Við getum byggt stórkostlegt samfélag Guðmundur Auðunsson skrifar 24. september 2021 16:30 Einn stærsti glæpur nýfrjálshyggjunnar var að hún stal frá fólki voninni. Sósíalisminn, sem á rætur sínar að rekja allavega aftur til frönsku byltingarinnar, hafði alltaf vonina með sér. Vonina um útrýmingu fátæktar, fyrir mannlegri reisn og samfélagi jöfnuðar og réttlætis. Á morgun mun maísólin skína, maísólin okkar einingarbands. Fyrir þessu berum við fána þessa framtíðarlands. Þegar nýfrjálshyggjan náði að læsa klónum sínum í allt efnahagskerfið og stjórnkerfið þá gáfust mjög margir vinstrimenn upp. Það var búið að stela voninni um betra samfélag. Kapítalisminn hafði sigrað, „endalok sögunnar“ sögðu fræðimenn, deilur um efnahagskerfið voru búna, bara eitt kerfi virkaði. Vinstrimenn smituðust af blairisma og fóru að snúa sér að því að berjast fyrir mannréttindum minnihlutahópa með góðum árangri. Hægrimönnum var látin eftir efnahagsstefna. Í skjóli þessa gekk auðvaldið á lagið og í krafti nýfrjálshyggju hrifsaði sífell meira af virðisaukningunni í efnahagskerfinu. Hinir ríku urðu sífellt ríkari, fátækir sátu eftir. „Sjáið þið ekki veisluna strákar?“ kvökuðu nýfrjálshyggjumennirnir. „Við erum þeir einum sem kunnum að reka bísniss.“ Þeir stálu bönkunum, stálu óveidda fiskinum og stálu Símanum. Verkalýðshreyfingin hætti að vera baráttutæki og varð að kaffispjalli með atvinnurekendum og umsjón með sumarbústöðum. Það var búið að stela voninni frá fólki. Fátækir, öryrkjar og aldraðir yrðu bara að sætta sig við það að fátækt væri þeim sjálfum að kenna. Og samfélaginu var sagt að fátækt yrði alltaf til og þeir ríku væru bara ríkir af því að þeir væru duglegastir og flottastir. Þá kom hrunið. Almenningur rís upp Þegar hrunið kom þá hrundi nýfrjálshyggjan hugmyndafræðilega. Margir, sérstaklega hinir ríku, hafa kannski ekki fattað það og halda áfram sínu striki. En hugmyndafræði hennar er dauð. Við hrunið afhjúpaðist að keisarinn var nakinn. Flottu útrásarvíkingarnir voru ekkert flottir eftir allt, þeir voru bara gráðugir fjárhættuspilarar og þegar þeir sprengdu bankann sinn í orðsins fyllstu merkingu fékk almenningur loksins nóg. Búsáhaldabyltingin hófst og í fyrsta skiptið í sögunni tókst almenningi að hrekja stjórn frá völdum með samtakamætti sínum. Við tók vinstristjórn sem gerði margt ágætt, en brást í veigamiklum málum. Fólk missti allt sitt í hruninu en hrunverjarnir sjálfir sluppu með illa fenginn auð sinn. Bankarnir gengu að heimilum fólks en afskrifuðu kúlulán þeirra ríku, sem héldu bara áfram að vera rík. Stjórnarskráin sem samin var af fólkinu var stolið af auðvaldinu og Sjálfstæðisflokkurinn tók til við að færa allt aftur í sama horf og fyrir hrun. Byltingin var svikin. Sósíalistaflokkurinn tekur við keflinu En samfélagið var breytt. Almenningur var hættur að láta auðvaldið labba yfir sig á skítugum skónum. Fólk sætti sig ekki lengur við fátækt og óréttlæti, þau kröfðust jöfnuðar og réttlæti. Í þessari uppreisn fæddist Sósíalistaflokkur Íslands. Nýr flokkur fyrir Sósíalisma 21. aldarinnar, byggður á almannabaráttu fyrri ára. Sósíalistar snéru sér fyrst að því að endurvekja verkalýðshreyfinguna með góðum árangri. Náðu síðan fulltrúa í Borgarstjórn Reykjavíkur. Nú er komið að Alþingi. En við erum ekki bara að bjóða okkur fram til að komast á þing, við erum að bjóða okkur fram til að halda áfram uppbyggingu hreyfingar almennings. Við erum rétt að byrja, við höfum fundið vonina á ný. Stórkostlegt samfélag: Skilum Sósíalistum sterkum á þing Sósíalistar í mínu kjördæmi, Suðurkjördæmi, hafa háð frábæra kosningabaráttu gegn ofurmagni fjármagns hinna flokkanna í kjördæminu. Við höfum háð baráttu byggða á sjálfboðaliðum gegn auglýsinga og skiltaherferð hinna flokkanna. Stór hópur manna og kvenna, ungra og eldri hefur verið á fullu að tala við kjósendur. Án þessa frábæra hóps værum við ekki þar sem við erum í dag. Kostnaður okkar við baráttunna er nær eingöngu eldsneytiskostnaður á bílana þegar við höfum verið að þeytast um kjördæmið. Þrátt fyrir það virðumst við vera alveg við það að ná þingmanni fyrir Sósíalista í kjördæminu. Baráttan er hvort Ásmundur Friðriksson nái endurkjöri sem þriðji maður á lista Sjálfstæðisflokksins eða Sósíalistar nái manni inn í Suðurkjördæmi. Við verðum því öll að berjast fyrir hverju atkvæði, tala við vini og vandamenn og hvetja þau til að skila rauðu. Rauðu fyrir framtíðina, rauðu fyrir stórkostlegt samfélag sem við getum öll byggt í sameiningu. Kjósum J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Alþingiskosningunum á morgun, 25. september. Höfundur er oddviti J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Auðunsson Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Suðurkjördæmi Mest lesið Kjöt og krabbamein Hulda María Einarsdóttir,Jórunn Atladóttir,Sigurdís Haraldsdóttir Skoðun Stóra klúður Íslands í raforkumálum Þorgerður María Þorbjarnardóttir Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun Skipbrot Reykjavíkurborgar Davíð J. Arngrímsson Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson Skoðun Hagsmunir háskólanema í rektorskjöri Kolbrún Þ. Pálsdóttir Skoðun Björn veit að þekking þrífst í samfélagi, ekki í einangrun Magnea Rut Gunnarsdóttir Skoðun Rektorskjör HÍ Soffía Auður Birgisdóttir Skoðun Evrópusambandið og upplýsingalæsi Ægir Örn Arnarson Skoðun Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Skoðun Skoðun Smánin tilheyrir geranda en of oft klínt á þolanda Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Jarðhiti jafnar leikinn Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Skipbrot Reykjavíkurborgar Davíð J. Arngrímsson skrifar Skoðun Stóra klúður Íslands í raforkumálum Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Hvað geta ungmenni gert fyrir jörðina? Matthildur Þóra Skúladóttir,Guðmundur Ingi Valgeirsson skrifar Skoðun Fjarkönnun og sjálfstæði þjóðar Karl Arnar Arnarson skrifar Skoðun Virðisaukaskattur og sveitarfélög – ekki er allt sem sýnist Helgi Már Jósepsson,Tina Paic skrifar Skoðun Græðgin, vísindin og spilakassarnir Kristján Jónasson,Alma Hafsteinsdóttir,Steinn Guðmundsson,Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Kjöt og krabbamein Hulda María Einarsdóttir,Jórunn Atladóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Rektorskjör HÍ Soffía Auður Birgisdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir háskólanema í rektorskjöri Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Evrópusambandið og upplýsingalæsi Ægir Örn Arnarson skrifar Skoðun Björn veit að þekking þrífst í samfélagi, ekki í einangrun Magnea Rut Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Silja Bára - öflugur málsvari sjálfbærni og loftslagsmála Íris Lind Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju veljum við Silju Báru? Auður Birna Stefánsdóttir,Pia Hansson skrifar Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Ríkisábyrgð á 1.490 milljarða króna? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver reif kjaft við hvern? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kjósum opnara grunnnám Toby Erik Wikström skrifar Skoðun Magnús Karl er hæfastur rektorsframbjóðenda Ástráður Eysteinsson skrifar Skoðun Betri starfsaðstæður og skilvirkari háskóli Silja Bára Ómarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar Skoðun Allt fyrir samansúrrað pólitískt og peningalegt vald? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vopnakaup íslenska ráðamanna Friðrik Erlingsson skrifar Sjá meira
Einn stærsti glæpur nýfrjálshyggjunnar var að hún stal frá fólki voninni. Sósíalisminn, sem á rætur sínar að rekja allavega aftur til frönsku byltingarinnar, hafði alltaf vonina með sér. Vonina um útrýmingu fátæktar, fyrir mannlegri reisn og samfélagi jöfnuðar og réttlætis. Á morgun mun maísólin skína, maísólin okkar einingarbands. Fyrir þessu berum við fána þessa framtíðarlands. Þegar nýfrjálshyggjan náði að læsa klónum sínum í allt efnahagskerfið og stjórnkerfið þá gáfust mjög margir vinstrimenn upp. Það var búið að stela voninni um betra samfélag. Kapítalisminn hafði sigrað, „endalok sögunnar“ sögðu fræðimenn, deilur um efnahagskerfið voru búna, bara eitt kerfi virkaði. Vinstrimenn smituðust af blairisma og fóru að snúa sér að því að berjast fyrir mannréttindum minnihlutahópa með góðum árangri. Hægrimönnum var látin eftir efnahagsstefna. Í skjóli þessa gekk auðvaldið á lagið og í krafti nýfrjálshyggju hrifsaði sífell meira af virðisaukningunni í efnahagskerfinu. Hinir ríku urðu sífellt ríkari, fátækir sátu eftir. „Sjáið þið ekki veisluna strákar?“ kvökuðu nýfrjálshyggjumennirnir. „Við erum þeir einum sem kunnum að reka bísniss.“ Þeir stálu bönkunum, stálu óveidda fiskinum og stálu Símanum. Verkalýðshreyfingin hætti að vera baráttutæki og varð að kaffispjalli með atvinnurekendum og umsjón með sumarbústöðum. Það var búið að stela voninni frá fólki. Fátækir, öryrkjar og aldraðir yrðu bara að sætta sig við það að fátækt væri þeim sjálfum að kenna. Og samfélaginu var sagt að fátækt yrði alltaf til og þeir ríku væru bara ríkir af því að þeir væru duglegastir og flottastir. Þá kom hrunið. Almenningur rís upp Þegar hrunið kom þá hrundi nýfrjálshyggjan hugmyndafræðilega. Margir, sérstaklega hinir ríku, hafa kannski ekki fattað það og halda áfram sínu striki. En hugmyndafræði hennar er dauð. Við hrunið afhjúpaðist að keisarinn var nakinn. Flottu útrásarvíkingarnir voru ekkert flottir eftir allt, þeir voru bara gráðugir fjárhættuspilarar og þegar þeir sprengdu bankann sinn í orðsins fyllstu merkingu fékk almenningur loksins nóg. Búsáhaldabyltingin hófst og í fyrsta skiptið í sögunni tókst almenningi að hrekja stjórn frá völdum með samtakamætti sínum. Við tók vinstristjórn sem gerði margt ágætt, en brást í veigamiklum málum. Fólk missti allt sitt í hruninu en hrunverjarnir sjálfir sluppu með illa fenginn auð sinn. Bankarnir gengu að heimilum fólks en afskrifuðu kúlulán þeirra ríku, sem héldu bara áfram að vera rík. Stjórnarskráin sem samin var af fólkinu var stolið af auðvaldinu og Sjálfstæðisflokkurinn tók til við að færa allt aftur í sama horf og fyrir hrun. Byltingin var svikin. Sósíalistaflokkurinn tekur við keflinu En samfélagið var breytt. Almenningur var hættur að láta auðvaldið labba yfir sig á skítugum skónum. Fólk sætti sig ekki lengur við fátækt og óréttlæti, þau kröfðust jöfnuðar og réttlæti. Í þessari uppreisn fæddist Sósíalistaflokkur Íslands. Nýr flokkur fyrir Sósíalisma 21. aldarinnar, byggður á almannabaráttu fyrri ára. Sósíalistar snéru sér fyrst að því að endurvekja verkalýðshreyfinguna með góðum árangri. Náðu síðan fulltrúa í Borgarstjórn Reykjavíkur. Nú er komið að Alþingi. En við erum ekki bara að bjóða okkur fram til að komast á þing, við erum að bjóða okkur fram til að halda áfram uppbyggingu hreyfingar almennings. Við erum rétt að byrja, við höfum fundið vonina á ný. Stórkostlegt samfélag: Skilum Sósíalistum sterkum á þing Sósíalistar í mínu kjördæmi, Suðurkjördæmi, hafa háð frábæra kosningabaráttu gegn ofurmagni fjármagns hinna flokkanna í kjördæminu. Við höfum háð baráttu byggða á sjálfboðaliðum gegn auglýsinga og skiltaherferð hinna flokkanna. Stór hópur manna og kvenna, ungra og eldri hefur verið á fullu að tala við kjósendur. Án þessa frábæra hóps værum við ekki þar sem við erum í dag. Kostnaður okkar við baráttunna er nær eingöngu eldsneytiskostnaður á bílana þegar við höfum verið að þeytast um kjördæmið. Þrátt fyrir það virðumst við vera alveg við það að ná þingmanni fyrir Sósíalista í kjördæminu. Baráttan er hvort Ásmundur Friðriksson nái endurkjöri sem þriðji maður á lista Sjálfstæðisflokksins eða Sósíalistar nái manni inn í Suðurkjördæmi. Við verðum því öll að berjast fyrir hverju atkvæði, tala við vini og vandamenn og hvetja þau til að skila rauðu. Rauðu fyrir framtíðina, rauðu fyrir stórkostlegt samfélag sem við getum öll byggt í sameiningu. Kjósum J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Alþingiskosningunum á morgun, 25. september. Höfundur er oddviti J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Suðurkjördæmi.
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Hvað geta ungmenni gert fyrir jörðina? Matthildur Þóra Skúladóttir,Guðmundur Ingi Valgeirsson skrifar
Skoðun Virðisaukaskattur og sveitarfélög – ekki er allt sem sýnist Helgi Már Jósepsson,Tina Paic skrifar
Skoðun Græðgin, vísindin og spilakassarnir Kristján Jónasson,Alma Hafsteinsdóttir,Steinn Guðmundsson,Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar
Skoðun Björn veit að þekking þrífst í samfélagi, ekki í einangrun Magnea Rut Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir skrifar
Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegt samstarf er forsenda öruggra landamæra Jón Pétur Jónsson,Íris Björg Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélag á tímamótum - Silja Bára sem næsti rektor HÍ Berglind Rós Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Hvers vegna styð ég Magnús Karl í kjöri til rektors Háskóla Íslands? Ingileif Jónsdóttir skrifar
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun