Það er stundum sagt að það þurfi þorp til að ala upp barn, en á það við öll börn? Davíð Bergmann skrifar 5. september 2024 09:31 Maður hlýtur að spyrja sig að þessu þegar framkvæmdastjóri Geðhjálpar kemur fram í fjölmiðlum og segir að við stöndum í skuld við kynslóðir barna vegna þess að við höfum engan veginn staðið okkur og ekki sinnt þeim nægilega vel í gegnum áratugina sem eiga við geðsjúkdóma að etja. Eins það að við skulum eiga það vafasama met miðað við höfðatöluna frægu að börnin okkar eigi heimsmet í geðlyfjaáti og er það met sem við viljum eigna okkur til framtíðar. Eins hef ég verið hugsi þegar það voru 3000 ungmenni hvorki í skóla né vinnu á höfuðborgarsvæðinu í desember 2022, 45-50% drengja sem geta ekki lesið sér til gagns, og hvað verður um þá í fjórðu iðnbyltingunni og þeirri vélvæðingu sem er fram undan? Eru það einstaklingar sem við tökum inn í jöfnuna þegar við tölum um nýsköpun og þegar við tölum um samkeppnishæfni okkar við önnur lönd þegar kemur að tækniframförum? Eru það einstaklingar sem geta keppt á vinnumarkaði til framtíðar eða verða það lífeyrisþegar ungir að árum. Er þetta boðlegt Þegar við bjóðum börnunum okkar upp á skólastofur sem eru gámar eða hafa einhver önnur nöfn til að slá ryki í augun okkar, eins og það að kalla þetta smáhýsi eða eitthvað álíka, þá erum við komin á skrýtinn stað. Ég sæi ekki þingmennina okkar fyrir mér í slíkum húskynnum þegar þeir fara til vinnu sinnar eða borgarfulltrúana en við bjóðum börnunum okkar upp á þetta. Eða sú staðreynd að börn sem koma til meðferðar á meðferðarheimilið Stuðla stundi engar tómstundir. Ég man að það var líka þannig þegar ég vann þar í nærri 17 ár en ég man það líka að þau höfðu öll einhvern tímann á lífsleiðinni stundað tómstundir en voru búin að detta út af margvíslegum ástæðum. Er hugsanlegt að tómstundir séu ekki fyrir alla af einhverjum sökum eða séu ekki nógu aðlagandi eða uppfylli ekki þarfir allra barna. Þegar ungmenni sem brjóta alvarlega af sér snúa sér í myndavélina þegar það næst mynd af þeim í dómssal og sýna okkur FUCK-merki þá hlýtur að vera eitthvað mikið að í okkar samfélagi. Og hvað ætlum við að gera í því? Hvað með að fjármagna úrræði að fullu eins og fjölsmiðjur landsins sem gætu hugsanlega sinnt einhverjum af þessum 3000 einstaklingum sem eru hvorki í skóla né vinnu? Það að það sé þannig að þær þurfi að berjast í bökkum til að fjármagna sig að einhverju leyti til að starfsemin gangi með því að selja út þjónustu sína eða þurfa að selja hluti til að hún geti rekið sig tel ég ekki vera bjóðandi í dag. Svona staðir eiga ekki að þurfa að vera í þessari stöðu ekki frekar en skólar og ef smiðjurnar geta aflað sér tekna ættu þeir peningar að renna beint í innra starf krakkanna, hvort heldur til að styrkja þá félagslega eða í enn frekari nýsköpun og til að þróa starfið enn frekar til framtíðar. Here We Go Again En nei, við ætlum að berja okkur á brjóst núna og fá alla sérfræðinga landsins til að fara í átak gegn hnífaburði ungmenna og hverjir eru það? Eru menn eins og fyrrverandi deildarstjóri Stuðla sem hefur unnið á þessum vettvangi síðan 1992? Nei, hann er ekki þarna. Maður sem er án vafa okkar langbesti ráðgjafi og meðferðaraðili á landinu til áratuga þegar kemur að ungmennum sem eiga í alvarlegum vanda, maður sem er laus við allt sem heitir menntahroki og lætur verkin tala. Ég er ekki þarna en samt með 30 ára reynslu af vinnu með einstaklingum sem við myndum kalla olnbogabörn skólakerfisins vann í Útideildinni sem var á vegum unglingadeildar Félagsmálastofnunar Reykjavíkur. Unglingaráðgjafi í hverfi 2 í Reykjavík, sem skóla- og unglingaráðgjafi við utanverðan Eyjafjörð á meðferðarheimilinu Stuðlum í 17 ár og að síðustu 6 ár í fjölsmiðjunni á höfuðborgarsvæðinu. Að auki rak ég sjálfur á mínum eigin vegum hópstarf fyrir drengi sem voru komnir á hættulegar brautir. En ég hef ekki háskólagráðu og þar af leiðandi ekki marktakandi held ég. Eins átti ég bókina sem minn versta óvin í minni æsku og var engan veginn fær um að lesa mér til gagns. Hættum þessu átakabulli, tökum á þessu sem viðfangsefni hvers tíma fyrir sig, nýtum mannauðinn, náttúruna og úrræði á borð við fjölsmiðjur, listasmiðjur og mótorsmiðjur svo eitthvað sé nefnt, nálgumst þetta af yfirvegun og gerum þetta einu sinni rétt. Að lokum gleymum því ekki á þessari samfélagsöld að hugsanlega er þetta djúpstæðari vandi en bara hnífaburður því yfir 40% heimila landsins eiga í erfiðleikum með að ná endum saman. Kannski væri ráð að fara í átak þar til að við stéttskiptum ekki samfélaginu okkar meira en það er í dag Höfundur telur sig engan sérfræðing en hann hefur áhuga á að bæta samfélagið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Bergmann Geðheilbrigði Vopnaburður barna og ungmenna Ofbeldi barna Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson skrifar Sjá meira
Maður hlýtur að spyrja sig að þessu þegar framkvæmdastjóri Geðhjálpar kemur fram í fjölmiðlum og segir að við stöndum í skuld við kynslóðir barna vegna þess að við höfum engan veginn staðið okkur og ekki sinnt þeim nægilega vel í gegnum áratugina sem eiga við geðsjúkdóma að etja. Eins það að við skulum eiga það vafasama met miðað við höfðatöluna frægu að börnin okkar eigi heimsmet í geðlyfjaáti og er það met sem við viljum eigna okkur til framtíðar. Eins hef ég verið hugsi þegar það voru 3000 ungmenni hvorki í skóla né vinnu á höfuðborgarsvæðinu í desember 2022, 45-50% drengja sem geta ekki lesið sér til gagns, og hvað verður um þá í fjórðu iðnbyltingunni og þeirri vélvæðingu sem er fram undan? Eru það einstaklingar sem við tökum inn í jöfnuna þegar við tölum um nýsköpun og þegar við tölum um samkeppnishæfni okkar við önnur lönd þegar kemur að tækniframförum? Eru það einstaklingar sem geta keppt á vinnumarkaði til framtíðar eða verða það lífeyrisþegar ungir að árum. Er þetta boðlegt Þegar við bjóðum börnunum okkar upp á skólastofur sem eru gámar eða hafa einhver önnur nöfn til að slá ryki í augun okkar, eins og það að kalla þetta smáhýsi eða eitthvað álíka, þá erum við komin á skrýtinn stað. Ég sæi ekki þingmennina okkar fyrir mér í slíkum húskynnum þegar þeir fara til vinnu sinnar eða borgarfulltrúana en við bjóðum börnunum okkar upp á þetta. Eða sú staðreynd að börn sem koma til meðferðar á meðferðarheimilið Stuðla stundi engar tómstundir. Ég man að það var líka þannig þegar ég vann þar í nærri 17 ár en ég man það líka að þau höfðu öll einhvern tímann á lífsleiðinni stundað tómstundir en voru búin að detta út af margvíslegum ástæðum. Er hugsanlegt að tómstundir séu ekki fyrir alla af einhverjum sökum eða séu ekki nógu aðlagandi eða uppfylli ekki þarfir allra barna. Þegar ungmenni sem brjóta alvarlega af sér snúa sér í myndavélina þegar það næst mynd af þeim í dómssal og sýna okkur FUCK-merki þá hlýtur að vera eitthvað mikið að í okkar samfélagi. Og hvað ætlum við að gera í því? Hvað með að fjármagna úrræði að fullu eins og fjölsmiðjur landsins sem gætu hugsanlega sinnt einhverjum af þessum 3000 einstaklingum sem eru hvorki í skóla né vinnu? Það að það sé þannig að þær þurfi að berjast í bökkum til að fjármagna sig að einhverju leyti til að starfsemin gangi með því að selja út þjónustu sína eða þurfa að selja hluti til að hún geti rekið sig tel ég ekki vera bjóðandi í dag. Svona staðir eiga ekki að þurfa að vera í þessari stöðu ekki frekar en skólar og ef smiðjurnar geta aflað sér tekna ættu þeir peningar að renna beint í innra starf krakkanna, hvort heldur til að styrkja þá félagslega eða í enn frekari nýsköpun og til að þróa starfið enn frekar til framtíðar. Here We Go Again En nei, við ætlum að berja okkur á brjóst núna og fá alla sérfræðinga landsins til að fara í átak gegn hnífaburði ungmenna og hverjir eru það? Eru menn eins og fyrrverandi deildarstjóri Stuðla sem hefur unnið á þessum vettvangi síðan 1992? Nei, hann er ekki þarna. Maður sem er án vafa okkar langbesti ráðgjafi og meðferðaraðili á landinu til áratuga þegar kemur að ungmennum sem eiga í alvarlegum vanda, maður sem er laus við allt sem heitir menntahroki og lætur verkin tala. Ég er ekki þarna en samt með 30 ára reynslu af vinnu með einstaklingum sem við myndum kalla olnbogabörn skólakerfisins vann í Útideildinni sem var á vegum unglingadeildar Félagsmálastofnunar Reykjavíkur. Unglingaráðgjafi í hverfi 2 í Reykjavík, sem skóla- og unglingaráðgjafi við utanverðan Eyjafjörð á meðferðarheimilinu Stuðlum í 17 ár og að síðustu 6 ár í fjölsmiðjunni á höfuðborgarsvæðinu. Að auki rak ég sjálfur á mínum eigin vegum hópstarf fyrir drengi sem voru komnir á hættulegar brautir. En ég hef ekki háskólagráðu og þar af leiðandi ekki marktakandi held ég. Eins átti ég bókina sem minn versta óvin í minni æsku og var engan veginn fær um að lesa mér til gagns. Hættum þessu átakabulli, tökum á þessu sem viðfangsefni hvers tíma fyrir sig, nýtum mannauðinn, náttúruna og úrræði á borð við fjölsmiðjur, listasmiðjur og mótorsmiðjur svo eitthvað sé nefnt, nálgumst þetta af yfirvegun og gerum þetta einu sinni rétt. Að lokum gleymum því ekki á þessari samfélagsöld að hugsanlega er þetta djúpstæðari vandi en bara hnífaburður því yfir 40% heimila landsins eiga í erfiðleikum með að ná endum saman. Kannski væri ráð að fara í átak þar til að við stéttskiptum ekki samfélaginu okkar meira en það er í dag Höfundur telur sig engan sérfræðing en hann hefur áhuga á að bæta samfélagið.
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar