
Stöndum saman – nýtum tækifærin
Ýmis mál voru gerð upp á árinu 2010. Fæst þeirra geyma góðan vitnisburð fyrir stjórnarflokkana. Það væri nær að segja að ríkisstjórnin hafi verið í samfelldum átökum við þjóðina. Samkomulag við aðila vinnumarkaðarins rann út í sandinn, næstum hver einasti kjósandi í þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave-samningana hafnaði niðurstöðu ríkisstjórnarinnar og fjárlög byggðust á enn frekari álögum á heimili og fyrirtæki og niðurskurði sem ekkert samráð hafði verið haft um. Getuleysi stjórnvalda við að taka á skuldavanda heimilanna skapaði ósætti í samfélaginu og margt fleira má tína til af þessum toga.
Dapurleg mistökGott samstarf náðist á milli stjórnmálaflokka á Alþingi um viðbrögð við rannsóknarskýrslu Alþingis. Vonandi leiðir það samstarf til bættra vinnubragða á þingi og í stjórnsýslunni. En dapurleg voru mistök meirihluta Alþingis sem ákvað að kalla saman landsdóm til að rétta yfir fyrrverandi forsætisráðherra og draga þar með stjórnmálin inn í réttarsal. Þau málalok voru Alþingi til minnkunar og skömm að atkvæðagreiðslu sumra þingmanna þar sem höggi var komið á pólitíska andstæðinga en eigin flokksmönnum hlíft.
Þörf á styrkri stjórnÞrátt fyrir að liðið ár geymi fjölmörg dæmi um mistök, rangar áherslur og sundurlyndi er eina leiðin fram á við að láta ekki deigan síga. Við erfiðar aðstæður er sem aldrei fyrr þörf á sáttavilja, skýrri framtíðarsýn og bjartsýni um að hægt sé að sigrast á erfiðleikunum.
Staðreyndin er að við höfum öll færi á að skapa hér bjartari framtíð. Það er því full ástæða til bjartsýni ef rétt er á málum haldið. Sundurlyndi á stjórnarheimilinu og ágreiningur um grundvallarmál, þar sem engin málamiðlun er í augsýn, eykur hins vegar á vandann einmitt þegar þörf var á styrkri stjórn og skýrri stefnu. Það er táknrænt fyrir það, hvernig ástandið er orðið, að helsta fréttaefni síðustu daga ársins er af átökum innan stjórnarliðsins og augljóst að líf ríkisstjórnarinnar hangir á bláþræði.
Endurreisn á traustum grunniNæstu mánuðir verða afdrifaríkir um það, hvernig til tekst næstu árin við að bæta lífskjörin. Afar mikilvægt er að ná ábyrgum kjarasamningum sem stuðla að endurreisn á traustum grunni. Eins er það grundvallaratriði að fjárfesting í atvinnulífinu hefjist, því með henni fylgir brýn atvinnu- og verðmætasköpun.
Í efnahagsmálum leggjum við sjálfstæðismenn áherslu á að hlífa fólki og fyrirtækjum við frekari álögum, örva hagvöxt og styðja þá sem vilja láta til sín taka. Við trúum því að leiðin til þess að vinna bug á efnahagsvandanum sé að virkja alla til þátttöku. Leið ríkisstjórnarinnar hefur á hinn bóginn því miður orðið til þess að auka byrðar þeirra sem hafa það erfitt fyrir og gera þeim erfiðara fyrir sem vilja reyna að spreyta sig og finna kröftum sínum viðnám. Þannig dýpkar efnahagslægðin og dregst á langinn. Það er því óhjákvæmilegt að breyta um stefnu við stjórn landsins.
Nýtum tækifærinVið búum í fámennu landi með tiltölulega einfalda atvinnuvegi. Lýðræðishefð er rík á Íslandi og okkur hefur tekist, þrátt fyrir ágreining um stefnu og áherslur, að tryggja miklar framfarir í þjóðlífinu. Sá árangur og reynsla getur reynst okkur mikilvægt veganesti ef við berum gæfu til að leysa úr læðingi það afl sem býr í fólkinu. Nú berast jákvæð tíðindi af ástandi fiskistofnanna í kringum landið, við eigum dýrmætar orkuauðlindir og þjóðin er vel menntuð. Það er því engum vafa undirorpið að allt það sem þarf til að binda skjótt enda á efnahagsþrengingarnar er til staðar. Nú þarf einungis að bretta upp ermar, ganga hreint til verks og nýta tækifærin.
Fyrir hönd Sjálfstæðisflokksins óska ég landsmönnum öllum hamingju og velfarnaðar á komandi ári.
Skoðun

Styrkleikar barna geta legið í öðru en að fá hæstu einkunnir
Anna Maria Jónsdóttir skrifar

Listin við að fara sér hægt
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar

Kosningar í stjórn Visku: Þitt atkvæði skiptir máli!
Eydís Inga Valsdóttir skrifar

Ábyrgð yfirvalda á innra mati á skólastarfi
Anna Greta Ólafsdóttir skrifar

Bjánarnir úti á landi
Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar

Hvað kostar EES samningurinn þjóðina?
Sigurbjörn Svavarsson skrifar

En hvað með loftslagið?
Emma Soffía Elkjær Emilsdóttir,Eiríkur Hjálmarsson skrifar

Ráðherra og valdníðsla í hans nafni
Örn Pálmason skrifar

Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 1/3
Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar

Er fótbolti að verða vélmennafótbolti?
Andri Hrafn Sigurðsson skrifar

Geðheilbrigðisþjónusta og fiskur – er einhver tenging?
Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar

Fjárfestum í hjúkrun
Ólafur Guðbjörn Skúlason skrifar

Tölum um endurhæfingu!
Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar

Dýrafræði hlutabréfamarkaðarins
Baldur Thorlacius skrifar

Alvöru mamma
Anna Margrét Hrólfsdóttir skrifar

Í nafni skilvirkni – á kostnað menntunar
Simon Cramer Larsen skrifar

Var þetta planið í geðheilbrigðisþjónustu?
Berglind Sunna Bragadóttir skrifar

Ef þetta eru hægriöfgaskoðanir, þá er ég stoltur hægriöfgamaður
Davíð Bergmann skrifar

Heimsmet í sjálfhverfu
Friðrik Þór Friðriksson skrifar

Atvinnuleysisbætur sem hluti af velferðarkerfinu
Steinar Harðarson skrifar

Viska þarf að standa vörð um sérfræðinga á vinnumarkaði
Kristjana Mjöll Jónsdóttir Hjörvar skrifar

Hver ber ábyrgð á vanefndum Viðreisnar og Samfylkingar? Inga blessunin Sæland?
Ole Anton Bieltvedt skrifar

Í skugga kalda stríðsins: Svallið, smyglið og leyndarlífið á Miðnesheiði
Steinar Björgvinsson skrifar

Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra
Örn Pálmason skrifar

Tölum aðeins um einhverfu
Trausti Dagsson skrifar

Það sem sést, og það sem ekki sést
Eiríkur Ingi Magnússon skrifar

Hagræðing, aðhald og nýjar áherslur skila besta ársreikningi Kópavogsbæjar í 17 ár
Ásdís Kristjánsdóttir,Orri Hlöðversson skrifar

Gyðjur, góðgæti og gleðistundir um páskana
Jóhanna María Ægisdóttir skrifar

Eru markaðsforsendur fyrir óperu á Íslandi sterkari en margir halda?
Þóra Einarsdóttir skrifar

KSÍ og kvennaboltinn
Árni Guðmundsson skrifar