Sannleikurinn um Evrópusambandið IV: Samfélagsleg, efnahagsleg og varnarleg samstaða Evrópu lífsnauðsyn! Ole Anton Bieltvedt skrifar 13. september 2024 08:01 Því miður verður ekki annað séð, en, að við, Íslending og Evrópubúar, reyndar jarðarbúar allir, séum að sigla inn í heim mikilla breytinga og ört vaxandi óvissu og óöryggis. Friðarhorfur næstu ár og áratugi eru ekki góðar. Blikur á lofti í Evrópu Friðurinn er það dýrmætasta, sem við, þjóðir jarðar, eigum. Með honum má byggja, breyta og bæta - taka á vandamálum og þróa lausnir - án hans spillist flest gott og uppbyggilegt; verður illmögulegt. Frá 1945 hafa einkum ESB, Evran og NATO tryggt frið í Evrópu, segja verður í Vestur Evrópu, eftir innrás Pútíns í Úkraínu. Menn kunna að undrast, að ég vilji líka þakka Evru friðinn, en hún er staðfesting og innsigli 20 ESB-þjóða og 6 annarra, 26 Evru-ríka, á samstöðu, samvinnu, bræðralagi og friði sín á milli. Evran er mikilvægt sameiningartákn. Pútín ógnar ekki bara friði í Austu-Evrópu, heldur í Evrópu allri, trúlega líka í Mið-Asíu, en markmið hans virðist vera, að endureisa Sovétríkin, ríkjasamband 290 milljóna manna, sem liðaðist í sundur og féll 1991, en íbúar Rússlands eru 145 milljónir. Ef Pútín verður ekki haminn, honum haldið niðri í Úkraínu, og/eða, ef til þess kemur, að Pútín beiti kjarnorkuvopnum í Úkraínu, er gífurleg hætta á útbreiðslu ófriðar - á víðtæku stríði - í Evrópu. Kúnst Vesturveldanna er, að styðja Úkraínu svo dyggilega og vel, að þeir geti endanlega stöðvað framrás Rússa, og, helzt, hrakið þá af höndum sér, sem mest til baka að alþjóðlega virtum og lögmætum landamærum, án þess að Pútín grípi til kjarnorkuvopna. Eflaust verða Úkraínumenn að gefa minnst Krímskaga eftir, kannske líka þann hluta Austur-Úkraínu, þar sem íbúar eru af rússnesku bergi brotnir og tala Rússnesku. Úkraínumenn geta ekki unnið þetta stríð, og, án þess, að Pútín geti haldið andlitinu, gagnvart rússnesku þjóðinni og umheiminum, verður þessu stríði ekki lokið með þeim hætti, að framtíðaröryggi Evrópu verði sæmilega tryggt. Ekki minni blikur í Asíu Kínverjar voru lengst af friðsamleg þjóð, sem hafði sig hernaðarlega lítt í frammi. Á síðustu öld og áratugum hefur þetta breytzt. Nú, sérstaklega með Xi. 1950/1951 innlimuðu þeir Tíbet, og nú má ekki mikið útaf bregða til að þeir ráðist á Taíwan, en Biden hefur lýst því yfir, að Bandaríkjamenn muni verja Taíwan. Hvað Harris eða Trump munu gera, er óvíst. Nýlega festu Bandaríkjamenn viðveru sína við Suður-Kínahaf í sessi og tryggðu aukinn hernaðarmátt sinn á Filippseyjum með 4 nýjum herstöðvum. Fyrir eru Bandaríkjamenn með sterka hernaðarlega viðveru við Austur-Kínahaf, í Suður-Kóreu og Japan. Þar á milli er Taíwan-sund og Taíwan. Það virðist mikil hætta á, að Xi rjúfi hér friðinn, vilji taka Taíwan, sem þeir telja að tilheyri Kína, svipað og Rússar töldu Krímskaga hluta Rússlands, og, að slík aðgerð ógni þá Filippseyjum, Suður-Kóreu og Japan, ekki bara bandalagsþjóðum Bandaríkjanna, heldur í raun verndarsvæði Bandaríkjanna. Til hliðar við þessa púðurtunnu stendur svo Norður-Kórea með sínar kjarnorkusprengjur og eldflaugar, sem verða sífellt langdrægari og ógna nú ekki aðeins öðrum Asíuríkjum, heldur líka Norðu-Ameríku. Því miður eru gífurlega líkur á, að upp úr sjóði á þessu svæði, innan áratugs eða tveggja, jafnvel miklu fyrr. Gæti meira að segja gerzt í ár, eða það næsta. Í öllu falli verða Bandaríkin í vaxandi mæli bundin af Asíuógninni, sem um leið þýðir, að þau hafa síminnkandi efnahagslegt og hernaðaralegt bolmagn til að verja og tryggja frið og öryggi í Evrópu. Enda heyrast þar raddir í vaxandi mæli, einkum innan raða Repúblikana, sem krefjast þess, að Evrópa verji sig sjálf. Það stafar stórfelld ógn af þríeykinu Pútín-Xi-Kim! Það eina, sem getur hamið þá, verður bezt lýst með 1. friðarreglu rómverska keisarans Hadrian (76-138 e.K.) „Friður með (hernaðar)styrk!“. ESB og Þýzkaland ásamt öðrum evrópskum NATO-ríkjum eru von okkar Órjúfandi samstaða og sjálfstæður og fullnægjandi efnahagslegur og hernaðarlegur máttur Evrópu hefur því gífurlegt gildi fyrir framtíðaröryggi og velferð Evrópu! Til lengri tíma, getum við, Evrópubúar, Íslendingar auðvitað meðtaldir, ekki á aðra treyst, en okkur sjálf, en, því miður, er hættan á nýjum eða vaxandi ófriði út frá Pútín feikimikil; ég óttast sterklega, að friður verði aftur rofinn í Evrópu á næstu árum, kannske áratugum, ef hann heldur völdum. Megin vonin og huggunin er í raun sú, að Þýzkaland, tæknivæddasta og efnahagslega öflugasta ríki ESB, er loks að endurhervæða sig með gífurlegri fjárfestingu í vörnum sínum og hernaðarmætti, sem verða um leið grunnvarnir Evrópu, en nokkrum dögum eftir árás Pútíns á Úkraínu, ákvað þýzka ríkisstjórnin að setja aukafjárframlag upp á 100 milljarða Evra, 15.000 milljarða króna, stjarnfræðilega fjárhæð, í -enduruppbyggingu og styrkingu síns hernaðarmáttar, sem hefur setið á hakanum eftir stríð. Öll önnur Evrópuríki, einkum Norðmenn, Danir, Svíar og Finnar, líka Eystrasaltslöndin, Pólland, Tékkland og Slóvakía, eru á svipaðan hátt að auka sín framlög til varnarmála. Evrópa þarf sennilega 5-10 ár til að tryggja framtíðarvarnir/öryggi sitt. Vonandi fær hún þau. Þetta er mín 4. grein í greinflokkinum „Sannleikurinn um Evrópusambandið“. Hinar 3 birtust hér 19. ágúst, 29. ágúst og 8. september. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Evrópusambandið Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Sjá meira
Því miður verður ekki annað séð, en, að við, Íslending og Evrópubúar, reyndar jarðarbúar allir, séum að sigla inn í heim mikilla breytinga og ört vaxandi óvissu og óöryggis. Friðarhorfur næstu ár og áratugi eru ekki góðar. Blikur á lofti í Evrópu Friðurinn er það dýrmætasta, sem við, þjóðir jarðar, eigum. Með honum má byggja, breyta og bæta - taka á vandamálum og þróa lausnir - án hans spillist flest gott og uppbyggilegt; verður illmögulegt. Frá 1945 hafa einkum ESB, Evran og NATO tryggt frið í Evrópu, segja verður í Vestur Evrópu, eftir innrás Pútíns í Úkraínu. Menn kunna að undrast, að ég vilji líka þakka Evru friðinn, en hún er staðfesting og innsigli 20 ESB-þjóða og 6 annarra, 26 Evru-ríka, á samstöðu, samvinnu, bræðralagi og friði sín á milli. Evran er mikilvægt sameiningartákn. Pútín ógnar ekki bara friði í Austu-Evrópu, heldur í Evrópu allri, trúlega líka í Mið-Asíu, en markmið hans virðist vera, að endureisa Sovétríkin, ríkjasamband 290 milljóna manna, sem liðaðist í sundur og féll 1991, en íbúar Rússlands eru 145 milljónir. Ef Pútín verður ekki haminn, honum haldið niðri í Úkraínu, og/eða, ef til þess kemur, að Pútín beiti kjarnorkuvopnum í Úkraínu, er gífurleg hætta á útbreiðslu ófriðar - á víðtæku stríði - í Evrópu. Kúnst Vesturveldanna er, að styðja Úkraínu svo dyggilega og vel, að þeir geti endanlega stöðvað framrás Rússa, og, helzt, hrakið þá af höndum sér, sem mest til baka að alþjóðlega virtum og lögmætum landamærum, án þess að Pútín grípi til kjarnorkuvopna. Eflaust verða Úkraínumenn að gefa minnst Krímskaga eftir, kannske líka þann hluta Austur-Úkraínu, þar sem íbúar eru af rússnesku bergi brotnir og tala Rússnesku. Úkraínumenn geta ekki unnið þetta stríð, og, án þess, að Pútín geti haldið andlitinu, gagnvart rússnesku þjóðinni og umheiminum, verður þessu stríði ekki lokið með þeim hætti, að framtíðaröryggi Evrópu verði sæmilega tryggt. Ekki minni blikur í Asíu Kínverjar voru lengst af friðsamleg þjóð, sem hafði sig hernaðarlega lítt í frammi. Á síðustu öld og áratugum hefur þetta breytzt. Nú, sérstaklega með Xi. 1950/1951 innlimuðu þeir Tíbet, og nú má ekki mikið útaf bregða til að þeir ráðist á Taíwan, en Biden hefur lýst því yfir, að Bandaríkjamenn muni verja Taíwan. Hvað Harris eða Trump munu gera, er óvíst. Nýlega festu Bandaríkjamenn viðveru sína við Suður-Kínahaf í sessi og tryggðu aukinn hernaðarmátt sinn á Filippseyjum með 4 nýjum herstöðvum. Fyrir eru Bandaríkjamenn með sterka hernaðarlega viðveru við Austur-Kínahaf, í Suður-Kóreu og Japan. Þar á milli er Taíwan-sund og Taíwan. Það virðist mikil hætta á, að Xi rjúfi hér friðinn, vilji taka Taíwan, sem þeir telja að tilheyri Kína, svipað og Rússar töldu Krímskaga hluta Rússlands, og, að slík aðgerð ógni þá Filippseyjum, Suður-Kóreu og Japan, ekki bara bandalagsþjóðum Bandaríkjanna, heldur í raun verndarsvæði Bandaríkjanna. Til hliðar við þessa púðurtunnu stendur svo Norður-Kórea með sínar kjarnorkusprengjur og eldflaugar, sem verða sífellt langdrægari og ógna nú ekki aðeins öðrum Asíuríkjum, heldur líka Norðu-Ameríku. Því miður eru gífurlega líkur á, að upp úr sjóði á þessu svæði, innan áratugs eða tveggja, jafnvel miklu fyrr. Gæti meira að segja gerzt í ár, eða það næsta. Í öllu falli verða Bandaríkin í vaxandi mæli bundin af Asíuógninni, sem um leið þýðir, að þau hafa síminnkandi efnahagslegt og hernaðaralegt bolmagn til að verja og tryggja frið og öryggi í Evrópu. Enda heyrast þar raddir í vaxandi mæli, einkum innan raða Repúblikana, sem krefjast þess, að Evrópa verji sig sjálf. Það stafar stórfelld ógn af þríeykinu Pútín-Xi-Kim! Það eina, sem getur hamið þá, verður bezt lýst með 1. friðarreglu rómverska keisarans Hadrian (76-138 e.K.) „Friður með (hernaðar)styrk!“. ESB og Þýzkaland ásamt öðrum evrópskum NATO-ríkjum eru von okkar Órjúfandi samstaða og sjálfstæður og fullnægjandi efnahagslegur og hernaðarlegur máttur Evrópu hefur því gífurlegt gildi fyrir framtíðaröryggi og velferð Evrópu! Til lengri tíma, getum við, Evrópubúar, Íslendingar auðvitað meðtaldir, ekki á aðra treyst, en okkur sjálf, en, því miður, er hættan á nýjum eða vaxandi ófriði út frá Pútín feikimikil; ég óttast sterklega, að friður verði aftur rofinn í Evrópu á næstu árum, kannske áratugum, ef hann heldur völdum. Megin vonin og huggunin er í raun sú, að Þýzkaland, tæknivæddasta og efnahagslega öflugasta ríki ESB, er loks að endurhervæða sig með gífurlegri fjárfestingu í vörnum sínum og hernaðarmætti, sem verða um leið grunnvarnir Evrópu, en nokkrum dögum eftir árás Pútíns á Úkraínu, ákvað þýzka ríkisstjórnin að setja aukafjárframlag upp á 100 milljarða Evra, 15.000 milljarða króna, stjarnfræðilega fjárhæð, í -enduruppbyggingu og styrkingu síns hernaðarmáttar, sem hefur setið á hakanum eftir stríð. Öll önnur Evrópuríki, einkum Norðmenn, Danir, Svíar og Finnar, líka Eystrasaltslöndin, Pólland, Tékkland og Slóvakía, eru á svipaðan hátt að auka sín framlög til varnarmála. Evrópa þarf sennilega 5-10 ár til að tryggja framtíðarvarnir/öryggi sitt. Vonandi fær hún þau. Þetta er mín 4. grein í greinflokkinum „Sannleikurinn um Evrópusambandið“. Hinar 3 birtust hér 19. ágúst, 29. ágúst og 8. september. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun