Aðalmeðferð í málinu í Héraðsdómi Reykjavíkur er nú á þriðja degi. Stefán Karl Kristjánsson verjandi Mareks fór fram á það við dóminn að þinghaldi yrði lokað meðan andleg veikindi og persónuleg sjúkrasaga Mareks yrði til umfjöllunar – eða að fjölmiðlum yrði að minnsta kosti meinað að fjalla um þann hluta málsins. Dómurinn féllst ekki á það og þinghald hélst áfram opið.
Fram kom í máli geðlækna sem komu að geðmati eða meðferð á Marek að hann væri elstur þríbura. Líkt og greint var frá áður hafði Marek orðið veikur í byrjun maí 2020, tæpum tveimur mánuðum fyrir brunann, og verið lagður inn á spítala með einkenni sem talið var að gætu verið magakrabbamein.
Geðlæknir hafði eftir bróðurdóttur Mareks að aðeins nokkrum klukkustundum eftir að Marek hefði verið tilkynnt um að hann gæti verið með illkynja krabbamein, sem mögulega gæti leitt til dauða, hefði hegðun hans gjörbreyst – líkt og hann hefði fengið sjokk eftir þessar upplýsingar.
Geðlæknar voru sammála um að álagið af legu hans á deildinni, þegar hann stóð í þeirri trú að hann væri mögulega að deyja, hafi komið af stað andlegu veikindum hans, sem enduðu með maníu eða geðrofsástandi. Þá hefði hann staðið í þeirri trú að hann væri með illkynja krabbamein þegar bruninn varð. Síðar kom í ljós að veikindin voru ekki illkynja en ekki fyrr en eftir brunann.
Samkvæmt samtölum við fjölskyldumeðlimi Mareks hefði hann jafnframt sýnt af sér hegðun gegnum tíðina sem gæti bent til þess að hann væri með geðhvarfasjúkdóm.
Óljós innlögn á hergeðdeild
Þá var greint frá óljósri sögu um innlögn Mareks á geðdeild á vegum pólska hersins fyrir um þrjátíu til fjörutíu árum. Geðlæknarnir sögðu allir að mjög erfiðlega hefði gengið að fá upplýsingar um þessa innlögn og einn sagði að Marek hefði fengið einhverja greiningu þar. Hins vegar hefði Marek sjálfur sagt að hann hefði gert sér upp þessi veikindi til að komast hjá því að gegna herskyldu.
Einn geðlæknir sem vann að yfirmati á Marek sagði að það væri mat hans að Marek hefði verið ófær um að bera ábyrgð á gjörðum sínum daginn sem bruninn varð. Það væri til dæmis augljóst af upptökum úr búkmyndavélum lögreglu og af þeirri hegðun hans sem geðlæknarnir urðu sjálfir vitni að. Þá töldu geðlæknarnir afar ólíklegt að Marek hefði gert sér einkenni sín upp.
Antíbíómanía?
Þá var töluverðu púðri varið í umræðu um svokallaða „antíbíómaníu“, maníuástand sem orsakast getur af inntöku sýklalyfja. Geðlæknar voru spurðir að því hvort sýklalyf sem Marek fékk á magadeild Landspítalans gætu hafa framkallað veikindi hans. Einn taldi það með ólíkindum og hinir töldu það í það minnsta afar ólíklegt. Dæmi væru vissulega um að sjúklingar sýndu maníueinkenni eftir að fá slík lyf en það væri mjög sjaldgæft.
Líkt og fram hefur komið er Marek metinn ósakhæfur. Geðlæknarnir voru allir inntir eftir því hvort þeir teldu að Marek þyrfti að sæta öryggisráðstöfunum, verði hann fundinn sekur. Einn taldi ekki þörf á því en hinir töldu öruggast að hann fengi einhvers konar eftirfylgni, til að mynda á réttargeðdeild. Þá voru geðlæknarnir þeirrar skoðunar að það breytti engu um téða eftirfylgni hvort veikindi Mareks væru tilkomin vegna geðræns sjúkdóms, áfalls eða sýklalyfjanna.
