Það orð vildi hann helst ekki taka sér í munn lengur;
sú þjóð sem þóttist vera útvalin af guði –
útvalin til hvers velti hann fyrir sér –
missti milljónir í gasofna djöfulsins
drap svo fólk annarra þjóða áratugum saman
í skjóli sektarkenndar Vesturlanda og getuleysis arabalanda
lærði mest af böðlum sínum
tók þá til fyrirmyndar
þessi þversagnaþjóð
skyldi hún valda hér kjarnorkustríði?
hinni endalegu lausn, the final solution?
verður hún púðurtunnan sem sprengir allt í loft upp?
þegar ekkert verður eftir nema hefndin
gegn öllu og öllum,
gamla fórnarlambið!
þessi þjóð sem sumum þótti gáfuð
en hafði þó engin svör
nema auga fyrir auga og
þúsund dráp fyrir hvert dráp
og vill nú losna við Palestínumenn
í hinni endanlegu þjóðernishreinsun,
rænir landi þeirra sem aldrei fyrr
meðan almenningur veraldar
stendur á öndinni
endalaust ljár í þúfu,
blandar ekki blóði
en úthellir blóði annarra
ódæðið reis hæst með stríðsglæpum
gegn óteljandi konum og börnum,
óteljandi
og nú sveltandi fólki
sem skotið er af handahófi
lagði Palestínu í rúst fyrir augum okkar
í beinni útsendingu
með vopnum risaveldisins sem sá gamli
hélt áfram að senda
riðandi fram í dauðann
í veikri von um atkvæði
meðan rauðhærða fíflið
beið við dyrnar
með brúnkukremið
tilbúið að klára allt fyrir hádegi
Nei, aldrei framar skyldi hann taka sér það orð í munn.
Höfundur er tónlistarmaður.
