Ólafur hafði gegnt stöðu aðstoðarþjálfara hjá Erlangen í tæpt eitt og hálft ár en breytingar urðu á hans högum nýverið.
„Ég var aðstoðarþjálfari þarna í 15 mánuði og starfaði þar með aðalþjálfara sem var einnig íþróttastjóri hjá félaginu. Sá maður ákveður, með frekar stuttum fyrirvara, að hætta sem þjálfari og einbeita sér að íþróttastjórastöðunni og í staðinn fyrir að taka mig inn sem aðalþjálfara, ákveður félagið að ráða inn annan þjálfara í aðalþjálfarastöðuna.“
„Ég fékk allt í einu bara ást á íþróttinni á nýjan leik og þá kannski aðallega í gegnum strákinn minn.“
Hartmut Mayerhoffer, fyrrum þjálfari Göppingen, var ráðinn í starfið.
„Ég er bara á milli vita núna. Búinn að gera starfslokasamning við Erlangen og er bara að finna mér nýtt félag.“
„Þeirra ákvörðun, þeirra missir“
Óli og fjölskylda hans eru úti í Erlangen í Þýskalandi og eru að skoða sín mál þessa dagana.
„Ég er tiltölulega nýkominn inn í þennan heim, var að vonast til þess að forráðamenn Erlangen myndu treysta mér til þess að taka við þjálfarastöðunni en það var bara ekki. Það er bara þeirra ákvörðun, þeirra missir. Ég nota bara tímann núna til þess að skoða alla möguleika í stöðunni, fara yfir mín mál og gera mig tilbúinn í næsta verkefni.“

„Ég er með umboðsmenn sem eru að sinna þessum málum fyrir mig og svo sjáum við til hvað gerist. Auðvitað er tímabilið hafið og þetta ber að með skömmum fyrirvara. Ég gæti því alveg þurft að hinkra í einhverja mánuði, jafnvel ár, þar til eitthvað kemur upp á borðið.
Ég er þrátt fyrir allt góður en auðvitað vantar upp á þá tilfinningu að vera með puttana í boltanum og ég reyni bara að bæta upp fyrir það með því að horfa á handbolta, vinna í XPS-inu og svo kannski laga þýskuna eitthvað aðeins.“
Stefnir á starf sem aðalþjálfari
Tímapunkturinn á svona vendingum er aldrei góður en í tilfelli Ólafs er staðan sú að stutt er í að tímabilið í helstu deildum evrópska boltans hefjist og ekki mikið um lausar stöður.
„Ég vil bara komast út í þjálfun á nýjan leik, helst í Þýskalandi. Orkan er góð og ég tel mig kunna þennan leik nokkuð vel. Þessir 15 mánuðir sem ég varði hjá Erlangen voru mjög góðir og lærdómsríkir, núna þekki ég orðið þýsku úrvalsdeildina mjög vel sem og leikmannamarkaðinn í kringum deildina.
Ég var orðinn lélegur í þeim þáttum eftir nánast tíu ára frí en ég tel mig kunna þennan leik nokkuð vel og kann ýmislegt. Þá er ég alveg ótrúlega gíraður í handboltann eftir tíu ár á Íslandi í allt öðru.“

Ólafur stefnir á aðalþjálfarastarf.
„Svo það sé á hreinu. Það er komið gott af því að starfa sem aðstoðarþjálfari nema ef eitthvað mjög skrítið gerist og einhver toppþjálfari hringi.“
Hefurðu átt í viðræðum við einhver félög undanfarið?
„Við erum ekki komnir á þann stað, ég er bara nýbúinn að semja um starfslok við Erlangen. Þetta fer af stað hægt og bítandi og svo bíður maður bara eftir því að eitthvað komi upp á borðið og notar tímann í millitíðinni til þess að horfa á handbolta og halda sér við.“
Fann fyrir ástríðunni á ný í gegnum son sinn
Þannig að þú hefur algjörlega fundið þína hillu á nýjan leik í handboltaþjálfun?
„Já ég er bara kominn á þann stað. Ef ég tek aðeins heimspekina á þetta þá sér maður fyrst fjallið eins og fjall, svo hættir maður að sjá fjallið sem fjall og svo fer maður aftur að sjá fjallið sem fjall. Þetta er svona klassísk búddísk setning.
Þegar að því kom þá sá ég handboltann sem handbolta í staðin fyrir fjall. Ég fékk allt í einu bara ást á íþróttinni á nýjan leik og þá kannski aðallega í gegnum strákinn minn.“
Ólafur á þar við son sinn Einar Þorstein sem spilar undir stjórn Guðmundar Guðmundssonar hjá danska úrvalsdeildarfélaginu Fredericia.
„Ég var búinn að gera allt sem ég taldi mig geta gert á Íslandi í átt að því að advókera fyrir skringileik, heimspeki og hinu ljóðræna. Ég er kominn á endastöð þar í bili og þá var handboltinn farinn að kalla alltaf meira og meira á mig aftur í gegnum strákinn minn.“

„Það var því gott fyrir mig að komast aftur inn í þennan heim svo ég gæti séð hvort ég geti nýtt mér allt það sem ég bý að ferli mínum sem leikmaður sem og það sem ég lærði á þessum átta til níu árum mínum heima á Íslandi. Hvort að þessi reynsla mín af þessum mismunandi sviðum geti nýst mér í að gera eitthvað handboltafélag betra.“