
Af áhuga sprettur árangur
Seint verður ofsagt að mannfólkið er eins fjölbreytilegt og það er margt, að baki hverjum einstaklingi eru mismunandi aðstæður, hagsmunir og væntingar. Áhugamál hvers og eins eru mismunandi en ævi okkar tekur mið af forsendunum, markmiðið er þó í flestum tilvikum að reyna að vera besta útgáfan af sjálfum sér. Til þess að ná því markmiði leggja einstaklingar á sig mikla vinnu, hvort sem það er í námi, leik eða starfi.
Háskólarnir sjö sem við Íslendingar höfum úr að velja eru fjölbreyttir, með mismunandi námsframboð, kennsluaðferðir, staðsetningu og undirstöður. Sameiginleg markmið í starfi skólanna er að auka þekkingu nemenda sinna, hlúa að þeim, stuðla að rannsóknum og undirbúa einstaklinga fyrir atvinnulífið.
Þegar valinn er háskóli, liggja þessir þættir, ásamt fleirum, til grundvallar þeirri ákvörðun. Einstaklingar velja sér þann skóla sem uppfyllir þeirra væntingar og veitir þeim þá leiðsögn sem þeir þurfa.
Með undirfjármögnun háskólakerfisins búum við til ný vandamál, sem hægt er að koma í veg fyrir. Hætt er við að námsframboð verði einsleitara, dregið hefur úr rannsóknum, þjónusta við nemendur hefur minnkað að verulegu leyti og mun sú þróun halda áfram að öllu óbreyttu.
Þrátt fyrir niðurskurð hafa háskólarnir sinnt hlutverki sínu af bestu getu og ber að hrósa stjórnendum skólanna fyrir það. Róðurinn hefur þyngst síðastliðin ár og er raunveruleg hætta er á að þeir muni ekki geta uppfyllt skyldur sínar og staðist þær væntingar sem nemendur hafa til þeirra. Hlutverk þeirra teygir sig svo út í samfélagið, rannsóknarvinnan sem unnin er innan háskólanna er ekki einungis ætluð til að auka þekkingu nemendanna. Hlutverk þeirra er að auka þekkingu samfélagsins í heild sinni.
Ef skólum er fækkað er dregið úr fjölbreytileikanum og hætt er við allir verði „steyptir í sama mótið“. Með því skerðist frelsi einstaklinga til þess að fylgja eftir draumum sínum og aukin pressa verður á að velja nám eftir því hvað þykir „praktískt“. Frekari einsleitni getur verið hvati fyrir nemendur til þess að leita út fyrir landsteinana í nám. Þannig getur dýrmæt þekking og reynsla gæti tapast skili nemendur sér ekki til baka.
Þegar ég stóð frammi fyrir því að velja skóla lágu þessar forsendur til grundvallar. Ég gat valið um nám sem vakti áhuga minn og löngun til að sinna því vel. Ég vil að komandi kynslóðir hafi tækifæri til þess að velja sér menntun út frá forsendum sínum. Að háskólarnir geti haldið áfram að sinna sínu hlutverki. Því hef ég ákveðið, líkt og kollegar mínir, að kjósa menntun 28. október og vil hvetja þig til að gera slíkt hið sama.
Greinin er hluti af átaki Nemendafélags Háskólans á Bifröst í samstarfi við LÍS - Landssamtök íslenskra stúdenta vegna fjármögnunar háskólastigsins í aðdraganda Alþingiskosninga 2017. Kassamerki átaksins er #kjóstumenntun.
Tengdar fréttir

Kjóstu menntun 28. október
Nú liggur fyrir að kosið verður á ný til Alþingis, 364 dögum eftir síðustu kosningar. Hagsmunahreyfingar stúdenta telja nauðsynlegt að hafa málefni eins og fjármögnun háskólastigsins í forgrunni þegar kemur að vali á fulltrúum á þingi og umræðum um nýja ríkisstjórn.

Mennt er máttur
Menntun eykur þróun og nýsköpun og býr þannig til fleiri tækifæri og starfsmöguleika. Menntun eykur gagnrýna hugsun og hjálpar einstaklingum að finna hvar áhugasvið þeirra liggur.

Mannauður er undirstaða heilbrigðisþjónustu
Undanfarin tvö ár hef ég setið í Stúdentaráði og þar fengið að kynnast mikilvægi hagsmunabaráttu og þess að nemendur hafi rödd. Það hefur verið magnað að fylgjast með hverju er hægt að hrinda í framkvæmd og hvað er hægt að hafa mikil áhrif.

Sagan um Sigga
Það var mánudagsmorgun þegar söguhetjan okkar, Siggi, gekk um háskólasvæðið á leið í sinn fyrsta tíma sem háskólanemi.

Þú færð helmingi minna en á Norðurlöndunum
Ávinningur háskólanáms er mikill fyrir einstaklinga og samfélagið í heild. Hann hefur bein áhrif á efnahag, gildi, þekkingu og viðhorf einstaklinga, samfélaginu til bóta.

Undirfjármögnun kemur í veg fyrir sérhæfingu nemenda
Mikilvægt er að nemendur fái tækifæri til þess að sérhæfa sig á hinum ýmsu námsleiðum en ekki aðeins brot af því sem þeim þeir hafa hug á að sérhæfa sig í.

Landsbyggðin án háskóla?
Í síðasta mánuði og í raun allt síðasta árið hefur skólinn minn verið að halda upp á þrjátíu ára afmælið sitt. Á tímamótum sem þessum er algengt að fara í sjálfsskoðun, við þekkjum þetta öll þegar við höfum náð ákveðnum áföngum í lífi okkar, aldur, atburður, útskrift eða ákveðin upplifun.

Aftur til fortíðar - undirfjármögnun hægir á framförum
Ætli hinn almenni borgari átti sig á mikilvægi málefnisins? Það er undir okkur öllum komið að berjast fyrir réttindum sem eru jafnvel talin sjálfsögð, en eru það ekki.

Skiptir þessi háskóli máli?
Nú rúmum 100 árum eftir stofnun hefur starfsemi Háskóla Íslands vaxið og dafnað eins og sjá má á auknum nemendafjölda.

Hugvísindi í hættu
Háskóli Íslands er í fyrsta skipti í hópi 250 bestu háskóla heims á sviði hugvísinda samkvæmt nýjum lista Times Higher Education University Rankings

Eru verðmætin fólgin í náttúrunni?
Á næstum árum og áratugum munu eiga sér stað miklar breytingar á náttúrunni vegna hlýnunar loftslags sem gerist nú á fordæmalausum hraða.

Hvar viljum við standa í fjórðu iðnbyltingunni?
Háskólar á Íslandi hafa verið undirfjármagnaðir í alltof langan tíma. Hagsmunasamtök og rektorar háskólanna hafa reynt að skapa umræðu um vandamálið undir myllumerkinu #HáskólaríHættu og nú #KjóstuMenntun.
Skoðun

Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér
Heiða Ingimarsdóttir skrifar

Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn
Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar

Geislameðferð sem lífsbjörg
Ingibjörg Isaksen skrifar

Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð
Bryndís Haraldsdóttir skrifar

Stöðvum helvíti á jörðu
Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar

Hversu mikið er nóg?
Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar

Til þeirra sem fagna
Sigurður Gísli Bond Snorrason skrifar

Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis
Elliði Vignisson skrifar

Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum
Þórður Snær Júlíusson skrifar

Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni
Ellen Calmon skrifar

Að flokka hver vinnur og hver tapar
Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar

Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi
Jón Kaldal skrifar

Má berja blaðamenn?
Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar

Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum
Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar

Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá
Sveinn Rúnar Hauksson skrifar

Samfélagið innan samfélagsins
Sigríður Svanborgardóttir skrifar

Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu
Andri Björn Róbertsson skrifar

Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum
Kjartan Páll Sveinsson skrifar

„Oft er flagð undir fögru skinni“
Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar

Orðhengilsháttur og lygar
Elín Erna Steinarsdóttir skrifar

Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki?
Sigvaldi Einarsson skrifar

Ráðherra gengur fram án laga
Svanur Guðmundsson skrifar

Hagkvæmur kostur utan friðlands
Jóna Bjarnadóttir skrifar

Gagnsæi og inntak
Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar

Sumargjöf
Þórunn Sigurðardóttir skrifar

Hannað fyrir miklu stærri markaði
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Grafarvogur framtíðar verður til
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja
Sigurjón Þórðarson skrifar

Menntastefna 2030
Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar

Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands
Uggi Jónsson skrifar