Fótboltastelpan um starfsframann: „Að sækja sér tæki­færin sjálfur“

Svava er fótboltastelpa frá Akranesi. Sem spilar með Fram í dag, þar sem hún hefur verið liðstjóri síðastliðin tvö ár.

Um þriðju vaktina segir Svava:

„Við skiptum með okkur verkum. Hann sér til dæmis um eldamennskuna, ég um þvottinn.“

Enda er Svava í krefjandi starfi, samhliða því að sinna heimili, barni og fótboltanum. 

Síðustu árin hefur Svava líka verið í fjarnámi. Fyrst lauk hún B.s. í viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri en núna er hún í meistaranámi í Háskóla Íslands.

„Að sækja sér tækifærin sjálfur. Ekki bíða eftir þeim,“ nefnir Svava meðal annars í góðu ráðunum um það, hvernig ungt fólk getur falast sjálft eftir því að klífa metorðastigann í starfi.

En við skulum byrja á byrjuninni…

Fótboltinn allsráðandi

Svava fæddist árið 1992 og til 18 ára aldurs bjó hún á Akranesi.

Sem eins og allir vita: Er mikill fótboltabær.

„Það voru ekki margar stelpur í mínum árgangi í fótbolta. Við vorum bara fjórar. En fleiri stelpur bæði í árganginum fyrir ofan mig og neðan mig. Þannig að það vantaði aldrei stelpur í fótboltann,“ segir Svava.

Enda fótbolti oft meira tengdur við strákana. Sem þó ætti auðvitað ekki að vera.

Svava byrjaði í Fjölbrautaskóla Vesturlands eftir 10. bekk og var þar í tvö ár. Þá flutti hún í bæinn og hélt áfram í Fjölbrautaskólanum í Garðabæ.

Dreymdi þig um atvinnumennskuna?

„Ekki þegar ég var komin þangað því ég hafði verið að glíma við smá meiðsli þegar ég flutti og hafði því ekki spilað í smá tíma. Ég byrjaði síðan að spila með Vali og var í 2.flokki, síðan HK/Víking og enda í meistaraflokki Fram.“

Eftir stúdentsprófið ákvað Svava að fara í lögfræði. Sem hún og gerði.

Hvers vegna lögfræði?

„Kannski vegna þess að það er hægt að vinna við mjög margt með þá menntun.“

En lífið tók fljótt aðra stefnu. Því þegar Svövu bauðst tækifæri til að fara til Lúxemborgar sem aupair, ákvað hún að slá til.

„Ég fór í janúar og var að passa tvö börn fyrir hjón í sjö mánuði. Maðurinn er íslenskur en konan kanadísk frönsk en talar íslensku,“ segir Svava sem lætur afar vel af dvölinni.

Mér fannst ógeðslega gaman þarna og mæli með því fyrir alla að prófa að fara svona erlendis. 

Auðvitað fann ég fljótt fótboltalið þarna, þannig að á meðan ég var úti var ég líka að spila.“

Lögfræðin tók aftur við þegar Svava kom heim, en fljótlega áttaði hún sig á því að henni fyndist hún í raun ekkert skemmtileg.

„Ég hætti eftir þrjár vikur og fór að vinna á leikskóla. Þar vann ég í tvö ár.“

Hvernig fannst þér það?

„Æðislegt. Það er svo gaman að vera með börnum og mér hefur alltaf verið það mjög eðlislægt,“ svarar Svava.

Að sækja tækifærin

Til viðbótar við fótboltann, var Svava auðvitað alltaf í ræktinni. Það er sambýlismaður hennar og barnsfaðir líka, Andri Valur Óskarsson, en saman eiga þau fjögurra ára dótturina Sigrúnu Höllu.

„Við kynntumst reyndar niður í bæ,“ segir Svava, nýgift og brosandi. Því Svava og Andri giftu sig með pompi og prakt í ágúst, hafandi verið saman í 11 ár.

„Ég flutti fljótlega heim til hans þegar við byrjuðum saman. Heim til foreldra hans og þar bjuggum við fyrstu árin eða allt þar til við náðum að kaupa okkur íbúð árið 2018.“

Árið 2015 datt Svövu hins vegar í hug að fara í einkaþjálfaranámið í Keili.

„Og mér fannst auðvitað að fyrst ég væri að fara í einkaþjálfarann, væri upplagt að vinna með náminu á heilsuræktarstöð.“

Sem er fyrsta dæmið um það hvernig Svava sótti sér sjálf það tækifæri.

„Ég mætti bara á skrifstofuna í World Class, bað um að fá að tala við starfsmannastjórann og bað um vinnu. Sagðist hafa heyrt að þeim vantaði fólk,“ segir Svava og vísar þar til samtals við Sylvíu Arnfjörð starfsmannastjóra World Class til margra ára.

Með náminu, vann Svava í afgreiðslunni hjá World Class í gamla turninum í Kópavogi.

Árið 2016 bættist við að starfa sjálfstætt sem einkaþjálfari hjá World Class. Og þá tók við að byggja upp sinn eiginn kúnnahóp, því einkaþjálfarar starfa flestir sem sjálfstætt starfandi verktakar inn á líkamsræktarstöðvum.

„Auðvitað voru fleiri stelpur hjá mér en strákar. En ég var með tvo unglingsstráka,“ segir Svava.

Er þetta mikið hark?

„Nei í rauninni ekki. Það er alltaf eftirspurn eftir einkaþjálfurum. Hjá mér voru mest stelpur á svipuðum aldri og ég. Oftast að leita eftir því að vera með einkaþjálfara til að hjálpa sér af stað og komast í rútínu með reglubundna hreyfingu.“

Frá Kópavogi fluttist Svava yfir í móttöku World Class í Kringlunni. Þar starfaði hún þegar hún frétti að það vantaði nýjan stöðvastjóra á lítilli stöð World Class í Dalshrauni.

„Þannig að ég fór bara og spurði: Á ég ekki bara að taka við?“

Sem er annað dæmi um hvernig Svava sótti sér tækifæri. Því það að vera stöðvastjóri er nokkuð ábyrgðarfullt starf.

Hvað felst í því?

„Það sem stöðvastjórar gera er að sjá um vaktplanið og manna stöður til dæmis ef það koma upp veikindi. Sjá til þess að það sé vel þrifið, aðstoða við móttökuna, passa upp á að öll tæki séu í lagi og þeim vel við haldið, aðstoða í móttökunni og svo framvegis,“ segir Svava en bætir við:

„Í þessu starfi er skemmtilegasti parturinn alltaf sá að hitta viðskiptavinina. Því á flestum stöðvum eru þetta sömu andlitin sem sækja stöðvarnar og fljótlega fer maður því að þekkja fólkið.“

Að segja Já við tækifærum

Það sem einkennir Svövu í samtali er hógvær. Það kemur því svolítið á óvart að hún skuli samt vera svona frökk að sækja sér tækifærin.

Varstu ekkert með smá fiðrildi eða kvíðahnút í maganum þegar þú sóttist eftir stöðvastjórastarfinu?

„Nei alls ekki. Ég vissi að ég gæti gert þetta og að þetta væri eitthvað fyrir mig þannig að ég lét bara slag standa,“ segir Svava en bætir við að eflaust hjálpi fótboltagenið í henni nokkuð til við þetta.

Því í fótboltanum er mikið keppnisskap og það þýðir að maður er alltaf að vinna að því að gera meira og verða betri.“

Svövu fannst stöðvastjórastarfið mjög gaman og lítandi til baka, eflaust mikil ábyrgð fyrir unga konu því þegar þetta var, var hún aðeins 25 ára.

„Ég pældi ekki mikið í þessu þá. Var bara að vinna mína vinnu og lagði mig fram við að vinna hana vel. Mér fannst það ekkert stórmál að vera orðin stöðvastjóri 25 ára en eflaust var þetta nokkuð ábyrgðarfullt starf fyrir unga konu, svona núna þegar ég lít til baka.“

Þó kom að því að Svava fékk kvíðahnút í magann.

Og það heila helgi!

„Einn föstudaginn fæ ég tölvupóst frá Sylvíu starfsmannastjóra sem var eitthvað á þá leið að segja: Svava mín, viltu ekki koma og hitta okkur Dísu niður í Laugum á mánudagsmorguninn.“

Umrædd Dísa er þá Hafdís Jónsdóttir, en eins og flestir vita er World Class í eigu þeirra hjóna: Dísu og Björns Leifssonar.

„Þá fékk ég smá í magann og hugsaði með mér: Hvað ætli ég hafi nú gert af mér?“

Alla helgina velti Svava þessu fyrir sér og mætti nokkuð stressuð á fundinn.

„Nei, nei…. Þá voru þær bara að bjóða mér enn þá stærra starf. Að taka við Ögurhvarfinu!“ segir Svava og hlær.

„Og ég sem var búin að vera alveg í kerfi heila helgi. Við hlæjum enn þá af þessu í dag.“

Fljótlega bættist enn við starfið hjá Svövu, því hún tók að sér stöðvastjórn Mosfellsbæjar líka.

„Í Mosfellsbæ er World Class stöðin í samvinnu við sundlaugina og þar er samnýting á móttökunni. Það er því öðruvísi rekstur. Ég fór þangað þrisvar í viku en vann annars upp í Ögurhvarfi.“

Góðu ráðin

Árið 2020 fæddist dóttirin, en þá var Svava þá þegar byrjuð að hjálpa aðeins til í bókhaldinu.

„Þetta hefðbundna: Að setja reikninga inn í kerfið, skrá greiðslur og þannig.“

Svava tók sér eitt ár í fæðingarorlof og eins og alþjóð veit, skall Covid á snemma þetta ár. Sem bitnaði illa á rekstri eins og heilsuræktarstöðvum.

En hvað fékk þig til að fá áhuga á bókhaldi?

„Ég byrjaði í fjarnámi í Háskólanum á Akureyri haustið 2018, þar sem ég tók viðskiptafræði. Tók samt bara 3-4 áfanga í einu því ég hef verið í fullu starfi samhliða þessu námi,“ segir Svava, sem síðan hélt áfram og fór í meistaranám í HÍ.

„Í fyrstu byrjaði ég í stjórnun og markaðsfræði, en þegar bókhaldshlutinn hófst í náminu fann ég strax að það höfðaði strax mikið til mín.“

Því Svava einfaldlega segist vita að í bókhaldinu er hún algjörlega á réttri hillu.

„Auðvitað hentar þetta starf mér betur í dag, verandi með barn og heimili. En ég held líka að starfið henti mér einfaldlega sem karakter.“

Þegar Svava sneri aftur til starfa árið 2021, starfaði hún í bókhaldinu en hélt áfram með stöðvastjórnunina fyrir stöðina í Mosfellsbæ. Þangað sem hún fór enn þrisvar í viku og var í 3-4 klukkustundir í senn.

„Almennt var ég samt að vinna frá 8-16, sem hentaði fjölskyldulífinu vel.“

Og fótboltanum. Sem Svava stundar á kvöldin og um helgar.

Nýliðið sumar var síðan stórt sumar fyrir Svövu. Því þá tók hún bæði við starfi yfirbókarans hjá World Class og gifti sig.

Í brúðkaupinu hélt Dísa í World Class afar fallega ræðu og lýsandi fyrir karakter Svövu. Því hún er svo einkennandi hógvær.

Hvað kom fram í þessari ræðu?

„Dísa talaði um þessa hógværð. Að það færi lítið fyrir mér en samt væri ég alltaf þarna. Þegar ég kæmi inn á skrifstofu til að ræða einhver mál, kæmi ég ekki inn með offorsi heldur biði þess að hún væri tilbúin til að tala við mig,“ svarar Svava feimnislega.

En grípum þennan bolta á lofti. 

Því margt fólk getur samsvarað sig við þessa lýsingu Svövu. 

Að vera hógvær. 

Láta lítið fyrir sér fara. 

En vera dugleg og hafa góðan metnað fyrir starfsframann.

Hvaða góðu ráð myndir þú gefa þessum hópi fólks?

Að einbeita sér að þeim vilja að standa sig vel í vinnunni en hafa gaman af því um leið. 

Að bíða ekki eftir tækifærunum heldur að sækja sér tækifærin.“

Að sýna frumkvæði er líka mikilvægt.

„Ekki aðeins að sýna frumkvæði hvað varðar það að sækja sér tækifærin. Heldur líka að vera dugleg að bjóða fram hjálp. Að sýna að maður vilji aðstoða og sé alltaf til í að læra meira og vita meira.“

Fyrir unga konu, með ungt barn og heimili, nýgift, í krefjandi starfi, námi og í fótbolta, skiptir jafnvægið heima fyrir líka máli.

„Við má segja fundum okkar system og skiptum með okkur verkum. Þannig að hjá okkur er allt jafnt. Hann er í ræktinni en ekki í fótbolta. En við hjálpumst að og höfum fundið okkar jafnvægi. Lykilatriði til að ná því eru samskiptin. Þau þurfa að vera mjög góð.“