Svart-hvít umræða um flóttafólk Jónína Sólborg Þórisdóttir skrifar 14. september 2015 23:17 Sem trúleysingi (sumir myndu segja „herskár” trúleysingi) þá skal ég vera fyrst til að gagnrýna íslam sem hugmyndafræði. Það sem kemur mér samt sífellt meira á óvart er hversu margir eiga í erfiðleikum með að aðskilja hugmyndafræði íslam frá einstaklingum sem kallast múslímar. Það er eitt að gagnrýna hugmyndir en allt annað og verra að hatast út í einstaklinga sem aðhyllast þær að hluta eða í heild. Í ljósi umræðu um sýrlenska flóttamenn er einmitt mjög mikilvægt að aðskilja þetta tvennt. Það er eins með þjáningar flóttafólks og allt annað slæmt í þessari veröld - rótin er skipulögð trúarbrögð. Þau eru sökudólgurinn hvað varðar Ísrael-Palestínu, hið sama á við um stríðið í Sýrlandi, nýlendustefnu Vesturlanda (það verður auðvitað að „kristna þessa villimenn“ með hjálp kaþólsku kirkjunnar) og svo mætti lengi telja. Öll eigum við okkur sögu, reynslu og bakgrunn sem samanlagt litar hegðun okkar og heimsmynd. Ætti það ekki að sameina okkur gegn grimmd heimsins frekar en að sundra okkur í „með-og-á-móti” fylkingar? Þegar við föllum í þessa gildru að setja jafnaðarmerki á milli einstaklinga og hugmyndafræði þá sjálfkrafa rýrnar einn fallegasti eiginleiki mannfólksins; að geta sett sig í spor annarra.Glittir í andúð Sýrlendingar eru annálaðir fyrir að vera gestrisin þjóð svona svipað og við. Sögur af gestrisni Íslendinga eru reyndar farnar að minna mig á einhvers konar „urban legend“ undanfarna daga og vikur en það er önnur saga. Manni fallast hendur við að sjá hversu mikið glittir í ótrúlega andúð á erlendum borgurum almennt (meira að segja á túristum) og hræðslu við „þessa múslíma” í kommentakerfum og fésbókarfærslum. Svo er talað um að flóttamenn eigi eftir að mergsjúga kerfið þar til ennþá minna verði til skiptanna fyrir aldraða og öryrkja. Þetta er elsta stjórnunartaktík í heimi; að etja hópum þjóðfélagsins saman þannig að auðveldara sé að stjórna „skrílnum” eins og við erum vafalítið kölluð í reykfylltum bakherbergjum. Þessi aðferð er vinsæl í Bandaríkjunum þar sem andúð milli svartra og hvítra lifir enn góðu lífi. Með þessu móti tökum við síður eftir spillingarfnyknum sem leggur af yfirvöldum. Innflytjendur (flóttamenn verða innflytjendur á einhverjum tímapunkti) enda með því að greiða sig upp og gott betur en það. Með tímanum munu þeir leggja meira til samfélagsins en þeir taka frá því og það á bæði við um menntaða og ómenntaða, hvort sem þeir vinna verkamannastörf eða ekki. Þeir hafa góð áhrif á vinnuaflið og jafnvel yngja það aðeins upp ef eitthvað er og ekki veitir af þar sem heilsufar fer batnandi og fólk lifir lengur en áður.Áhrif jákvæð á endanum Auk þess koma þeir sterkir inn með nýja og ferska fagkunnáttu og færni sem við hin getum mögulega lært af. Einnig er bara þjóðsaga að þeir valdi launalækkunum og að þeir „steli“ störfum af innfæddum. Meiri skatttekjur þýða meiri nýsköpun og þar með fleiri störf. Þess vegna hljótum við að sjá að á endanum mun þetta hafa jákvæð áhrif fyrir þá efnaminni sem þurfa að treysta á félagslega kerfið. Ég geri mér grein fyrir hversu auðvelt er að fordæma útlendingafóbíu hjá þegnum í Austur Evrópu sitjandi hér uppi á frímerki sem er umkringt Atlantshafinu. Við vitum lítið hvernig er að búa á meginlandi Evrópu núna og hvernig er að taka á móti svona fjölda af skelfingu lostnu fólki. Þannig að mér dettur ekki í hug að fordæma einn né neinn fyrir öðruvísi skoðanir. Ég fordæmi hins vegar trúarbrögð fyrir að ýta undir ofsóknir, ofbeldi og kúgun á minnihlutahópum. Það skiptir mig litlu hvað þau eru kölluð. Sem kona, þá hugnast mér ekki að fá í hausinn að ég sé skítug þegar ég er á túr eða eigi að þegja og vera undirgefin ef ég sit inni í einhverri trúarbyggingunni, burtséð frá því hvort það sé stundað í praxís eða ekki. Sumir myndu segja að þessar skoðanir mínar séu svart-hvítar og öfgakenndar. Þetta eru samt skoðanir sem byggjast á því sem ég hef lesið í ýmsum trúarritum. Trúarrit eru dauðir hlutir. Það er ekkert að því að hafa svart-hvítar skoðanir á hugmyndum og dauðum hlutum. Það er ekki í lagi þegar fólk er annars vegar. Fólk er ekki svart-hvítt. Íslendingar eru ekki svart-hvítir og ekki flóttamenn frá Sýrlandi heldur. Það þarf einfaldlega að hjálpa fólkinu og það strax. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Flóttamenn Skoðun Mest lesið Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Týndu hermennirnir okkar Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson skrifar Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Sjá meira
Sem trúleysingi (sumir myndu segja „herskár” trúleysingi) þá skal ég vera fyrst til að gagnrýna íslam sem hugmyndafræði. Það sem kemur mér samt sífellt meira á óvart er hversu margir eiga í erfiðleikum með að aðskilja hugmyndafræði íslam frá einstaklingum sem kallast múslímar. Það er eitt að gagnrýna hugmyndir en allt annað og verra að hatast út í einstaklinga sem aðhyllast þær að hluta eða í heild. Í ljósi umræðu um sýrlenska flóttamenn er einmitt mjög mikilvægt að aðskilja þetta tvennt. Það er eins með þjáningar flóttafólks og allt annað slæmt í þessari veröld - rótin er skipulögð trúarbrögð. Þau eru sökudólgurinn hvað varðar Ísrael-Palestínu, hið sama á við um stríðið í Sýrlandi, nýlendustefnu Vesturlanda (það verður auðvitað að „kristna þessa villimenn“ með hjálp kaþólsku kirkjunnar) og svo mætti lengi telja. Öll eigum við okkur sögu, reynslu og bakgrunn sem samanlagt litar hegðun okkar og heimsmynd. Ætti það ekki að sameina okkur gegn grimmd heimsins frekar en að sundra okkur í „með-og-á-móti” fylkingar? Þegar við föllum í þessa gildru að setja jafnaðarmerki á milli einstaklinga og hugmyndafræði þá sjálfkrafa rýrnar einn fallegasti eiginleiki mannfólksins; að geta sett sig í spor annarra.Glittir í andúð Sýrlendingar eru annálaðir fyrir að vera gestrisin þjóð svona svipað og við. Sögur af gestrisni Íslendinga eru reyndar farnar að minna mig á einhvers konar „urban legend“ undanfarna daga og vikur en það er önnur saga. Manni fallast hendur við að sjá hversu mikið glittir í ótrúlega andúð á erlendum borgurum almennt (meira að segja á túristum) og hræðslu við „þessa múslíma” í kommentakerfum og fésbókarfærslum. Svo er talað um að flóttamenn eigi eftir að mergsjúga kerfið þar til ennþá minna verði til skiptanna fyrir aldraða og öryrkja. Þetta er elsta stjórnunartaktík í heimi; að etja hópum þjóðfélagsins saman þannig að auðveldara sé að stjórna „skrílnum” eins og við erum vafalítið kölluð í reykfylltum bakherbergjum. Þessi aðferð er vinsæl í Bandaríkjunum þar sem andúð milli svartra og hvítra lifir enn góðu lífi. Með þessu móti tökum við síður eftir spillingarfnyknum sem leggur af yfirvöldum. Innflytjendur (flóttamenn verða innflytjendur á einhverjum tímapunkti) enda með því að greiða sig upp og gott betur en það. Með tímanum munu þeir leggja meira til samfélagsins en þeir taka frá því og það á bæði við um menntaða og ómenntaða, hvort sem þeir vinna verkamannastörf eða ekki. Þeir hafa góð áhrif á vinnuaflið og jafnvel yngja það aðeins upp ef eitthvað er og ekki veitir af þar sem heilsufar fer batnandi og fólk lifir lengur en áður.Áhrif jákvæð á endanum Auk þess koma þeir sterkir inn með nýja og ferska fagkunnáttu og færni sem við hin getum mögulega lært af. Einnig er bara þjóðsaga að þeir valdi launalækkunum og að þeir „steli“ störfum af innfæddum. Meiri skatttekjur þýða meiri nýsköpun og þar með fleiri störf. Þess vegna hljótum við að sjá að á endanum mun þetta hafa jákvæð áhrif fyrir þá efnaminni sem þurfa að treysta á félagslega kerfið. Ég geri mér grein fyrir hversu auðvelt er að fordæma útlendingafóbíu hjá þegnum í Austur Evrópu sitjandi hér uppi á frímerki sem er umkringt Atlantshafinu. Við vitum lítið hvernig er að búa á meginlandi Evrópu núna og hvernig er að taka á móti svona fjölda af skelfingu lostnu fólki. Þannig að mér dettur ekki í hug að fordæma einn né neinn fyrir öðruvísi skoðanir. Ég fordæmi hins vegar trúarbrögð fyrir að ýta undir ofsóknir, ofbeldi og kúgun á minnihlutahópum. Það skiptir mig litlu hvað þau eru kölluð. Sem kona, þá hugnast mér ekki að fá í hausinn að ég sé skítug þegar ég er á túr eða eigi að þegja og vera undirgefin ef ég sit inni í einhverri trúarbyggingunni, burtséð frá því hvort það sé stundað í praxís eða ekki. Sumir myndu segja að þessar skoðanir mínar séu svart-hvítar og öfgakenndar. Þetta eru samt skoðanir sem byggjast á því sem ég hef lesið í ýmsum trúarritum. Trúarrit eru dauðir hlutir. Það er ekkert að því að hafa svart-hvítar skoðanir á hugmyndum og dauðum hlutum. Það er ekki í lagi þegar fólk er annars vegar. Fólk er ekki svart-hvítt. Íslendingar eru ekki svart-hvítir og ekki flóttamenn frá Sýrlandi heldur. Það þarf einfaldlega að hjálpa fólkinu og það strax.
Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar