Bakgarðshlaupið fer þannig fram að keppendur fá klukkutíma til að hlaupa einn hring á brautinni sem var 6,7 kílómetrar. Hver keppandi reynir svo að hlaupa eins marga hringi og hann getur en fellur úr leik ef hann fer yfir klukkutímamarkið á hring.
Þorleifur kláraði 37 hringi eða samtals 247,9 kílómetra. Hann fagnaði sigri eftir að hafa hlaupið samfellt frá klukkan tólf á hádegi á laugardegi til klukkan eitt aðfaranótt mánudagsins. Hann hafði betur gegn Mari Järsk sem lenti í öðru sæti og vann sér um leið þátttökurétt á heimsmeistaramótinu í bakgarðshlaupum á næsta ári.
„Mér líður bara mjög vel. Ég náði að sofa svona í fjóra tíma í nótt, vaknaði hálf níu og var bara nokkuð hress. Sofnaði síðan aftur eftir hádegi og fíla mig bara mjög vel núna. Ég er smá þreyttur en skrokkurinn er alveg fínn,“ sagði Þorleifur Þorleifsson í viðtali við Val Pál Eiríksson í íþróttafréttum Stöðvar tvö.
„Ég var sjálfur búinn að setja mér það markmið að klára alla vega tvo sólarhringa og langaði að ná fimmtíu hringjum. Ég held að ég hefði alltaf náð því en svo veit maður aldrei. Mér leið mjög vel enn þá,“ sagði Þorleifur.
„Erfiðasta var að það var að byrja að kólna þegar hún [Mari Järsk] dettur út. Ég fann alveg að ég var að stirna upp akkúrat þá en leið í rauninni alveg mjög vel,“ sagði Þorleifur en hvað fer í gegnum hugann á manni þegar maður hleypur samfellt í 37 klukkustundir.
„Bara allt. Í rauninni er hausinn út um allt allan tímann en svo líður þetta svo ótrúlega hratt. Þetta er sami hringur og leiðin verður hálfgerður vani. Þú ert því svolítið að hugsa: Á ég að skipta um skó í næsta hléi og byrjar því að hugsa mikið þannig. Tíminn líður ótrúlega. Svo hlustar maður á einhverja tónlist og það er því allt og ekkert sem maður hugsar um,“ sagði Þorleifur.
Þá má sjá viðtalið við hann hér fyrir ofan.
Heimsmeistarakeppni landsliða í bakgarðshlaupum stendur enn yfir því í morgun voru enn sextán manns að hlaupa þegar 69 klukkutímar voru liðnir síðan keppnin fór af stað.
