Þetta er meðal þess sem kom fram á opnum fundi í stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis um meðferð á erindi um þáverandi mennta- og barnamálaráðherra, Ásthildar Lóu Þórsdóttur, í morgun. Þar sat Kristrún Frostadóttir forsætisráðherra fyrir svörum.
Málið snýr að Ólöfu Björnsdóttur, fyrrverandi tengdamóður barnsföður Ásthildar, sem sendi tölvupósta á forsætisráðuneytið í mars til að óska eftir fundi með Kristrúnu Frostadóttur. Hún sendi fjölda pósta á ráðuneytið, greindi frá persónulegum málum Ásthildar Lóu og krafðist afsagnar ráðherrans.
Málið fór á endanum í fjölmiðla og leiddi til afsagnar mennta- og barnamálaráðherra. Það sem var til umræðu var ekki eiginlegt mál Ásthildar Lóu heldur meðferð forsætisráðuneytisins á því.
Á 11. fundi stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar þann 31. mars bar Vilhjálmur Árnason, þingmaður Sjálfstæðisflokks, upp tillögu um að nefndin tæki málið til meðferðar. Hildur Sverrisdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokks, og Miðflokksþingmennirnir Ingibjörg Davíðsdóttir og Karl Gauti Hjaltason tóku undir tillöguna og var hún samþykkt.
Hefur þegar birt tímalínuna
Fundurinn hófst á því að Vilhjálmur Árnason, formaður nefndarinnar, spurði Kristrúnu á hvaða lagagrundvelli forsætisráðuneytið taldi sér heimilt að upplýsa aðstoðarmann Ásthildar Lóu um að fundarbeiðni hefði borist ráðuneytinu um málefni hennar.
Kristrún sagði að almennt séð gildi upplýsingaskylda um öll mál sem berast inn í forsætisráðuneytið. Starfsmenn þess séu þó bundnir þagnarskyldu um mál af viðkvæmum toga. Það hafi verið mat ráðuneytisins að beiðni um fund með forsætisráðherra væri ekki viðkvæmt mál.
Þá hefði Ólöf sagt í fundarbeiðni sinni að sjálfsagt væri að Ásthildur Lóa sæti fundinn en engar frekari upplýsingar um efni málsins hafi fylgt beiðninni. Því hefði verið talið eðlilegt að Ásthildur Lóa væri upplýst um fundarbeiðnina í gegnum aðstoðarmann hennar.
Þetta hefur raunar allt saman komið fram áður, bæði í umfjöllun fjölmiðla og í nokkuð ítarlegri tímalínu málsins, sem forsætisráðuneytið birti þann 20. mars.
Borgarar geti ekki gengið að því vísu að trúnaður gildi
Bryndís Haraldsdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, spurði Kristrúni hvað valdi misræmi í frásögnum Ólafar og ráðuneytisins. Ólöf hafi sagt að farið hafi verið fram á trúnað um erindið en ráðuneytið ekki.
Kristrún sagði að borgarar geti ekki gengið að því vísu að trúnaður gildi um erindi þeirra nema að um viðkvæma persónulega hagsmuni sé að ræða. Það sé ekki yfir höfuð heimilt að heita trúnaði nema um mjög sérstakar aðstæður sé að ræða.
Þá hafi hún fengið það staðfest að enginn innan forsætisráðuneytisins hafi heitið Ólöfu trúnaði um erindi hennar. Hún hafi aftur á móti hringt inn í stjórnarráðið og verið svarað af Umbru, þjónustumiðstöð stjórnarráðsins, og símtalið hafi ekki verið áframsent beint inn í ráðuneytið.
Símtalið hafi ekki verið tekið upp en rætt hafi verið við starfsmann Umbru sem tók upp tólið. Fram hafi komið í máli hans að hvorki hafi verið talað um efni málsins né hafi trúnaði verið lofað. Kristrún tók fram að um tveggja manna tal hafi verið að ræða og ekkert skriflegt hafi komið út úr því. Hún hafi þó engar forsendur til að efast um frásögn starfsmannsins af því.
„Það er ekkert til sem heitir að heita trúnaði um fundarbeiðni gagnvart ráðherra,“ sagði Kristrún.
Fundinn í heild sinni má sjá á vef Alþingis.
