Af hverju hata Ísraelar Palestínumenn svona mikið? Marwan Bishara skrifar 25. ágúst 2022 11:00 Palestínumenn hafa fulla ástæðu til að hata Ísrael; Ísrael er aðskilnaðarríki landnema-nýlenda, reist á rústum heimalands Palestínumanna. En hvers vegna hata Ísraelar Palestínumenn svona mikið? Ísraelar hafa með sadistískum og kerfisbundnum hætti ástundað hryðjuverk gegn Palestínumönnum, sett þá í ferðabann, fangelsað þá og tekið stjórn á lífi þeirra og lífsviðurværi og neitað þeim um grundvallarréttindi og frelsi. Augljósa svarið er kannski ekki rétta svarið. Já, Ísrael hefur andstyggð á ofbeldi og hryðjuverkum Palestínumanna sem hefur breytt lífi margra Ísraela, en það er smálegt í samanburði við ofbeldishrynur og ríkishryðjuverk sem Ísraelar beita Palestínumenn í sífelldu hefndarstríði eins og þeir gerðu um síðustu helgi. Í mínum huga er hatur Ísraela á Palestínumönnum mótað og knúið áfram af þremur grundvallarviðhorfum: ótta, öfund og reiði. Ótti er stór þáttur - hann getur verið órökréttur en einnig mikilvægur þáttur. Það ætti ekki að koma á óvart að Ísraelar hafi haldið áfram að óttast Palestínumenn löngu eftir að þeir hertóku öll lönd þeirra og urðu að voldugu svæðis- og kjarnorkuveldi. Vegna þess að óttinn við Palestínumenn er ekki bara líkamlegur eða efnislegur, hann er tilvistarlegur. Í grein, með viðeigandi titli: Hvers vegna eru allir Ísraelar huglausir, velti ísraelskur dálkahöfundur fyrir sér árið 2014 hvers konar samfélag framleiðir huglausa hermenn sem skjóta óvopnuð palestínsk ungmenni úr mikilli fjarlægð. Fjórum árum síðar, árið 2018, var það svo sannarlega súrrealískt að horfa á ísraelska hermenn fela sig á bak við víggirðingar þegar þeir skutu hundruð óvopnaðra mótmælenda dögum saman. Ísrael flúði í rauninni frá Gaza af ótta árið 2005 og hnepti tvær milljónir Gazabúa, aðallega flóttamenn, í ómannúðlega herkví. Ísraelar óttast allt sem vitnar um staðfestu Palestínumanna, einingu þeirra, palestínskt lýðræði, palestínsk ljóð og öll palestínsk þjóðartákn, þar á meðal tungumálið, sem þeir settu í annan flokk, og palestínska fánann, sem þeir eru að reyna að banna. Ísraelar óttast sérstaklega palestínskar mæður sem fæða ný börn, sem þeir kalla „lýðfræðilega ógn“. Sagnfræðingur, sem endurómar þessa þjóðlegu ísraelsku þráhyggju vegna fæðingartíðni Palestínumanna, varaði við því fyrir 12 árum að lýðfræði væri ógn við afkomu gyðingaríkis líkt og til dæmis kjarnorkubúið Íran, því að hans mati gætu Palestínumenn orðið meirihluti um 2040-2050. Ótti er einnig mikilvægur fyrir herbúðaþjóðfélag eins og Ísrael er, sem má skilgreina sem „her með áföstu landi“. Í bók sinni dró bandarískur blaðamaður saman áratuga langa reynslu sína af búsetu í Ísrael, hann skrifaði: „Ríkisstjórnin Ísraels vekur upp ótta, aðallega ímyndaðan eða að minnsta kosti stórlega ýktan, útmálar Ísrael sem einangrað, einmana, lítið land sem er ógnað, alltaf í vörn, alltaf á höttunum eftir næsta merki um hatur einhvers staðar, ávalt tilbúin til að bregðast við af alltof mikilli hörku.“ Í stuttu máli, ótti veldur hatri vegna þess að, með orðum ísraelskra blaðamannsins Zvi Bar'el „getur ríki sem óttast allt ekki verið frjálst; ríki sem er mótað af herskáum messíanisma og ljótum rasisma, gegn frumbyggjum landsins, getur heldur ekki verið raunverulega sjálfstætt.“ Ísraelar eru líka reiðir, alltaf reiðir út í Palestínumenn fyrir að neita að gefast upp eða gefa eftir, fyrir að fara ekki burt; langt í burtu. Ísrael sem hefur unnið öll sín stríð síðan 1948 og orðið svæðisbundið stórveldi, og neyddi stjórnir arabaríkja til að beygja sig í niðurlægingu. Og samt halda Palestínumenn áfram að neita Ísraelsmönn um sigurinn, þeir munu ekki gefa sig; þeir munu ekki gefast upp, heldur halda þeir áfram að standast hvað sem dynur á þeim. Ísrael hefur stuðning heimsveldanna, með Bandaríkin í vasanum og Evrópu sem bakvörð og arabaríkin hafa látið af andstöðu sinni. En hinir einangruðu – og jafnvel gleymdu – Palestínumenn neita enn að afsala sér grundvallarréttindum sínum, hvað þá að viðurkenna ósigur. Það hlýtur að vekja reiði Ísraela að vera með svo mikið saklaust blóð á höndum sér, án sigurs. Ísrael drepur, pyntar, arðrænir og rænir Palestínumenn öllu sem þeim er kært, en þeir munu ekki gefast upp. Ísrael hefur fangelsað meira en milljón Palestínumenn í gegnum árin en þeir neita að gefast upp. Þeir halda áfram að þrá og berjast fyrir frelsi og sjálfstæði, þeir krefjast þess að nýlenduríkið Ísrael hverfi á braut. Ísraelar öfunda einnig Palestínumenn af innri styrk þeirra og stolti. Ísrael öfundar þá af viljastyrk þeirra og vilja til að fórna sér, sem minnir væntanlega Ísraela nútímans á síonisku frumherjana. Ísraelskir hermenn í dag sem hafa breyst í brynjuklædd vélmenni í skjóli við brynvarin farartæki sín mæta berskjölduðum og hugrökkum Palestínumönnum og skjóta á þá af hefndarhug heigulsins. Ísraelar öfunda Palestínumenn vegna sögulegra og menningarlegra tengsla þeirra við Palestínu; af tengingu þeirra við landið, tengingu sem síonistar hafa neyðst til að búa til - til þess að tæla gyðinga til að gerast landtökumenn. Ísraelar hata Palestínumenn fyrir að vera svo nátengdir sögunni, landinu og náttúru þess sem síonistar þykjast eiga. Ísraelar hafa sífellt gripið til guðfræði og goðafræði til að réttlæta tilvist sína, þegar Palestínumenn þurfa enga slíka réttlætingu; þeir tilheyra Palestínu svo auðsjánlega og svo eðlilega. Ísraelar hafa reynt að eyða eða grafa niður öll ummerki um tilveru Palestínumanna, jafnvel breytt nöfnum á götum, hverfum og bæjum. Með orðum ísraelsks sagnfræðings, „til að finna nákvæmar hliðstæður vegna afhelgunnar eða endurvígslu trúarlegra tilbeiðslustaða á vegum nýrra yfirdrottnarra, verður maður að fara aftur til Spánar eða Býsansveldisins um miðja 15. öld.“ (Meron Benvenisti) Ísraelar hata Palestínumenn fyrir að vera lifandi sönnun þess að grundvöllur síonismans um - þjóð án lands sem sest að í landi án fólks - er í besta falli goðsagnakennd en ofbeldisfull nýlendustefna í raun og veru. Ísraelar hata þá fyrir að hindra framkvæmd síonistadraumsins um yfirráð yfir allri Palestínu. Og þeir hata sérstaklega þá sem búa á Gaza, fyrir að breyta draumnum í martröð. Samt væri rangt að upphefja eitthvað af þessu. Ást er alltaf betri en hatur. Hatur er eyðileggjandi og nærir meira hatur. Hatur er eyðileggjandi fyrir hatursfulla og þá sem þeir hata. Ísraelar gætu samt breytt öllu þessu hatri í umburðarlyndi, öfund í þakklæti og reiði í samkennd, ef það bara hefði hugrekki til að friðþægja fyrir ofbeldisfulla fortíð sína, biðjast afsökunar á glæpum sínum, bæta Palestínumönnum þjáningar þeirra og byrja að koma fram við þá af virðingu og heiðri sem þeir eiga skilið sem jafningjar, jafnvel forréttinda-jafningjar í heimalandi sínu. Hatur Ísraela mun ekki hrekja Palestínumenn burt en það gæti mögulega hrakið gyðingana burt. Höfundur er Palestínumaður sem starfar hjá fréttastöðinni Al Jazeera. Hann nam stjórnmálafræði í Frakklandi og Bandaríkjunum. Hjálmtýr Heiðdal þýddi greinina með leyfi höfundar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Ísrael Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Sjá meira
Palestínumenn hafa fulla ástæðu til að hata Ísrael; Ísrael er aðskilnaðarríki landnema-nýlenda, reist á rústum heimalands Palestínumanna. En hvers vegna hata Ísraelar Palestínumenn svona mikið? Ísraelar hafa með sadistískum og kerfisbundnum hætti ástundað hryðjuverk gegn Palestínumönnum, sett þá í ferðabann, fangelsað þá og tekið stjórn á lífi þeirra og lífsviðurværi og neitað þeim um grundvallarréttindi og frelsi. Augljósa svarið er kannski ekki rétta svarið. Já, Ísrael hefur andstyggð á ofbeldi og hryðjuverkum Palestínumanna sem hefur breytt lífi margra Ísraela, en það er smálegt í samanburði við ofbeldishrynur og ríkishryðjuverk sem Ísraelar beita Palestínumenn í sífelldu hefndarstríði eins og þeir gerðu um síðustu helgi. Í mínum huga er hatur Ísraela á Palestínumönnum mótað og knúið áfram af þremur grundvallarviðhorfum: ótta, öfund og reiði. Ótti er stór þáttur - hann getur verið órökréttur en einnig mikilvægur þáttur. Það ætti ekki að koma á óvart að Ísraelar hafi haldið áfram að óttast Palestínumenn löngu eftir að þeir hertóku öll lönd þeirra og urðu að voldugu svæðis- og kjarnorkuveldi. Vegna þess að óttinn við Palestínumenn er ekki bara líkamlegur eða efnislegur, hann er tilvistarlegur. Í grein, með viðeigandi titli: Hvers vegna eru allir Ísraelar huglausir, velti ísraelskur dálkahöfundur fyrir sér árið 2014 hvers konar samfélag framleiðir huglausa hermenn sem skjóta óvopnuð palestínsk ungmenni úr mikilli fjarlægð. Fjórum árum síðar, árið 2018, var það svo sannarlega súrrealískt að horfa á ísraelska hermenn fela sig á bak við víggirðingar þegar þeir skutu hundruð óvopnaðra mótmælenda dögum saman. Ísrael flúði í rauninni frá Gaza af ótta árið 2005 og hnepti tvær milljónir Gazabúa, aðallega flóttamenn, í ómannúðlega herkví. Ísraelar óttast allt sem vitnar um staðfestu Palestínumanna, einingu þeirra, palestínskt lýðræði, palestínsk ljóð og öll palestínsk þjóðartákn, þar á meðal tungumálið, sem þeir settu í annan flokk, og palestínska fánann, sem þeir eru að reyna að banna. Ísraelar óttast sérstaklega palestínskar mæður sem fæða ný börn, sem þeir kalla „lýðfræðilega ógn“. Sagnfræðingur, sem endurómar þessa þjóðlegu ísraelsku þráhyggju vegna fæðingartíðni Palestínumanna, varaði við því fyrir 12 árum að lýðfræði væri ógn við afkomu gyðingaríkis líkt og til dæmis kjarnorkubúið Íran, því að hans mati gætu Palestínumenn orðið meirihluti um 2040-2050. Ótti er einnig mikilvægur fyrir herbúðaþjóðfélag eins og Ísrael er, sem má skilgreina sem „her með áföstu landi“. Í bók sinni dró bandarískur blaðamaður saman áratuga langa reynslu sína af búsetu í Ísrael, hann skrifaði: „Ríkisstjórnin Ísraels vekur upp ótta, aðallega ímyndaðan eða að minnsta kosti stórlega ýktan, útmálar Ísrael sem einangrað, einmana, lítið land sem er ógnað, alltaf í vörn, alltaf á höttunum eftir næsta merki um hatur einhvers staðar, ávalt tilbúin til að bregðast við af alltof mikilli hörku.“ Í stuttu máli, ótti veldur hatri vegna þess að, með orðum ísraelskra blaðamannsins Zvi Bar'el „getur ríki sem óttast allt ekki verið frjálst; ríki sem er mótað af herskáum messíanisma og ljótum rasisma, gegn frumbyggjum landsins, getur heldur ekki verið raunverulega sjálfstætt.“ Ísraelar eru líka reiðir, alltaf reiðir út í Palestínumenn fyrir að neita að gefast upp eða gefa eftir, fyrir að fara ekki burt; langt í burtu. Ísrael sem hefur unnið öll sín stríð síðan 1948 og orðið svæðisbundið stórveldi, og neyddi stjórnir arabaríkja til að beygja sig í niðurlægingu. Og samt halda Palestínumenn áfram að neita Ísraelsmönn um sigurinn, þeir munu ekki gefa sig; þeir munu ekki gefast upp, heldur halda þeir áfram að standast hvað sem dynur á þeim. Ísrael hefur stuðning heimsveldanna, með Bandaríkin í vasanum og Evrópu sem bakvörð og arabaríkin hafa látið af andstöðu sinni. En hinir einangruðu – og jafnvel gleymdu – Palestínumenn neita enn að afsala sér grundvallarréttindum sínum, hvað þá að viðurkenna ósigur. Það hlýtur að vekja reiði Ísraela að vera með svo mikið saklaust blóð á höndum sér, án sigurs. Ísrael drepur, pyntar, arðrænir og rænir Palestínumenn öllu sem þeim er kært, en þeir munu ekki gefast upp. Ísrael hefur fangelsað meira en milljón Palestínumenn í gegnum árin en þeir neita að gefast upp. Þeir halda áfram að þrá og berjast fyrir frelsi og sjálfstæði, þeir krefjast þess að nýlenduríkið Ísrael hverfi á braut. Ísraelar öfunda einnig Palestínumenn af innri styrk þeirra og stolti. Ísrael öfundar þá af viljastyrk þeirra og vilja til að fórna sér, sem minnir væntanlega Ísraela nútímans á síonisku frumherjana. Ísraelskir hermenn í dag sem hafa breyst í brynjuklædd vélmenni í skjóli við brynvarin farartæki sín mæta berskjölduðum og hugrökkum Palestínumönnum og skjóta á þá af hefndarhug heigulsins. Ísraelar öfunda Palestínumenn vegna sögulegra og menningarlegra tengsla þeirra við Palestínu; af tengingu þeirra við landið, tengingu sem síonistar hafa neyðst til að búa til - til þess að tæla gyðinga til að gerast landtökumenn. Ísraelar hata Palestínumenn fyrir að vera svo nátengdir sögunni, landinu og náttúru þess sem síonistar þykjast eiga. Ísraelar hafa sífellt gripið til guðfræði og goðafræði til að réttlæta tilvist sína, þegar Palestínumenn þurfa enga slíka réttlætingu; þeir tilheyra Palestínu svo auðsjánlega og svo eðlilega. Ísraelar hafa reynt að eyða eða grafa niður öll ummerki um tilveru Palestínumanna, jafnvel breytt nöfnum á götum, hverfum og bæjum. Með orðum ísraelsks sagnfræðings, „til að finna nákvæmar hliðstæður vegna afhelgunnar eða endurvígslu trúarlegra tilbeiðslustaða á vegum nýrra yfirdrottnarra, verður maður að fara aftur til Spánar eða Býsansveldisins um miðja 15. öld.“ (Meron Benvenisti) Ísraelar hata Palestínumenn fyrir að vera lifandi sönnun þess að grundvöllur síonismans um - þjóð án lands sem sest að í landi án fólks - er í besta falli goðsagnakennd en ofbeldisfull nýlendustefna í raun og veru. Ísraelar hata þá fyrir að hindra framkvæmd síonistadraumsins um yfirráð yfir allri Palestínu. Og þeir hata sérstaklega þá sem búa á Gaza, fyrir að breyta draumnum í martröð. Samt væri rangt að upphefja eitthvað af þessu. Ást er alltaf betri en hatur. Hatur er eyðileggjandi og nærir meira hatur. Hatur er eyðileggjandi fyrir hatursfulla og þá sem þeir hata. Ísraelar gætu samt breytt öllu þessu hatri í umburðarlyndi, öfund í þakklæti og reiði í samkennd, ef það bara hefði hugrekki til að friðþægja fyrir ofbeldisfulla fortíð sína, biðjast afsökunar á glæpum sínum, bæta Palestínumönnum þjáningar þeirra og byrja að koma fram við þá af virðingu og heiðri sem þeir eiga skilið sem jafningjar, jafnvel forréttinda-jafningjar í heimalandi sínu. Hatur Ísraela mun ekki hrekja Palestínumenn burt en það gæti mögulega hrakið gyðingana burt. Höfundur er Palestínumaður sem starfar hjá fréttastöðinni Al Jazeera. Hann nam stjórnmálafræði í Frakklandi og Bandaríkjunum. Hjálmtýr Heiðdal þýddi greinina með leyfi höfundar.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun