

30. mars, baráttudagur á Íslandi og í Palestínu
Í öðru landi hefur þessi dagur, 30. mars, einnig orðið að sérstökum baráttudegi. Það er í Palestínu en þar er hann nefndur Landdagurinn. Það var árið 1976 sem sex Palestínumenn, ríkisborgarar í Ísrael (hernáminu frá 1948), voru skotnir til bana í mótmælum gegn lagasetningu á ísraelska þinginu sem mismunaði palestínskum íbúum varðandi rétt til landsins. Þetta er í samræmi við löggjöf Ísraelsríkis á mörgum sviðum, Gyðingaríkisins Ísrael einsog yfirvöld krefjast að það sé kallað og viðurkennt, sem einkennist af aðskilnaðarstefnu, þar sem íbúum er mismunað á grunni trúarbragða. Alla tíð frá manndrápunum 1976 hefur þessa dags verið minnst, bæði meðal Palestínumanna innan Ísrael og í gjörvallri Palestsínu. Mótmælin tóku á sig nýjan og kröftugan svip á Gaza fyrir réttu ári er mjög fjölmenn og friðsöm mótmæli hinna innilokuðu íbúa hófust þar föstudaginn 30. mars 2018 undir heitinu Gangan mikla fyrir heimkomu flóttafólks (The Great March of Return). Höfuðkrafan var um rétt flóttafólks til að snúa heim, en jafnframt hafa verið uppi kröfur um að umsátrinu verði aflétt sem nú hefur staðið í 12 ár og að bundinn verði endir á hernám Palestínu.
Friðsömum mótmælum svarað með stríðsglæpum
Ísraelstjórn svaraði þessum mótmælum með því að beita hernum af fullri hörku gegn friðsömum mótmælendum sem voru yfirleitt í um tveggja kílómetra fjarlægð frá landamærunum. Ísraelsher raðaði upp 100 leyniskyttum á landamærunum sem fengu frjálst skotleyfi á hverjum föstudegi og raunar einnig á öðrum dögum vikunnar, því að mótmæli hafa ekki einungis verið alla föstudaga, heldur á ólíkum stöðum flesta daga vikunnar í heilt ár.
Framan af myrtu leyniskytturnar tugi manns í hverjum mótmælum en síðar meir fór þeim fækkandi. Særðir hafa skipt þúsund og algengt hefur verið að leyniskyttur skjóti í ganglimi ungra manna og hefur þurft að aflima marga vegna þess að ekki hefur verið hægt að gera að sárum. Ég hef séð skotsárin eftir byssukúlur úr nákvæmum langdrægnum leyniskytturifflum. Þau líkjast ekki venjulegum skotsárum heldur hefur verið átt við kúlurnar þannig að þær rífa upp holdið einsog eftir dum-dum kúlur. Sárin eru iðulega það stór og djúp, að barnshnefi kemst léttilega fyrir.
Mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna ályktaði á grundvelli rannsóknar óháðrar alþjóðlegrar nefndar að Ísraelsstjórn hefði gert sig seka um stríðsglæpi gagnvart friðsömum mótmælendum á Gaza með fjöldamorðum og limlestingum.
Aðstoð frá Íslandi - en gera þarf betur
Það vildi vel til að undirrituðum tókst með góðra manna hjálp að koma í haust efni i 70 gervifætur á ALPC, gervilimastöðina í Gazaborg, sem er ein um að smíða gervilimi á Gaza. ALPC hefur verið samstarfsaðili Félagsins Ísland-Palestína frá árinu 2009, þegar verkefni okkar hófst í samvinnu við Össur Kristinsson. Fyrr á árinu höfðum við með aðtoð UNRWA náð að sendi efni í 30 fætur, en þessi 100 sett voru framlag frá Össuri.
Það virðist stundum vera Kleppsvinna að stunda hjálparstarf í Palestínu, það nást aldrei endar saman vegna grimmdar hernámsins. Fórnarlömb árása hersins verða alltaf fleiri en hægt er að hjálpa. En samt verður að reyna. Þó skiptir meira máli að Ísraelsstjórn fái skýr skilaboð um mál sé að linni. Margt bendir til að aðferðirnar sem notaðar voru gegn Apartheid stjórninni í Suður-Afríku með sniðgöngu á öllum sviðum og efnahagslegum þvingunum kunni að gagnast gagnvart Ísrael. Það sem gildir eru friðsamar en ákveðnar aðgerðir sem knýja fram stefnubreytingu þannig að hernáminu linni. Bandaríkin bera þyngsta ábyrgð og eru sá aðili sem getur snúið stefnu Ísraels. Alþingi hefur mótað stefnu friðar og réttlætis gagnvart Palestínu og Ísrael. Stjórnvöld þurfa að fylgja þeirri stefnu af enn meiri krafti.
Höfundur er læknir og fyrrum formaður félagsins Ísland-Palestína.
Skoðun

Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason
Arnar Þór Ingólfsson skrifar

Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir
Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar

Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina
Guðmundur Björnsson skrifar

Á flandri í klandri
Jens Garðar Helgason skrifar

Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð
Helga Þórðardóttir skrifar

Hverjir borga leikskólann í Kópavogi?
Örn Arnarson skrifar

Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar
Sigurjón Njarðarson skrifar

„Skömmin þín“
Jokka G. Birnudóttir skrifar

Tökum samtalið
Gunnþór Ingvason skrifar

„Eruð þið sammála lausagöngu katta?“
Sighvatur Björgvinsson skrifar

Réttlæti fyrir þjóðina, framfarir fyrir landsbyggðina
Guðmundur Ari Sigurjónson skrifar

Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum
Margrét Dís Yeoman skrifar

Stuðningur við nýsköpun í menntun: Leið að betra mati
Bogi Ragnarsson skrifar

Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing
Ole Anton Bieltvedt skrifar

Afruglari
Þórður Björn Sigurðsson skrifar

Þjóðkirkja á réttri leið
Þórður Guðmundsson skrifar

Staðreyndir um einfaldara regluverk
Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar

Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina
Gunnar Guðni Tómasson skrifar

Falin tækifæri til náms
Heiða Ingimarsdóttir skrifar

Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda
Björgmundur Guðmundsson skrifar

Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz
Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar

„Jákvæð viðbrögð“ um veiðigjaldið?
Heimir Örn Árnason skrifar

Skattgreiðendur látnir borga brúsann
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Nokkur orð um Kúbudeiluna og viðskiptabannið
Gylfi Páll Hersir skrifar

Ráðherrar með reiknivél og leyndarhyggju
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Gróf misbeiting illa fengins valds
Örn Sigurðsson skrifar

Að sækja gullið (okkar) grein 2
Þröstur Friðfinnsson skrifar

Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir
Davíð Aron Routley skrifar

Pólítískt hugrekki
Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar