Eineltið endaði með örkumlun Davíð Bergmann skrifar 14. ágúst 2025 09:02 Ég get ekki orða bundist lengur og þagað þunnu hljóði yfir þessu og mér finnst ég bera skyldu til að verja fyrrverandi nemanda minn sem varð fyrir svo hrottalegu einelti á vinnustað eftir að hann hætti hjá mér. Hann er í dag 75% öryrki og örkumlaður til lífstíðar, aðeins 22 ára og líf hans var lagt í rúst. Ég myndi ekki vilja óska neinum að fara í gegnum þær þjáningar sem hann hefur þurft að upplifa eftir þetta og á hverjum einasta degi, nema þessum fávitum sem voru valdir að þessu. Þeir hafa sannað það svo ekki sé um villst að síðasta fíflið er ekki fætt. Þessi drengur kom fyrir nokkrum árum ásamt bróður sínum í Fjölsmiðjuna til mín og þeir unnu á minni deild. Jafnframt sóttu þeir skóla innan Fjölsmiðjunnar og utan hennar á okkar vegum. Þessir drengir komu frá landi sem heitir Tadsíkistan í Mið-Asíu með landamæri að Afganistan, Kína, Kirgistan og Úsbekistan. Þar af leiðandi voru þeir uppaldir við aðra siði, venjur og önnur trúarbrögð. Ég fann aldrei fyrir því að þessir drengir aðlöguðust ekki okkur, það gerðu þeir svo sannarlega og þeir lögðu sig 100% fram við að læra íslensku og öllu sem þeir tóku sér fyrir hendur, hvort heldur það var í námi eða vinnu. Það var ekki til í þeim neitt sem heitir öfgar eða trúarofstæki og lengi vel vissi ég ekki hvers trúar þeir væru enda skiptir það engu máli í mínum huga. Þetta voru bara innflytjendur sem komu hingað til lands í leit að betra lífi og þeir komu hingað ásamt móður þeirra og litla bróður. Þetta fólk ætlaði sér aldrei að leggjast upp á aðra eða okkar kerfi heldur hafa þeir bræðurnir með gífurlegum dugnaði og atorkusemi séð fyrir sér og sínum. Svo ég segi sjálfur frá þá hef ég aldrei á minni ævi kynnst öðrum eins ljúfmönnum og harðduglegum einstaklingum sem dreyma jafn sterkt um að fá að tilheyra íslensku samfélagi og þeir hafa gert tilraun til að fá íslenskan ríkisborgararétt en var hafnað. Eftir að þeir fóru frá okkur héldum við alltaf sambandi við þá; við höfum fylgst með þeim með aðdáun í fjarlægð og hvernig þeir voru að plumma sig í íslensku samfélagi. Meira að segja hafði annar þeirra haldið ræðu á íslensku fyrir fullum sal í Hörpu þegar hann var verðlaunaður fyrir framúrskarandi framúrstöðu í skóla. Síðan kom sumarfrí og þá fóru þeir út á vinnumarkaðinn að leita sér að vinnu. Annar þeirra var heppinn og komst á góðan vinnustað en hinn var ekki eins heppinn og fór að vinna á stórum íslenskum vinnustað þar sem voru innandyra fávitar og fífl sem komu fram við hann eins og annars flokks þegn og lögðu hann í hrottalegt einelti. Sem dæmi þurfti hann að skríða eftir gólfum og tína upp karamellubréf á meðan sá sem skipaði honum sat í lyftara og benti honum hvert hann ætti að skríða. Þeir neituðu að tala við hann á íslensku og reyndu að koma því þannig fyrir að hann kæmi alltaf of seint í hina vinnuna sem hann sótti með því að hleypa honum ekki úr vinnu nema á síðustu stundu þannig að hann kom of seint þangað. Samt var dagsverkinu lokið hjá þeim þannig að hann hefði svo auðveldlega getað komist á réttum tíma á hinn vinnustaðinn en þeir gerðu sér að leik að kvelja hann svona. Eins var hann látinn klifra upp á stæður þar sem vörubretti eru geymd sem enginn annar þurfti að gera og er að auki stórhættulegt. Síðan kom svarti dagurinn, 27. júlí 2023, þegar eineltið náði sínum efstu hæðum sem endaði þannig að drengurinn „varð“ undir lyftara þar sem þetta vitgranna fífl var að fjarstýra honum sem endaði með því að hann keyrði, þvert yfir hann og bakkaði svo til baka. Þannig að fótur hans fór í mél, mjöðm, hendi og öxl og bak og er það kraftaverk að hann skuli vera á lífi í dag þótt dekkið á lyftaranum snerti eyrnasnepil hans. Í dag bíður hans að vera örkumla til lífstíðar. Drengurinn fullyrðir það við mig að þetta var ekki slys heldur ásetningur og ef ég trúi einhverjum í þessu þá er það honum. Fyrir hvað var það að vera öðruvísi útlits eða af því að hann talaði ekki fullkomna íslensku? Hver getur skýringin verið? Og það sem er verst er að gerandinn fékk einungis áminningu í starfi. Hvert erum við eiginlega komin á meðan drengurinn líður vítiskvalir alla daga og mun örugglega gera allt sitt líf og það er ekki enn búið að rannsaka málið til hlítar þó svo að liðin séu tvö ár síðan? Þessi drengur hefur verið að fara í kostnaðarsamar aðgerðir til útlanda og það hefur ekki komið króna frá fyrrverandi vinnuveitanda eða nokkur stuðningur frá þeim. Höfundur er áhugamaður um betra samfélag. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Bergmann Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Ég get ekki orða bundist lengur og þagað þunnu hljóði yfir þessu og mér finnst ég bera skyldu til að verja fyrrverandi nemanda minn sem varð fyrir svo hrottalegu einelti á vinnustað eftir að hann hætti hjá mér. Hann er í dag 75% öryrki og örkumlaður til lífstíðar, aðeins 22 ára og líf hans var lagt í rúst. Ég myndi ekki vilja óska neinum að fara í gegnum þær þjáningar sem hann hefur þurft að upplifa eftir þetta og á hverjum einasta degi, nema þessum fávitum sem voru valdir að þessu. Þeir hafa sannað það svo ekki sé um villst að síðasta fíflið er ekki fætt. Þessi drengur kom fyrir nokkrum árum ásamt bróður sínum í Fjölsmiðjuna til mín og þeir unnu á minni deild. Jafnframt sóttu þeir skóla innan Fjölsmiðjunnar og utan hennar á okkar vegum. Þessir drengir komu frá landi sem heitir Tadsíkistan í Mið-Asíu með landamæri að Afganistan, Kína, Kirgistan og Úsbekistan. Þar af leiðandi voru þeir uppaldir við aðra siði, venjur og önnur trúarbrögð. Ég fann aldrei fyrir því að þessir drengir aðlöguðust ekki okkur, það gerðu þeir svo sannarlega og þeir lögðu sig 100% fram við að læra íslensku og öllu sem þeir tóku sér fyrir hendur, hvort heldur það var í námi eða vinnu. Það var ekki til í þeim neitt sem heitir öfgar eða trúarofstæki og lengi vel vissi ég ekki hvers trúar þeir væru enda skiptir það engu máli í mínum huga. Þetta voru bara innflytjendur sem komu hingað til lands í leit að betra lífi og þeir komu hingað ásamt móður þeirra og litla bróður. Þetta fólk ætlaði sér aldrei að leggjast upp á aðra eða okkar kerfi heldur hafa þeir bræðurnir með gífurlegum dugnaði og atorkusemi séð fyrir sér og sínum. Svo ég segi sjálfur frá þá hef ég aldrei á minni ævi kynnst öðrum eins ljúfmönnum og harðduglegum einstaklingum sem dreyma jafn sterkt um að fá að tilheyra íslensku samfélagi og þeir hafa gert tilraun til að fá íslenskan ríkisborgararétt en var hafnað. Eftir að þeir fóru frá okkur héldum við alltaf sambandi við þá; við höfum fylgst með þeim með aðdáun í fjarlægð og hvernig þeir voru að plumma sig í íslensku samfélagi. Meira að segja hafði annar þeirra haldið ræðu á íslensku fyrir fullum sal í Hörpu þegar hann var verðlaunaður fyrir framúrskarandi framúrstöðu í skóla. Síðan kom sumarfrí og þá fóru þeir út á vinnumarkaðinn að leita sér að vinnu. Annar þeirra var heppinn og komst á góðan vinnustað en hinn var ekki eins heppinn og fór að vinna á stórum íslenskum vinnustað þar sem voru innandyra fávitar og fífl sem komu fram við hann eins og annars flokks þegn og lögðu hann í hrottalegt einelti. Sem dæmi þurfti hann að skríða eftir gólfum og tína upp karamellubréf á meðan sá sem skipaði honum sat í lyftara og benti honum hvert hann ætti að skríða. Þeir neituðu að tala við hann á íslensku og reyndu að koma því þannig fyrir að hann kæmi alltaf of seint í hina vinnuna sem hann sótti með því að hleypa honum ekki úr vinnu nema á síðustu stundu þannig að hann kom of seint þangað. Samt var dagsverkinu lokið hjá þeim þannig að hann hefði svo auðveldlega getað komist á réttum tíma á hinn vinnustaðinn en þeir gerðu sér að leik að kvelja hann svona. Eins var hann látinn klifra upp á stæður þar sem vörubretti eru geymd sem enginn annar þurfti að gera og er að auki stórhættulegt. Síðan kom svarti dagurinn, 27. júlí 2023, þegar eineltið náði sínum efstu hæðum sem endaði þannig að drengurinn „varð“ undir lyftara þar sem þetta vitgranna fífl var að fjarstýra honum sem endaði með því að hann keyrði, þvert yfir hann og bakkaði svo til baka. Þannig að fótur hans fór í mél, mjöðm, hendi og öxl og bak og er það kraftaverk að hann skuli vera á lífi í dag þótt dekkið á lyftaranum snerti eyrnasnepil hans. Í dag bíður hans að vera örkumla til lífstíðar. Drengurinn fullyrðir það við mig að þetta var ekki slys heldur ásetningur og ef ég trúi einhverjum í þessu þá er það honum. Fyrir hvað var það að vera öðruvísi útlits eða af því að hann talaði ekki fullkomna íslensku? Hver getur skýringin verið? Og það sem er verst er að gerandinn fékk einungis áminningu í starfi. Hvert erum við eiginlega komin á meðan drengurinn líður vítiskvalir alla daga og mun örugglega gera allt sitt líf og það er ekki enn búið að rannsaka málið til hlítar þó svo að liðin séu tvö ár síðan? Þessi drengur hefur verið að fara í kostnaðarsamar aðgerðir til útlanda og það hefur ekki komið króna frá fyrrverandi vinnuveitanda eða nokkur stuðningur frá þeim. Höfundur er áhugamaður um betra samfélag.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun