á gömlum raftækjum. Eftir að fréttirnar bárust boðaði ég strax til fundar allsherjar- og menntamálanefndar með ríkislögreglustjóra, Sigríði Björk Guðjónsdóttur. Mér fannst afar mikilvægt að Alþingi fengi skýringar á vinnubrögðum lögreglu og sérsveitar. Lélegt verklag leiðir til kynþáttamörkunar Lögreglan lýsti eftir strokufanganum í færslu á samfélagsmiðlum. Með færslunni fylgdi mynd af manninum, auk nafns hans og lýsingum á hæð hans, þyngd og klæðaburði. Húðlitur strokufangans var ekki sérstaklega tilgreindur í lýsingunni, en myndin sem fylgdi með sá um að hann kæmist skýrt til skila. Færslan hefur verið tekin niður við skrif þessarar greinar. Ábendingarnar sem bárust lögreglunni eru okkur ekki aðgengilegar, en leiða má líkur að því að þær hafi ekki tekið mið af nokkru öðru en húðlit og hárgreiðslu drengsins. Þetta þýðir að það sé nóg að lögreglan fái ábendingu um að ungur maður, dökkur á hörund með dredda, hafi sést á almannafæri til þess að vopnuð sérsveit rjúki á staðinn til að handtaka hann. Við getum nefnilega gefið okkur með nánast fullri vissu að ábendingarnar sem lögreglunni bárust hafi ekki tilgreint fleira en húðlit og/eða hár – einmitt vegna þess að ef fleiri einkenni hefðu verið tilgreind eða ef lögreglan hefði gengið betur úr skugga um þau hefði hún ekki þurft að veitast að sama saklausa drengnum í tvígang. Þá hefði mátt ætla að aðrir þættir væru teknir inn í myndina við mat á því hvort um réttan mann væri að ræða, svo sem aðstæður á vettvangi og annað. En ekkert verklag er til staðar. Engin viðmið. Þessi vinnubrögð eru að mínu mati óneitanlega dæmi um kynþáttamörkun (e. racial profiling). Kynþáttamörkun á sér stað þegar kynþáttur og/eða húðlitur er notaður til þess að skilgreina einstaklinga eða hópa fólks og réttlæta mismunun gegn þeim. Þá skiptir nákvæmlega engu máli hvort kynþáttamörkunin sé meðvituð eða ómeðvituð – í þessu tilfelli er auðséð að húðlitur einn hafi ráðið för þegar lögregla tekur ákvarðanir um að fylgja ábendingunum eftir með handtökuaðgerðum. Er virkilega engin önnur leið? „Það er raunverulega óþolandi að það skuli vera saklaust ungmenni sem þarna á í hlut sem verður fyrir þessari „trámatísku“ reynslu [...] þó ég sjái ekki hvernig við hefðum getað gert þetta öðruvísi í þessu tilviki,“ sagði Sigríður Björk Guðjónsdóttir ríkislögreglustjóri á fundi allsherjar- og menntamálanefndar í vikunni (feitletrun áhersla greinarhöfundar). Það er svo sannarlega ólíðandi að saklaust ungmenni verði fyrir slíkri reynslu – þar er ég sammála ríkislögreglustjóra. Það er ekki bara ólíðandi vegna þess að ungmennið verður fyrir meiri háttar áfalli við það að upplifa ógnandi aðför að sér af hálfu lögreglu – heldur eru vinnubrögðin ólíðandi og óafsakanleg vegna þess að þau eyðileggja traust fólks sem er dökkt á hörund eða af erlendu bergi brotið gagnvart lögreglunni. Á meðan vinnubrögð lögreglu eru ekki markvissari en raun ber vitni verður ekki hjá annarri niðurstöðu komist en að fólk sem er dökkt á hörund þurfi svara spurningu á við „gæti þetta komið fyrir mig?“ með eftirfarandi hætti: já, ég gæti auðveldlega átt í hættu á því að sérsveitarmaður ráðist að mér þar sem ég sit í strætó – og það bara vegna húðlitar míns. Ólíðandi meðvitundarleysi Það sem vekur þó einna helst upp áhyggjur í þessu máli er það að lögreglan virðist ekki hafa græna glóru um það hvað hún gerði rangt í þessu máli. Svör ríkislögreglustjóra afhjúpa alvarlegan skort á innsýn um það sem fór úrskeiðis innan stofnunarinnar, því það hefði augljóslega verið hægt að „gera þetta öðruvísi“. Hefði lögreglan haft einhverskonar verklag í kringum eftirfylgni ábendinga værum við augljóslega ekki að glíma við þessa atburði. Þegar ekkert verklag er til staðar getur starfsfólk lögreglu ekki reitt sig á neitt annað en eigið innsæi, og þá er hætt við því að fólki yfirsjáist mikilvægir þættir sem skipta máli. Brýn þörf á úttekt á vinnubrögðum lögreglu Fundur allsherjar- og menntamálanefndar leiddi það fyrst og fremst í ljós hversu brýn nauðsyn er á því að gerð sé víðtæk úttekt á vinnubrögðum lögreglu í ljósi grunsemdanna sem aðgerðir hennar vekja. Það verður sífellt erfiðara að komast hjá þeirri niðurstöðu að stofnunin glími við kerfisbundinn rasisma. Kerfislægur rasismi birtist einna helst í viðhöfðu verklagi stofnana – oft á ómeðvitaðan hátt og þá helst vegna skorts á skýru verklagi, illa skilgreindra reglna og viðbragðsviðmiða. Þess vegna er vægast sagt uggvænlegt að lögreglan haldi því statt, staðfast og stöðugt fram að ekki sé um rasisma að ræða í viðbrögðunum sem hér um ræðir, því það er svo margt sem bendir til annars. Viljinn er vafalaust fyrir hendi, en skilninginn á vandamálinu skortir: sem stofnun verður lögreglan að gera sitt allra ítrasta til þess að fyrirbyggja mismunun eins og þá sem hér um ræðir. Gagnrýnin snýr að lögreglunni sem stofnun, ekki að tilteknum lögreglumönnum – svo það er ekki nokkur ástæða til þess að hrökkva í vörn og neita því þvermóðskulega að hér gæti verið um rasisma að ræða. Á fundinum bar öll orðræða ríkislögreglustjóra keim máttleysis og erfiðleika; talað var um að til hafi staðið að gera þjónustukönnun sem hafi reynst afar flókin og erfið í framkvæmd, um óljóst útfærða og alfarið valkvæða fræðslu sem sömuleiðis væri erfið í framkvæmd, og að þess vegna hefði í raun lítið sem ekkert verið gert. Allt situr á hakanum því við vitum ekki hvar við eigum að byrja – og það er vegna þess að þau sem ábyrgðina bera virðast ekki hafa hugmynd um hvað vandamálið snýst. Það er vissulega óþolandi að lögreglan komi fram við saklausan ungan dreng sem hún gerði – en það er enn stærra áhyggjuefni að stofnunin bregðist í kjölfarið við réttmætri gagnrýni á störf sín á þessa vegu. Það hefði ekki bara verið hægt að gera þetta öðruvísi, heldur bæði allt öðruvísi og án þess að innræta táningi ótta við lögregluna vegna litarháttar síns. Höfundur er þingmaður Pírata.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun