Í skugga misvægis atkvæðanna Örn Sigurðsson skrifar 21. janúar 2025 15:31 Samtök um betri byggð í 25 ár Í kjölfar þess að fjárvana Samtök um betri byggð unnu kosningu 2001 um lokun herflugvallar í Vatnsmýri 2016 var teningum kastað. Upp reis harðsnúin og ófyrirleitin en vel fjármögnuð hreyfing svokallaðra flugvallarvina með tóm öfugmæli, útúrsnúninga, hálfsannleika, þvætting og lygar að vopni. Við eðlilegar aðstæður í hinum frjálsa og þróaða heimi og víðar, annars staðar en á Íslandi, er borgarskipulag í raun ekki mjög flókin fræðigrein. Hvarvetna eru almannaheill í fyrirrúmi, ekkert leynimakk, allar áætlanir miðaða við að gagnast sem flestum sem best og lengst, mikið samráð við borgarana, byggt á því besta sem fyrir er og á því að tvisvar tveir eru fjórir. Árið 1946 fundu afspyrnulélegir ráðamenn á Íslandi hins vegar upp á því í fullkomnum aulaskap og vanþekkingu að snúa á hvolf algildum sannindum og mörg þúsunda ára reynslu mannkyns af borgarmótun. Þeir rændu þá besta mannvistar- og byggingarsvæði Reykvíkinga í Vatnsmýri, þar sem skyldi koma þétt og blönduð miðborgarbyggð og negldu þess í stað niður herflugvöll Breta sem syðri brúarsporðinn í loftbrú Flugfélags Akureyrar. Um leið sviptu þeir Reykvíkinga allri lofthelgi yfir Nesinu vestan Elliðaáa og rændu borgarbúa auk þess skipulagsvaldinu í skjóli og í skugga ótrúlegs dáðleysis kjörinna fulltrúa Reykvíkinga í borgarstjórn og á Alþingi. Allan lýðveldistímann og lengur hafa þessir kjörnu fulltrúar komið af landsbyggðarstýrðum framboðslistum landsmálaflokka. Þeir eru því vanhæfir til að vinna að hagsmunum borgarbúa enda þjakaðir af þöggun og þrælsótta af völdum misvægis atkvæða. Við slíkar aðstæður er ekkert lengur einfalt og eðlilegt í borgarskipulaginu. Uppspuni, lygar, svik og prettir spinnast saman í óleysanlega vítahringi, sem enginn hvorki vill né getur leyst. Glundroði ríkir og heildarmyndin og samhengi hlutanna er löngu horfið sjónum flestra. Kjörnir fulltrúar óttast svipuhöggin og gera allt til að halda djobbinu og viðhalda flugi í Vatnsmýri og baneitruðum og síversnandi afleiðingum, sem það veldur borgarbúum, þjóðarbúinu og landsmönnum öllum, einnig þeim, sem beita sér í þágu þessa gamla herflugvallar. Hinir kjörnu eru ónæmir fyrir tjóninu, sem er orðið svo óskaplegt og umfangsmikið að fæstir sjá það lengur. Gegn betri vitund láta flestir lærðir og leikir, kjörnir og ráðnir líkt og ástandið sé eins og það á að vera. Óupplýstir borgarbúar þekkja ekki annað eftir 80 ára samfélagsáþján. Samtök um betri byggð hafa oft verið sökuð um róttækni og óbilgirni vegna einarðrar afstöðu sinnar. En þau geta að sjálfsögðu aldrei farið út fyrir þann þrönga ramma og forsendur um að allir menn séu jafnir, að lýðræðislegur meirihlutavilji og almannaheill séu alltaf í fyrirrúmi. Þau geta aldrei stigið inn á það þjóðmálasvið, sem er mótað af grimmilegri misbeitingu valdsins af misvægi atkvæðanna, sem orsakar mjög útbreitt og eitrað samfélagsmein þöggunar og þrælsótta, ekki síst hjá kjörnum fulltrúum Reykvíkinga í borgarstjórn og á Alþingi. Ekki eru allir jafnir á Íslandi og hafa aldrei verið. Til upphafs nútímanns um miðja 19. öld réðu bændur öllu og frá heimastjórn til þessa dags hefur arfleifð gamla bændasamfélagsins, misvægi atkvæða, svifið yfir, undir og allt um kring, skekkt og bjagað allt þjóðlífið, áætlanir, ákvarðanir, ráðstafanir, störf þingsins og sjálft samtalið. Samræður á eðlilegum og vitrænum grundvelli eru útilokaðar við þessar aðstæður. Fáir sjá skóginn fyrir trjánum, ekki heildarmyndina og ekki samhengi hlutanna. Staðreyndum og röksemdum er sópað út af borðinu. Samtök um betri byggð tala samt sínu máli á þessum skrumskælda vettvangi og leitast við að segja það sem segja þarf. Misvægi atkvæða í kosningum til löggjafaþings er hvergi meira í vestrænum lýðræðisríkjum en á Íslandi. Bein og augljós afleiðing þess er að landsmenn eru ekki jafnir fyrir lögum og valdi. Feneyjanefndin og Öryggis- og samvinnustofnun Evrópu, hafa margoft bent íslenskum stjórnvöldum á þennan alvarlega misbrest og ítreka við hverjar alþingiskosningar í áratugi að allar fullyrðingar um að Ísland sé meðal fremstu lýðræðisríkja séu án vafa orðum auknar. Að óbreyttu eiga hugmyndirnar góðu um réttarríki, lýðræði og jöfnuð hér varla góðan samastað. Aðgangi að lögum er misskipt. Í íslensku lagasafni eru um 800 virk lög og lagabálkar. Sé annar helmingur þeirra frá 20. öld þegar misvægi var amk 300% og hinn frá 21. öld þegar misvægið er ekki „nema“ 100% sést að það hallar mjög á hag hinna valdalausu í íslensku samfélagi. Við þetta bætist að Alþingi sendir árlega og með stuttu árabili frá sér lög og áætlanir, sem áratugum saman hafa hyglað þeim, sem búa við aukið vægi atkvæða í þremur kjördæmum á landsbyggðinni, ma. árleg fjárlög og 5 ára samgönguáætlanir. Verðugt rannsóknarefni! Aðgangi að valdinu er ekki síður misskipt. Á tæpum 80 árum frá því ríkið tók landið í Vatnsmýri, lofthelgina yfir Nesinu og skipulagsvaldið með fjandsamlegum og ólögmætum hætti af Reykvíkingum líkt og Pútin í Donbas og á Krímskaga og Ísraelsríki fyrir botni Miðjarðarhafs hefur ráðherra samgöngumála haft forystu um það fyrir fyrir hönd flugvallarsinna að misbeita ægivaldi misvægisins ótæpilega gegn brýnustu hagsmunum borgarbúa og til mikils tjóns fyrir íslenskt samfélag og þjóðarhag. Við þessi skilyrði er borgarskipulag Reykjavíkur alfarið unnið í reykfylltum bakherbergjum án nokkurar þátttöku og stefnumótunar borgarbúa, sjálfra eigenda sveitarfélagsins. Hér ráða forkólfar Akureyringa og samherjar þeirra á landsbyggðinni meiru. En að sjálfsögðu er formlegt vald ríkisins yfir landnotkun í Vatnsmýri, yfir borgarþróun Reykjavíkur og yfir örlögum og lífsgæðum borgarbúa nákvæmlega ekki neitt samanber lög um sveitarstjórnir, lög um skipulag, íslenska stjórnarskrá, alþjóðlega mannréttindasáttmála, almenn ákvæði um eignarrétt og almannaheill, sjálfar hugmyndirnar um lýðræði og réttarríki. Þetta ímyndaða vald hvílir á átta áratuga fjandsamlegu, fordæmalausu og óréttmætu landráni íslenska ríkisins á kjörlendi Reykvíkinga í Vatnsmýri. Það virkjast aðeins með fádæma dáðleysi og meðvirkni kjörinna fulltrúa Reykvíkinga á Alþingi og í borgarstjórn. Um leið og einn eða fleiri kjörnir fulltrúar kúvenda, sinna loks kjósendum sínum, spyrna við fæti og andmæla svo eftir verður tekið hrynur spilaborg samgönguráðherra til grunna því „keisarinn er jú ekki í neinu“. Óhæfuverk ríkisins gagnvart Reykvíkingum árið 1946 er ekki fyrnt þó bótaréttur borgarbúa sé það fyrir löngu vegna deyfðar og aðgerðarleysis borgaryfirvalda. Reykvíkingar geta hins vega hafið töku lóðarleigu nú þegar af borgarlandi undir flugbrautum gamla herflugvallarins. Það er reyndar ein helsta skylda kjörinna fulltrúa að fara vel með eignir og auðlindir sveitarfélags. Taka lóðarleigu í Vatnsmýri er því mikilvægur hluti skyldustarfa kjörinna fulltrúa Reykvíkinga. Einstaklingar og hópar tengdir Samtökum um betri byggð hafa amk. þrisvar á þessari 21. öld staðið að reykvísku og borgarlegu framboði til borgarstjórnar Reykjavíkur auk þátttöku í prófkjörum „fjórflokksins“ til þess fyrst og fremst að rjúfa varðsstöðu landsmálaframboðanna um herflugvöllinn í Vatnsmýri. Félagar úr Samtökum um betri byggð tóku þátt í stofnun Borgarahreyfingarinnar 2009 til þess einkum að stuðla að nýrri stjórarskrá. Misvægi atkvæða er jú orsakavaldur þess, sem með kerfisbundnum hætti fer stöðugt úskeiðis í íslensku samfélagi. Enn sér ekki fyrir enda þeirrar öfugþróunar því handhafar hins illa fengna valds hafa komið upp víggirðingu um kosningalögin svo ekki verði hróflað við misvægi atkvæða nema með auknum meiri hluta á Alþingi. Höfundur er arkitekt og í framkvæmdastjórn Samtaka um betri byggð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavíkurflugvöllur Reykjavík Mest lesið Halldór 19.07.2025 Halldór Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Óður til opinberra starfsmanna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir skrifar Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Undirbúum börnin fyrir skólann með hjálp gervigreindar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Enginn skilinn eftir á götunni Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson skrifar Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar Skoðun Málþóf á kostnað ungs fólks Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Við krefjumst sanngirni og aðgerð strax Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Úrsúla og öryggismálin - Stöndum gegn vígvæðingu Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Verðmætatap auðlindagjaldanna – Hverra og hvernig? Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Sanngirni að brenna 230 milljarða króna? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Strandveiðar eru ekki sóun Örn Pálsson skrifar Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar Skoðun SFS skuldar Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Hvar er hjálpin sem okkur var lofað? Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Áform um fleiri strandveiðidaga: Áhættusöm ákvörðun Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar Sjá meira
Samtök um betri byggð í 25 ár Í kjölfar þess að fjárvana Samtök um betri byggð unnu kosningu 2001 um lokun herflugvallar í Vatnsmýri 2016 var teningum kastað. Upp reis harðsnúin og ófyrirleitin en vel fjármögnuð hreyfing svokallaðra flugvallarvina með tóm öfugmæli, útúrsnúninga, hálfsannleika, þvætting og lygar að vopni. Við eðlilegar aðstæður í hinum frjálsa og þróaða heimi og víðar, annars staðar en á Íslandi, er borgarskipulag í raun ekki mjög flókin fræðigrein. Hvarvetna eru almannaheill í fyrirrúmi, ekkert leynimakk, allar áætlanir miðaða við að gagnast sem flestum sem best og lengst, mikið samráð við borgarana, byggt á því besta sem fyrir er og á því að tvisvar tveir eru fjórir. Árið 1946 fundu afspyrnulélegir ráðamenn á Íslandi hins vegar upp á því í fullkomnum aulaskap og vanþekkingu að snúa á hvolf algildum sannindum og mörg þúsunda ára reynslu mannkyns af borgarmótun. Þeir rændu þá besta mannvistar- og byggingarsvæði Reykvíkinga í Vatnsmýri, þar sem skyldi koma þétt og blönduð miðborgarbyggð og negldu þess í stað niður herflugvöll Breta sem syðri brúarsporðinn í loftbrú Flugfélags Akureyrar. Um leið sviptu þeir Reykvíkinga allri lofthelgi yfir Nesinu vestan Elliðaáa og rændu borgarbúa auk þess skipulagsvaldinu í skjóli og í skugga ótrúlegs dáðleysis kjörinna fulltrúa Reykvíkinga í borgarstjórn og á Alþingi. Allan lýðveldistímann og lengur hafa þessir kjörnu fulltrúar komið af landsbyggðarstýrðum framboðslistum landsmálaflokka. Þeir eru því vanhæfir til að vinna að hagsmunum borgarbúa enda þjakaðir af þöggun og þrælsótta af völdum misvægis atkvæða. Við slíkar aðstæður er ekkert lengur einfalt og eðlilegt í borgarskipulaginu. Uppspuni, lygar, svik og prettir spinnast saman í óleysanlega vítahringi, sem enginn hvorki vill né getur leyst. Glundroði ríkir og heildarmyndin og samhengi hlutanna er löngu horfið sjónum flestra. Kjörnir fulltrúar óttast svipuhöggin og gera allt til að halda djobbinu og viðhalda flugi í Vatnsmýri og baneitruðum og síversnandi afleiðingum, sem það veldur borgarbúum, þjóðarbúinu og landsmönnum öllum, einnig þeim, sem beita sér í þágu þessa gamla herflugvallar. Hinir kjörnu eru ónæmir fyrir tjóninu, sem er orðið svo óskaplegt og umfangsmikið að fæstir sjá það lengur. Gegn betri vitund láta flestir lærðir og leikir, kjörnir og ráðnir líkt og ástandið sé eins og það á að vera. Óupplýstir borgarbúar þekkja ekki annað eftir 80 ára samfélagsáþján. Samtök um betri byggð hafa oft verið sökuð um róttækni og óbilgirni vegna einarðrar afstöðu sinnar. En þau geta að sjálfsögðu aldrei farið út fyrir þann þrönga ramma og forsendur um að allir menn séu jafnir, að lýðræðislegur meirihlutavilji og almannaheill séu alltaf í fyrirrúmi. Þau geta aldrei stigið inn á það þjóðmálasvið, sem er mótað af grimmilegri misbeitingu valdsins af misvægi atkvæðanna, sem orsakar mjög útbreitt og eitrað samfélagsmein þöggunar og þrælsótta, ekki síst hjá kjörnum fulltrúum Reykvíkinga í borgarstjórn og á Alþingi. Ekki eru allir jafnir á Íslandi og hafa aldrei verið. Til upphafs nútímanns um miðja 19. öld réðu bændur öllu og frá heimastjórn til þessa dags hefur arfleifð gamla bændasamfélagsins, misvægi atkvæða, svifið yfir, undir og allt um kring, skekkt og bjagað allt þjóðlífið, áætlanir, ákvarðanir, ráðstafanir, störf þingsins og sjálft samtalið. Samræður á eðlilegum og vitrænum grundvelli eru útilokaðar við þessar aðstæður. Fáir sjá skóginn fyrir trjánum, ekki heildarmyndina og ekki samhengi hlutanna. Staðreyndum og röksemdum er sópað út af borðinu. Samtök um betri byggð tala samt sínu máli á þessum skrumskælda vettvangi og leitast við að segja það sem segja þarf. Misvægi atkvæða í kosningum til löggjafaþings er hvergi meira í vestrænum lýðræðisríkjum en á Íslandi. Bein og augljós afleiðing þess er að landsmenn eru ekki jafnir fyrir lögum og valdi. Feneyjanefndin og Öryggis- og samvinnustofnun Evrópu, hafa margoft bent íslenskum stjórnvöldum á þennan alvarlega misbrest og ítreka við hverjar alþingiskosningar í áratugi að allar fullyrðingar um að Ísland sé meðal fremstu lýðræðisríkja séu án vafa orðum auknar. Að óbreyttu eiga hugmyndirnar góðu um réttarríki, lýðræði og jöfnuð hér varla góðan samastað. Aðgangi að lögum er misskipt. Í íslensku lagasafni eru um 800 virk lög og lagabálkar. Sé annar helmingur þeirra frá 20. öld þegar misvægi var amk 300% og hinn frá 21. öld þegar misvægið er ekki „nema“ 100% sést að það hallar mjög á hag hinna valdalausu í íslensku samfélagi. Við þetta bætist að Alþingi sendir árlega og með stuttu árabili frá sér lög og áætlanir, sem áratugum saman hafa hyglað þeim, sem búa við aukið vægi atkvæða í þremur kjördæmum á landsbyggðinni, ma. árleg fjárlög og 5 ára samgönguáætlanir. Verðugt rannsóknarefni! Aðgangi að valdinu er ekki síður misskipt. Á tæpum 80 árum frá því ríkið tók landið í Vatnsmýri, lofthelgina yfir Nesinu og skipulagsvaldið með fjandsamlegum og ólögmætum hætti af Reykvíkingum líkt og Pútin í Donbas og á Krímskaga og Ísraelsríki fyrir botni Miðjarðarhafs hefur ráðherra samgöngumála haft forystu um það fyrir fyrir hönd flugvallarsinna að misbeita ægivaldi misvægisins ótæpilega gegn brýnustu hagsmunum borgarbúa og til mikils tjóns fyrir íslenskt samfélag og þjóðarhag. Við þessi skilyrði er borgarskipulag Reykjavíkur alfarið unnið í reykfylltum bakherbergjum án nokkurar þátttöku og stefnumótunar borgarbúa, sjálfra eigenda sveitarfélagsins. Hér ráða forkólfar Akureyringa og samherjar þeirra á landsbyggðinni meiru. En að sjálfsögðu er formlegt vald ríkisins yfir landnotkun í Vatnsmýri, yfir borgarþróun Reykjavíkur og yfir örlögum og lífsgæðum borgarbúa nákvæmlega ekki neitt samanber lög um sveitarstjórnir, lög um skipulag, íslenska stjórnarskrá, alþjóðlega mannréttindasáttmála, almenn ákvæði um eignarrétt og almannaheill, sjálfar hugmyndirnar um lýðræði og réttarríki. Þetta ímyndaða vald hvílir á átta áratuga fjandsamlegu, fordæmalausu og óréttmætu landráni íslenska ríkisins á kjörlendi Reykvíkinga í Vatnsmýri. Það virkjast aðeins með fádæma dáðleysi og meðvirkni kjörinna fulltrúa Reykvíkinga á Alþingi og í borgarstjórn. Um leið og einn eða fleiri kjörnir fulltrúar kúvenda, sinna loks kjósendum sínum, spyrna við fæti og andmæla svo eftir verður tekið hrynur spilaborg samgönguráðherra til grunna því „keisarinn er jú ekki í neinu“. Óhæfuverk ríkisins gagnvart Reykvíkingum árið 1946 er ekki fyrnt þó bótaréttur borgarbúa sé það fyrir löngu vegna deyfðar og aðgerðarleysis borgaryfirvalda. Reykvíkingar geta hins vega hafið töku lóðarleigu nú þegar af borgarlandi undir flugbrautum gamla herflugvallarins. Það er reyndar ein helsta skylda kjörinna fulltrúa að fara vel með eignir og auðlindir sveitarfélags. Taka lóðarleigu í Vatnsmýri er því mikilvægur hluti skyldustarfa kjörinna fulltrúa Reykvíkinga. Einstaklingar og hópar tengdir Samtökum um betri byggð hafa amk. þrisvar á þessari 21. öld staðið að reykvísku og borgarlegu framboði til borgarstjórnar Reykjavíkur auk þátttöku í prófkjörum „fjórflokksins“ til þess fyrst og fremst að rjúfa varðsstöðu landsmálaframboðanna um herflugvöllinn í Vatnsmýri. Félagar úr Samtökum um betri byggð tóku þátt í stofnun Borgarahreyfingarinnar 2009 til þess einkum að stuðla að nýrri stjórarskrá. Misvægi atkvæða er jú orsakavaldur þess, sem með kerfisbundnum hætti fer stöðugt úskeiðis í íslensku samfélagi. Enn sér ekki fyrir enda þeirrar öfugþróunar því handhafar hins illa fengna valds hafa komið upp víggirðingu um kosningalögin svo ekki verði hróflað við misvægi atkvæða nema með auknum meiri hluta á Alþingi. Höfundur er arkitekt og í framkvæmdastjórn Samtaka um betri byggð.
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar
Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar
Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar
Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar
Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun