Hel­víti á jörðu: Emm­sjé Gauti minnti á líkams­ræktarþjálfara í maníu

Jülevenner Emmsjé Gauta í ÍR-heimilinu föstudagskvöldið 19. desember 2025.

Já, velkomin á Jülevenner Emmsjé Gauta, viðburð sem sannaði endanlega að kapitalisminn getur selt okkur hvað sem er, svo lengi sem það er pakkað inn í nógu mikið glimmer og kaldhæðni. Tónleikarnir voru ein risavaxin auglýsing fyrir hitt og þetta, en aðallega áfengi.

Ef markmiðið var því að sjúga hverja einustu örðu af sál, heilagleika og menningu úr jólahátíðinni, þá tókst Gauta það ekki bara; hann fullkomnaði verkið.

Sviðsframkoman: Ofvirkni sem listform

Tónleikarnir hófust á því að Gauti sprakk inn á sviðið með orku sem minnti helst á líkamsræktarþjálfara í maníu eftir að hafa drukkið fimm dósir af Nocco. Hann hoppaði, hann öskraði, hann benti okkur á að setja hendur upp í loft svo oft að ég hélt að þetta væri vopnað bankarán en ekki menningarviðburður.

Tónlistin: Hljóðræn líkamsárás

Tónlistarlega séð var kvöldið eins og að verða fyrir barðinu á hljóðrænum snjóplóg. Þetta var ekki tónlist; þetta var plastpakkaður hávaði, hannaður fyrir fólk sem hefur misst hæfileikann til að einbeita sér lengur en í 15 sekúndur á TikTok. Jú, Gauti flutti líka einhver rólegri lög til að skapa hjartnæma stemningu, en það var svo yfirborðslegt að mér leið eins og einhver segði við mig „ég elska þig“ í hæðnistón.

Það versta var þó þegar reynt var að „nútímavæða“ klassísk jólalög. Og piparkökulagið úr Dýrunum í Hálsaskógi til að auglýsa Bræðurna Ormsson? Gauti var svo rammfalskur að það var hreinlega pínlegt. Hann getur vissulega rappað, en einföld laglína virðist vefjast illilega fyrir honum.

Gestirnir: Gíslarnir í sviðsljósinu

Að sjálfsögðu var „leynigestum“ dröslað á svið í færibandavinnu sem minnti á sláturhús. Hver „stjarna“ á fætur annarri mætti. Hún brosti sínu stífasta Instagram-brosi, söng fáein lög og flúði svo aftur í myrkrið. Líklega til að hringja í umboðsmanninn sinn og spyrja hvenær peningarnir kæmu inn. Besti gesturinn var án efa Bríet, sem hefur fallega rödd og lögin sem hún söng voru hrífandi, þ. á m. „Rólegur kúreki“. Hún toppaði Gauta auðveldlega.

Áfengisauglýsingar

Eins og áður kom fram má segja að gjörvallir tónleikarnir hafi verið ein risavaxin áfengisauglýsing. Það var hvatt til fyllerís í nánast hverju lagi, ýmist með því að hampa Tuborg eða Jägermeister, eða hvað þetta rusl allt saman heitir.

Einhver skrækróma kvenmaður í hátalarakerfinu kallaði áheyrendur „elsku fyllibytturnar mínar“ til að hrósa því hvað fólk drakk mikið. „Eru ekki allir að fá sér?“ æpti Gauti á einum tímapunkti. Augljóst var að margir voru orðnir verulega drukknir undir lok tónleikanna.

„Eru jólin Jesús eða jólasveinninn?“

Lægsti punktur kvöldsins var án efa fjölbragðaglíma Jesú og jólasveinsins, atriði sem var ekki bara hallærislegt heldur hreint og beint guðlast. Að horfa á leikara í gervi frelsarans, klæddan í druslulegan slopp sem virtist stolinn af smitsjúkdómadeild Landspítalans, veltast um sviðið í þágu neysluhyggjunnar var ömurleg sjón.

„Bardaginn“ minnti helst á tvo ölvaða frændur að slást um síðustu sósuskeiðina í fermingarveislu, en undirtónninn var alvarlegri: Hér var heilagleikinn seldur fyrir ódýr hlátrasköll. Þetta var menningarlegt sjálfsmorð og óneitanlega móðgun við alla þá sem bera minnstu virðingu fyrir boðskap jólanna.

Viðbót: Lögin sem sluppu (og við líka)

Eftirfarandi er ekki raunverulegur lagalisti, heldur nákvæm eftirmynd af þeirri martröð sem ég upplifði. Ef þessi lög hljóma fáránlega, þá er það vegna þess að kvöldið var það:

„Heims um ból (Drill Remix)“

Gauti hefði getað flutt þetta heilaga lag yfir takti sem samanstæði af byssuhljóðum og bassadrunum sem hefðu getað komið af stað jarðskjálfta á Reykjanesskaganum. Ég þakka guði fyrir að við sluppum við að heyra hann "ad-libba" orðið „Skrrt!“ á milli erindanna um englana.

„Allt sem ég vil í jólagjöf er spons (í boði Nocco)“

Þetta lag hefði verið 4 mínútna óður til neysluhyggjunnar, þar sem Gauti rappaði upp innihaldslýsinguna á orkudrykkjum. Hápunkturinn: „Jesús breytti vatni í vín / en ég breyti vatni í koffín“.

„Egó í dós“

Hér hefði Gauti sungið dúett við sjálfan sig í spegli. Bara hann, spegillinn og sjálfselskan. Vonandi hefði einhver stoppað hann áður en sjálfsfróun næði að eiga sér stað á sviðinu.

„Skjótum afa (Drill Remix)“

Gauti hefði getað samið lag um það sem raunverulega gerist í jólaboðum: Pólitísk rifrildi og erfðaskrár. Lagið „Skjótum afa“ væri hratt „Drill-lag“ þar sem bassinn hljómaði eins og hjartsláttartruflanir.

Eldri statisti (leikari) sæti bundinn við stól á miðju sviðinu og Gauti miðaði á hann fallbyssu. Textinn fjallaði um að nenna ekki að bíða eftir að kynslóðin á undan „klári dæmið“ svo maður komist yfir fasteignina.

Línan sem hefði orðið til þess að framleiðandinn hefði rifið snúruna úr sambandi væri líklega: „Möndlugjöfin er mín / og íbúðin er áfram þín... nei djók, hún verður líka mín.“

Við skulum þakka fyrir að börnin í salnum þurftu ekki að spyrja foreldra sína út í þetta á leiðinni heim.

Niðurstaða: Jólahátíðin er formlega dauð

Að öllu gamni slepptu var þetta skelfilega lágkúra. Þegar sýningunni lauk stóð ég upp og fann til tómleika. Jólatónleikar Emmsjé Gauta eru fullkomin birtingarmynd nútímans: Háværir, grunnhyggnir, dýrir og algjörlega innantómir. Þetta er McDonalds-útgáfan af menningu. Ef þú vilt upplifa sanna jólablessun, slepptu þessu á næsta ári, farðu heim, slökktu ljósin og eyddu kvöldinu í að horfa á myglusvepp vaxa. Það hefur meiri dýpt og listrænan metnað.