„Framlag húsnæðisliðarins til vísitölunnar á næstu misserum verður líklega til lækkunar þannig að þetta er virkilega slæmur tímapunktur.“
Hann segir aftur á móti að vel megi endurskoða aðferðina sem notuð er við að reikna út kostnaðinn við húsnæði í vísitölunni.
„Það er litið svo á í íslensku vísitöluútreikningunum að þú sért sífellt að kaupa húsið þitt um hver mánaðamót.“
Tillaga Gylfa Zoega, prófessor í hagfræði, hafi þannig fjallað um að taka tillit til eldra fermetraverðs en ekki aðeins þess nýja.
„Og þá er ég viss um að húsnæðisliðurinn muni dempa vísitöluhækkanirnar en ekki ýkja þær eins og stundum hefur gerst.“
Enginn vandi að fara í kringum lög um verðtryggingu
Hvers vegna að setja lög um eitthvað sem enginn vandi er að fara í kringum?Á þessa leið spyr Þórólfur, um hinn svokallaða „lífskjarasamning“ stjórnvalda.
Hann segir í umræðu um verðtrygginguna gæti ákveðins misskilnings og að verðtryggingunni hafi verið kennt um ýmislegt sem aflaga fer á borð við gjaldmiðlamál og verðbólgu.
Einn liður í „markvissum skrefum til afnáms verðtryggingar á lánum“, eins og komist er að orði í skýrslu stjórnvalda, er að frá og með ársbyrjun 2020 verður óheimilt að veita verðtryggð jafngreiðslulán til neytenda til lengri tíma en 25 ára nema með ákveðnum skilyrðum.
Einnig verður frá og með ársbyrjun 2020 lágmarkstími verðtryggðra neytendalána lengdur úr fimm árum í tíu ár með það fyrir augum að koma í veg fyrir verðtryggingu allflestra tegunda neytendalána annarra en húsnæðislána.
Þórólfur segir í samtali við fréttastofu að það sé enginn vandi að fara í kringum þessi lög sé vilji fyrir hendi. Hann tekur mið af umfjöllun Gylfa Magnússonar og segir að hver sem er gæti fengið tíu ára verðtryggt lán þrátt fyrir að viðkomandi borgi það upp á níu árum.
Ef fólk fengi 40 ára lánið gæti það fengið húsið sem það vildi en með „lífskjarasamningnum“ fengi það einungis kost á að taka 25 ára lán. Þórólfi þykir þátturinn sem lýtur að verðtryggðum lánum í „lífskjarasamningnum“ vera galinn.
