Óheppileg tímasetning? Kristófer Már Maronsson skrifar 3. nóvember 2022 09:01 Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristófer Már Maronsson Sjálfstæðisflokkurinn Formannsslagur Bjarna og Guðlaugs Þórs Mest lesið Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Við þurfum jöfn tækifæri fyrir börnin í borginni Sandra Hlíf Ocares Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Sjá meira
Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun