Úrræðaleysi burt Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar 5. desember 2023 12:00 Guðmunda heiti ég og er aðstandandi manns í fíkniefnaneyslu! Sonur minn hefur verið í neyslu fíkniefna frá 14 ára aldri, þetta byrjar saklaust, bjór um helgar með vinunum, svo smá hass, kók af og til og vín allskonar sull, hann hefur byrjað að sprauta sig um 16, 17 ára, Rítalín var hans aðal dóp en allt var notað jafnvel hestadeyfilyf.... Þetta var fjármagnað fyrst með sölu alls sem hann átti, sjónvarp, tölvan og fötin jafnvel úlpuna utan af sér um hávetur, mikið af verðmætum hurfu frá mér og öðrum fjölskyldumeðlimum, svo var logið við vorum í vandræðum og vantaði pening fyrir mat, læknisþjónustu eða lyfjum, og í stað þess að koma og spyrja mig trúði fólk þessu og lét hann hafa pening......... síðan kom dópsala, henda út kallast það, svo búðarhnupl og þjófnaður. Þegar hann var um 20 ára urðum við að láta hann flytja út, fyrst leigðum við herbergi fyrir hann, hingað og þangað sem alltaf endaði í rugli, síðan var hann í tjaldi heilt sumar, síðustu árin hefur hann verið á götunni, óstaðsettur í húsi, oftast á gistiskýlinu. Hann er núna 36 ára og hefur verið á biðlista eftir meðferð síðustu mánuði en búinn að fá inni á VOG þann 8. des. EN þetta er ekki um hann, heldur okkur aðstandendunum. Mig móður hans 58 ára löngu búinn að missa heilsuna. Allar meðferðirnar, vonin sem deyr, allar heimsóknirnar í fangelsið, ferðir á bráðamóttökuna, spítalainnlagnir, vita aldrei hvar barnið þitt er og hvort það sé í lagi með hann, er hann á lífi, hefur verið ráðist á hann, handrukkarar, hringingar um miðja nótt þar sem hann er í misgóðu ástandi af fráhvörfum eða geðrænum kvillum, sem svo oft fylgja þessari neyslu.... Reiðin, úræðaleisið, vonleisið, vanmáturinn að ógleymdum öllum tárunum. Allar lygarnar, og ljótu orðin, þjófnaðurinn, hann seldi örbylgjuofninn, hnífasettið, myndavélarnar okkar, við erum áhugaljósmyndarar, klesstir og ónýtir bílar og allur peningurinn. VÁ þið getið ekki ímyndað ykkur, ég var um tíma í aukavinnu og maðurinn minn vann langt fram á kvöld, við áttum varla föt og leyfðum okkur aldrei neitt, þetta fór allt í neysluna hjá honum, bjarga honum frá handrukkurum, hann falsaði nafnið mitt fyrir yfirdráttaheimild og lánum, tók BYKO kortið, kortið úr Húsasmiðjunni og Orkukortið, þar sem hann dældi á bíla og fékk borgað í pening, svo komu reikningar upp á mörg hundruð þúsund... En samt þá er hann alltaf barnið mitt, eina barnið mitt, stolt mitt og allt mitt líf og mér þykir óendanlega vænt um hann. Ég hef séð hann í hroðalegu ástandi, svo grannan að hann minnti helst á múmíu, heiðgulan, allan í klessu eftir að hann hafi verið lamin eða hann dottið, símtölin þar sem hann öskrar eins og sært dýr, grætur, er í sjálfsmorðshugleiðingum eða ætlar að ráðast á einhvern og drepa hann... Þegar hann er í lagi er allt þetta gleymt og fyrirgefið, því hann er í lagi, ekkert annað skiptir máli. Það er ekki alkohólismi í hans ætt svo vitað sé, þetta er áunnin fíkn hjá honum. Þetta getur hent alla. Maðurinn minn sem kom inn í líf okkar um það leyti sem þetta byrjaði og hefur staðið með mér í gegnum þetta öll þessi ár, TAKK það eru ekki til nógu sterk orð svo TAKK verður að duga. Barnsmóðir hans sem 17 ára átti barn með honum, sem betur fer ekki í rugli sjálf og hafði vit á að forða sér og lifir nokkuð eðlilegu lífi með manninum sínum og 4 börnum. Dóttir hans, ó elsku litli spelpan, hún varð 19 ára núna í október, lengst ef reyndum við að láta þau hittast en það var ekki alltaf hægt. Hann var bara ekki í ástandi til þess, hún vandist ömmu og afa helgum, var ekki alveg að skilja hvers vegna það væru ekki pabbahelgar eins og hjá vinkonum hennar, svo sárt að horfa uppá eftir því sem hún eldist og fór að skilja þetta betur og betur hvaða áhrif þetta hefur allt haft á hana. Núna laugardaginn 9. desember ætlum við aðstandendur að koma saman niður á Austurvelli. Aðallega erum við að mótmæla biðlistanum til að komast í meðferð OG til að vekja athygli á að bak við hvern fíkill eru nokkrir aðstandendur sem hafa borið hitann og þungan af þessari bið, biðin á dauðalistanum leggst þungt á aðstandendur. Samtök aðstandenda og fíknisjúkra munu standa fyrir fyrstu mótmælunum á Austurvelli gegn úrræðaleysi og löngum biðlistum í afeitrun og áfengismeðferð laugardaginn 9. des kl 13. Höfundur er aðstandandi fíkils. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fíkn Mest lesið Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þjóðin slæst við elda: Hvar er Alþingi? Baldur Borgþórsson Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Guðmunda heiti ég og er aðstandandi manns í fíkniefnaneyslu! Sonur minn hefur verið í neyslu fíkniefna frá 14 ára aldri, þetta byrjar saklaust, bjór um helgar með vinunum, svo smá hass, kók af og til og vín allskonar sull, hann hefur byrjað að sprauta sig um 16, 17 ára, Rítalín var hans aðal dóp en allt var notað jafnvel hestadeyfilyf.... Þetta var fjármagnað fyrst með sölu alls sem hann átti, sjónvarp, tölvan og fötin jafnvel úlpuna utan af sér um hávetur, mikið af verðmætum hurfu frá mér og öðrum fjölskyldumeðlimum, svo var logið við vorum í vandræðum og vantaði pening fyrir mat, læknisþjónustu eða lyfjum, og í stað þess að koma og spyrja mig trúði fólk þessu og lét hann hafa pening......... síðan kom dópsala, henda út kallast það, svo búðarhnupl og þjófnaður. Þegar hann var um 20 ára urðum við að láta hann flytja út, fyrst leigðum við herbergi fyrir hann, hingað og þangað sem alltaf endaði í rugli, síðan var hann í tjaldi heilt sumar, síðustu árin hefur hann verið á götunni, óstaðsettur í húsi, oftast á gistiskýlinu. Hann er núna 36 ára og hefur verið á biðlista eftir meðferð síðustu mánuði en búinn að fá inni á VOG þann 8. des. EN þetta er ekki um hann, heldur okkur aðstandendunum. Mig móður hans 58 ára löngu búinn að missa heilsuna. Allar meðferðirnar, vonin sem deyr, allar heimsóknirnar í fangelsið, ferðir á bráðamóttökuna, spítalainnlagnir, vita aldrei hvar barnið þitt er og hvort það sé í lagi með hann, er hann á lífi, hefur verið ráðist á hann, handrukkarar, hringingar um miðja nótt þar sem hann er í misgóðu ástandi af fráhvörfum eða geðrænum kvillum, sem svo oft fylgja þessari neyslu.... Reiðin, úræðaleisið, vonleisið, vanmáturinn að ógleymdum öllum tárunum. Allar lygarnar, og ljótu orðin, þjófnaðurinn, hann seldi örbylgjuofninn, hnífasettið, myndavélarnar okkar, við erum áhugaljósmyndarar, klesstir og ónýtir bílar og allur peningurinn. VÁ þið getið ekki ímyndað ykkur, ég var um tíma í aukavinnu og maðurinn minn vann langt fram á kvöld, við áttum varla föt og leyfðum okkur aldrei neitt, þetta fór allt í neysluna hjá honum, bjarga honum frá handrukkurum, hann falsaði nafnið mitt fyrir yfirdráttaheimild og lánum, tók BYKO kortið, kortið úr Húsasmiðjunni og Orkukortið, þar sem hann dældi á bíla og fékk borgað í pening, svo komu reikningar upp á mörg hundruð þúsund... En samt þá er hann alltaf barnið mitt, eina barnið mitt, stolt mitt og allt mitt líf og mér þykir óendanlega vænt um hann. Ég hef séð hann í hroðalegu ástandi, svo grannan að hann minnti helst á múmíu, heiðgulan, allan í klessu eftir að hann hafi verið lamin eða hann dottið, símtölin þar sem hann öskrar eins og sært dýr, grætur, er í sjálfsmorðshugleiðingum eða ætlar að ráðast á einhvern og drepa hann... Þegar hann er í lagi er allt þetta gleymt og fyrirgefið, því hann er í lagi, ekkert annað skiptir máli. Það er ekki alkohólismi í hans ætt svo vitað sé, þetta er áunnin fíkn hjá honum. Þetta getur hent alla. Maðurinn minn sem kom inn í líf okkar um það leyti sem þetta byrjaði og hefur staðið með mér í gegnum þetta öll þessi ár, TAKK það eru ekki til nógu sterk orð svo TAKK verður að duga. Barnsmóðir hans sem 17 ára átti barn með honum, sem betur fer ekki í rugli sjálf og hafði vit á að forða sér og lifir nokkuð eðlilegu lífi með manninum sínum og 4 börnum. Dóttir hans, ó elsku litli spelpan, hún varð 19 ára núna í október, lengst ef reyndum við að láta þau hittast en það var ekki alltaf hægt. Hann var bara ekki í ástandi til þess, hún vandist ömmu og afa helgum, var ekki alveg að skilja hvers vegna það væru ekki pabbahelgar eins og hjá vinkonum hennar, svo sárt að horfa uppá eftir því sem hún eldist og fór að skilja þetta betur og betur hvaða áhrif þetta hefur allt haft á hana. Núna laugardaginn 9. desember ætlum við aðstandendur að koma saman niður á Austurvelli. Aðallega erum við að mótmæla biðlistanum til að komast í meðferð OG til að vekja athygli á að bak við hvern fíkill eru nokkrir aðstandendur sem hafa borið hitann og þungan af þessari bið, biðin á dauðalistanum leggst þungt á aðstandendur. Samtök aðstandenda og fíknisjúkra munu standa fyrir fyrstu mótmælunum á Austurvelli gegn úrræðaleysi og löngum biðlistum í afeitrun og áfengismeðferð laugardaginn 9. des kl 13. Höfundur er aðstandandi fíkils.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar