Við getum byggt stórkostlegt samfélag Guðmundur Auðunsson skrifar 24. september 2021 16:30 Einn stærsti glæpur nýfrjálshyggjunnar var að hún stal frá fólki voninni. Sósíalisminn, sem á rætur sínar að rekja allavega aftur til frönsku byltingarinnar, hafði alltaf vonina með sér. Vonina um útrýmingu fátæktar, fyrir mannlegri reisn og samfélagi jöfnuðar og réttlætis. Á morgun mun maísólin skína, maísólin okkar einingarbands. Fyrir þessu berum við fána þessa framtíðarlands. Þegar nýfrjálshyggjan náði að læsa klónum sínum í allt efnahagskerfið og stjórnkerfið þá gáfust mjög margir vinstrimenn upp. Það var búið að stela voninni um betra samfélag. Kapítalisminn hafði sigrað, „endalok sögunnar“ sögðu fræðimenn, deilur um efnahagskerfið voru búna, bara eitt kerfi virkaði. Vinstrimenn smituðust af blairisma og fóru að snúa sér að því að berjast fyrir mannréttindum minnihlutahópa með góðum árangri. Hægrimönnum var látin eftir efnahagsstefna. Í skjóli þessa gekk auðvaldið á lagið og í krafti nýfrjálshyggju hrifsaði sífell meira af virðisaukningunni í efnahagskerfinu. Hinir ríku urðu sífellt ríkari, fátækir sátu eftir. „Sjáið þið ekki veisluna strákar?“ kvökuðu nýfrjálshyggjumennirnir. „Við erum þeir einum sem kunnum að reka bísniss.“ Þeir stálu bönkunum, stálu óveidda fiskinum og stálu Símanum. Verkalýðshreyfingin hætti að vera baráttutæki og varð að kaffispjalli með atvinnurekendum og umsjón með sumarbústöðum. Það var búið að stela voninni frá fólki. Fátækir, öryrkjar og aldraðir yrðu bara að sætta sig við það að fátækt væri þeim sjálfum að kenna. Og samfélaginu var sagt að fátækt yrði alltaf til og þeir ríku væru bara ríkir af því að þeir væru duglegastir og flottastir. Þá kom hrunið. Almenningur rís upp Þegar hrunið kom þá hrundi nýfrjálshyggjan hugmyndafræðilega. Margir, sérstaklega hinir ríku, hafa kannski ekki fattað það og halda áfram sínu striki. En hugmyndafræði hennar er dauð. Við hrunið afhjúpaðist að keisarinn var nakinn. Flottu útrásarvíkingarnir voru ekkert flottir eftir allt, þeir voru bara gráðugir fjárhættuspilarar og þegar þeir sprengdu bankann sinn í orðsins fyllstu merkingu fékk almenningur loksins nóg. Búsáhaldabyltingin hófst og í fyrsta skiptið í sögunni tókst almenningi að hrekja stjórn frá völdum með samtakamætti sínum. Við tók vinstristjórn sem gerði margt ágætt, en brást í veigamiklum málum. Fólk missti allt sitt í hruninu en hrunverjarnir sjálfir sluppu með illa fenginn auð sinn. Bankarnir gengu að heimilum fólks en afskrifuðu kúlulán þeirra ríku, sem héldu bara áfram að vera rík. Stjórnarskráin sem samin var af fólkinu var stolið af auðvaldinu og Sjálfstæðisflokkurinn tók til við að færa allt aftur í sama horf og fyrir hrun. Byltingin var svikin. Sósíalistaflokkurinn tekur við keflinu En samfélagið var breytt. Almenningur var hættur að láta auðvaldið labba yfir sig á skítugum skónum. Fólk sætti sig ekki lengur við fátækt og óréttlæti, þau kröfðust jöfnuðar og réttlæti. Í þessari uppreisn fæddist Sósíalistaflokkur Íslands. Nýr flokkur fyrir Sósíalisma 21. aldarinnar, byggður á almannabaráttu fyrri ára. Sósíalistar snéru sér fyrst að því að endurvekja verkalýðshreyfinguna með góðum árangri. Náðu síðan fulltrúa í Borgarstjórn Reykjavíkur. Nú er komið að Alþingi. En við erum ekki bara að bjóða okkur fram til að komast á þing, við erum að bjóða okkur fram til að halda áfram uppbyggingu hreyfingar almennings. Við erum rétt að byrja, við höfum fundið vonina á ný. Stórkostlegt samfélag: Skilum Sósíalistum sterkum á þing Sósíalistar í mínu kjördæmi, Suðurkjördæmi, hafa háð frábæra kosningabaráttu gegn ofurmagni fjármagns hinna flokkanna í kjördæminu. Við höfum háð baráttu byggða á sjálfboðaliðum gegn auglýsinga og skiltaherferð hinna flokkanna. Stór hópur manna og kvenna, ungra og eldri hefur verið á fullu að tala við kjósendur. Án þessa frábæra hóps værum við ekki þar sem við erum í dag. Kostnaður okkar við baráttunna er nær eingöngu eldsneytiskostnaður á bílana þegar við höfum verið að þeytast um kjördæmið. Þrátt fyrir það virðumst við vera alveg við það að ná þingmanni fyrir Sósíalista í kjördæminu. Baráttan er hvort Ásmundur Friðriksson nái endurkjöri sem þriðji maður á lista Sjálfstæðisflokksins eða Sósíalistar nái manni inn í Suðurkjördæmi. Við verðum því öll að berjast fyrir hverju atkvæði, tala við vini og vandamenn og hvetja þau til að skila rauðu. Rauðu fyrir framtíðina, rauðu fyrir stórkostlegt samfélag sem við getum öll byggt í sameiningu. Kjósum J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Alþingiskosningunum á morgun, 25. september. Höfundur er oddviti J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Auðunsson Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Suðurkjördæmi Mest lesið D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Orkuöflun á eyjaklösum - Vestmannaeyjar og Orkneyjar Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helför gyðinga gegn íbúum Palestínu Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Leiðréttingin leiðrétt Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson skrifar Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægt skref til sáttar Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Staðið með þjóðinni Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Sjá meira
Einn stærsti glæpur nýfrjálshyggjunnar var að hún stal frá fólki voninni. Sósíalisminn, sem á rætur sínar að rekja allavega aftur til frönsku byltingarinnar, hafði alltaf vonina með sér. Vonina um útrýmingu fátæktar, fyrir mannlegri reisn og samfélagi jöfnuðar og réttlætis. Á morgun mun maísólin skína, maísólin okkar einingarbands. Fyrir þessu berum við fána þessa framtíðarlands. Þegar nýfrjálshyggjan náði að læsa klónum sínum í allt efnahagskerfið og stjórnkerfið þá gáfust mjög margir vinstrimenn upp. Það var búið að stela voninni um betra samfélag. Kapítalisminn hafði sigrað, „endalok sögunnar“ sögðu fræðimenn, deilur um efnahagskerfið voru búna, bara eitt kerfi virkaði. Vinstrimenn smituðust af blairisma og fóru að snúa sér að því að berjast fyrir mannréttindum minnihlutahópa með góðum árangri. Hægrimönnum var látin eftir efnahagsstefna. Í skjóli þessa gekk auðvaldið á lagið og í krafti nýfrjálshyggju hrifsaði sífell meira af virðisaukningunni í efnahagskerfinu. Hinir ríku urðu sífellt ríkari, fátækir sátu eftir. „Sjáið þið ekki veisluna strákar?“ kvökuðu nýfrjálshyggjumennirnir. „Við erum þeir einum sem kunnum að reka bísniss.“ Þeir stálu bönkunum, stálu óveidda fiskinum og stálu Símanum. Verkalýðshreyfingin hætti að vera baráttutæki og varð að kaffispjalli með atvinnurekendum og umsjón með sumarbústöðum. Það var búið að stela voninni frá fólki. Fátækir, öryrkjar og aldraðir yrðu bara að sætta sig við það að fátækt væri þeim sjálfum að kenna. Og samfélaginu var sagt að fátækt yrði alltaf til og þeir ríku væru bara ríkir af því að þeir væru duglegastir og flottastir. Þá kom hrunið. Almenningur rís upp Þegar hrunið kom þá hrundi nýfrjálshyggjan hugmyndafræðilega. Margir, sérstaklega hinir ríku, hafa kannski ekki fattað það og halda áfram sínu striki. En hugmyndafræði hennar er dauð. Við hrunið afhjúpaðist að keisarinn var nakinn. Flottu útrásarvíkingarnir voru ekkert flottir eftir allt, þeir voru bara gráðugir fjárhættuspilarar og þegar þeir sprengdu bankann sinn í orðsins fyllstu merkingu fékk almenningur loksins nóg. Búsáhaldabyltingin hófst og í fyrsta skiptið í sögunni tókst almenningi að hrekja stjórn frá völdum með samtakamætti sínum. Við tók vinstristjórn sem gerði margt ágætt, en brást í veigamiklum málum. Fólk missti allt sitt í hruninu en hrunverjarnir sjálfir sluppu með illa fenginn auð sinn. Bankarnir gengu að heimilum fólks en afskrifuðu kúlulán þeirra ríku, sem héldu bara áfram að vera rík. Stjórnarskráin sem samin var af fólkinu var stolið af auðvaldinu og Sjálfstæðisflokkurinn tók til við að færa allt aftur í sama horf og fyrir hrun. Byltingin var svikin. Sósíalistaflokkurinn tekur við keflinu En samfélagið var breytt. Almenningur var hættur að láta auðvaldið labba yfir sig á skítugum skónum. Fólk sætti sig ekki lengur við fátækt og óréttlæti, þau kröfðust jöfnuðar og réttlæti. Í þessari uppreisn fæddist Sósíalistaflokkur Íslands. Nýr flokkur fyrir Sósíalisma 21. aldarinnar, byggður á almannabaráttu fyrri ára. Sósíalistar snéru sér fyrst að því að endurvekja verkalýðshreyfinguna með góðum árangri. Náðu síðan fulltrúa í Borgarstjórn Reykjavíkur. Nú er komið að Alþingi. En við erum ekki bara að bjóða okkur fram til að komast á þing, við erum að bjóða okkur fram til að halda áfram uppbyggingu hreyfingar almennings. Við erum rétt að byrja, við höfum fundið vonina á ný. Stórkostlegt samfélag: Skilum Sósíalistum sterkum á þing Sósíalistar í mínu kjördæmi, Suðurkjördæmi, hafa háð frábæra kosningabaráttu gegn ofurmagni fjármagns hinna flokkanna í kjördæminu. Við höfum háð baráttu byggða á sjálfboðaliðum gegn auglýsinga og skiltaherferð hinna flokkanna. Stór hópur manna og kvenna, ungra og eldri hefur verið á fullu að tala við kjósendur. Án þessa frábæra hóps værum við ekki þar sem við erum í dag. Kostnaður okkar við baráttunna er nær eingöngu eldsneytiskostnaður á bílana þegar við höfum verið að þeytast um kjördæmið. Þrátt fyrir það virðumst við vera alveg við það að ná þingmanni fyrir Sósíalista í kjördæminu. Baráttan er hvort Ásmundur Friðriksson nái endurkjöri sem þriðji maður á lista Sjálfstæðisflokksins eða Sósíalistar nái manni inn í Suðurkjördæmi. Við verðum því öll að berjast fyrir hverju atkvæði, tala við vini og vandamenn og hvetja þau til að skila rauðu. Rauðu fyrir framtíðina, rauðu fyrir stórkostlegt samfélag sem við getum öll byggt í sameiningu. Kjósum J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Alþingiskosningunum á morgun, 25. september. Höfundur er oddviti J-lista Sósíalistaflokks Íslands í Suðurkjördæmi.
Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Húmanisminn í kærleikanum og kærleikurinn í húmanismanum Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar