Er um að ræða samsýningu þar sem verk Ásmundar Sveinssonar (1893-1982) mæta verkum samtímalistamanna sem skapa myndverk með eigin höndum og nýta rótgrónar handverkshefðir við listsköpun sína. Má því segja að fjölbreyttur hópur fólks hafi tekið saman höndum við gerð sýningarinnar.
„Sýningin endurspeglar vaxandi áhuga samtímalistamanna sem og áhorfenda á handverki en jafnframt verður horft til baka til þess að gera grein fyrir því hvernig arfleifð Ásmundar Sveinssonar endurómar í framúrstefnulegri tjáningu samtímans.
Afturhvarf til handverks má líta á sem andsvar við löngu tímabili konseptlistar, rannsóknamiðaðrar listar og annarra huglægra áherslna í samtímalist, en einnig sem viðbragð við stafrænum veruleika þar sem flest svið mannlífsins hafa færst yfir á vettvang sem er allt annað en fastur í hendi,“ segir í tilkynningu frá safninu.
Kemur einnig fram að handverk sé gjarnan tengt við gerð hluta sem hafa notagildi. Eitthvað sem hægt er að klæðast eða borða og drekka úr sem dæmi.
„Áður fyrr var handverk álitið veigaminna listform en málverk og skúlptúr því hlutirnir sem gerðir voru gegndu hlutverki tengt heimilinu. Þetta voru líka skapandi hefðir kvenna sem stóðu höllum fæti gagnvart körlum og þóttu lægri í valdastiganum.
Á tuttugustu öld urðu mörkin milli listar og handverks óljós, sérstaklega í kjölfar listastefnu eins og Bauhaus, þar sem listamenn fóru að gera tilraunir með handverksaðferðir í listsköpun sinni. Í dag nota samtímalistamenn handverk óhikað í listsköpun sinni.
Þeir leita nýstárlegra og óvæntra leiða í handverksaðferðum og gera hina aldagömlu umræðu um aðskilnað handverks og listar úrelta.“
Ásamt Ásmundi voru eftirtaldir listamenn með verk:
Anna Júlía Friðbjörnsdóttir, Arna Óttarsdóttir, Árni Jónsson, Carissa Baktay, Elísabet Brynhildardóttir, Hildur Bjarnadóttir, Klemens Hannigan, Ragnheiður Gestsdóttir, Sigurrós G. Björnsdóttir og Sindri Leifsson.
Hér má sjá myndir frá opnuninni:
