Þið dirfist að kalla mig fasista og rasista? Davíð Bergmann skrifar 13. júní 2025 06:00 Þegar ég sé fréttamyndir á netinu af ungum rússneskum hermönnum sem eiga að vera í blóma lífsins, liggjandi í drullunni í skotgröfum í austurhluta Úkraníu, sundurskotnir, rennur kalt vatn á milli herðablaðanna hjá mér. Þegar það er möguleiki að skattpeningar mínir hafi fjármagnað skotfærin sem hæfðu þessa ungu menn. Til hverra skyldu þessir ungu menn hafa verið að hugsa þarna liggjandi í forunni með vini sína sundursprengda og skotna allt í kringum sig, kannski líka að taka síðustu andardrættina sárkvaldir og hrópandi á almættið? Kannski voru þeir „heppnir“ og komust heim til mömmu og pabba gömlu í sveitinni eða kærustunnar sem var heima ólétt og beið? Að vísu örkrumlaðir því kúlurnar sem við fjármögnuðum sundurslitu mænur þeirra og þeirra bíður að vera bundnir við hjólastól það sem eftir er. Hvað veit maður? Eru þetta ekki sviðsmyndir sem gætu hafa átt sér stað? Eða fóru kúlurnar sem við útveguðum bara í það að skjóta niður óvinadróna? En vorum við spurð einhvern tímann hvort við værum sammála því að vera þátttakandi í þessum hildarleik, ekki svo ég muni, ekki frekar en að borga undir fólk sem hefur komið hingað til að leita hælis af ýmsum ástæðum og það fólk á að fá fría menntun, heilbrigðisþjónustu og húsaskjól á minn og þinn kostnað. Svo það sé sagt þá tek ég ekki afstöðu með hvorugum aðilunum í stríðinu í Úkraníu en við erum að setja fé í annan aðilann og þess vegna tók ég þetta dæmi. Hins vegar tek ég afstöðu til þess að kaupa skotfæri og vopn; ef við eigum að gera eitthvað þá eigum við að dæla meiri peningum í alþjóðastarf eins og Rauða krossinn til að vinna að mannúð en ekki fóðra stríðsrekstur, við erum einu sinni herlaust land og þannig vil ég hafa það áfram og við eigum ekki að vera að stilla okkur upp á skotskífuna í valdabaráttu heimveldanna. Hroka-elítan En á sama tíma liggur gamla fólkið okkar á göngum spítalanna og fær ekki þá þjónustu sem það þarf! Stjórnmálaelítan og hirðin í kringum hana er á sama tíma með þá tilætlunarsemi að ég verði að skilja það að hælisleitendur og innflytjendur eigi að ganga fyrir en ekki gamla fólkið okkar sem hefur skilað sínu margfalt til samfélagsins og sem verðskuldar áhyggjulaust ævikvöld. En þannig er það ekki því forgangurinn er að dæla fé annaðhvort í tilgangslaust stríð eða bjarga öllum öðrum í heiminum af því að við erum svo „góð“. Er von að maður sé farinn að spyrja sig þessara spurninga hver sé að skapa fasismann, þegar pabbi heitinn komst ekki að á hjúkrunarheimili fyrr en á nítugasta og fyrsta aldursárinu og hann dó tveimur vikum síðar? Þá fætinum styttri með illkynja æxli djúpt ofan í lunga, höfuðkúpubrotinn og rifbeinsbrotinn á þremur rifjum og kominn með sprungu í mjöðm eftir að hafa dottið heima hjá sér ítrekað og öldruð kona hans að hjúkra honum og sjálf veik. Ekki fékk hann inni á hjúkrunarheimili, í sínum heimabæ sem var Kópavogur í 60 ár, heldur var honum komið fyrir á Akranesi. Hann var rúmliggjandi allan tímann og komst eiginlega aldrei til meðvitundar þar. Núna situr mamma ein eftir, áttatíu og fjögurra ára, eftir í húsinu þeirra sem er á þremur pöllum þó svo að endurhæfingateymi á Landakoti hafi mælt með því, eftir að hún mjaðmagrindarbrotnaði heima hjá sér við að falla í stiga, að hún færi á hjúkrunarheimili en svarið frá Landlæknisembættinu var „computer say´s NO.“ Samt með hættulega lágan blóðþrýsting sem veldur hjá henni jafnvægisleysi sem var orsökin fyrir mjaðmagrindarbrotinu. Hann lá oft, og mörgum sinnum og í mörg ár, á göngum spítalanna og var lagður inn á spítala þegar hjúkrunarheimili hefði dugað honum til að fá þá þjónustu sem hann þurfti. Það sama er uppi á teningnum hjá mömmu gömlu; hún leggst inn á spítala reglulega einfaldlega vegna þess að hún kemst ekki að á hjúkrunarheimili sem er sú þjónusta sem ætti að vera í boði fyrir hana. Og ég er kallaður fasisti og rasisti! Computer says NO Haldið þið að ég sé þá mikið að velta fyrir mér þörfum hælisleitenda hér á landi og innflytjenda þegar að computer say´s NO við fólkið mitt sem hefur tvímælalaust unnið fyrir því á lífsleiðinni að fá áhyggjulaust ævikvöld en fær það ekki? Svo þegar eitthvað hrokamennta- og stjórnmálaelítulið sem ég efast um að hafi fengið blöðrur á fingur við að vinna almenna vinnu með tveimur jafnsterkum en í staðinn nagað blýanta meira og minna allt sitt líf, drukkið cafe latte á kaffhúsum og segir á innsoginu þið þarna eruð rasistar og fasistar og hvernig drifist ykkur að vefa þjóðfána okkar. Kannski ætti þetta elítulið sem horfir á almenning með fyrirlitningu og hroka og er tilbúið að fóðra stríðsmaskínuna í öðrum heimshluta en fordæmir stríð annars staðar í heiminum að fara að hugsa sinn gang. Hvað verðum við langt að bíða þess að hatursdeild lögreglunnar verði sigað á okkur vegna okkar fasísku skoðanna? Höfundur er áhugamaður um betra samfélag og Miðflokksmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Bergmann Mest lesið Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun Skoðun Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Hvernig hugsar þú um hreint vatn? Lovísa Árnadóttir skrifar Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Blóðmerar - skeytingarleysi hinna þriggja valda Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Véfréttir og villuljós Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun „Fór í útkall“ Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar Skoðun Fjölþátta ógnarstjórn Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar Sjá meira
Þegar ég sé fréttamyndir á netinu af ungum rússneskum hermönnum sem eiga að vera í blóma lífsins, liggjandi í drullunni í skotgröfum í austurhluta Úkraníu, sundurskotnir, rennur kalt vatn á milli herðablaðanna hjá mér. Þegar það er möguleiki að skattpeningar mínir hafi fjármagnað skotfærin sem hæfðu þessa ungu menn. Til hverra skyldu þessir ungu menn hafa verið að hugsa þarna liggjandi í forunni með vini sína sundursprengda og skotna allt í kringum sig, kannski líka að taka síðustu andardrættina sárkvaldir og hrópandi á almættið? Kannski voru þeir „heppnir“ og komust heim til mömmu og pabba gömlu í sveitinni eða kærustunnar sem var heima ólétt og beið? Að vísu örkrumlaðir því kúlurnar sem við fjármögnuðum sundurslitu mænur þeirra og þeirra bíður að vera bundnir við hjólastól það sem eftir er. Hvað veit maður? Eru þetta ekki sviðsmyndir sem gætu hafa átt sér stað? Eða fóru kúlurnar sem við útveguðum bara í það að skjóta niður óvinadróna? En vorum við spurð einhvern tímann hvort við værum sammála því að vera þátttakandi í þessum hildarleik, ekki svo ég muni, ekki frekar en að borga undir fólk sem hefur komið hingað til að leita hælis af ýmsum ástæðum og það fólk á að fá fría menntun, heilbrigðisþjónustu og húsaskjól á minn og þinn kostnað. Svo það sé sagt þá tek ég ekki afstöðu með hvorugum aðilunum í stríðinu í Úkraníu en við erum að setja fé í annan aðilann og þess vegna tók ég þetta dæmi. Hins vegar tek ég afstöðu til þess að kaupa skotfæri og vopn; ef við eigum að gera eitthvað þá eigum við að dæla meiri peningum í alþjóðastarf eins og Rauða krossinn til að vinna að mannúð en ekki fóðra stríðsrekstur, við erum einu sinni herlaust land og þannig vil ég hafa það áfram og við eigum ekki að vera að stilla okkur upp á skotskífuna í valdabaráttu heimveldanna. Hroka-elítan En á sama tíma liggur gamla fólkið okkar á göngum spítalanna og fær ekki þá þjónustu sem það þarf! Stjórnmálaelítan og hirðin í kringum hana er á sama tíma með þá tilætlunarsemi að ég verði að skilja það að hælisleitendur og innflytjendur eigi að ganga fyrir en ekki gamla fólkið okkar sem hefur skilað sínu margfalt til samfélagsins og sem verðskuldar áhyggjulaust ævikvöld. En þannig er það ekki því forgangurinn er að dæla fé annaðhvort í tilgangslaust stríð eða bjarga öllum öðrum í heiminum af því að við erum svo „góð“. Er von að maður sé farinn að spyrja sig þessara spurninga hver sé að skapa fasismann, þegar pabbi heitinn komst ekki að á hjúkrunarheimili fyrr en á nítugasta og fyrsta aldursárinu og hann dó tveimur vikum síðar? Þá fætinum styttri með illkynja æxli djúpt ofan í lunga, höfuðkúpubrotinn og rifbeinsbrotinn á þremur rifjum og kominn með sprungu í mjöðm eftir að hafa dottið heima hjá sér ítrekað og öldruð kona hans að hjúkra honum og sjálf veik. Ekki fékk hann inni á hjúkrunarheimili, í sínum heimabæ sem var Kópavogur í 60 ár, heldur var honum komið fyrir á Akranesi. Hann var rúmliggjandi allan tímann og komst eiginlega aldrei til meðvitundar þar. Núna situr mamma ein eftir, áttatíu og fjögurra ára, eftir í húsinu þeirra sem er á þremur pöllum þó svo að endurhæfingateymi á Landakoti hafi mælt með því, eftir að hún mjaðmagrindarbrotnaði heima hjá sér við að falla í stiga, að hún færi á hjúkrunarheimili en svarið frá Landlæknisembættinu var „computer say´s NO.“ Samt með hættulega lágan blóðþrýsting sem veldur hjá henni jafnvægisleysi sem var orsökin fyrir mjaðmagrindarbrotinu. Hann lá oft, og mörgum sinnum og í mörg ár, á göngum spítalanna og var lagður inn á spítala þegar hjúkrunarheimili hefði dugað honum til að fá þá þjónustu sem hann þurfti. Það sama er uppi á teningnum hjá mömmu gömlu; hún leggst inn á spítala reglulega einfaldlega vegna þess að hún kemst ekki að á hjúkrunarheimili sem er sú þjónusta sem ætti að vera í boði fyrir hana. Og ég er kallaður fasisti og rasisti! Computer says NO Haldið þið að ég sé þá mikið að velta fyrir mér þörfum hælisleitenda hér á landi og innflytjenda þegar að computer say´s NO við fólkið mitt sem hefur tvímælalaust unnið fyrir því á lífsleiðinni að fá áhyggjulaust ævikvöld en fær það ekki? Svo þegar eitthvað hrokamennta- og stjórnmálaelítulið sem ég efast um að hafi fengið blöðrur á fingur við að vinna almenna vinnu með tveimur jafnsterkum en í staðinn nagað blýanta meira og minna allt sitt líf, drukkið cafe latte á kaffhúsum og segir á innsoginu þið þarna eruð rasistar og fasistar og hvernig drifist ykkur að vefa þjóðfána okkar. Kannski ætti þetta elítulið sem horfir á almenning með fyrirlitningu og hroka og er tilbúið að fóðra stríðsmaskínuna í öðrum heimshluta en fordæmir stríð annars staðar í heiminum að fara að hugsa sinn gang. Hvað verðum við langt að bíða þess að hatursdeild lögreglunnar verði sigað á okkur vegna okkar fasísku skoðanna? Höfundur er áhugamaður um betra samfélag og Miðflokksmaður.
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar
Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun