Fátækt á Íslandi: Áskoranir, viðkvæmir hópar og leiðir til úrbóta Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar 10. maí 2025 14:30 Í hugum margra tengist Ísland hugmyndum um velmegun, jafnræði og sterkt samfélag. Það kemur því mörgum á óvart að þúsundir Íslendinga, þar á meðal mörg börn, búa við fátækt. Þrátt fyrir að staðan hér sé almennt betri en víða annars staðar í Evrópu, hefur þróunin á undanförnum árum sýnt að fátækt er raunverulegt vandamál sem krefst markvissra aðgerða. Staðan á Íslandi í dag Samkvæmt nýjustu gögnum Hagstofu Íslands voru um 9% einstaklinga á Íslandi undir lágtekjumörkum árið 2023, sem samsvarar til tæplega 35.000 manns. Þetta hlutfall hefur haldist nokkuð stöðugt undanfarin ár, en vert er að taka fram að fátækt meðal barna mælist hærri en hjá fullorðnum — um 13,1% íslenskra barna bjuggu við þær aðstæður að heimilistekjur voru undir lágtekjumörkum árið 2023. Það sem gerir þessa þróun að áhyggjuefni eru ekki aðeins tölurnar sjálfar heldur hvaða hópar búa við mesta áhættu. Fátækt bitnar ekki jafnt á öllum – ákveðnir hópar eru sérstaklega útsettir og búa við verri lífsskilyrði en aðrir. Þessir hópar þurfa sérstaka athygli ef árangur á að nást í baráttunni gegn fátækt. Viðkvæmustu hóparnir Rannsóknir sýna að einstaklingar og fjölskyldur sem búa við ákveðnar félagslegar aðstæður eru líklegri til að lifa við fátækt. Í fyrsta lagi eru það einstæðir foreldrar sem eru í sérstakri hættu; nærri fimmtungur barna sem búa hjá einstæðu foreldri er undir lágtekjumörkum. Þeir sem leigja húsnæði, í stað þess að eiga eigið húsnæði, eru einnig í mun meiri hættu – 18,8% heimila í leiguhúsnæði voru undir lágtekjumörkum árið 2023, samanborið við 6,4% heimila í eigin húsnæði. Innflytjendur og börn þeirra eru enn einn viðkvæmur hópur. Þessi hópur glímir oft við verri vinnumarkaðsstöðu, lægra menntunarstig og minna aðgengi að félagslegum úrræðum, sem allt getur aukið hættu á fátækt. Þá má ekki gleyma börnum öryrkja og fólks með fötlun, en þau börn búa oftar við fátækt en aðrir hópar í samfélaginu. Aðgerðir sem brýnt er að ráðast í Til að draga úr fátækt þarf að grípa til víðtækra og samhæfðra aðgerða sem ná til bæði félagslegra og efnahagslegra þátta. Fyrst og fremst þarf að tryggja öryggi í húsnæðismálum. Byggja þarf mun meira af ódýru og hagkvæmu húsnæði, sérstaklega leiguíbúðum sem eru á viðráðanlegu verði fyrir tekjulága hópa. Einnig þarf að styrkja húsnæðisbótakerfið þannig að fólk í viðkvæmri stöðu hafi raunverulegan aðgang að öruggu og heilnæmu húsnæði. Í öðru lagi þarf að hækka og bæta félagslegar greiðslur. Þetta á sérstaklega við um barnabætur og örorkubætur sem eru mikilvægar tekjulindir fyrir viðkvæma hópa. Slíkar greiðslur verða að nægja til að mæta grunnþörfum eins og mat, húsnæði, heilbrigðisþjónustu og þátttöku í samfélaginu. Þriðja mikilvægasta atriðið er að tryggja aðgang allra barna að gjaldfrjálsri grunnþjónustu. Þetta felur í sér ókeypis skólamáltíðir, aðgengi að íþrótta- og tómstundastarfi og lægri eða engum gjöldum fyrir grunnmenntun á öllum skólastigum og aðra þjónustu sem er lykilatriði í þroska barns. Að lokum þarf að leggja áherslu á atvinnuþátttöku og menntun foreldra. Með því að veita stuðning við endurmenntun, starfsþjálfun og atvinnuleit aukast líkurnar á því að foreldrar komist í störf sem tryggja þeim sjálfbærar tekjur fyrir heimili sín. Er raunhæft að útrýma fátækt á Íslandi? Að útrýma allri fátækt getur virst óraunhæft markmið, en að draga verulega úr henni er bæði mögulegt og innan seilingar. Staðan hjá okkur og frændum okkar á hinum Norðurlöndunum sýnir okkur að með öflugum velferðarkerfum, góðu aðgengi að menntun, öruggum húsnæðismarkaði og jöfnum tækifærum er hægt að halda fátækt í lágmarki. Ísland á nú þegar sterkan grunn — lítið atvinnuleysi, almennt sterkt félagslegt öryggisnet og ríka menntunarhefð — en þennan grunn þarf að styrkja og aðlaga að breyttum aðstæðum í samfélaginu. Þess ber að geta í þessu samhengi að þótt að Norðurlöndin skori almennt vel í alþjóðlegum samanburði og horft sé til þeirra sem fyrirmyndarsamfélaga þegar kemur að sterkri velferðarþjónustu þá erum við að horfa upp á þá stöðu að 12 – 20% barna í þessum löndum búa við fátækt og félagslega einangrun samkvæmt nýjustu mælingum. Það sýnir okkur að jafnvel í sterkustu velferðarkerfum þarf sífellt að halda vakandi athygli, skoða nýjar lausnir og ná fram þverpólitískum vilja til að tryggja að enginn verði skilinn eftir. Skýr stefna og samstillt átak Fátækt á Íslandi er ekki óyfirstíganlegt vandamál, en hún krefst skýrrar stefnu og samstillts átaks. Með markvissum aðgerðum í húsnæðismálum, félagslegri vernd, gjaldfrjálsri grunnþjónustu og auknum atvinnu- og menntunartækifærum fyrir alla, getur Ísland orðið fyrirmyndarland í baráttunni gegn fátækt. Það að tryggja öllum börnum, fjölskyldum og einstaklingum mannsæmandi lífskjör er ekki aðeins siðferðileg skylda — það er fjárfesting í framtíð samfélagsins. Ísland getur – og ætti – að setja sér það markmið að verða land þar sem enginn þarf að búa við skort. Höfundur er fv. skólastjóri og bæjarfulltrúi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Félagsmál Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Í hugum margra tengist Ísland hugmyndum um velmegun, jafnræði og sterkt samfélag. Það kemur því mörgum á óvart að þúsundir Íslendinga, þar á meðal mörg börn, búa við fátækt. Þrátt fyrir að staðan hér sé almennt betri en víða annars staðar í Evrópu, hefur þróunin á undanförnum árum sýnt að fátækt er raunverulegt vandamál sem krefst markvissra aðgerða. Staðan á Íslandi í dag Samkvæmt nýjustu gögnum Hagstofu Íslands voru um 9% einstaklinga á Íslandi undir lágtekjumörkum árið 2023, sem samsvarar til tæplega 35.000 manns. Þetta hlutfall hefur haldist nokkuð stöðugt undanfarin ár, en vert er að taka fram að fátækt meðal barna mælist hærri en hjá fullorðnum — um 13,1% íslenskra barna bjuggu við þær aðstæður að heimilistekjur voru undir lágtekjumörkum árið 2023. Það sem gerir þessa þróun að áhyggjuefni eru ekki aðeins tölurnar sjálfar heldur hvaða hópar búa við mesta áhættu. Fátækt bitnar ekki jafnt á öllum – ákveðnir hópar eru sérstaklega útsettir og búa við verri lífsskilyrði en aðrir. Þessir hópar þurfa sérstaka athygli ef árangur á að nást í baráttunni gegn fátækt. Viðkvæmustu hóparnir Rannsóknir sýna að einstaklingar og fjölskyldur sem búa við ákveðnar félagslegar aðstæður eru líklegri til að lifa við fátækt. Í fyrsta lagi eru það einstæðir foreldrar sem eru í sérstakri hættu; nærri fimmtungur barna sem búa hjá einstæðu foreldri er undir lágtekjumörkum. Þeir sem leigja húsnæði, í stað þess að eiga eigið húsnæði, eru einnig í mun meiri hættu – 18,8% heimila í leiguhúsnæði voru undir lágtekjumörkum árið 2023, samanborið við 6,4% heimila í eigin húsnæði. Innflytjendur og börn þeirra eru enn einn viðkvæmur hópur. Þessi hópur glímir oft við verri vinnumarkaðsstöðu, lægra menntunarstig og minna aðgengi að félagslegum úrræðum, sem allt getur aukið hættu á fátækt. Þá má ekki gleyma börnum öryrkja og fólks með fötlun, en þau börn búa oftar við fátækt en aðrir hópar í samfélaginu. Aðgerðir sem brýnt er að ráðast í Til að draga úr fátækt þarf að grípa til víðtækra og samhæfðra aðgerða sem ná til bæði félagslegra og efnahagslegra þátta. Fyrst og fremst þarf að tryggja öryggi í húsnæðismálum. Byggja þarf mun meira af ódýru og hagkvæmu húsnæði, sérstaklega leiguíbúðum sem eru á viðráðanlegu verði fyrir tekjulága hópa. Einnig þarf að styrkja húsnæðisbótakerfið þannig að fólk í viðkvæmri stöðu hafi raunverulegan aðgang að öruggu og heilnæmu húsnæði. Í öðru lagi þarf að hækka og bæta félagslegar greiðslur. Þetta á sérstaklega við um barnabætur og örorkubætur sem eru mikilvægar tekjulindir fyrir viðkvæma hópa. Slíkar greiðslur verða að nægja til að mæta grunnþörfum eins og mat, húsnæði, heilbrigðisþjónustu og þátttöku í samfélaginu. Þriðja mikilvægasta atriðið er að tryggja aðgang allra barna að gjaldfrjálsri grunnþjónustu. Þetta felur í sér ókeypis skólamáltíðir, aðgengi að íþrótta- og tómstundastarfi og lægri eða engum gjöldum fyrir grunnmenntun á öllum skólastigum og aðra þjónustu sem er lykilatriði í þroska barns. Að lokum þarf að leggja áherslu á atvinnuþátttöku og menntun foreldra. Með því að veita stuðning við endurmenntun, starfsþjálfun og atvinnuleit aukast líkurnar á því að foreldrar komist í störf sem tryggja þeim sjálfbærar tekjur fyrir heimili sín. Er raunhæft að útrýma fátækt á Íslandi? Að útrýma allri fátækt getur virst óraunhæft markmið, en að draga verulega úr henni er bæði mögulegt og innan seilingar. Staðan hjá okkur og frændum okkar á hinum Norðurlöndunum sýnir okkur að með öflugum velferðarkerfum, góðu aðgengi að menntun, öruggum húsnæðismarkaði og jöfnum tækifærum er hægt að halda fátækt í lágmarki. Ísland á nú þegar sterkan grunn — lítið atvinnuleysi, almennt sterkt félagslegt öryggisnet og ríka menntunarhefð — en þennan grunn þarf að styrkja og aðlaga að breyttum aðstæðum í samfélaginu. Þess ber að geta í þessu samhengi að þótt að Norðurlöndin skori almennt vel í alþjóðlegum samanburði og horft sé til þeirra sem fyrirmyndarsamfélaga þegar kemur að sterkri velferðarþjónustu þá erum við að horfa upp á þá stöðu að 12 – 20% barna í þessum löndum búa við fátækt og félagslega einangrun samkvæmt nýjustu mælingum. Það sýnir okkur að jafnvel í sterkustu velferðarkerfum þarf sífellt að halda vakandi athygli, skoða nýjar lausnir og ná fram þverpólitískum vilja til að tryggja að enginn verði skilinn eftir. Skýr stefna og samstillt átak Fátækt á Íslandi er ekki óyfirstíganlegt vandamál, en hún krefst skýrrar stefnu og samstillts átaks. Með markvissum aðgerðum í húsnæðismálum, félagslegri vernd, gjaldfrjálsri grunnþjónustu og auknum atvinnu- og menntunartækifærum fyrir alla, getur Ísland orðið fyrirmyndarland í baráttunni gegn fátækt. Það að tryggja öllum börnum, fjölskyldum og einstaklingum mannsæmandi lífskjör er ekki aðeins siðferðileg skylda — það er fjárfesting í framtíð samfélagsins. Ísland getur – og ætti – að setja sér það markmið að verða land þar sem enginn þarf að búa við skort. Höfundur er fv. skólastjóri og bæjarfulltrúi.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar