Ákvörðun um að loka hjólhýsabyggð á Laugarvatni endanleg

Hrafnhildur Bjarnadóttir, formaður Samhjóls – hjólhýsaeigenda á Laugarvatni og Ásta Stefánsdóttir, sveitarstjóri Bláskógabyggðar mættu í Reykjavík Síðdegis á þriðjudag til að ræða ákvörðun Bláskógabyggðar um að neita hjólhýsabyggðinni um áframhaldandi veru á Laugarvatni. 

Hjólhýsabyggðin hefur verið við Laugarvatn í fimmtíu ár en allt lítur út fyrir að sögu hennar ljúki í ár.

Brunavarnir ekki nægilega góðar

Fyrsta spurning þáttastjórnenda til sveitarstjórans var „Hver er ástæðan fyrir því að þið viljið þessa byggð í burt?“

„Ástæðan fyrir því að það var ákveðið, fyrir rétt tæpum tveimur árum, að loka þessu svæði var sú að öryggismál voru ekki í lagi, einkum og sér það sem snýr að brunavörnum,“ sagði Ásta um lokun svæðisins.  Hún segir að á liðnum árum hafi orðið nokkrir brunar en sem betur hafi farið vel í þau skipti en það hafi verið lukka sem réði því.

Aðspurð hvort hefði verið hægt að bæta úr brunavörnum sagði Ásta það hefði verið hægt með því að „rýma svæðið, deiliskipuleggja, leggja vatnslagnir og annað sem þarf til að bæta úr brunavörnum,“ en til þess hefði þurft að byrja upp á nýtt með autt blað.

Hrafnhildur segir Samhjól hins vegar hafa sýnt kröfum um bættar brunavarnir fullan skilning og Samhjól hefði meira að segja viðrað áhyggjur af brunahættu árið 2013.

„Samkvæmt okkar lögmanni heldur engum rökum að þurfi að tæma allt í burtu til að hefja nýtt deiliskipulag. Það er ekkert verið að ryðja burtu heilum hverfum til að deiliskipuleggja. Það er okkar álit og okkar lögmanns,“ segir Hrafnhildur í svari við Ástu.

Hrafnhildur segir að þau hjá Samhjól hafi verið tilbúin til að gera það sem þurfti til að hjólhýsin fengju að standa. Á sínum tíma hefðu þau gert sveitarstjórn tilboð til að bæta úr brunavörnum en þá hefði málið undið upp á sig og bæst í kröfur sveitarfélagsins.

Nýjar og nýjar kröfur hafi bæst við

Fyrst hefði byggingarreglugerð staðið í veginum og síðan hefði skortur á lagaheimild hindrað áframhaldandi veru hjólhýsabyggðarinnar. Síðan hefði líka opnað annað hjólhýsasvæði og það hefði verið með tengingu við Lögmenn Suðurlandi sem Bláskógabyggð réði til að fara með málið. 

„Þetta svíður og stingur okkur sárt að sveitarfélagið hafi ekki séð sér fært að skipta um lögmenn til að gæta hlutleysis,“ segir Hrafnhildur.

Aðspurð svara við þessum yfirlýsingum sagði Ásta sig ekki telja þær svaraverðar og að það væri ekkert samhengi milli lögmanna sveitarfélagsins og annarra hjólhýsasvæða. Ákvörðunin hefði verið tekin út frá öryggisástæðum.

Þegar sveitarstjórnin hafi kafað dýpra ofan í mál hjólhýsabyggðarinnar í kjölfar erinda Samhjóls hafi komið í ljós að það væri ekki nein lagaheimild fyrir því „að vera með svona heilsárssvæði því það þurfti byggingarleyfi fyrir mannvirkjum sem ætti að standa á slíku svæði,“ segir Ásta.

Á sínum tíma hafi því ekki verið neinn lagalegur grundvöllur fyrir því að halda hjólhýsabyggðinni, segir Ásta. Reglugerðinni hefði síðan reyndar verið breytt þannig að nú þyrfit bara söðuleyfi frá byggingarfulltrúa. Þrátt fyrir það hefði sveitarstjórn Bláskógabyggðar engan áhuga á því að bjóða upp á aðstæður þar sem geti orðið manntjón vegna bruna. 

„Það er á ábyrgð sveitarstjórnirnar og hún vill ekki standa fyrir því.“

Sveitarfélagið ekki tilbúið að borga

Aðspurð hvort tillögur sveitarfélagsins um úrbætur væru ekki fullnægjandi án rýmingar á svæðinu sagði Ásta svo ekki vera. Sveitarfélagið hefði ekki áhuga á að borga fyrir útivistarsvæði fyrir íbúa úr öðrum sveitarfélögum. Það væri ekki lögbundin skylda að reka svona starfsemi og í raun eitthvað sem sveitarfélagið ætti ekki að koma nálægt.

„Síðan koma þau með tilboð um að þau séu tilbúin að borga gegn því skilyrði að fá að vera. Tíu ára samning sem myndi síðan framlengjast um tvö ár í senn,“ segir Ásta um tillögur Samhjóls.

Sveitarstjórnin hefði farið yfir það tilboð og niðurstaðan væri að það væri ekki hægt að samþykkja það af því sveitarstjórnin væru opinber aðili sem þyrfti að gæta ákveðinna reglna við úthlutun á takmörkuðum gæðum. Slíkt þyrfti að auglýsa og því mætti ekki afhenda einu félagi svæðið.

Hrafnhildur leiðréttir þá rangfærslu hjá Ástu, sveitarfélagið hafi ekki verið í rekstri hjólhýsasvæðisins heldur hafi þetta verið einföld lóðaútleiga þar sem landið var leigt út til fyrirtækis. 

„Ef að þarf að bjóða þetta út hlýtur að þurfa að bjóða út önnur svæði eins og til dæmis bara rekstur á tjaldsvæði í Reykholti, sem dæmi. Við höfum ekkert orðið vör við það,“ segir Hrafnhildur.

Ekki búið að ákveða hvað verði um svæðið

„Okkur finnst virkilega illa að okkur vegið. Það var hægt að gera þetta á miklu sársaukalausari hátt,“ segir Hrafnhildur. 

Hún segir að sveitarfélagið hefði komið 18. mars síðastliðinn með sínar kröfur og áætlaðan kostnað, hvað þau myndu vilja til að uppfylla þessar kröfur og við samþykktum það. Samhjól hafi verið tilbúin að gangast við þeim kröfum og hafi komið með tilboð strax í kjölfarið.

„Þarna hefðu verið hreinlegast fyrir sveitarfélagið að koma og segja sannleikann, eins og þau eru að segja núna eftir tuttugu og einn mánuð, að það sé ekki vilji.“

Aðspurð hvort það sé eitthvað hægt að gera til að lenda málinu þannig að allir verði sáttir segir Ásta það ekki vera hægt. Sveitarstjórnin hafi ákveðið að það sé ekki vilji til að halda svæðinu áfram í þessu formi. Hún segir að það hefði upprunalega verið hægt að fara miklu harðar í ákvörðunina með því að segja öllum samningum upp en þau hafi ákveðið að koma til móts við fólk og láta samningana renna út.

Þegar Ásta er spurð hvað verði um svæðið segir hún að það sé ekki búið að taka ákvörðun um það.

Hrafnhildur segir þá að þó svo að sveitarfélagið hefði getað farið í harðari aðgerðir þá finnist hjólhýsaeigendum núverandi aðgerðir mjög harkalegar, sérstaklega í ljósi þess að það sé ekki búið að taka neinar ákvarðanir um hvernig eigi að ráðstafa landinu.

Allt klappað og klárt og svæðið rutt um áramótin

Aðspurð hvort hefði ekki verið hægt að fækka hjólhýsunum eða dreifa svæðinu segir Ásta það ekki vera svo einfalt því þá þyrfti að taka upp palla og skúra.

Hrafnhildur skýtur þá inn að fólk hefði verið „fullkomlega tilbúið í það“ og bendir jafnframt á að sveitarfélagið leigi svæðið út til fyrirtækisins Fýlsins. Svæðið sem sveitarfélagið leigi út séu 7,9 hektarar en í leigusamningnum greiði Fýllinn fyrir 11,2 hektara. Það væri því alveg rými fyrir dreifingu byggðarinnar en það hafi bara vantað viljann.

Ásta segir að ákvörðunin sé endanleg, allt sé klappað og klárt og að svæðið verði rutt um áramótin. Flestir eigi nú þegar að vera farnir og fái ítrekunarbréf á næstunni en það séu nokkrir sem fái að vera fram að áramótum.