„Sveinn Andri Sveinsson og Benni Boga eru saman”

Það mátti greina glott á íhyglislegu andliti Benedikts Bogasonar, forseta Hæstaréttar, þegar hann las upp dóm yfir mér í Hæstarétti í vetur leið, þar sem mér var gert að greiða um hálfan milljarð til þrotabús EK 1923 ehf. (áður Eggert Kristjánsson hf. heildsala). Með dóminum var Sveinn Andri Sveinsson, lögmaður sem sat þarna og hlustaði fjöðrum fenginn á vin sinn lesa dóminn, að fá upp í hendurnar hátt á annað hundrað milljónir í þóknun fyrir að sýsla með þrotabú millistórrar heildsölu.

Hæstiréttur kúventi þarna dómi Landsréttar, sem hafði á vormánuðum síðasta árs fellt vel ígrundaðan og rökstuddan dóm mér í vil. Hæstiréttur fór aftur á móti allt aðra leið en Landsréttur og héraðsdómur þar á undan - og byggði dóm sinn á kröfu sem aldrei var flutt fyrir Hæstarétti af áfrýjandanum, Sveini Andra Sveinssyni. Þess vegna gafst lögmanni mínum aldrei tækifæri til að verjast þessum málflutningi, né spurðu dómarar út í þau atriði við málflutninginn. Dómurinn kom því eins og þruma úr heiðskíru lofti.

Líklegast héldu þeir sem ekki þekkja málið að einfaldlega væri verið að dæma mig til að greiða peninga sem ég skuldaði fyrirtækinu. Svo var þó ekki. Staðreyndin er sú að Hæstiréttur gerði mér að greiða aftur að fullu andvirði Skútuvogs 3, fasteignar sem var um hálfs milljarðs virði árið 2014 og ég hafði greitt að fullu þá, líkt og Landsréttur hafði staðfest með dómi sínum. Til að komast að þessari fráleitu niðurstöðu þurfti Hæstiréttur að teygja sig langt og toga til staðreyndir og tímamörk. Þessa niðurstöðu höfðu ýmsir lögmenn, sem gjörþekktu málið, aldrei hugmyndaflug til að setja fram sem fjarlægan möguleika þegar ég hafði þráspurt þá í nokkra mánuði um allar hugsanlegar dómsniðurstöður Hæstaréttar.

Niðurstaða Hæstaréttar var í stuttu máli sú að Eggert Kristjánsson hf. (EK) hafi verið ógjaldfært í september árið 2014, þegar fasteigninni var endanlega skipt út úr EK inn í Sjöstjörnuna ehf. á löglegan hátt. Því hafi réttur kröfuhafa verið skertur þótt langstærsti kröfuhafinn, Íslandsbanki, hafi lagt blessun sína yfir þessa skiptingu. Íslandsbanki lagði ekki eingöngu blessun sína yfir þessa skiptingu félagsins, heldur beinlínis stuðlaði að henni með því að lána Sjöstjörnunni fyrir 100% af kaupverði fasteignarinnar gegn veði. Þannig var réttur kröfuhafans augljóslega ekki skertur.

Hæstiréttur tók ekkert tillit til þess að ég lagði EK til um 140 milljónir króna í eigið fé í desember 2014 auk þess sem ég setti alla heildsöluveltu Subway inn í rekstur EK án endurgjalds í janúar 2014, alls um 570 milljónir króna á árstímabili. Dómstóllinn hafði engar forsendur til að draga þá ályktun að félagið hafi verið ógjaldfært í september árið 2014 enda engin gögn sem studdu það. Hæstiréttur giskar á að félagið hljóti eiginlega að hafa verið ógjaldfært fyrst að ég lagði fjármuni inn í félagið í desember í þeim tilgangi að styrkja það.

Einna merkilegast er að þrátt fyrir ýmis belli- og bolabrögð í málinu þá hélt Sveinn Andri Sveinsson því ekki einu sinni sjálfur fram að félagið hafi verið ógjaldfært á þessum tímapunkti. Hann hafði ráðið Jón Scheving Thorsteinsson hjá verðbréfafyrirtækinu Arev til að meta virði umboða félagsins. Þetta mat Jóns Schevings, sem Sveinn Andri lagði sjálfur fram á öllum dómsstigum, sýnir að umboðin ein og sér hafi verið mörg hundruð milljóna króna virði, þannig að félagið var vel gjaldfært.

Niðurstaða Hæstaréttar byggir því á ágiskun. Þannig geta dómstólar ekki unnið, hvað þá Hæstiréttur Íslands. Hlutverk dómstóla er ekki að giska á hluti heldur byggja á staðreyndum og gögnum og dæma eftir lögum sem Alþingi setur.

Vinurinn Benedikt

Þann 25. júlí í fyrra birtist frétt í Morgunblaðinu með fyrirsögninni „Vill að hæfi hæstaréttardómara sé skoðað.“ Þar var fjallað um þá kröfu mína að þáverandi varaforseti Hæstaréttar, Benedikt Bogason, viki sæti í málinu fyrir Hæstarétti. Sveinn Andri hafði stuttu áður birt á Facebook mynd af sjálfum sér með Benedikt Bogasyni í útskriftarveislu dætra Sveins Andra. Hann merkti vin sinn, hæstaréttardómarann, sérstaklega í færslunni með yfirskriftinni: „Sveinn A Sveinsson og Benni Boga eru saman.”

Benedikt Bogason hafði stefnt að því í áratugi að öðlast þetta æðsta embætti íslensks dómsvalds og mér er sagt að hann hafi bliknað og blánað af bræði þegar fréttin birtist. Hún birtist á laugardegi og tveimur dögum síðar stóð til að kjósa forseta Hæstaréttar. Eftir þetta átti ég mér tæplega viðreisnar von með málareksturinn fyrir Hæstarétti Íslands. Ég er sannfærður um að á þessum tímapunkti hafi Benedikt Bogason ákveðið að „sekta“ mig í raun um hálfan milljarð fyrir að benda á náinn vinskap hans við mann sem hefur verið þekktur fyrir að tæla unglingsstúlkur til fylgilags við sig. Sú sekt er ekkert smáræði — um helmingur af nýju varðskipi svo að tekið sé dæmi.

Vinskapur forseta Hæstaréttar og Sveins Andra er það náinn að þegar eitt vitna í þrotabúsmálinu mætti í skýrslutöku á skrifstofu Sveins Andra mætti Benedikt þangað á sama tíma til að færa Sveini Andra bók að gjöf. Bókagjafir og boð í útskriftarveislur fara yfirleitt eingöngu fram á milli mjög náinna vina.

Vinurinn Sveinn Andri

Sveinn Andri er ekki eingöngu þekktur fyrir að tæla til sín unglingsstúlkur heldur hefur hann tælt til sín ungar konur sem eru veikar fyrir vegna fíknivanda og borið í þær vímuefni. Þannig nýtir lögmaðurinn sér neyð þeirra og kemur fram vilja sínum. Um þetta hefur verið fjallað á opinberum vettvangi.

Þessi persónulegi vinur Benedikts Bogasonar, nú forseta Hæstaréttar, er gæddur þeirri ónáttúru að hann tældi unga nýmóður fyrir nokkrum árum þegar hún var nýkomin úr meðferð við fíknivanda. Móðirin hafði ætlað sér að standa sig fyrir ungt barn sitt en lögmaðurinn taldi hana á að þiggja frekar áfengi og kókaín heima hjá sér en að fara til barnsins síns. Þetta gerði hann endurtekið þrátt fyrir að hún reyndi að mótmæla tælingu hans og margsegði honum að hún vildi standa sig fyrir barnið sitt. Móðirin náði sér aldrei eftir að lögmaðurinn felldi hana og tók að lokum eigið líf inni á Vogi. Þetta hefur komið fram í fjölmiðlum áður og er alkunna.

Viðar Már hverfur úr dóminum

Það er ótrúlega sárt að verða fyrir óréttlæti af hálfu dómstóla, sérstaklega þegar um Hæstarétt er að ræða. Það eru grundvallarréttindi þegnanna að geta treyst því að æðsti dómstóll þjóðarinnar starfi af vandvirkni og hlutleysi. Í þessu máli voru þrír af fimm dómurum ekki starfandi lengur við Hæstarétt. Þeir voru skipaðir af forseta Hæstaréttar sérstaklega og fengu rúma hálfa milljón króna hver fyrir að mæta og dæma þetta eina mál.

Allir eru þeir vel við aldur og örugglega ekki efst á baugi hjá þeim að mæta óbólusettir í Hæstarétt og eyða miklum tíma í að fara yfir þennan dóm með öðrum dómurum í miðju samkomubanni. Sem dæmi um vinnubrögðin má nefna að Garðar Gíslason var skipaður dómari fimm dögum fyrir málflutning eftir að hæstaréttardómarinn Viðar Már Matthíasson hafði sagt sig frá málinu. Garðar, sem er að verða áttræður, hafði frá fimmtudegi til þriðjudags til að kynna sér málið sem telur 1400 blaðsíður af málsgögnum! Það vita allir að á þeim tíma er slíkt ómögulegt. Viðar Már hefur aldrei upplýst af hverju hann sagði sig frá málinu. Er mögulegt að hann hafi orðið var við óeðlilegan þrýsting frá forseta Hæstaréttar um að ákveðin dómsniðurstaða væri forsetanum þóknanleg?

Höfundur dómsins

Tveimur dögum eftir að fréttin birtist, þann 27. júlí, var Benedikt Bogason kjörinn forseti Hæstaréttar. Benedikt hefur hugsanlega talið að fréttin um náin tengsl hans við mann, sem sumir telja einn alræmdasta barnaperra lögmannsstéttarinnar fyrir utan Róbert Downey, gæti stofnað því í hættu að hann yrði kjörinn forseti Hæstaréttar. Það gæti skýrt bræðiskast hans og hefndarþorsta. Í kjölfar fjölmiðlaumfjöllunar sagði Benedikt sig frá málinu en ég er engu að síður sannfærður um að hann hefur beitt áhrifum sínum til að fá fram þessa fráleitu dómsniðurstöðu. Hann hefur hugsanlega einungis þurft að sannfæra einn dómara, til dæmis Sigurð Tómas Magnússon, sem var nýskriðinn upp í Hæstarétt úr Landsrétti. Benedikt og Sigurður Tómas hafa starfað náið saman t.d. í undirbúningsnefnd fyrir stofnun Landsréttar og við Háskóla Íslands. Í þessari undirbúningsnefnd störfuðu þeir með enn einum vininum, Símoni „grimma“ Sigvaldasyni.

Forseti Hæstaréttar lýsti því sjálfur í viðtali í desember sl. að vinnubrögð Hæstaréttar séu þau að einn dómari geri strax að loknum málflutningi tillögu að dómsniðurstöðu og semji drög að dómi sem hinir svo samþykki. Í sama viðtali lagði hann áherslu á að dómarar passi sig á að rífast ekki í Hæstarétti og mikilvægt sé fyrir réttinn að viðhalda þeirri hefð að hver vinnudagur hefjist með handabandi allra dómara. Með öðrum orðum má segja að engin málefnaleg umræða fari fram um lagaleg álitamál innan æðsta dómstóls landsins, bara handabönd og vinalegt spjall.

Reyndir lögmenn hafa sagt mér að það megi sjá á dómnum hver skrifaði hann. Það var ekki fimm manna dómarateymi, heldur sá dómari sem hefur orð á sér fyrir að dæma út og suður í ýmsum málum, Sigurður Tómas Magnússon. Hann hafði verið landsréttardómari í málum sem Hæstiréttur hafði sent til baka til Landsréttar oftar en einu sinni og þar á meðal einu máli sem ég áfrýjaði til Hæstaréttar. Hann kunni mér örugglega litlar þakkir fyrir að fá dómsniðurstöðu hans að endingu hnekkt fyrir Hæstarétti í því máli.

Hæstaréttardómurinn í máli EK er óvenju óvandaður. Þar koma meðal annars fyrir innsláttarvillur og málvillur sem mér skilst að sjáist sjaldan í dómum Hæstaréttar. Það ber vott um handarbaksvinnubrögð og er langt fyrir neðan virðingu réttarins.

Ég er einnig sannfærður um að Benedikt Bogason, þá varaforseti Hæstaréttar og formaður dómstólasýslunnar, hafði með það að gera að þetta mál fékk á annað borð áfrýjunarleyfi til Hæstaréttar eftir að vinur hans tapaði málinu fyrir Landsrétti. Það er erfitt að fá samþykkt áfrýjunarleyfi til Hæstaréttar því þangað eiga aðeins að fara mál sem varða almannahagsmuni eða eru verulega fordæmisgefandi. Þrasmál frá siðblindum og spilltum skiptastjóra vegna lítillar heildsölu rata öllu jafna ekki þangað. Hver var ástæða þess að Hæstiréttur tók þetta mál fram yfir önnur? Enginn lögspekingur hefur bent á nokkurn flöt á þessu máli sem varðaði almannahagsmuni eða hefði það fordæmisgildi að Hæstiréttur yrði að taka málið fyrir, hvað þá að kúvenda niðurstöðu Landsréttar.

Þrotabúslottóið

Sveinn Andri hefur frá því að hann var handvalinn sem skiptastjóri í þrotabú EK 1923 ehf. af enn einum nánum vini sínum, Lárentsínusi Kristjánssyni héraðsdómara, verið á þeirri vegferð að ata mig auri og kasta ryki í augu dómara með fullyrðingum um glæpsamlegar gjörðir mínar. Hann hefur svifist einskis. Honum tókst meira að segja að fá Héraðssaksóknara til að leggja fram ákæru á hendur mér, sem ég var að fullu sýknaður af á dögunum. Héraðssaksóknari treysti sér ekki til að áfrýja þeim sýknudómi.

Þegar ég og nokkrir aðrir kröfuhafar kvörtuðum til Héraðsdóms undan ofurþóknun Sveins Andra fyrir að sýsla með þrotabúið í nóvember 2019 var honum gert að endurgreiða alla þóknun sína inn á fjárvörslureikning þrotabúsins. Sveinn Andri endurgreiddi þá um 84 milljónir en tók þær út aftur daginn eftir. Sveinn Andri kemst upp með ýmislegt, hvort sem það felst í klækjum og ósvífni frammi fyrir dómstólum eða að draga táningsstúlkur á tálar.

Steininn tók úr þegar Sveinn Andri hélt skiptalokafund í skjóli nætur og lokaði þrotabúinu. Hann dulbjó auglýsingu í Lögbirtingarblaðinu með því að skrá ekki nafn þrotabúsins þannig að vöktun á nafni þess kom ekki fram. Sveinn Andri hafði vísvitandi áður ekki svarað ítrekuðum fyrirspurnum frá lögmanni mínum um hvenær skiptalok færu fram. Þannig gat skiptastjórinn handvalið á skiptalokafundinn þá kröfuhafa sem ekki gerðu athugasemd við 167 milljóna króna þóknun hans. Enn og aftur kemst Sveinn Andri upp með siðlausa og fordæmalausa framkomu og er hampað og hossað.

Það voru margir sem áttu mikið undir því að dómurinn félli á þá leið sem hann gerði. Símon Sigvaldason, þáverandi dómstjóri Héraðsdóms Reykjavíkur, átti mikið undir því að vinur hans Sveinn Andri ynni málið fyrir Hæstarétti. Símon er annar náinn vinur sem Sveinn Andri „taggar“ á Facebook, til dæmis þegar þeir fara tveir einir saman í hjólatúra. Símon skipaði Svein Andra skiptastjóra WOW Air þrotabúsins, sem eðlilega var umdeilt og vakti mikla úlfúð í lögmannasamfélaginu. Símon óð hins vegar eld og brennistein fyrir vin sinn og kom fram í fjölmiðlum þar sem hann fullyrti að það væri rúllandi listi lögmanna þegar kæmi að úthlutun þrotabúa. Allir lögmenn vita að það er hreinlega ósatt. Þá mærði hann Svein Andra og sagði hann hafa mikla reynslu af stórum þrotabúum, sem einnig var ósatt. Með þessari skipan færði Símon vini sínum hundruð milljóna í þóknunartekjur á næstu árum. Símon var svo nýlega verðlaunaður fyrir góða hegðun í héraðsdómi með dómaraskipan við Landsrétt.

Nýja elítan

Með sölu eigna, þ.m.t. heimilis míns, get ég staðið undir því að borga fyrir fráleita niðurstöðu dómsins sem hér hefur verið rakin. Mér er engin vorkunn þar sem eingöngu er um peninga að ræða, þótt ég viðurkenni fúslega að þetta áfall hefur tekið verulega á mig andlega. Það er aftur á móti mun alvarlegra þegar fórnarlömb ofbeldis verða fyrir barðinu á spillingu í íslenska dómskerfinu og að því mun koma ef það hefur ekki þegar gerst. Það gæti komið upp geigvænleg staða ef til dæmis Sveinn Andri sætti ákæru og Lárentsínus Kristjánsson, Símon Sigvaldason og Benedikt Bogason hefðu aðkomu að dómum í því máli í gegnum öll þrjú dómsstigin.

Það er sorglegt að sjá íslenska lögmanna- og dómarastétt slá þöggunarskjaldborg um Svein Andra og hans klíku. Það kann þó að eiga sér eðlilegar skýringar, þar sem Sveinn Andri hefur haft dómaraklíkuna á bak við sig með fyrrverandi dómstjóra Héraðsdóms Reykjavíkur og forseta Hæstaréttar fremsta í flokki. Það er sjálfsagt ekki mikið fengið með því að gagnrýna þá og ef að lögmenn hyggjast sækjast eftir dómaraskipan síðar er skynsamlegt að hafa ekki stigið á lakkskó þeirra. Það væri nær að æfa öflugt handaband og fallega rithönd til að skrifa undir dóma sem aðrir hafa ákveðið.

Sveinn Andri Sveinsson, Símon Sigvaldason og Benedikt Bogason eru allir hluti af sömu klíku lögmanna og dómara sem fer með ógnarvöld og svífst einskis til að vernda sína og veita þeim brautargengi. Þetta er ný kynslóð elítu sem í eru eingöngu hægrisinnaðir miðaldra karlmenn sem flestir voru saman í lagadeild HÍ um og upp úr miðjum níunda áratugnum. Vinfengi æðstu manna íslensks dómskerfis við lögmann sem hefur orðið uppvís að stórkostlega ámælisverðum siðferðisbrotum gagnvart stúlkum nýkomnum af barnsaldri — sem í þokkabót hafa leitað ásjár hans sem lögmanns — vekur upp áleitnar spurningar um siðferðið sem þar þrífst.

Áður en ég fór í gegnum þessa martröð sem þetta dómsmál hefur verið hafði ég ekki trú á því að spilling þrifist í íslensku dómskerfi – hvað þá í Hæstarétti Íslands. Ég var sannfærður um að við værum svo miklu fremri flestum öðrum þjóðum og að spillingu í dómskerfi væri eingöngu að finna í vanþróuðum löndum og bananalýðveldum. Þessi reynsla sem ég hef gengið í gegnum hefur kennt mér að ég hafði rangt fyrir mér.

Höfundur er athafnamaður

Heimildir:

https://stundin.is/frett/sveinn-andri-og-ungu-stulkurnar/

https://www.visir.is/g/20141873333d (Vildi vera á beinu brautinni).