Til hvers að kjósa? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar 27. ágúst 2021 07:31 Það er því miður svo að allt of margir spyrja sig eftirfarandi spurningar: „Til hvers á ég að kjósa?“. Í kjölfarið fylgja oft setningar eins og „Það breytist aldrei neitt“ eða „Það skiptir engu máli hver er kosinn, það svíkja allir allt.“ Þessar tilfinningar eru ekki úr lausu loft gripnar. Margir þeirra sem hafa misst vonina á að nokkuð muni breytast eru fólk sem hefur samviskusamlega mætt á kjörstað alla sína tíð. Þetta er fólk á öllum aldri, fólk sem hefur leyft sér að trúa loforðum stjórnmálamanna sem síðan reyndust orðin tóm. Þó að ég skilji þessar tilfinningar vel og hafi fundið fyrir þeim sjálf, þá óttast ég hvaða afleiðingar þær kunna að hafa. Ég er sannfærð um að við megum ekki leyfa þeim að ná yfirhöndinni, því þá fyrst er lýðræðið í hættu. Með því að gefast upp, eða skila auðu, þá erum við í raun að greiða atkvæði með óbreyttu ástandi. Þeir sem eru sáttir við ástandið eins og það er nú munu nefnilega mæta glaðir á kjörstað og styrkja stöðu sína og sinna enn frekar. Vonleysi og aðgerðaleysi okkar hinna er vatn á þeirra myllu. Hvað er til ráða? Það fyrsta er að leyfa sér ekki að gefast upp heldur ákveða að mæta á kjörstað og taka svo upplýsta ákvörðun um hvað skuli kjósa. Til að taka upplýsta ákvörðun þarf að kynna sér flokkana. Það þarf að skoða meira en kosningaloforðin. Það þarf að skoða hvernig framganga þeirra á Alþingi rímar við kosningaloforðin. Hvernig ríma t.d. kosningaloforð stjórnarflokkana um að bæta heilbrigðiskerfið eða hag aldraðra við gjörðir þeirra á þingi? Hafa þeir lofað þessu áður? Og ef þeir telja þetta mikilvægt, af hverju eru þeir þá ekki löngu búnir að hrinda loforðunum í framkvæmd? Eru þeir kannski bara að dusta aftur rykið af áður notuðum og vanefndum kosningaloforðum? Hvort hafa þessir flokkar sett fólk eða fjármálakerfi í forgang? Hvort hafa þessir flokkar varið hagsmuni heildarinnar, fólksins, eða sérhagsmuni hinna fáu og útvöldu? Er líklegt að þeir muni hegða sér allt öðru vísi að þessum kosningum loknum en eftir þær síðustu? Eða er líklegra að áratugalangt hegðunarmynstur muni endurtaka sig enn einu sinni? Til að spá fyrir um gjörðir framtíðar þarf að skoða gjörðir fortíðar Þetta er ekki hlutlaus pólitísk grein. Ég skipa í 1. sæti fyrir Flokk fólksins í Suðurkjördæmi og lesendur geta dæmt orð mín út frá því. En þó ég sé ekki hlutlaus þá er það staðreynd sem ekki verður á móti mælt að Flokkur fólksins hefur barist fyrir þá sem verst standa í samfélaginu, hvort sem þeir eru sjúkir, aldraðir eða öryrkjar og hefur í þeirri baráttu mætt gríðarlegri andstöðu inni á hinu háa Alþingi. Engu að síður er allt það sem Flokkur fólksins hefur barist fyrir nákvæmlega sömu málefnin og hinir flokkarnir keppast við að lofa í dag. Þetta eru allt mál sem fyrir löngu hefði verið að hægt að koma til framkvæmda EF vilji væri fyrir hendi. Vilji þessara flokka til að tryggja hinum verst settu mannsæmandi líf hefur ekki verið fyrir hendi. Hann er ekki fyrir hendi og hann verður ekki fyrir hendi eftir þessar kosningar frekar en hinar fyrri, hvað sem öllum fagurgala líður. Flokkur fólksins hefur lagt fram nær 40 mál á liðnu kjörtímabili. Mörg þeirra eru komin á loforðalista hinna flokkanna nú rétt fyrir kosningar. Þessi mál mættu annað hvort harðri andstöðu eða tómlæti á Alþingi. Samt keppast flokkarnir nú við að eigna sér þessi málefni þrátt fyrir að hafa staðið í vegi þeirra þegar atkvæði voru greidd í þingsal. Engu að síður fékk Flokkur fólksins þrjú þingmannamál samþykkt, sem er þakkarvert, en þau hefðu átt að vera miklu fleiri. Eftir stendur að hljóð og mynd þurfa að fara saman og það er virkilega holur hljómur í loforðum þeirra sem hafa komið fram með þessum hætti. Ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál Loforð Flokks fólksins eru ekki bara orðin tóm. Flokkurinn hefur nú þegar lagt flest þeirra fram og barist fyrir framgangi þeirra. Hann er ekki að finna þau upp sem „góða hugmynd sem gengur í kjósendur“ rétt fyrir kosningar. Það sama má segja um mig sjálfa. Ég hef barist frá hruni og síðustu 4 ár sem formaður Hagsmunasamtaka heimilanna, fyrir því að hagsmunir heimilanna, sérstaklega hvað húsnæðismál varðar, séu settir framar hagsmunum fjármálafyrirtækja. Þessa barátta, sem hefur bæði snúist um að berjast fyrir og verja þau réttindi sem hagsmunaaðilar vilja svipta almenning, hefur alfarið verið unnin í sjálfboðavinnu og af hugsjón. Málefni og loforð okkar í Flokki fólksins eru ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál. Við munum aldrei hætta að berjast fyrir þeim og við munum aldrei gefast upp. Ekki sleppa því að fara inn í kjörklefann í haust og leggja þitt lóð á vogarskálar breytinga. Taktu upplýsta ákvörðun. Settu X við F – fyrir þína framtíð! Höfundur er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Flokkur fólksins Alþingiskosningar 2021 Skoðun: Kosningar 2021 Ásthildur Lóa Þórsdóttir Mest lesið Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Halldór 28.06.2025 Halldór Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Sjá meira
Það er því miður svo að allt of margir spyrja sig eftirfarandi spurningar: „Til hvers á ég að kjósa?“. Í kjölfarið fylgja oft setningar eins og „Það breytist aldrei neitt“ eða „Það skiptir engu máli hver er kosinn, það svíkja allir allt.“ Þessar tilfinningar eru ekki úr lausu loft gripnar. Margir þeirra sem hafa misst vonina á að nokkuð muni breytast eru fólk sem hefur samviskusamlega mætt á kjörstað alla sína tíð. Þetta er fólk á öllum aldri, fólk sem hefur leyft sér að trúa loforðum stjórnmálamanna sem síðan reyndust orðin tóm. Þó að ég skilji þessar tilfinningar vel og hafi fundið fyrir þeim sjálf, þá óttast ég hvaða afleiðingar þær kunna að hafa. Ég er sannfærð um að við megum ekki leyfa þeim að ná yfirhöndinni, því þá fyrst er lýðræðið í hættu. Með því að gefast upp, eða skila auðu, þá erum við í raun að greiða atkvæði með óbreyttu ástandi. Þeir sem eru sáttir við ástandið eins og það er nú munu nefnilega mæta glaðir á kjörstað og styrkja stöðu sína og sinna enn frekar. Vonleysi og aðgerðaleysi okkar hinna er vatn á þeirra myllu. Hvað er til ráða? Það fyrsta er að leyfa sér ekki að gefast upp heldur ákveða að mæta á kjörstað og taka svo upplýsta ákvörðun um hvað skuli kjósa. Til að taka upplýsta ákvörðun þarf að kynna sér flokkana. Það þarf að skoða meira en kosningaloforðin. Það þarf að skoða hvernig framganga þeirra á Alþingi rímar við kosningaloforðin. Hvernig ríma t.d. kosningaloforð stjórnarflokkana um að bæta heilbrigðiskerfið eða hag aldraðra við gjörðir þeirra á þingi? Hafa þeir lofað þessu áður? Og ef þeir telja þetta mikilvægt, af hverju eru þeir þá ekki löngu búnir að hrinda loforðunum í framkvæmd? Eru þeir kannski bara að dusta aftur rykið af áður notuðum og vanefndum kosningaloforðum? Hvort hafa þessir flokkar sett fólk eða fjármálakerfi í forgang? Hvort hafa þessir flokkar varið hagsmuni heildarinnar, fólksins, eða sérhagsmuni hinna fáu og útvöldu? Er líklegt að þeir muni hegða sér allt öðru vísi að þessum kosningum loknum en eftir þær síðustu? Eða er líklegra að áratugalangt hegðunarmynstur muni endurtaka sig enn einu sinni? Til að spá fyrir um gjörðir framtíðar þarf að skoða gjörðir fortíðar Þetta er ekki hlutlaus pólitísk grein. Ég skipa í 1. sæti fyrir Flokk fólksins í Suðurkjördæmi og lesendur geta dæmt orð mín út frá því. En þó ég sé ekki hlutlaus þá er það staðreynd sem ekki verður á móti mælt að Flokkur fólksins hefur barist fyrir þá sem verst standa í samfélaginu, hvort sem þeir eru sjúkir, aldraðir eða öryrkjar og hefur í þeirri baráttu mætt gríðarlegri andstöðu inni á hinu háa Alþingi. Engu að síður er allt það sem Flokkur fólksins hefur barist fyrir nákvæmlega sömu málefnin og hinir flokkarnir keppast við að lofa í dag. Þetta eru allt mál sem fyrir löngu hefði verið að hægt að koma til framkvæmda EF vilji væri fyrir hendi. Vilji þessara flokka til að tryggja hinum verst settu mannsæmandi líf hefur ekki verið fyrir hendi. Hann er ekki fyrir hendi og hann verður ekki fyrir hendi eftir þessar kosningar frekar en hinar fyrri, hvað sem öllum fagurgala líður. Flokkur fólksins hefur lagt fram nær 40 mál á liðnu kjörtímabili. Mörg þeirra eru komin á loforðalista hinna flokkanna nú rétt fyrir kosningar. Þessi mál mættu annað hvort harðri andstöðu eða tómlæti á Alþingi. Samt keppast flokkarnir nú við að eigna sér þessi málefni þrátt fyrir að hafa staðið í vegi þeirra þegar atkvæði voru greidd í þingsal. Engu að síður fékk Flokkur fólksins þrjú þingmannamál samþykkt, sem er þakkarvert, en þau hefðu átt að vera miklu fleiri. Eftir stendur að hljóð og mynd þurfa að fara saman og það er virkilega holur hljómur í loforðum þeirra sem hafa komið fram með þessum hætti. Ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál Loforð Flokks fólksins eru ekki bara orðin tóm. Flokkurinn hefur nú þegar lagt flest þeirra fram og barist fyrir framgangi þeirra. Hann er ekki að finna þau upp sem „góða hugmynd sem gengur í kjósendur“ rétt fyrir kosningar. Það sama má segja um mig sjálfa. Ég hef barist frá hruni og síðustu 4 ár sem formaður Hagsmunasamtaka heimilanna, fyrir því að hagsmunir heimilanna, sérstaklega hvað húsnæðismál varðar, séu settir framar hagsmunum fjármálafyrirtækja. Þessa barátta, sem hefur bæði snúist um að berjast fyrir og verja þau réttindi sem hagsmunaaðilar vilja svipta almenning, hefur alfarið verið unnin í sjálfboðavinnu og af hugsjón. Málefni og loforð okkar í Flokki fólksins eru ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál. Við munum aldrei hætta að berjast fyrir þeim og við munum aldrei gefast upp. Ekki sleppa því að fara inn í kjörklefann í haust og leggja þitt lóð á vogarskálar breytinga. Taktu upplýsta ákvörðun. Settu X við F – fyrir þína framtíð! Höfundur er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar