Fundur NAMMCO í vikunni Micah Garen skrifar 18. mars 2024 15:01 Á þriðjudag mun ársfundur Norður-Atlantshafssjávarspendýraráðsins (The North Atlantic Marine Mammal Commision, NAMMCO) fara fram í Reykjavík. Og enn og aftur verður hvalkjöt á boðstólnum. Fyrir tveimur árum þegar ársfundurinn var haldinn í Færeyjum, komu á lokakvöldinu átta kokkar héðan og þaðan úr heiminum, þar á meðal frá Íslandi, og matreiddu fyrir gesti hvalkjöt, þar af kjöt af langreiðum,nýveiddum af Kristjáni Loftssyni. Stór hluti þess var hent í lok kvöldsins. En hvalkjöt er ekki það eina sem verður á boðstólnum, stuðningur við áframhaldandi hvalveiðum á Íslandi mun án efa vera ríkulega boðið bæði meðlimum NAMMCO sem og hérlendum stjórnmálamönnum. Að velja Reykjavík sem fundarstað er augljós leið til að setja pressu á íslensk stjórnvöld til að gefa út nýtt hvalveiðileyfi. Hingað til hefur ekkert verið yrtum leyfið né skýrslu MAST um stutta hvalveiðivertíð síðasta árs sem birta átti fyrir lok 2023. NAMMCO var stofnað árið 1992 til að bregðast við ákvörðun Alþjóðahvalveiðiráðsins (The International Whaling Commission, IWC) um alþjóðlegt bann á hvalveiðum í atvinnuskyni. Ísland, Noregur, Grænland og Færeyjar voru stofnendur þessarar nefndar og ákváðu að halda áfram þessari blóðugu iðkun sem önnur lönd voru tilbúin að leggja á hilluna. NAMMCO hefur alltaf verið hagsmunahjónaband landa sem stundafrumbyggjaveiða, Grænland, og þeirra sem stunda hvalveiðar í atvinnuskyni, Ísland og Noregur. Heldur skrítnir bólfélagar þar sem Alþjóðahvalveiðiráðið hefur gefið frumbyggjaveiðum Grænlendinga kvóta upp á 18 hvali í heild fyrir árin 2019-2025 á meðan íslensk stjórnvöld gefa út 5 ára hvalveiðileyfi sem heimilar að 775 hvalir verði drepnir. Ef þú vilt teygja raunveruleikann að þolmörkum og halda því fram að Íslendingar séu líka „frumbyggjar“ (eins og ég ef heyrt einn fyrrverandi stjórnmálamann gera) og ef við notum þá reikniaðferð sem notuð er fyrir Grænland og byggir á fjölda íbúa þá myndi kvóti Íslands hljóða upp á 16 hvali á ári, ekki 155. Ef þú bætir fleiri breytum í dæmið eins og til dæmis hversu mikið hvalkjöt Íslendingar borða, þá frátalinn sá hluti sem ferðamenn borða vegna falskrar markaðssetningar um hvalkjöt sem „íslenska hefð“, þá myndi kvótinn eflaust vera minni en þrír hvalir á ári. Í síðust viku samþykkti Evrópusambandið löggjöf um vistmorð, það er því orðinn glæpur að fremja ódæðisverk gegn umhverfinu. Veiði 150 hvala, spendýra í hættu, í atvinnuskyni og óarðbærri sportveiði telst vissulega sem vistmorð. Og athyglisvert er að þeir einstaklingar sem fremja glæpinn geta nú verið dæmdir ábyrgir. Ísland stendur nú á tímamótum, á að spóla aftur í tímann og hlusta á NAMMCO og þeirra líka sem sveipa hulu sjálfbærninnar yfir dráp á skyni gæddum verum í atvinnuskyni, eða á að stíga djarflega inn í framtíðina og takast á við sameiginlegar áskoranir okkar er varða loftslag og líffræðilegan fjölbreytileika ásamt alþjóðasamfélaginu sem lagði hvalveiðir á hilluna fyrir næstum 40 árum síðan. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölum. ENGLISH VERSION Essay about NAMMCO meeting this week On Tuesday NAMMCO, The North Atlantic Marine Mammal Commission, will hold it's annual meeting in Reykjavik. And once again, whale will be on the menu. Two years ago at the annual meeting in the Faroes, the closing night featured eight chefs from around the world - including Iceland - serving tables of freshly cooked whale meat, including fin whale that had been recently hunted by Loftsson. Much of it was thrown away at the end of the night. But whale isn't the only thing on the menu, advocating for a whaling future in Iceland will undoubtedly be generously served up to both to NAMMCO members and local politicians. The choice of Reykjavik is a clear effort to pressure the Icelandic government to issue a new whaling license. To date, there has been no word on that, let alone the MAST report from the brief 2023 hunting season, which was supposed to be make public before the end of 2023. NAMMCO was formed in 1992 in response to the International Whaling Commission's (IWC) decision to impose a world wide moratorium on commercial whaling. Iceland, Norway, Greenland and the Faroe Islands were the founding members, as they decided to continue with a bloody practice that the world moved on from. NAMMCO has always been a marriage of connivence between countries that engage in indigenous whaling, like Greenland, and those that engage in commercial whaling like Iceland and Norway. Strange bedfellows indeed considering that the IWC quota for indigenous hunting of fin whales in Greenland from 2019-2025 is 18 whales total, while the Icelandic government's five year commercial hunting license allows for 775 whales to be killed. If you were to stretch logic to its breaking point, and say that Iceland's population is 'indigenous' as well (as I have heard at least one leading former Icelandic politician do), then using the Greenlandic calculation based on relative population size, that would be a 16 whale per year quota for Iceland, not 155. If you were to further refine that calculation based on how much whale meat is consumed by Icelanders, not marketed to tourists as a faux 'Icelandic tradition', that would be perhaps less than three whales per year. Last week the EU passed Ecocide legislation, making it a crime to commit mass atrocities that destroy the environment. The hunting of 150 endangered fin whales for commercial purposes in a money losing trophy hunting venture certainly qualifies as ecocide. And interestingly enough, the individuals perpetrating these acts can themselves now be held liable. Iceland is at a turning point, it can turn back the hands of time and listen to the likes of NAMMCO who apply the veneer of sustainability to the killing of sentient sea mammals for commercial purposes, or it can move boldly into the future and face our collective climate and biodiversity challenges in partnership with the international community who have ended commercial whaling almost forty years ago. Micah Garen is a documentary filmmaker and campaigner for the whales. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Micah Garen Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Á þriðjudag mun ársfundur Norður-Atlantshafssjávarspendýraráðsins (The North Atlantic Marine Mammal Commision, NAMMCO) fara fram í Reykjavík. Og enn og aftur verður hvalkjöt á boðstólnum. Fyrir tveimur árum þegar ársfundurinn var haldinn í Færeyjum, komu á lokakvöldinu átta kokkar héðan og þaðan úr heiminum, þar á meðal frá Íslandi, og matreiddu fyrir gesti hvalkjöt, þar af kjöt af langreiðum,nýveiddum af Kristjáni Loftssyni. Stór hluti þess var hent í lok kvöldsins. En hvalkjöt er ekki það eina sem verður á boðstólnum, stuðningur við áframhaldandi hvalveiðum á Íslandi mun án efa vera ríkulega boðið bæði meðlimum NAMMCO sem og hérlendum stjórnmálamönnum. Að velja Reykjavík sem fundarstað er augljós leið til að setja pressu á íslensk stjórnvöld til að gefa út nýtt hvalveiðileyfi. Hingað til hefur ekkert verið yrtum leyfið né skýrslu MAST um stutta hvalveiðivertíð síðasta árs sem birta átti fyrir lok 2023. NAMMCO var stofnað árið 1992 til að bregðast við ákvörðun Alþjóðahvalveiðiráðsins (The International Whaling Commission, IWC) um alþjóðlegt bann á hvalveiðum í atvinnuskyni. Ísland, Noregur, Grænland og Færeyjar voru stofnendur þessarar nefndar og ákváðu að halda áfram þessari blóðugu iðkun sem önnur lönd voru tilbúin að leggja á hilluna. NAMMCO hefur alltaf verið hagsmunahjónaband landa sem stundafrumbyggjaveiða, Grænland, og þeirra sem stunda hvalveiðar í atvinnuskyni, Ísland og Noregur. Heldur skrítnir bólfélagar þar sem Alþjóðahvalveiðiráðið hefur gefið frumbyggjaveiðum Grænlendinga kvóta upp á 18 hvali í heild fyrir árin 2019-2025 á meðan íslensk stjórnvöld gefa út 5 ára hvalveiðileyfi sem heimilar að 775 hvalir verði drepnir. Ef þú vilt teygja raunveruleikann að þolmörkum og halda því fram að Íslendingar séu líka „frumbyggjar“ (eins og ég ef heyrt einn fyrrverandi stjórnmálamann gera) og ef við notum þá reikniaðferð sem notuð er fyrir Grænland og byggir á fjölda íbúa þá myndi kvóti Íslands hljóða upp á 16 hvali á ári, ekki 155. Ef þú bætir fleiri breytum í dæmið eins og til dæmis hversu mikið hvalkjöt Íslendingar borða, þá frátalinn sá hluti sem ferðamenn borða vegna falskrar markaðssetningar um hvalkjöt sem „íslenska hefð“, þá myndi kvótinn eflaust vera minni en þrír hvalir á ári. Í síðust viku samþykkti Evrópusambandið löggjöf um vistmorð, það er því orðinn glæpur að fremja ódæðisverk gegn umhverfinu. Veiði 150 hvala, spendýra í hættu, í atvinnuskyni og óarðbærri sportveiði telst vissulega sem vistmorð. Og athyglisvert er að þeir einstaklingar sem fremja glæpinn geta nú verið dæmdir ábyrgir. Ísland stendur nú á tímamótum, á að spóla aftur í tímann og hlusta á NAMMCO og þeirra líka sem sveipa hulu sjálfbærninnar yfir dráp á skyni gæddum verum í atvinnuskyni, eða á að stíga djarflega inn í framtíðina og takast á við sameiginlegar áskoranir okkar er varða loftslag og líffræðilegan fjölbreytileika ásamt alþjóðasamfélaginu sem lagði hvalveiðir á hilluna fyrir næstum 40 árum síðan. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölum. ENGLISH VERSION Essay about NAMMCO meeting this week On Tuesday NAMMCO, The North Atlantic Marine Mammal Commission, will hold it's annual meeting in Reykjavik. And once again, whale will be on the menu. Two years ago at the annual meeting in the Faroes, the closing night featured eight chefs from around the world - including Iceland - serving tables of freshly cooked whale meat, including fin whale that had been recently hunted by Loftsson. Much of it was thrown away at the end of the night. But whale isn't the only thing on the menu, advocating for a whaling future in Iceland will undoubtedly be generously served up to both to NAMMCO members and local politicians. The choice of Reykjavik is a clear effort to pressure the Icelandic government to issue a new whaling license. To date, there has been no word on that, let alone the MAST report from the brief 2023 hunting season, which was supposed to be make public before the end of 2023. NAMMCO was formed in 1992 in response to the International Whaling Commission's (IWC) decision to impose a world wide moratorium on commercial whaling. Iceland, Norway, Greenland and the Faroe Islands were the founding members, as they decided to continue with a bloody practice that the world moved on from. NAMMCO has always been a marriage of connivence between countries that engage in indigenous whaling, like Greenland, and those that engage in commercial whaling like Iceland and Norway. Strange bedfellows indeed considering that the IWC quota for indigenous hunting of fin whales in Greenland from 2019-2025 is 18 whales total, while the Icelandic government's five year commercial hunting license allows for 775 whales to be killed. If you were to stretch logic to its breaking point, and say that Iceland's population is 'indigenous' as well (as I have heard at least one leading former Icelandic politician do), then using the Greenlandic calculation based on relative population size, that would be a 16 whale per year quota for Iceland, not 155. If you were to further refine that calculation based on how much whale meat is consumed by Icelanders, not marketed to tourists as a faux 'Icelandic tradition', that would be perhaps less than three whales per year. Last week the EU passed Ecocide legislation, making it a crime to commit mass atrocities that destroy the environment. The hunting of 150 endangered fin whales for commercial purposes in a money losing trophy hunting venture certainly qualifies as ecocide. And interestingly enough, the individuals perpetrating these acts can themselves now be held liable. Iceland is at a turning point, it can turn back the hands of time and listen to the likes of NAMMCO who apply the veneer of sustainability to the killing of sentient sea mammals for commercial purposes, or it can move boldly into the future and face our collective climate and biodiversity challenges in partnership with the international community who have ended commercial whaling almost forty years ago. Micah Garen is a documentary filmmaker and campaigner for the whales.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun